Merkingar nafna! Hvað þýða nöfnin? Hér getur þú flett upp merkingum íslenskra nafna. Teljir þú að nafn vanti eða vilt koma ábendingu um nafn hvetjum við þig til að senda okkur ábendingu á attavitinn@attavitinn.is eða með því að skrifa athugasemd neðst á síðunni.
Til þess að leita að ákveðnu nafni, ýttu á Ctrl og F samtímis á lyklaborðinu. Þá kemur upp leitargluggi. Við byrjum á kynhlutlausum nöfnum, því næst kvenkyns nöfnunum. Smelltu hér fyrir karlkyns nöfn.
Kynhlutlaus nöfn
Nöfnin Frost og Regn eru fyrstu kynhlutlausu nöfnin til að hljóta samþykki mannanafnanefndar.
Kvenkyns nöfn
-
-
Aagot
- upprunnið í Noregi og merkir góð.
-
Abela
- hebreskt og merkir andardráttur
-
Abigael
- hebreskt og merkir föðurgleði
-
Ada
- sú ríka
-
Adda
- stytting af Aðal- eða Ada – merkir yndi eða fegurð.
-
Addý
- göfug og blíð
-
Adela
- germanskt og merkir skapgóð.
-
Adelía
- göfug
-
Adríana
- af Adrían: frá Hadria, dökk
-
Adda
stytting af Aðal- eða úr hebresku Ada, yndi, fegurð.
-
Aðal-
forliður samsettra nafna og merkir eðal-, göfug. Flest þessi nöfn eiga rætur að rekja til engilsakneskra nafna.
-
Aðalbjörg
Göfug vernd.
-
Aðalbjört
- göfug og björt
-
Aðalborg
- Göfug borg
-
Aðaldís
- Göfug gyðja
-
Aðalfríður
- Fögur
-
Aðalheiður
göfug og -heiður, björt, skínandi. 16/12. heilög Aðalheiður frá Búrgúnd, d. 999.
-
Aðalrós
- Göfug rós
-
Aðalsteina
- Komið af Aðalsteinn
-
Aðalsteinunn
- Samsett úr Aðal- og Steinunn
-
Aðalveig
- Göfugur kraftur eða þungi
-
Agata
úr grísku og merkir góð. 5/2. heilög Agata píslarvottur, d. 251.
-
Agatha
- ritháttur af Agata
-
Agða
norræn mynd nafnsins Agata.
-
Agla
dregið af Egill.
-
Agnea
- dregið af Agnar
-
Agnes
úr grísku og merkir hrein, skírlíf. 21/1. heilög Agnes, d. 304.
-
Agneta
latnesk mynd nafnsins Agnes.
-
Al-
forliður samsettra nafna, ýmist stytting á Aðal-, sem merkir göfug eða dregið af Álf-.
-
Alanta
- lækur tifar létt
-
Alba
- sandhæð
-
Alberta
- dregið af Albert, eðalborin eða göfug og björt.
-
Albína
- úr latínu og merkir hin hvíta
-
Albjört
- björt sem sólin
-
Alda
bylgja.
-
Aldís
göfug dís.
-
Alexandra
úr grísku, sama nafn og Alexander, verndari eða bjargvættur manna.
-
Alexía
úr grísku, bjargvættur.
-
Alfa
úr grísku. Fyrsti stafur gríska stafrófsins (Alfa og Ómega
upphafið og endirinn).
-
Alfífa
úr ensku: gjöf álfa.
-
Alfríður
sú sem álfar unna.
-
Álfrún
Álf- og -rún, leyndardómur eða vinkona álfa.
-
Allaug
sennilega af Álflaug, björt sem álfur.
-
Alríður
sú sem álfar unna.
-
Alrún
líklega sama og Álfrún.
-
Alvör
göfug vörn eða af Álfvör, vörn álfa.
-
Alma
úr latínu: mild, nærandi.
-
Amalía
úr þýsku, líkleg merking: iðin.
-
Amanda
úr latínu: elskuverð.
-
Amelía
ritmynd af Amalía.
-
Amíra
kvenkyns útgáfan af arabíska nafninu emir, sem þýðir prins, eða herforingi, (líklega prinsessa).
-
Andrea
af Andrés.
-
Andrína
af Andrés, karlmannlegur.
-
Angela
úr ensku, dregið af engill.
-
Aníka
úr þýsku og merkir af engill.
-
Anja
önnur mynd, eða stytting á nafninu Anna (í Skandinavíu, Finnlandi og Slóveníu).
-
Anna
úr hebresku Hanna: náð, yndi. 26/7. heilög Anna, móðir Maríu meyjar.
-
Aníta
úr spænsku, Anna litla.
-
Antonía
úr latínu: ómetanleg, sama nafn og Anton.
-
Árdís
heilladís.
-
Ármanna
af Ármann.
-
Arn-
forliður samsettra nafna dreginn af Örn eða arinn eldstó, heimili.
-
Arna
af Örn.
-
Árna
af Árni: Örn.
-
Arnbjörg
bjargvættur heimilisins. Arnbjörg landnámsmaður á Arnbjargarlæk.
-
Arnborg
vörn heimilisins.
-
Arndís
Örn og dís, eða heilladís heimilisins.
-
Arneiður
sama og Arnheiður.
-
Arney
Nafn þetta er myndað af forliðnum “Arn” sem merkir ýmist örn eða arinn og er þá tákn fyrir heimili, og viðliðnum “ey” sem merkir hamingja, gæfa; sú sem ber gæfu og hamingju inn á heimilið.
-
Arnfríður
heimilisfriður eða sú sem heimilið elskar.
-
Arngerður
vörn heimilisins.
-
Arngríma
af Arngrímur.
-
Arngunnur
Arn- og -gunnur: orrusta.
-
Arnheiður
birta heimilisins.
-
Arnhildur
orrusta eða valkyrja heimilisins.
-
Arnína eða Árnína
af Árni.
-
Arnlaug
ljómi eða birta heimilisins.
-
Arnleif
erfingi arnarins eða heimilisins.
-
Arnljót
ljómi heimilisins.
-
Arnóra
af Arnór: Örn og Þór.
-
Arnrós
rós heimilisins.
-
Arnrún
leyndardómur heimilisins.
-
Arnþrúður
Arn- og Þrúður sterk kona, (kvenkenning): húsfreyja.
-
Ágústa
dregið af Ágúst: göfug, virðuleg.
-
Álfdís
göfug dís, hollvættur.
-
Álfeiður eða Álfheiður
Álf- og -heiður: björt, skínandi.
-
Álfhildur
Álf- og -hildur: orrusta eða valkyrja.
-
Árbjörg
heilla-björg.
-
Árnfríður
sú sem Árni, örn, ann.
-
Árný
farsæl og ung, eða sú sem morgunninn yngir.
-
Áróra
úr latínu: morgunroði, morgungyðjan.
-
Ársól
morgunsól eða gæfusól.
-
Ársæl
farsæl.
-
Árveig
farsæll styrkur.
-
Árþóra
samsett af Ár- og -Þóra.
-
Ása
goðleg, goðkynjuð.
-
Ás-
forliður samsettra nafna og merkir helguð ásum eða goðkynjuð.
-
Ásbjörg
guðleg hjálp.
-
Ásbjört
guðleg og björt.
-
Ásborg
guðleg vörn.
-
Ásdís
dís, helguð ásum, eða guðleg dís.
-
Ásfríður
guðleg fegurð, eða sú sem goðin unna.
-
Ásgerður
vörn goðanna. Ásgerður Asksdóttir, landnámsmaður undir Eyjafjöllum.
-
Áshildur
orrusta goðanna, eða guðleg valkyrja -kona.
-
Áslaug
björt, hrein, sem guð.
-
Ásrún
leyndardómur eða vinkona goðanna.
-
Ásta
forn stytting á Ástríður.
-
Ást-
forliður samsettra nafna, sem upphaflega mun hafa verið Ás-: guðlegur, goðkynja.
-
Ástbjörg
sama og Ásbjörg.
-
Ástdís
sama og Ásdís.
-
Ásthildur
sama og Áshildur, orrusta goðanna, eða guðleg valkyrja.
-
Ástríður
fegurð goðanna, eða sú sem goðin unna, elska.
-
Ástrós
ást og rós.
-
Ástrún
guðdómlegur leyndardómur.
-
Auðbjörg
auðnu, gæfu vernd.
-
Auðdís
heilladís.
-
Auðgunnur
heilla orrusta.
-
Auðhildur
heilla hildur.
-
Auðlín
gæfukona.
-
Auður
gæfukona. Auður djúpúðga, landnámsmaður í Hvammi í Dölum.
-
Aþena
fengið úr grískri goðafræði en Aþena var gyðja skynsemi og handiðnar, auk þess sem hún var stríðsgyðja.
-
Baldrún
samsett af Baldur og -rún.
-
Baldvina
af Baldvin, djarfur vinur.
-
Bára
alda.
-
Bárðdís
samsett af Bárður og -dís.
-
Barbara
úr grísku, barbaros sá sem ekki er hægt að skilja, þ. e. a. s. útlendingur. 4/12. heilög Barbara, píslarvottur frá Nikómedíu d. 306.
-
Bella
ensk stytting af Ísabella, sem er spænsk mynd af nafninu Elísabet. Einnig getur þetta verið úr latínu og merkir þá fögur.
-
Benedikta
af Benedikt, blessaður.
-
Benta
dönsk stytting á Benedikta.
-
Bentína
af Bent, sem er dönsk mynd af Benedikt.
-
Bera
birna.
-
Berg-
forliður samsettra nafna, dregið af so. bjarga.
-
Berga
af Bergur, bjargvættur.
-
Bergdís
bjargvættur.
-
Bergey
auðnu
-
björg.
-
Berghildur
hildur, orrusta eða valkyrja (kona), sem bjargar.
-
Berglind
bergvatnslind.
-
Bergljót
ljót = ljómandi björt.
-
Bergný
ung björg, hjálp.
-
Bergrán
samsett af Berg- sem merkir hjálp, frelsun, og -rán, tengt no. “ræna”: skynsemi, meðvitund.Sumir telja að nafnið sé hingað komið úr norræni goðafræði og þá frá sjávargyðjunni Rán sem safnaði saman þeim sem höfðu drukknað.
-
Bergrós
rós, sem bjargar, hjálpar.
-
Bergrún
leyndardómur, eða vinkona, sem hjálpar, bjargar.
-
Bergveig
samsett af Berg- og -veig, styrkur.
-
Bergþóra
Þóra, sem bjargar, hjálpar. Bergþóra kona Njáls á Bergþórshvoli.
-
Berta
úr þýsku: hin bjarta.
-
Birgit
önnur mynd nafnsins Birgitta.
-
Birgitta
norræn mynd af írsku nafni, Brigit sem merkir hin háa. 7/10. heilög Birgitta, sænskur dýrlingur, d. 1373.
-
Birna
birna.
-
Birta
birta, ljómi.
-
Bjargey
björtun og -ey: auðna, gæfa.
-
Bjarghildur
orrusta, eða valkyrja, sem bjargar.
-
Bjarndís
björn og dís, eða verndarvættur Bjarnar.
-
Bjarney
gæfa bjarnarins, eða Bjarnar.
-
Bjarnfríður
fegurð bjarnarins, eða sú sem Björn ann.
-
Bjarngerður
Björn og -gerður: vernd.
-
Bjarnheiður
björn og -heiður: heiðskír, björt.
-
Bjarnveig
styrkur bjarnar, -veig merkir að líkindum styrkur, getur líka verið dregið af orðinu vé: helgidómur.
-
Bjarný
kvennkyns útgáfa af nafninu Bjarni, sem þýðir að sjálfsögðu Björn eða sterkur sem björn.
-
Bjarnþóra
samsett af Bjarni og -þóra.
-
Bjartey
Nafn þetta er myndað úr forliðnum “Bjart” sem leiddur er af lýsingarorðinu bjartur, og viðliðnum “ey” sem merkir hamingja, heppni.
-
Björg
björg, hjálp. Dr. Björg Þorláksson (1874-1934) fyrsta íslenska konan er lauk doktorsprófi.
-
Björk
björk, birki.
-
Björndís
samsett af Björn og -dís, heilladís.
-
Björt
björt.
-
Bóel
úr norsku, stytting á Bóthildur.
-
Borghildur
borg: vörn, hjálp, og -hildur, stríð, barátta, eða valkyrja, kona.
-
Borgþóra
af Borgþór: vígi Þórs.
-
Bóthildur
styrjöld, barátta sem bætir.
-
Brá
auga.
-
Braga
af Bragi, ágætur.
-
Branddís eða Brandís
heilladís sverðsins.
-
Bríet
önnur mynd nafnsins Birgitta. Bríet Bjarnhéðinsdóttir /1856-1940) ritstjóri, kvenréttindafrömuður.
-
Bryndís
brynjuð dís.
-
Bryngerður
brynjuð vörn.
-
Brynhildur
brynjuð valkyrja. Brynhildur Buðladóttir, kona Sigurðar Fáfnisbana.
-
Brynja
brynja.
-
Bylgja
alda.
-
Daðey
af Daði.
-
Dagbjörg
björgun, hjálp dagsins.
-
Dagbjört
björt sem dagur.
-
Dagfríður
fögur sem dagur.
-
Daggrós
dögg og rós.
-
Dagmar
dönsk mynd af slavenska nafninu Dragomír kær friður. Dragómír hét drottning Valdimars sigursæla Danakonungs (1185-1212) en Danir kölluðu hana Dagmar í merkingunni Dag-mær.
-
Dagný
sú sem dagur yngir.
-
Dagrún
leyndardómur, eða vinkona dagsins.
-
Dalla
hin bjarta. Dalla
-
Dalrós
rós dalsins.
-
Danfríður
samsett af Daníel og fríður.
-
Daníela
af Daníel, Guð er dómari minn.
-
Díana
úr ensku, sótt í rómverska goðafræði, þar sem Díana var veiðigyðjan.
-
Diljá
íslensk mynd nafnsins Delía sem er annað nafn gyðjunnar Artemis, sem var meydómsgyðjan með Grikkjum.
-
Dís
gyðja, heilladís, hollvættur. Í seinni tíð hefur mikill fjöldi nýrra nafna verið myndaður með þessum viðlið.
-
Dísa
stytting á Dís.
-
Dómhildur
valkyrja, kona sem dæmir.
-
Dóra
stytting á Halldóra eða öðrum hliðstæðum nöfnum.
-
Dóróthea eða Dórótea
úr grísku: gjöf Guðs. 6/2. heilög Dóróthea, d. 304.
-
Drífa
snjór, mjöll.
-
Droplaug
hrein sem dropi.
-
Dröfn
alda.
-
Dúa
önnur mynd nafnsins Dúfa.
-
Dúfa
dúfa, eða alda, bylgja.
-
Dýrfinna
dýrmæt, ágæt, kona.
-
Dýrleif
ágæt, dýrmæt arfleið.
-
Dýrunn
dýrmæt bylgja.
-
Dögg
dögg.
-
Ebba
úr dönsku, af Ebbe, sem aftur er stytting á nöfnum hliðstæðum Ásbjörn o. fl.
-
Edda
formóðir, langamma.
-
Edit (-ith)
enskt nafn, sem samsvarar nafninu Auðgunnur.
-
Eðna
úr írsku, eða hebresku. Eðna eða Edna heitir ein persóna Tóbíasarbókar. Merking ókunn.
-
Efemía eða Evfemía
gríska, góður orðstír.
-
Eggrún
samsett af Eggert og -rún.
-
Eggþóra
samsett af Eggert og -þóra.
-
Eik
tré.
-
Einara
af Einar, frábær hermaður.
-
Einbjörg
frábær, einstæð hjálp.
-
Eindís
frábær dís.
-
Einhildur
frábær hildur, valkyrja.
-
Einrún
frábær vinátta, eða leyndardómur.
-
Einþóra
frábær -þóra.
-
Eir
lækningargyðjan í norrænni goðafræði, nafnið skylt so. að eira, hlífa, þyrma.
-
Eiríka
af Eiríkur: ávallt voldugur.
-
Eirný
sú sem lækningargyðjan yngur.
-
Elena
afbrigði af Helena sem merkir hin ljósa.
-
Elfa
elfur, á.
-
Elfríður
úr þýsku, af Aðalfríður, göfug fegurð.
-
Elfur
fljót, á.
-
Elín
íslensk mynd nafnsins Helena = hin skæra, bjarta.
-
Elínbjörg
samsett af Elín og -björg.
-
Elínborg
samsett af Elín og -borg.
-
Elínóra
ítölsk mynd nafnsins Helena, lýsandi, björt.
-
Elínrós
samsett af Elín og -rós.
-
Elísa
stytting á Elísabet.
-
Elísabet
úr hebresku og merkir sú sem tignar Guð. (Lúk. 1,5) 19/11. heilög Elísabet frá Ungverjalandi (d. 1231).
-
Elka
úr þýsku.
-
Ella
stytting á Elín.
-
Ellen
dönsk mynd af Helena.
-
Ellisif
forn norræn mynd af Elísabet. Elísabet drottning Haraldar harðráða, sem fædd var í Rússlandi, var nefnd þessu nafni á Norðurlöndum.
-
Elma
dönsk stytting á algengri nafnasamstæðu: Else Marie.
-
Elna
dönsk stytting á Helena.
-
Elsa
stytting á Elísabet.
-
Elva
úr spænsku: “hin hvíta”. Líka skrifað Elfa.
-
Embla
formóðir manna í norrænni goðafræði.
-
Emilía
af Emil: vingjarnleg.
-
Emilíana
leitt af karlmannsnafninu Emil með viðskeytinu -íana.
-
Emma
fornt germanskt nafn í merkingunni iðin, húsleg. Drottning Knúts mikla, Danakonungs, hér Emma (1017).
-
Engilráð
ráð engils.
-
Erla
fugl.
-
Erlen
leitt af karlmannsnafninu Erlendur.
-
Erlín
samsett af Erla og -lín, sem er algeng kvenkenning.
-
Erna
af Örn.
-
Esmeralda
dregið af nafninu á steininum Emerald, upphaflega spænskt nafn.
-
Ester
úr hebresku eða persnesku, og merkir stjarna.
-
Ethel
göfug.
-
Eva
úr hebresku (1. Mós. 3,20), og þýðir líf.
-
Eybjörg
auðnu, gæfu hjálp.
-
Eydís
heilladís.
-
Eygerður
gæfuvernd.
-
Eygló
sól.
-
Eyja
auðnu, gæfu kona.
-
Eyrún
leyndardómur gæfunnar.
-
Eyvör
gæfuvernd.
-
Eyþóra
auðna og Þóra.
-
Eyþrúður
auðnu, gæfu Þrúður = kona.
-
Fanney
annað hvort ísl. snjó-ey, eða úr ensku, stytting á Frances, Francisca.
-
Fannhvít
hvít sem mjöll.
-
Fannlaug
snjó-hrein.
-
Fídes
latína, trú.
-
Filippía
af Filippus = hestavinur.
-
Finn-
algengur forliður norrænna nafna, dreginn af þjóðarheitinu, en getur eins þýtt maður, menn, fólk.
-
Finna
(finnsk) kona.
-
Finnbjörg
hjálp Finna (:manna).
-
Finnboga
ad Finnbogi.
-
Finnborg
vörn Finna (:manna).
-
Finndís
dís, hollvættur Finna, manna.
-
Finney
auðna Finna, manna.
-
Finnfríður
sem Finnur ann.
-
Finnlaug
Finna og björt, hrein.
-
Fjóla
blóm.
-
Flóra
úr latínu, gyðja vors og blóma.
-
Freydís
heilladís Freys. Freydís hét dóttir Eiríks rauða.
-
Freygerður
vernd Freyju, eða sú sem Freyr verndar.
-
Freyja
ástar og frjósemisgyðja. Algeng kvenkenning. Hin fagra og tigna gyðja ástar og frjósemi er af vanaætt, dóttir Njarðar og systir hans, og systir Freys. Maður hennar heitir Óður og dætur þeirra eru Hnoss og Gersemi.
-
Frið-
algengur forliður nafna dreginn af friður, eða af -fríður, skyldur so. frjá: elska.
-
Fríða
stytting á nöfnum, sem enda á -fríður.
-
Friðbjörg
björg, hjálp friðar.
-
Friðborg
vörn, vígi friðarins.
-
Friðdís
heilladís friðarins.
-
Friðdóra
friður og Þóra.
-
Friðgerður
vörn friðarins.
-
Friðfinna
af Friðfinnur.
-
Friðlaug
friður og -laug: björt.
-
Friðleif
erfingi friðar.
-
Friðmey
friðsöm mær, eða fögur mær.
-
Friðný
ung og fríð eða friðsöm.
-
Friðrika
af Friðrik: friðsamur höfðingi.
-
Friðrún
leyndardómur friðarins.
-
Friðsemd
óáreitni, friðsemd.
-
Fríður
fögur, elskuleg.
-
Friðþóra
friður og -þóra.
-
Fönn
snjór, mjöll.
-
Gefn
kvenkenning, heiti á Freyju.
-
Geira
stytting á Geir-.
-
Geirdís
vopn-dís.
-
Geirfríður
sem vopni ann.
-
Geirlaug
vopn-björt,. hrein.
-
Geirný
sem vopnin yngja.
-
Geirrún
leyndardómur, eða vinátta vopnsins.
-
Geirþrúður
styrkur vopnsins.
-
Gerða
stytting á -gerður: vörn.
-
Gerður
vernd, vörn. Gerður hét kona Freys.
-
Gestheiður
samsett af Gestur og -heiður: björt.
-
Gestný
samsett af Gestur og -ný: sem yngir.
-
Gestrún
samsett af Gestur og -rún: leyndardómur, vinátta.
-
Gígja
strengjahljóðfæri, harpa.
-
Gísla
af Gísli.
-
Gíslín
samsett af Gísli og -lín, sem er kvenkenning.
-
Gíslína
af Gísli: gísl eða geisli: ör.
-
Gísllaug
samsett af Gísli og -laug: björt.
-
Gíslrún
samsett af Gísli og -rún, leyndardómur eða vinátta.
-
Gíslunn
Gísli og -unn: sem ann, elskar.
-
Gná
Ungt nafn hérlendis. Nafnið er sótt í norræna goðafræði en Gná var ein af ásynjum. Hún var í sendiferðum fyrir Frigg og reið hestinum Hófvarpni um loft og lög. Uppruni er óviss en hefur helst verið tengdur við nafnorðið gnýr: dynur, hávaði,og sögnina að gnýja: dynja, bylja.
-
Gréta
stytting á Margrét.
-
Gríma
dulbúin, eða: nótt.
-
Grímheiður
björt gríma.
-
Grímhildur
dulbúin hildur, valkyrja.
-
Gróa
gróandi.
-
Guðbjörg
björgun, hjálp Guðs.
-
Guðbjört
björt sem Guð.
-
Guðborg
vernd Guðs.
-
Guðdís
samsett af Guð- og -dís, heilladís.
-
Guðfinna
finna (: kona), helguð Guði.
-
Guðfríður
sú sem Guð elskar.
-
Guðjóna
af Guðjón.
-
Guðlaug
björt sem Guð.
-
Guðleif
erfingi Guðs.
-
Guðlín
Guð og -lín, hör, -kona.
-
Guðmunda
gjöf eða vörn Guðs.
-
Guðný
sem Guð yngir.
-
Guðríður
af Guðfríður, sú sem Guð elskar.
-
Guðrún
leyndardómur, eða vinátta Guðs. Guðrún Lárusdóttir, rithöfundur (1880-1938).
-
Guðveig
styrkur Guðs.
-
Gullveig
styrkur gulls.
-
Gunna
stytting á Guðrún eða hliðstæðum nöfnum.
-
Gunnbjörg
björgun orrustunnar.
-
Gunnbjört
orrustu-björt.
-
Gunnborg
vörn í orrustu.
-
Gunndís
verndardís orrustunnar.
-
Gunndóra
orrustu -þóra.
-
Gunnfríður
fegurð orrustunnar, eða sú sem ann orrustum.
-
Gunnheiður
björt orrusta.
-
Gunnhildur
orrustu-valkyrja, kona.
-
Gunnjóna
samsett af Gunn- og -jón.
-
Gunnlaug
björt í orrustu.
-
Gunnleif
erfingi orrustunnar.
-
Gunnlöð
löð er skylt so. laða, hneigja að, bjóða heiom.
-
Gunnrún
leyndardómur orrustu.
-
Gunnur
orrusta. Valkyrjuheiti, hliðstætt við Hildur.
-
Gunnvör
vörn orrustunnar.
-
Gunnþóra
orrustu- Þóra.
-
Gunnþórunn
orrusta, sem Þór ann.
-
Gyða
Nafn þetta er leitt af nafnorðinu “goð”. (önnur þýðing: stytting á Gyðríður)
-
Gyðríður
önnur mynd af Guðríður.
-
Hadda
af Haddur hár. Bylgjuheiti.
-
Hafalda
alda.
-
Hafdís
heilladís hafsins.
-
Haflína
samsett af Haf- og -lína.
-
Hafrún
leyndardómur hafsins.
-
Hafsteina
af Hafsteinn.
-
Hafþóra
af Hafþór.
-
Halla
hella, steinn.
-
Hallbera
Halla og birna. Hallbera abbadís á Reynistað. (d. 1330).
-
Hallbjörg
Halla og -björg, björgun steins.
-
Halldís
Halla og -dís, verndarvættur steins.
-
Halldóra
Halla og Þóra.
-
Hallfríður
Halla og -fríður, fegurð steins.
-
Hallgerður
vörn, vernd steinsins. Hallgerður langbrók, kona Gunnars á Hlíðarenda.
-
Hallgunnur
samsett af Hall- og -gunnur, orrusta.
-
Hallveig
máttur steinsins.
-
Hanna
úr hebresku. Sama nafn og Anna = náð, yndi. (1. Sam. 1,2). Líka stytting á Jóhanna.
-
Hansína
úr dönsku, dregið af Hans.
-
Harpa
hljóðfærið, eða mánaðarheitið.
-
Hauður
land, jörð.
-
Heba
úr grísku goðafræðinni. Heba var kona Heraklesar.
-
Heiða
stytting á -heiður: björt.
-
Heiðbjörg
björt hjálp.
-
Heiðbjört
heiðskír.
-
Heiðbrá
Björt brá. Myndað úr forliðnum Heið- og Brá.
-
Heiðdís
björt dís.
-
Heiðný
sú heiðna. (samsett af forliðnum
Heið- og viðliðnum -ný. )
-
Heiðrún
björt vinátta.
-
Heiður
björt, heiðskír.
-
Heiðveig
úr pólsku: Jadwiga hin sigursæla.
-
Hekla
fjallið Hekla, hettukápa.
-
Helena
úr grísku: hin bjarta, skæra. Helena fagra í Tróju. 18/8. Helena, móðir Konstantínusar mikla keisara, d. 303. Íslensk mynd nafnsins er Elín.
-
Helga
hin heilaga, helgaða.
-
Helma
hálmstrá eða sama og Hilma.
-
Henný
barst upphaflega til Norðurlanda á 19. öld frá Bretlandi. Þar er það notað sem stytting á Henrietta.
-
Hera
úr grísku goðafræðinni. Hera var kona Seifs.
-
Herborg
bjargvættur hers.
-
Herdís
hollvættur hers. Herdís Andrésdóttir, skáldkona (1858-1939).
-
Herlaug
birta, ljómi hers.
-
Hermína
úr þýsku, af Hermann.
-
Hertha
úr þýsku og dönsku, afbökun latnesku nafnmyndarinnar Nerþus, sem var frjósemisgyðja meðal Germana.
-
Hervör
vernd hers.
-
Hilda
úr fornesku, sama nafn og Hildur. 7/11. heilög Hilda frá Whitby, ensk abbadís, d. 688.
-
Hildigerður
vörn í orrustu.
-
Hildigunnur
valkyrja. 6/2. heilög Hildigunnur, d. 1183.
-
Hildur
orrusta. Valkyrjuheiti, kvenkenning.
-
Hilma
af Hilmar: hermaður með hjálm.
-
Hind
dádýr.
-
Hjálmdís
hjálmur og -dís, verndardís hjálmsins.
-
Hjálmfríður
hjálmur og fegurð: sú sem hjálmi ann.
-
Hjördís
heilladís sverðsins. Hjördís hét móðir Sigurðar Fáfnisbana.
-
Hjörleif
af Hjörleifur: erfingi sverðsins.
-
Hjörtína
af Hjörtur.
-
Hlaðgerður
hlað: Gull eða silfurlagður borði, og -gerður: vernd, kvenkenning.
-
Hlédís
hlé: skjól, vörn.
-
Hlíf
vernd.
-
Hlín
jörð. Annað heiti á Frigg. Kvenkenning.
-
Hlökk
nefnd í Skáldskaparmálum Snorra-Eddu og virðist vera valkyrja. Nafnið er líklega skylt sögninni hlakka ´hælast um´.
-
Hólmdís
heilladís hólmans.
-
Hólmfríður
sem hólmanum ann, eða fegurð hólmans.
-
Hrafndís
hrafn og -dís, hollvættur.
-
Hrafnhildur
hrafn og hildur: styrjöld, kona.
-
Hrafnkatla
kvenkynsútgáfan af Hrafnkell, en það er myndað úr dýrsheitinu hrafn og viðliðnum kell, sem merkir ketill eða hjálmur.
-
Hrefna
af Hrafn. Hrefna Ásgeirsdóttir var kona Kjartans Ólafssonar.
-
Hreindís
hrein heilladís.
-
Hróðný
ung frægð, eða sú sem frægðin yngir.
-
Hrund
kona. Valkyrjuheiti.
-
Hrönn
alda.
-
Hugborg
hugsun, hugskot.
-
Hugljúf
hugljúf, elskuleg.
-
Hugrún
leyndardómur hugans. Viskurúnir.
-
Huld
leynd.
-
Hulda
annað hvort úr dönsku: hin leynda, eða úr hebresku (2. Kon. 22,14) Hulda spákona.
-
Húnbjörg
hjálp húna.
-
Hödd
hárprúð.
-
Högna
af Högni: verndari.
-
Hörn
heiti á Freyju, dregið af hör, lín.
-
I, Í
Ída
úr dönsku, af Iða: hin iðna.
-
Iða
hin iðna.
-
Iðbjörg
iðin hjálparhella.
-
Iðunn
sem endurnýjar. Iðunn var kona Braga.
-
Ilmur
ilmandi. Ásynjuheiti.
-
Ína
úr latínu, kvenkennig og þýðir móðir. Einnig stytting á nöfnum sem enda á -ína.
-
Indíana
hin indverska.
-
Indríður
dregið af Indriði, einförull.
-
Ing-
algengur forliður norrænna nafna, dreginn af Ingi eða Yngvi, sem var heiti Freys, líklega í merkingunni konungur eða ættfaðir.
-
Inga
af Ingi.
-
Ingibjörg
björg, hjálp konungs.
-
Ingiborg
dönsk mynd nafnsins Ingibjörg.
-
Ingigerður
vörn konungs.
-
Ingilaug
ljómi konungs.
-
Ingileif
arfleið eða erfingi konungs.
-
Ingiríður
fegurð konungs, eða: sú sem konungur ann.
-
Ingrún
leyndardómur, eða vinátta konungs.
-
Ingunn
elskuð af konungi.
-
Ingveldur
af Inghildur: orrusta konungs.
-
Ír eða Írr
sjá Ýr eða Ýrr.
-
Írena
úr grísku: friður. 5/4 heilög Írena píslarvottur, d.304.
-
Íris
úr grísku: regnbogi.
-
Irma
úr þýsku, “ermen” sem þýðir heill, universal. Tengist nafninu Emma.
-
Ísabella
spænsk-portúgölsk mynd af Elisabeth.
-
Ísafold
Ísland.
-
Ísbjörg
ís-björg, hjálp.
-
Ísey
eyja eða gæfa íss.
-
Ísleif
af Ísleifur.
-
Ísold – Erlent að uppruna, Isolda, Isold, myndað úr is “ís” og vald “ráða, stjórna”.
Ívör
af Ívar.
-
Jakobína
af Jakob.
-
Jana
stytting á Kristjana: kristin.
-
Jara
styrjöld, orrusta.
-
Járnbrá
örþunnt lag með járnslit á yfirborði vatns (í mýrum).
-
Járngerður
vörn járnsins, vopnsins.
-
Jarþrúður
af jara: orrusta og þrúður: (sterk) kona.
-
Jenný
úr ensku, af Jóhanna. “Sænski næturgalinn” söngkonan Jenný Lind (d.1887), sem H. C. Andersen unni, stuðlaði að vinsældum þessa nafns á Norðurlöndum.
-
Jensína
af Jens.
-
Jódís
heilladís hestsins.
-
Jófríður
fegurð hestsins, eða sú sem hesti ann.
-
Jóhanna
úr hebresku: Drottinn er náðugur. 30/5. heilög Jóhann af Örk (d. 1431).
-
Jóheiður
birta hestsins.
-
Jólín
af Jór, hestur og -lín, kvenkenning.
-
Jóna
af Jón.
-
Jónbjörg
samsett af Jón og -björg, hjálp.
-
Jónborg
samsett af Jón og -borg, vörn.
-
Jóndís
samsett af Jón og -dís, heilladís.
-
Jóney
Jón og -ey: auðna, gæfa.
-
Jónfríður
samsett af Jón og -fríður.
-
Jónheiður
samsett af Jón og -heiður, birta.
-
Jónhildur
samsett af Jón og -hildur, orrusta, eða valkyrja.
-
Jónína
samsett af karlmannsnafninu Jón og viðskeytinu -lína, -Lína.
-
Jóreiður
dregið af jöfurr: konungur, og heiður: birta konungs.
-
Jórunn
sú sem jöfurr, konungur ann.
-
Jósefína
dregið af Jósef: Drottinn mun auka.
-
Júdít
úr hebresku: gyðingakona.
-
Júlía
úr latínu, dregið af Júlíus: unglingur.
-
Júlíana eða Júlíanna
úr latínu, af Júlía.
-
Júnía
af júní, mánaðarheitinu.
-
Jörgína
úr dönsku, af Jörgen.
-
Kaðlín
úr írsku. Etv. sama nafn og Katrín.
-
Kaja
í Skandinavíu er þetta nafn dregið af Katarina. Mögulega dregið af fornnorsku kaða, sem þýðir “hen”: hæna. Frá einhverju Norðurlanda er um að ræða gælumynd nafnsins Karitas.
-
Kamilla
íslensk mynd af Camilla, úr latínu: ambátt við helgiþjónustu. (Kamilla upprunalega Arabískt og þýðir fullkomnun. )
-
Kamma
úr dönsku, stytting á algengri nafnasamsetningu: Karen Margrét.
-
Kara
stytting á Karítas, eða úr latínu: cara: kæra.
-
Karen
úr dönsku, önnur mynd nafnsins Katrín.
-
Karítas
úr latínu: kærleikur. (Fides: trú, spes: von).
-
Karla
úr dönsku, hliðstætt Karl.
-
Karlotta
úr frönsku, hliðstætt Karl.
-
Karólína
úr dönsku, hliðstætt Karl.
-
Kata
stytting á Katrín.
-
Katla
af ketill, eldfjallið Katla.
-
Katrín
úr grísku: hin hreina. 25/11. Katrín helga, verndardýrlingur heimspekinnar.
-
Ketilríður
af Ketill og fríður.
-
Kiddý
stytting á nöfnum sem byrja á Krist-.
-
Kirstín
dönsk mynd af Kristín.
-
Klara
úr latínu, hin skæra, bjarta. 12/8. heilög Klara frá Assisi, d. 1253.
-
Kolbrá
dökk á brún, dökk augu.
-
Kolbrún
dökk á brún og brá.
-
Kolfinna
dökkleit Finna (= kona).
-
Kolfreyja
dökkhærð kona.
-
Kolþerna
dökkleit þerna, kona.
-
Krista
úr þýsku eða dönsku, af Kristín.
-
Kristey
samsett af Krist- og -ey, auðna, gæfa Krists.
-
Kristbjörg
sem Kristur bjargar.
-
Kristborg
vörn Krists.
-
Kristensa
danskt nafn leitt af Krist-.
-
Kristfríður
sem Kristur ann.
-
Kristgerður
vörn Krists.
-
Kristín
úr latínu, Christiana, sem þýðir kristin. 24/7. heilög Kristín frá Bolsena, d. 304.
-
Kristjana
dregið af Kristján, og merkir kristin.
-
Kristlaug
björt sem Kristur.
-
Kristmunda
gjöf eða vörn Krists.
-
Kristný
sem Kristur yngir.
-
Kristólína
samsett af Krist- og Ólína.
-
Kristrún
leyndardómur, eða vinátta Krists.
-
Kristveig
máttur Krists.
-
Kristþóra
samsett af Kristur og -þóra.
-
Lára
úr latínu, af Lárus: lárviður.
-
Lárey
samsett af forliðnum Lár-, lárviður og viðliðnum -ey: auðna.
-
Laufey
ljúf auðna, gæfa. Laufey hét móðir Loka.
-
Lauga
stytting á -laug, hrein.
-
Laugheiður
samsett, báðir liðir nafnsins merkja hið sama: björt og hrein.
-
Lea
úr hebresku. Lea hét kona Jakobs (1. Mós. 29,21-30).
-
Lena
stytting á Magdalena eða Helena.
-
Leikný
sem leikur yngir. Leikný hét ástkona Þorgeirs Ljósvetningagoða.
-
Líf
líf.
-
Lilja
lilja. Önnur merking: Lifandi trú.
-
Lína
stytting á Karólína og hliðstæðum nöfnum.
-
Línbjörg
lín, hör, kvenkenning, og -björg, hjálp.
-
Lind
lind.
-
Linda
úr þýsku: linditré.
-
Lindís
lín, þ. e. hör og dís.
-
Líney
lín, hör, og -ey: auðna.
-
Líneik
kona.
-
Línhildur
lín, hör og -hildur, valkyrja, kona.
-
Lísa
stytting á Elísabet.
-
Lísbet
dönsk stytting á Elísabet.
-
Lív
sjá Líf.
-
Ljósbjörg
sem ljósið bjargar.
-
Ljósbjört
björt sem ljós.
-
Ljósbrá
ljós og brá, auga.
-
Ljótunn
ljót: björt, og -unn: elskuð.
-
Lóa
lóa.
-
Lofn
ástmær. Gyðjuheiti. “Lofn, hun er svo mild og góð til áheita, að hún fær leyfi af Alföður eða Frigg til manna samgangs, kvenna og karla, þótt áður sé bannað eða þvertekið; fyrir því er af hennar nafni lof kallað og svo það, er lofað er mjög af mönnum,” segir Snorri Sturluson.
-
Loftey
samsett af Loftur og -ey, auðna.
-
Lofthildur
samsett af Loftur og Hildur.
-
Loftveig
samsett af Loftur og -veig: styrkur.
-
Lovísa
úr frönsku, af Louis: Lúðvík: vígamaður.
-
Lukka
hamingja.
-
Lydía
latína: frá Lydíu (landsvæði í Litlu Asíu).
-
Lyngheiður
lyng og -heiður: björt.
-
Lyngdís
lyng og -dís.
-
Lyngný
lyng og -ný.
-
Magdalena
úr grísku, viðurnefni: frá Magdölum (í Galíleu).
-
Magga
stytting á Margrét, Magnea o. þ. l.
-
Magna
úr latínu: mikil, máttug.
-
Magndís
máttug dís.
-
Magnea
hin mikla, hliðstætt Magnús.
-
Magnfríður
máttug og elskuleg.
-
Magnhildur
máttug kona eða styrjöld.
-
Magnína
af Magnús, mikill.
-
Magnúsína
af Magnús, mikill.
-
Magný
máttug og ung eða sem máttur yngir.
-
Magnþóra
samsett af Magn- og -þóra. máttug þóra.
-
Málfríður
fegurð máls.
-
Málhildur
mál og -hildur, kona eða orrusta.
-
Málmfríður
fegurð málmsins.
-
Maren
tökunafn úr dönsku, stytting á Marina ´af hafi´.
-
Máney
kvennkynsútgáfa af nafninu Máni: tungl, máni, með viðliðnum -ey: ey. )
-
Marey
myndað af forliðnum Mar- og viðliðnum –ey.
-
Margrét
úr grísku: perla. 20/7. heilög Margrét frá Antíokíu (d. 300), á hana var heitið í barnsnauð.
-
Margunnur
orrusta hafsins.
-
Marheiður
birta hafsins.
-
María
grísk mynd hebreska nafnsins Mirjam: hin fagra.2/2.kyndilmessa. 25/3. Boðunardagur Maríu.
-
Maríanna
algeng frönsk samsetning nafnanna Maríu og Anna. Maríanna er persónugervingur Frakklands og frönsku þjóðarinnar.
-
Marin eða Marín
úr latínu Marina: af hafi.
-
Marsibil
fornt nafn, merking óþekkt.
-
Marta
úr hebresku: húsfreyja. (Lúkas 10,38).
-
Matthea
af Matthías: gjöf Guðs.
-
Matthildur
úr þýsku: hetja.14/3. heilög Matthildur, þýsk drottning d. 968.
-
Mekkín
merking óþekkt. Sagt er að kona af Austurlandi, sem hertekin var í Tyrkjaráninu hafi eftir heimkomuna skírt dóttur sína Mekkín eftir húsmóður sinni í Barbaríinu. Etv. er nafnið dregið af nafni borgarinnar Mekka.
-
Melinda
samsett af Mel- (t.d. frá Melanie eða Melissa), með -inda í endann.
-
Melkorka
úr írsku: ambátt Curcags dýrlings. Melkorka var móðir Ólafs pá í Hjarðarholti.
-
Metta
dönsk stytting á Margrét.
-
Mist
er fornt valkyrjuheiti.Giskað hefur verið á tengsl við sænsku sögnin mista, í dönsku miste: missa, tapa, og að nafnið merki þá ´sú sem veldur missi´.
-
Mjallhvít
hvít sem mjöll.
-
Mjöll
snjór.
-
Móeiður eða Móheiður
hugbjört.
-
Móna
algeng gælumynd af nafninu Mónika. En Móna getur einnig verið tökunafn úr ensku þar sem það á rætur að rekja til írska nafnsins Muadhnait, leitt af nafnorðinu muadh ´tiginn´.
-
Móníka
úr grísku: ein. 4/5. Móníka, móðir Ágústínusar kirkjuföður, d. 387.
-
Munda
stytting á Guðmunda o.þ.l.
-
Myrra
ritmynd af Mirra.(Mirra Ilmefni.) Gæti einnig verið tökunafn úr ensku Mira, Mirra, stytting á Miriam.
-
Nadía
von.
-
Nanna
úr norrænni goðafræði.Sennileg merking: hin hugrakka. Nanna hét kona Baldurs.
-
Natalía
Nafn þetta er komið úr latínu og myndað af orðunum “dies natalis” sem merkir fæðingardagur (jólabarn).
-
Nereiður eða Neríður
hress og björt. Nereiður hét ástkona Þórðar kakala.
-
Nikólína
úr dönsku af Nikulás: sigur lýðsins.
-
Nína
úr rússnesku: Anna litla.
-
Njóla
nótt.
-
Norma
úr latínu: regla.
-
Nótt
sama orð og nótt tíminn frá kvöldlokum til morguns. Í Ála flekks sögu er sagt frá tröllkonunni Nótt. .
-
Oddbjörg
hjálp vopnsins.
-
Oddfríður
fegurð vopnsins.
-
Oddleif
sem erfir vopn.
-
Oddgerður
sú sem nýtur verndar vopnsins.
-
Oddný
sem vopnin yngja.
-
Oddrún
leyndardómur vopnsins.
-
Oddvör
vörn vopnins.
-
Oktavía
út latínu: hin áttunda.
-
Ólafía
af Ólafur: sem erfir forfeðurna.
-
Olga
úr rússnesku: Helga.
-
Ólína
úr dönsku, dregið af Ólafur.
-
Ólöf
sama nafn og Ólafur: sú sem erfir forfeðurna. Ólöf ríka Loftsdóttir á Skarði.
-
Ósk
ósk.
-
Pála
úr latínu, sama nafn og Páll, og merkir hin litla.
-
Páldís
samsett af Páll og -dís.
-
Pálfríður
samsett af Páll og -fríður: sem Páll ann.
-
Pálína
af Páll.
-
Pálmey
af Pálmey.
-
Pálmrún
samsett af Pálmi og -rún.
-
Pálrún
samsett af Páll og -rún.
-
París
París, höfuðborg Frakklands, sem fékk nafn sitt frá fornum Keltneskum þjóðflokki er kallaður var Parisii.
-
Perla
perla.
-
Petra
úr dönsku, hliðstætt Pétur: klettur.
-
Petrea
danskt nafn, af Pétur, klettur.
-
Petrína
úr dönsku, af Pétur.
-
Petronella
úr latínu, af Petronius.
-
Petrún eða Pétrún
samsett af Pétur og -rún, leyndardómur.
-
Ráðhildur
ráð og hildur: kona eða styrjöld.
-
Rafnhildur
afbökun á Hrafnhildur.
-
Ragn-
algengur forliður norrænna nafna dreginn af rögn, það er goð, máttarvöld.
-
Ragna
stytting nafna, sem byrja á Ragn-.
-
Ragnheiður
björt sem goðin.
-
Ragnhildur
guðleg valkyrja eða styrjöld.
-
Rakel
úr hebresku og merkir lambær. Rakel hét kona Jakobs (1.Mós. 29,6).
-
Rán
hafið, gyðja hafsins.
-
Randíður
af Ragnfríður: fegurð goðanna eða sú sem goðin unna.
-
Rannveig
styrkur hússins.
-
Rebekka
úr hebresku og merkir snara. Rebekka var kona Ísaks (1. Mós. 24,15).
-
Regína
úr latínu: drottning. 5/9 heilög Regína píslarvottur d. 251.
-
Ríkey
mikil, voldug gæfa.
-
Ronja
Astrid Lindgren fann uppá því nafni fyrir Ronju Ræningjadóttur, hún tók það úr nafninu “Juronjaure” sem er stöðuvatn í Lepplandi,en nafnið Ronyah er þekkt í hebresku og merkir Guðs hamingja.
-
Rós
rós
-
Rósa
úr latínu: rós. Rósa Guðmundsdóttir, Vatnsenda-Rósa (d. 1855).
-
Rósalind
úr ensku og þýsku: rós og -linda, linditré.
-
Rósmunda
samsett af Rósa og -munda: gjöf eða vörn.
-
Rósbjörg
samsett af Rósa og -björg: hjálp.
-
Rósborg
samsett af Rósa og -borg: vörn.
-
Rósfríður
fegurð rósar.
-
Róshildur
samsett af Rósa og -hildur: kona, eða styrjöld.
-
Róslaug
björt sem rós.
-
Rún
leyndardómur eða vinkona. Kvenkenning.
-
Rúna
stytting á nöfnum, sem enda á -rún, eða dregið af no. rúna: trúnaðarvinur, eiginkona.
-
Rut
úr hebresku og merkir vinátta. Rut var formóðir Davíðs konungs (Rutarbók).
-
Saga
saga.
-
Salbjörg
vernd hússins.
-
Salgerður
vörn hússins.
-
Salný
kemur fyrir á 14. öld og virðist hafa tíðkazt síðan. Samsett af forliðnum Sal- og viðliðnum -ný.
-
Salóme
úr hebresku, af Salómon: friður. Salóme hét móðursystir Jesú (Mark. 15,40).
-
Salvör
vörn hússins.
-
Sandra
úr ensku, stytting á Alexandra.
-
Sara
úr hebresku og merkir drottning. Sara hét kona Abrahams og var ættmóðir Ísraelsmanna (1. Mós. 17,15).
-
Selma
úr keltnesku og merki hin fagra.
-
Sesselja
úr latínu, Cecilía, blind. 22/11. heilög Sesselja, (d. 230), verndardýrlingur tónlistarinnar.
-
Sif
brúður, eiginkona. Ath. að eignarfall þessa nafn er: Sifjar. Sif hét kona Þórs.
-
Sig- og Sigur-
algengur forliður norrænna nafna og merkir sigur eða orrusta.
-
Sigfríð
fegurð sigursins eða orrustunnar, sama nafn og Sigfríður og Sigríður.
-
Siggerður
vörn í orrustu.
-
Signý
sú sem orrustan, eða sigurinn yngir.
-
Sigríður
sama og Sigfríður: fegurð orrustunnar, eða sú sem orrustum ann.
-
Sigrún
leyndardómur sigursins, eða orrustunnar.
-
Sigurást
ást sem sigrar.
-
Sigurbirna
samsett af forliðnum Sigur- og kvenmannsnafninu Birna, lagað eftir karlmannsnafninu Sigurbjörn.
-
Sigurbjörg
hjálp orrustunnar, sigursins.
-
Sigurbjört
birta, ljómi sigursins.
-
Sigurborg
vörn í orrustu.
-
Sigurdís
hollvættur orrustunnar.
-
Sigurey
auðna sigursins.
-
Sigurfljóð
sigursæl kona.
-
Sigurhanna
samsett af Sigur- og Hanna.
-
Sigurhelga
samsett af Sigur- og Helga.
-
Sigurjóna
samsett af Sigur- og Jóna.
-
Sigurlaug
björt í sigri, eða orrustu.
-
Sigurleif
arfleið sigursins.
-
Sigurlilja
samsett af Sigur- og Lilja.
-
Sigurlín
samsett af Sigur- og -lín: hör, kvenkenning.
-
Sigurlína
samsett af Sigur- og -lína.
-
Sigurósk
samsett af Sigur- og ósk.
-
Sigurrós
rós sigursins.
-
Sigurvina
af Sigurvin, vinur í orrustu.
-
Sigurveig
styrkur sigursins eða orrustunnar.
-
Sigurþóra
samsett af Sigur- og Þóra.
-
Sigyn
sú sem ann sigri. Sigyn var kona Loka.
-
Sigþóra
samsett af Sig- og Þóra.
-
Sigþrúður
sigursæl kona.
-
Silfá
heimildir eru um nafnið frá síðari hluta 18. aldar og var það ritað Silpha. Nafnmyndin Sylva þekkist í Noregi sem hliðarmynd af Sylvia en er einnig talin mynduð beint af latneska nafnorðinu silva: skógur. Íslenska nafnið Silfá er lagað eftir þeirri nafnmynd.
-
Silja
norræn mynd af nafninu Sesselja.
-
Silvía
úr latínu, silva: skógur.
-
Sína
stytting á Jensína og hliðstæðum nöfnum.
-
Sjöfn
ást, ástargyðjan.
-
Skúla
af Skúli, verndari.
-
Snjáfríður
fögur sem snjór, sama og Snæfríður.
-
Snjólaug
björt sem snjór.
-
Snót
stúlka, kona.
-
Snæbjörg
björgun í snjó.
-
Snæbjört
björt sem snær.
-
Snæborg
vörn í snæ.
-
Snædís
heilladís í snjó.
-
Snæfríður
fögur sem snjór, þekkist líka sem Snjáfríður.
-
Soffía
úr grísku, sofía: viska. 30/9. heilög Soffía, d. 138.
-
Sól
nafnið er ungt hér á landi. Að baki liggur nafnorðið sól ´lýsandi hnöttur; sólskin´. Af sama toga er forliðurinn Sól-.
-
Sólbjörg
björg, hjálp sólar.
-
Sólbjört
björt sem sól.
-
Sólborg
vígi sólar.
-
Sóldís
samsett úr nafnorðinu sól og viðliðnum -dís sem merkir heilladís.
-
Sóley
gæfusól, sóley.
-
Sólný
samsett af forliðnum Sól-, Sól, og viðliðnum -ný.
-
Sólrún
-leyndardómur sólar. Solveig af Salveig, styrkur hússins.
-
Sólveig
máttur sólar, eða ummyndun á Solveig.
-
Sonja
úr rússnesku, sama nafn og Soffía.
-
Stefanía
af Stefán sigursveigur, kóróna. Stefanía Guðmundsdóttir, leikkona (1876-1926).
-
Steina
stytting á Stein-.
-
Steindóra
hliðstætt Steindór.
-
Steingerður
vörn steinsins.
-
Steinunn
öldusteinn, eða sú sem steini ann. Steinunn gamla, landnámsmaður á Suðurnesjum.
-
Steinvör
vörn steinsins. Steinvör Sighvatsdóttir, ein af mestu kvenskörungum Sturlungaaldar.
-
Steinþóra
hliðstætt Steinþór.
-
Stella
úr latínu: stjarna.
-
Stína
stytting á Kristín.
-
Sturlína
af Sturla, óeirinn maður.
-
Styrgerður
vernd í orrustu.
-
Sumarlína
samsett af Sumar- og -lína.
-
Sumarrós
rós á sumri.
-
Sunna
sól.
-
Sunnefa eða Sunneva
úr ensku: gjöf sólar. 8/7. heilög Sunnefa, verndardýrlingur Björgvinjar.
-
Súsanna
úr hebresku og merkir lilja. 11/8. heilög Súsanna, 3. öld.
-
Svala
svala, fugl.
-
Svana
af Svanur, eða stytting á Svan-.
-
Svanbjörg
hjálp svansins.
-
Svanbjört
björt sem svanur.
-
Svanborg
vörn svansins.
-
Svandís
hollvættur svansins.
-
Svanfríður
fegurð svansins.
-
Svanhildur
svanur og -hildur.
-
Svanhvít
hvít sem svanur.
-
Svanlaug
björt sem svanur.
-
Svava
svavnesk, frá Schwaben.
-
Sveina
stytting á Svein-.
-
Sveinbjörg
samsett af Sveinn og -björg: hjálp sveinsins.
-
Sveinborg
vörn sveinsins.
-
Sveindís
heilladís sveinsins.
-
Sveinfríður
sú sem sveininum ann.
-
Sveinlaug
birta sveins.
-
Sveinrún
samsett af Sveinn og -rún.
-
Sveinsína
af Sveinn.
-
Sylvía
sama og Silvía.
-
Sæbjörg
björgun, hjálp á sæ.
-
Sædís
heilladís á sæ.
-
Særún
leyndardómur hafsins.
-
Sæunn
hafalda, eða sú sem ann hafinu.
-
Táldís
-
Tanja
stytting á nafninu Tatiania, sem er kvenkyns útgáfa rómverska nafnsins Tatianus, sem er dregið af rómverska nafninu Tatius, merking þess er óþekkt.
-
Tara
dregið af Tara-hæð (teamhair) nálægt Dublin á Írlandi. Möguleg þýðing er hækkaður staður. Tara þýðir einnig stjarna á Sankrit.
-
Telma eða Thelma
enskt skáldsögunafn frá 19.öld.
-
Thea
stytting á Theódóra eða Dóróthea: gjöf Guðs.
-
Theódóra
úr grísku: gjöf Guðs.28/4. Theódóra píslarvottur, d.304.
-
Tindra
- upprunalega frá Svíþjóð: glitrar, skín, tindrandi fegurð.
-
Tinna
steinn.
-
Todda
stytting á Þor-, Þór-.
-
Tómasína
af Tómas: tvíburi.
-
Torfhildur
samsett af Torfi og -hildur. Torfhildur Hólm skáld (1845-1918).
-
Ugla
að baki liggur fuglsheitið ugla. Aðalsöguhetjan í Atómstöðinni eftir Halldór Laxness heitir Ugla.
-
Úlfdís
heilladís úlfsins.
-
Úlfheiður
samsett af Úlfur og -heiður: björt.
-
Úlfhildur
barátta, styrjöld úlfa.
-
Una
hin hamingjusama.
-
Unnfríður
sem Unnur elskar.
-
Unnur
alda, eða hin elskaða.Unnur var dóttir Ægis.
-
Unnvör
styrkur Unnar.
-
Urður
ein örlaganornanna: fortíðin, hinar voru: Verðandi: Samtíðin og Skuld: framtíðin.
-
Úrsúla
úr latínu: ung birna. 21/10. heilög Úrsúla, d. 238.
-
Vaka
sem vakir.
-
Vala
stytting nafna, sem byrja á Val-.
-
Valbjörg
hjálp fallinna.
-
Valborg
skjöldur.1/5. Valborgarmessa, hátíð Valborgar helgu, en hún var ensk konungsdóttir, d.779.
-
Valdís
verndardís fallinna.
-
Valgerður
vörn fallinna.
-
Valný
samsett af Val- og -ný.
-
Valva
líklega afbökun á “völva”: spákona.
-
Vébjörg
björgun, hjálp helgistaðarins.
-
Védís
hollvættur helgidómsins.
-
Veiga
stytting á -veig: styrkur.
-
Véný
sem helgidómurinn yngir.
-
Vera
rússneska: og merkir: trú.
-
Verna
úr þýsku: sterk, öflug vernd.
-
Veróníka
úr grísku: sem veitir sigur. Síðar snúið upp á latínu og þýtt sem “sönn mynd”. 12/7. heilög Veróníka.
-
Vigdís
heilladís orrustunnar, baráttunnar. Vigdís Finnbogadóttir, forseti Íslands 1980-1996.
-
Viktoría
úr latínu: hin sigursæla. Viktoría Englandsdrottning (1819-1901).
-
Vilborg
úr fornensku: hjálpfús.
-
Vildís
vildardís.
-
Vilfríður
forkunnar fögur.
-
Vilgerður
frábær vernd.
-
Vilhelmína
af Vilhjálmur: virðulegur hjálmur.
-
Vilný
frábær og ung.
-
Villimey
Villimey hefur verið þýtt sem viljasterk kona, Villi=Vilji (viljastyrkur) + Mey = kona.
-
Von
von.
-
Vordís
dís vorsins.
-
Völva
spákona.
-
Ylfa
úr sænsku: úlfynja.
-
Ýr eða Ýrr
ýviður, bogi.
-
Yrsa
óhemja eða birna, ef til vill er þetta norræn mynd nafnsins Úrsúla.
-
Þeba
höfuðborg Böótíu, Fornegypta. Þetta var líka borg í Grikklandi rétt sunnan við Aþenu.
-
Þjóð-
forliður norrænna nafna sem merkir mikil.
-
Þjóðbjörg
mikil björg.
-
Þjóðhildur
mikil -hildur: styrjöld eða valkyrja, kona.
-
Þóra
af Þór.
-
Þóranna
samsett af Þór og Anna, eða önnur mynd af Þórarna.
-
Þórarna
sama nafn og Þórarinn: Þór og örn.
-
Þorbera
Þór og bera: birna.
-
Þorbjörg
hjálp Þórs. Þorbjörg Sveinsdóttir (1828-1903) ljósmóðir og kvenréttindafrömuður.
-
Þórdís
heilladís Þórs.
-
Þórey
gæfa Þórs.
-
Þórfríður
sem Þór ann.
-
Þorgerður
vernd Þórs.
-
Þórgunnur
barátta Þórs.
-
Þórhalla
hliðstætt Þórhallur.
-
Þórhanna
samsett af Þór og -hanna.
-
Þórheiður
björt sem Þór.
-
Þórhildur
styrjöld, eða valkyrja Þórs.
-
Þórkatla
hjálmur Þórs, hliðstætt Þorkell.
-
Þórlaug
björt sem Þór.
-
Þórleif
erfingi Þórs.
-
Þórný
sem Þór yngir.
-
Þorsteina
hliðstætt Þorsteinn.
-
Þórstína
af Þorsteinn, eða samsett af Þór- og Kristín.
-
Þórunn
sem Þór ann.
-
Þórveig
styrkur Þórs.
-
Þrúður
kona, stúlka. Þrúður var dóttir Þórs.
-
Þuríður
sú sem Þór ann, eða sem nýtur verndar Þórs.
-
Þyri
úr dönsku: helguð, eða vernduð af Þór. Þyri Danabót, drottning Gorms gamla í Hleiðru (10. öld).
-
Þöll
fura.
-
Æsa
af goðakyni.
-
Ögn
sennilega hliðstætt Agnar, af sömu rót og agi, ógn eða: agnarsmá.
-
Örk
örk, kista, skip (Nóa).
-
Ösp
ösp.
-
Karlkyns nöfn
-
Aage
Norrænt form af „Áki“ sem merkir „forfaðir“. Getur einnig merkt „plógmaður“ eða sá sem plægir akur.
-
Aaron
Úr hebresku og merkir sennilega hátt fjall eða háttsettur maður. Aaron var eldri bróðir Mósesar samkvæmt Biblíunni og einn af spámönnunum skv. Islamstrú. Á Íslandi er rithátturinn „Aron“ oftast notaður, en ritmyndin „Aaron“ var samþykkt árið 2013 af mannanafnanefnd.
-
Abel
Úr hebresku, upphaflega Havel sem merkti „andadráttur“. Abel var annar sonur Adams og Evu samkvæmt Biblíunni og var myrtur af eldri bróður sínum, Kain.
-
Abraham
Hebreska og merkir faðir margra (þjóða). Nafnið kemur úr Biblíunni (1.Mós.17/5) og er upphaflega Abram, en samkvæmt Biblíunni breytti Guð því. Frægir einstaklingar sem bera nafnið eru Abraham úr Biblíunni og Abraham Lincoln, fyrrverandi forseti Bandaríkjanna.
-
Adam
Hebreska og merkir maður, manneskja (1.Mós.2,7). Samkvæmt Biblíunni var Adam skapaður úr jörðinni og var fyrsti maðurinn, ásamt konu sinni, Evu.
-
Addi
Oft stytting ýmsum karlmannsnöfnum, t.d. Arnar, Arnór, Arngrímur, Arnfinnur, Aðalsteinn, Andrés og Örn.
-
Adel
Ritháttur af „Adil“, sem kemur úr arabísku og merkir réttlátur eða heiðarlegur.
-
Adíel
Hebreskt nafn sem merkir prýði eða skraut Guðs.
-
Adolf
Úr þýsku, adalwolf sem merkir “göfugur úlfur”.
-
Adólf
Úr þýsku, adalwolf sem merkir “göfugur úlfur”.
-
Adrían
Af Hadrianus: frá Hadria. Hadria var bær í norður Ítalíu. Adríahafið hefur nafn sitt þaðan, en það er hafið sem skilur að Ítalíu og Balkanskagann. Sjö páfar hafa borið þetta nafn.
-
Adríel
Úr hebresku og merkir „guðs hjörð“.
-
Aðal-
Forliður samsettra nafna og merkir eðal, göfugur.
-
Aðalberg
Göfugur bjargvættur.
-
Aðalbergur
Göfugur bjargvættur.
-
Aðalbert
Önnur mynd nafnsins Albert. Það merkir göfugur og bjartur.
-
Aðalbjörn
Göfugur björn
-
Aðalborgar
Samsett úr „Aðal-“ sem merkir göfugur og „-borgar“ sem merkir vörn, skjól eða borg.
-
Aðalgeir
Göfugt spjót, vopn.
-
Aðalmundur
Göfug gjöf, eða vörn.
-
Aðalsteinn
Göfugur steinn, norræn mynd engilsaxnesks nafns, Ethelstan.
-
Aðólf
Ritháttur nafnsins „Adólf“. Úr þýsku, adalwolf sem merkir “göfugur úlfur”. Samþykkt af mannanafnanefnd árið 2008.
-
Aðils
Göfugur gísl, fornsænskt konungsnafn.
-
Agnar
Norrænt nafn dregið af agi: ógn, og -arr sem er stytting á fornnorrænu orði harjaR: hermaður. Í norrænum málum merkir nafnið sterkur eða þungur og var því oft gefið sonum járnsmiða.
-
Agni
Norrænt nafn skylt nafninu Agnar. Einn konunga Ynglinga, norrænnar konungsættar, bar nafnið Agni. Vert er að benda á að nafnið Agni aftur á bak, er Inga. Eins fyrirfinnst nafnið líka í Sanskrít, en Agni er einn af aðalguðunum úr Vedaritunum; guð eldsins og viskunnar.
-
Albert
Úr þýsku, dregið af aðal, göfugur, og bjartur eða borinn: ættgöfugur. Frægir sem borið hafa nafnið eru til að mynda Albert Einstein, vísindamaður.
-
Aldar
Uppruni ókunnur. Gæti verið karlkynsmynd af kvenmannsnafninu Alda, sem merkir „sjávaralda“, eða dregið af „öld“.
-
Alex
Styttri mynd af nafninu Alexander. Dregið af gríska orðinu alexo, að verja eða hjálpa.
-
Alexander
Úr grísku: verndari, eða bjargvættur manna. Frægir sem borið hafa nafnið eru til að mynda Alexander mikli, konungur Makedóníu til forna (d. 323 f.Kr.) og Alexander Graham Bell, sem meðal annars fann upp símann.
-
Alexíus
Annar ritháttur af gríska nafninu Alexios, sem merkir „verndari“.
-
Alfons
Nafnið kemur úr þýsku og er upphafleg mynd þess er Adelfuns, þar sem adel- merkir göfugur og -funs reiðubúinn eða viðbúinn. Frægir sem borið hafa nafnið eru til að mynda barnasöguhetjan Alfons Åberg, betur þetktur á Íslandi sem Einar Áskell. Nafnið er líka algengt í spænsku- og portúgölskumælandi löndum í myndinni Alfonso og báru margir göfugir menn í Portúgal nafnið á miðöldum.
-
Alfred
Úr ensku: álfur- og friður, eða álfur og ráð. Frægir sem borið hafa nafnið eru meðal annars Alfred Nobel, sem fann upp dínamítið og Nobel-verðlaunin eru nefnd eftir og Alfred Hitchcock, kvikmyndagerðamaður og leikstjóri.
-
Alfreð
Úr ensku: álfur- og friður, eða álfur og ráð. Frægir sem borið hafa nafnið eru meðal annars Alfred Nobel, sem fann upp dínamítið og Nobel-verðlaunin eru nefnd eftir og Alfred Hitchcock, kvikmyndagerðamaður og leikstjóri.
-
Ali
Ali kemur úr arabísku og merkir „hinn upphafni“ eða „hinn háleiti“. Ali var frændi og tengdasonur Múhammeðs og mikilvæg persóna í Islamstrú. Frægir sem borið hafa nafnið Ali eru til dæmis Ali Baba og ræningjarnir fjörutíu, Muhammed Ali, hnefaleikakappi og að sjálfsögðu Ali G, ádeilukarakter og sjónvarpsstjarna.
-
Allan
Merking nafnsins er á reiki. Nafnið kemur ensku eða keltnesku. Á bretónsku merkir nafnið „refur“ á götumáli, en upphaflega merkti það sennilega „dádýr“. Á írsku merkir nafnið „lítill steinn“ og á skoskri gelísku „myndarlegur“ eða „fallegur“. Frægir sem borið hafa nafnið eru til dæmis rithöfundurinn Edgar Allan Poe.
-
Alli
Yfirleitt gælunafn fyrir nöfn sem byrja á Aðal- eða Al-, svo sem Aðalsteinn eða Alfreð. Samþykkt af mannanafnanefnd árið 2013.
-
Almar
norrænt nafn, sennilega álmur, tré, sem notað var í boga, og -arr: hermaður.
-
Alrekur
Samsett úr forliðnum Al- og viðskeytinu -rekur sem sennilega er dregið af „ríkur“.
-
Alvar
Samsett úr forliðnum Al- og viðskeytinu -rekur sem sennilega er dregið af „ríkur“.
-
Amos
Hebreskt Biblínafn höfundar Amosbókar. Nafnið merkir “að bera; að halda á.“
-
Ámundi
ágæt vörn.
-
Andrés
úr grísku og merkir karlmannlegur.Andrés postuli er verndardýrlingur Skota.30/11. Andrésarmessa (Jóh.1,40).
-
Andri
andstæðingur, eða skíðamaður.
-
Angantýr
fornt norrænt nafn og merkir eftirlætis goð.
-
Annas
úr hebresku.
-
Anton
stytting latneska nafnsins Antoníus, sem merkir ómetanlegur. 17/1. heilagur Antóníus, stofnandi fyrsta kristna klaustursins (d.356).
-
-ar
algengur viðliður norrænna nafna, dreginn af fornnorrænu orði: harjaR, sem merkir hermaður.
-
Árelíus
úr latínu: gullinn.
-
Ari
örn.
-
Arinbjörn
arinn: heimili, og björn.
-
Ármann
ármaður: umboðsmaður.
-
Arn-
algengur forliður nafna í merkingunni örn, eða arinn, sem er heimiliskenning.
-
Arnaldur
sá sem hefur mátt arnarins.
-
Arnar
dregið af örn.
-
Arnbjörn
myndað af forliðnum arn-, sem merkir örn eða heimili, og viðliðnum björn sem merkir bjarndýr.
-
Arnfinnur
arinn og Finnur: (finnskur-) maður.
-
Arngeir
vopn heimilisins.
-
Arngrímur
örn, eða arinn, og grímur: dulbúinn maður.
-
Árni
dregi af örn. Árni Magnússon (1663-1730) handritasafnari.
-
Arnkell
-kell er sama og ketill í merkingunni hjálmur, hjálmur heimilisins.
-
Arnlaugur
ljómi heimilisins.
-
Arnleifur
erfingi heimilisins.
-
Arnljótur
-ljótur er dregið af fornnorrænu orði sem merkir bjartur, ljós: birta heimilisins. Á fyrstu öldum Íslandsbyggðar var Ljótur eitt algengasta nafn hér á landi.
-
Arnmundur
vörn heimilisins.
-
Arnoddur
vopn heimilisins.
-
Arnór
samsett af örn eða arinn og Þór.
-
Arnviður
-viður: skógur tré.
-
Arnþór
örn eða arinn og Þór.
-
Aron
úr hebresku og þýðir sennilega hinn sterki.
-
Ársæll
farsæll.
-
Arthúr
enskt nafn af keltneskum uppruna og merkir víðfrægur og voldugur.
-
Arviður
sama og Arnviður.
-
Ás-
algengur forliður nafna í merkingunni goð, máttarvöld, Guð.
-
Ásbjörn
guðlegur björn.
-
Ásgeir
vopn goðanna. Ásgeir Ásgeirsson, 2. forseti íslenska lýðveldisins (1952-1968).
-
Ásgrímur
gríma goðanna.
-
Áskell
hjálmur Guðs.
-
Áslákur
leikur máttarvaldanna.
-
Áslaugur
bjartur sem Guð.
-
Ásmundur
vernd eða gjöf Guðs.
-
Ásólfur
-ólfur: úlfur.
-
Ástgeir
vopn ástarinnar, eða vopn Guðs.
-
Ástmar
Ást- eða Ás- og -mar: frægur.
-
Ástráður
ráð, stjórn máttarvaldanna.
-
Ástvaldur
máttur ástarinnar, eða Guðs.
-
Ástþór
ást- og Þór.
-
Atli
fornnorrænt nafn, sennilega dregið af nafni Húnakonungsins illræmda, Attila, en nafn hans þýðir að líkindum faðir. Norrænir menn tengdu það hins vegar öðru orði, sem merkir harðvítugur, harðger, skylt ötull.
-
Auðbergur
auðnu- bergur: bjargvættur.
-
Auðólfur
auðnu, gæfu úlfur.
-
Auðun eða Auðunn
sá sem gæfan ann. Óðinsheiti.
-
Axel
forn dönsk mynd hebreska nafnsins Absalon (: friðarfaðir).
-
Ágúst
Úr latínu Augustus: virðulegur, göfugur. Upphaflega heiðurstitill, sem Ágúst keisari, stofnandi rómverska keirsaraveldisins, tók upp. Mánuðurinn „ágúst“ er nefndur til heiðurs Ágústi keisara, en hann valdi þann mánuð vegna mikilla sigra sinna í ágústmánuði.
-
Áki
forfaðir, ái.
-
Álfgeir
Vopn álfa. Geir þýðir spjót.
-
Álfur
Huldumaður. Álfur egðski landnámsmaður, af nafni hans er dregið nafnið Ölfus.
-
Baldur
hugrakkur, djarfur. Hinn hvíti ás norrænnar goðafræði. Nafn þetta varð afar vinsælt á Norðurlöndunum og Þýskalandi á 19.öld.
-
Baldvin
djarfur vinur. Margir krossfarakonungar hétu þessu nafni. Baldvin Einarsson, lögfræðingur og ritstjóri (1801-1833).
-
Bambi
litla barn.
-
Barði
skeggjaður maður.
-
Bárður
sá sem ann orrustum.
-
Beinteinn
sverð.
-
Benedikt
latína og merkir blessaður. 30/8. heilagur Benedikt frá Núrsíu. Benedikt Sveinbjarnarson Gröndal skáld (1826-1907).
-
Benjamín
hebreska: hamingjusonur (1. Mós. 35,18).
-
Benóní
hebreska: harmasonur (1. Mós. 35, 18, 24).
-
Bent
danskt nafn, sama og Benedikt.
-
Bergfinnur
(finnskur) bjargvættur.
-
Bergmann
hjálparmaður. Bergmann er annað algengasta viðurnefni á Íslandi.
-
Bergmundur
verndari.
-
Bergsteinn
steinn, sem bjargar.
-
Bergsveinn
sveinn, sem bjargar.
-
Bergur
bjargvættur.
-
Bergvin
vinur, sem bjargar.
-
Bergþór
bjargvættur og Þór.
-
Bernharð
sjá Bernharður.
-
Bernharður
fornþýskt nafn og merkir sterkur sem björn. 20/8. heilagur Bernharður frá Clairvaux, d.1153.
-
Bernódus
úr rímum, merking óþekkt, nema Bern- er skylt björn.
-
Bersi
björn.
-
Bertel
þýskt nafn, sem merkir frægur. Dansk
íslenski myndhöggvarinn Bertel Thorvaldsen (1768-1844).
-
Bessi
björn.
-
Betúel
úr hebresku (1. Mós. 22,22).
-
Birgir
fornsænka, sá sem bjargar, verndar.
-
Birkir
dregið af birki.
-
Birnir
af björn.
-
Bjargmundur
verndari.
-
Bjarkar
Nafnið er trúlega myndað með hliðsjón af kvenmannsnafninu Björk með viðskeytinu -ar: hermaður.
-
Bjarki
annað hvort dregið af birki, eða merkir: lítill björn.
-
Bjarnfinnur
samsett af Björn og Finnur.
-
Bjarnfreður
sá sem björn verndar.
-
Bjarnhéðinn
bjarnarfeldur.
-
Bjarni
dregið af björn. Bjarni Pálsson, landlæknir (1719-1779).
-
Bragi
skáldskapur, skáldskaparguð.
-
Breki
brim, boði.
-
Daði
úr írsku. Merking óþekkt.
-
Dagbjartur
bjartur sem dagur.
-
Dagfinnur
dagur og Finnur.
-
Dagur
dagur.
-
Dagþór
samsett af Dagur og -þór.
-
Dalmann
dalbúi.
-
Dalmar
– dal- og -mar, frægur.
-
Dan
danskur. Dan konungur, sem Danmörk heitir eftir, skv. Snorra.
-
Daníel
úr hebresku: Guð er dómari minn (Esek. 14,14).
-
Danival
sennilega samsett af Daníel og Val-.
-
Darri
spjót, vopn.
-
Davíð
úr hebresku og merkir elskaður, ástvinur (1.sam. 16,19).
-
Diðrik
úr þýsku og merkir þjóð- ríkur, voldugur.
-
Dofri
jötunn.
-
Draupnir
gersemi – gullhringur, sem gullhringir drupu af.
-
Dúi
úr dönsku, Due, dúfa.
-
Dýri
ágætur maður, eða dregið af dýr: dádýr.
-
Ebbi
úr dönsku, stytting á nöfnum eins og Ásbjörn o.fl.
-
Ebeneser
úr hebresku og þýðir hjálparhella (1. Sam. 7,12).
-
Eðvald
úr ensku, auðnu, gæfu veldi.
-
Eðvarð
úr ensku og merkir auðnu, gæfu vernd. Íslenska mynd nafnsins er Játvarður.
-
Eggert
úr þýsku: egg-harður.
-
Egill
sennilega skylt agi og ótti, ógn: ógurlegur.
-
Eiður
ef til vill eiður, svardagi, eða, sem líklegast virðist, íslensk mynd á írsku nafni.
-
Einar
einstæður, frábær, og -ar = hermaður.
-
Einir
einir, jurt.
-
Einvarður
frábær vörn.
-
Einþór
frábær -þór.
-
Eiríkur
ávallt ríkur, voldugur.
-
Eldjárn
eldur og járn.
-
Elfar
af kvenmannsnafninu Elfa: elfur, fljót.
-
Elí
hebreska, og þýðir Guð minn (1. Sam. 1).
-
Elías
nafn hebreska spámannsins Elía, sem merkir Drottinn er Guð minn (1. Kon. 17,1).
-
Elínbergur
samsett af Elín og Bergur.
-
Elínmundur
samsett af Elín og -mundur.
-
Elís
nafn spámannsins Elísa, sem merkir Guð er hjálp mín (1. Kon. 19,16).
-
Ellert
úr þýsku, Eilert: eggharður.
-
Elliði
sá sem siglir einn, eða frábærlega.
-
Elmar
af élmar: skip, eða samsett af t.d. Elías og Mar-. Önnur merking er úr fornensku Æthelmær sem er samsett af forliðnum Æthel-, sem merki aðal, og viðliðnum -mær, sem merkir frægur.
-
Elvar
sama og Elfar.
-
Emanúel
úr hebresku: Immanúel, sem þýðir Guð með oss.
-
Emil
franskt nafn, dregið af fornu, rómversku ættarnafni, og þýðir vingjarnlegur.
-
Engilbert
bjartur sem engill.
-
Enok
úr hebresku: helgaður (1. Mós. 5, 18,24).
-
Erlendur
útlendur maður.
-
Erling
sjá Erlingur.
-
Erlingur
norrænt nafn, sem merkir: af jarlsættum.
-
Ernir
ungt nafn í íslensku. Nafnið er trúlega leitt af kvenmannsnafninu – Erna (Örn) með hliðsjón af fleirtölumyndinni ernir. Einnig gæti verið að fjallsnafnið Ernir hefði haft áhrif á nafngjöfina.
-
Erpur
jarphærður.
-
Esra
herbreskt nafn, sem merkir hjálpari (Esra 7).
-
Eyjólfur
auðnu, gæfu úlfur.
-
Eymundur
gæfu vörn, eða gjöf.
-
Eysteinn
gæfusteinn.
-
Eyvindur
gæfusamur hermaður.
-
Eyþór
auðnu-Þór.
-
Fáfnir
drekinn, sem lá á gullinu.
-
Falur
spjót.
-
Fannar
af fönn, snjór.
-
Felix
úr latínu: farsæll.
-
Fenrir
samsett af Fen-, sem mögulega þýðir fen, og ‘hris’, sem þýðir sprek. Stytting á Fenrisúlfur. Fenrisúlfur var afkvæmi Loka og Angurboðu í norrænu Goðafræðinni.
-
Ferdinand
þýskt nafn í merkingunni friðelskandi.
-
Fífill
fífill.
-
Filippus
grískt nafn: hestavinur. 1/5. Filippus postuli.
-
Finnbogi
Finnur og bogi.
-
Finnbjörn
Finnur og björn.
-
Finnur
Finni, maður.
-
Fjalar
dvergsheiti í merkingunni vitur, fjölfróður.
-
Fjölnir
Óðinsheiti: fjölvís.
-
Flóki
etv. dregið af flóki, flækja, benda.
-
Flosi
líkleg merking: léttúðugur maður.
-
Frank
úr ensku, stytting á Franciscus: franskur maður.
-
Franklín
frjáls maður.
-
Frans
þýskt nafn, stytting á Franciscus.
-
Freymóður
hugrekki Freys.
-
Freyr
frjósemisguðinn í norrænni goðafræði. Upphafleg merking: konungur.
-
Freysteinn
steinn Freys.
-
Friðberg eða Friðbergur
bjargvættur friðar.
-
Friðbert
bjartur friður.
-
Friðbjörn
friður og björn.
-
Friðgeir
friður og geir, vopn.
-
Friðjón
friður og -jón.
-
Friðlaugur
skínandi friður.
-
Friðleifur
erfingi friðar.
-
Friðmar
– friður og -mar, frægur.
-
Friðmundur
gjöf eða vörn friðar.
-
Friðrik
úr þýsku: friðsamur höfðingi. Danakonungar hafa stuðlað að vinsældum nafnsins á Íslandi. Sr. Friðrik Friðriksson æskulýðsleiðtogi (1869-1961).
-
Friðsteinn
friður og steinn.
-
Friðvin
vinur friðar.
-
Friðþjófur
friður og þjófur, eða þjónn.
-
Friðþór
friður og Þór.
-
Frímann
frjáls maður.
-
Fróði
vitur, fróður maður.
-
Frosti
frostkaldur maður.
-
Funi
eldur, logi.
-
Fylkir
konungur, foringi.
-
Gabríel
hebreska, Guð er styrkur minn. Nafn erkiengilsins (Lúk. 1, 26.)
-
Gamalíel
hebreska, Guð er styrkur minn. Nafn erkiengilsins (Lúk. 1, 26).
-
Garðar
vörður, hermaður, sem verndar.
-
Gaukur
gaukur, fugl.
-
Gauti
gauskur maður, frá Gautlandi í Svíþjóð.
-
Gautur
gauskur maður.
-
Geir
spjót.
-
Geirfinnur
vopnaður Finnur, maður.
-
Geirharður
úr þýsku: sterkur, harður sem spjót.
-
Geirlaugur
skínandi spjót.
-
Geirmundur
vörn spjóts.
-
Georg
úr grísku: bóndi. 23/4. heilagur Georg er verndardýrlingur Englands.
-
Gestur
gestur, ókunnur maður.
-
Gils
herfangi, gísl, eða skylt geisli.
-
Gísli
sennilega dregið af gísl, eða skylt geisli og fornþýsku orði, sem merkir ör.
-
Gissur
Óðinsheiti: vitur maður, getspakur. Gissur jarl Þorvaldsson (d. 1268).
-
Glúmur
dökkleitur maður.
-
Gnýr
stormur, hávaði. Nafn þetta kemur fyrir í Stjörnu-Odda draumi. Tveir bæðir heita Gnýsstaðir.
-
Gottfreð
úr þýsku: friður Guðs.
-
Gottlieb
þýskt nafn: sá sem Guð elskar.
-
Gottskálk
þýskt nafn, sem merkir þjónn Guðs.
-
Greipur
handsterkur maður.
-
Grétar
dregið af Gréta, sem aftur er stytting á Margrét.
-
Grettir
annað hvort ormur eða grettinn maður.
-
Grímar
grímubúinn hermaður.
-
Grímkell
dulbúinn hjálmur.
-
Grímur
Óðinsheiti, sá sem ber grímu. Grímur Thomsen, skáld (d. 1896).
-
Guðberg
sjáGuðbergur.
-
Guðbergur
sá sem Guð bjargar.
-
Guðbjartur
bjartur sem Guð.
-
Guðbjörn
Guð og Björn.
-
Guðbrandur
sverð Guðs.
-
Guðfinnur
Finnur helgaður Guði.
-
Guðgeir
spjót Guðs.
-
Guðjón
Guð og Jón.
-
Guðlaugur
bjartur, hreinn sem Guð.
-
Guðleifur
erfingi Guðs.
-
Guðmar
Guð og -mar: frægur.
-
Guðmundur
gjöf eða vörn Guðs. 16/3. Gvendardagur: Guðmundur biskup Arason, hinn góði (d. 1237).
-
Guðni
úr ensku (Godwin): vinur Guðs. Eldri mynd nafnsins er Guðini.
-
Guðráður
ráð, stjórn Guðs.
-
Guðröður
sá sem Guð elskar, eða verndar.
-
Guðsteinn
steinn Guðs.
-
Guðsveinn
sveinn Guðs.
-
Guðvarður
sá sem Guð verndar.
-
Guðvin
vinur Guðs.
-
Gunnar
stríðsmaður, bardagamaður, myndað af gunnur – orrusta og -ar: hermaður.
-
Gunnbjörn
orrustubjörn.
-
Gunngeir
orrustu spjót.
-
Gunnlaugur
bjartur í orrustu.
-
Gunnleifur
erfingi í orrustu.
-
Gunnólfur
-orrustu- úlfur.
-
Gunnsteinn
orrustu- steinn.
-
Gunnþór
orrustu-Þór.
-
Gústaf
úr fornsænsku: Gautstafur, stafur, stoð Gautlendinga.
-
Guttormur
Guð- og þormur: sem Guð þyrmir, hlífir.
-
Gylfi
fornt konungsheiti, merking óþekkt.
-
Harri
höfðingi, konungur. Nafn þetta kemur fyrir örfáum sinnum að fornu. Það varðveitist einnig í bæjarheitinu Harrastöðum.
-
Hafliði
sægarpur, farmaður.
-
Hafsteinn
haf og steinn.
-
Hafþór
haf og Þór.
-
Hagbarður
hagur, snjall maður með skegg. Sækonungsheiti.
-
Hákon
há: af hár, upphafinn, göfugur, Óðinsheiti, -kon: afkomandi, niðji. Niðji hins göfuga. Hákon gamli, Noregskonungur (d. 1263) fyrsti konungur Íslands.
-
Hálfdan
hálfdanskur maður.
-
Hallberg
Hallur og Bergur.
-
Hallbjörn
Hallur, steinn og Björn.
-
Halldór
Hallur, steinn og Þór. Nóbelskáldið Halldór Laxness (1902-1998).
-
Hallfreður
sá sem nýtur verndar steins.
-
Hallgeir
hallur, steinn, og geir, vopn.
-
Hallgils
gísl Halls, steins.
-
Hallgrímur
Hallur og Grímur – dulbúinn maður. Sr. Hallgrímur Pétursson (1614-1674).
-
Hallkell
steinhjálmur.
-
Hallmann
hallur, steinn, og maður.
-
Hallmar
frægur steinn.
-
Hallmundur
vörn steinsins.
-
Hallur
steinn.
-
Hallvarður
sá sem steinninn er.
-
Hámundur
göfugur verndari.
-
Hannes
stytting á Jóhannes. Hannes Hafstein, fyrsti íslenski ráðherrann (d. 1922)
-
Hannibal
föniskt nafn, sem merkir náðargjöf guðsins Baals.
-
Hans
stytting á Jóhannes.
-
Haraldur
sá sem ræður fyrir her. Haraldur hárfagri, Noregskonungur (850-933).
-
Hárekur
göfugur leiðtogi.
-
Heiðmundur
björt gjöf, eða bjartur verndari.
-
Heiðrekur
bjartur höfðingi.
-
Heimir
fornsögunafn, ef til vill skylt heimur eða no. heimi: heimili.
-
Helgi
helgur, heilagur. Helgi magri, landnámsmaður í Kristnesi.
-
Henning
úr þýsku eða frísnesku, sennilega afbökun á Jóhannes.
-
Herbert
bjartur, skínandi hermaður. Norrænt nafn, mikið notað á Englandi.
-
Herbjörn
her og björn.
-
Hergeir
her og geir, vopn.
-
Hergils
her og gísl.
-
Herjólfur
her-úlfur.
-
Hermann
hermaður.
-
Hermóður
hugaður hermaður.
-
Hermundur
gjöf eða vörn hers.
-
Hersir
herforingi.
-
Hersteinn
her og steinn.
-
Hersveinn
her og sveinn.
-
Hervaldur
veldi hers.
-
Hervarður
sá sem nýtur herverndar.
-
Hildibrandur
af hildur: orrusta og brandur: sverð.
-
Hildimundur
gjöf eða vörn orrustunnar.
-
Hildingur
hermaður.
-
Hildir
hermaður.
-
Hildiþór
orrustu Þór.
-
Hilmar
úr sænsku, af hilm: hjálmbúinn og -ar: hermaður.
-
Hilmir
fornsagnanafn: maður með hjálm. Konungur.
-
Hinrik
úr þýsku: Heinrekur: sá sem er valdamikill heima.
-
Hjálmar
hjálmur.
-
Hjálmtýr
hjálmur og týr: goð, hetja, eða þjónn. Hermannakenning.
-
Hjálmur
hjálmur.
-
Hjalti
af sverðshjalt: handhlíf á sverði.
-
Hjörleifur
sem erfir sverð. Hjörleifur fóstbróðir Ingólfs Arnarsonar.
-
Hjörtur
hjörtur.
-
Hjörtþór
hjörtur og Þór.
-
Hjörvar
sem nýtur verndar hjörs: sverðs.
-
Hlíðar
hlíð og -ar: hermaður.
-
Hlífar
hermaður, sem hlífir, verndar.
-
Hlini
úr ævintýrum, ef til vill veik mynd af trjáheitinu Hlynur. Önnur mynd nafnsins er Hlyni.
-
Hlynur
hlynur, tré, algengt í kenningum.
-
Hlöðver eða Hlöðvir
vígamaður.
-
Hnikar
Óðinsheiti og merkir bardagamaður.
-
Holgeir
dönsk mynd nafnsins Hólmgeir.
-
Hólmar
hómur, vígvöllur og -ar: hermaður.
-
Hólmgeir
vopn á vígvelli.
-
Hólmgrímur
dulbúinn maður á vígvelli.
-
Hólmkell
hólmur og ketill: hjálmur.
-
Hólmsteinn
hólmur og steinn.
-
Hrafn
hrafn. Hrafn Sveinbjarnarson á Hrafnseyri (d.1213).
-
Hrafnkell
hrafn og ketill: hjálmur.
-
Hrannar
af hrönn: alda, og -ar: hermaður. sjómaður, sæfari.
-
Hreggviður
hregg: stormur, og viður: tré, fornsagnanafn, sem á síðari tímum birtist sem föðurnafn Jóns Hreggviðsson (f. 1650).
-
Hreiðar
frægur, röskur hermaður.
-
Hreiðmar
frægur, maður.
-
Hreinn
hreindýr.
-
Hringur
hringur, baugur.
-
Hróar
af hróður: frægð, og -ar: hermaður.
-
Hróbjartur
frægur og bjartur.
-
Hróðmar
frægur maður.
-
Hrói
ef til vill stytting á Hróð-. Hinn frægi.
-
Hrólfur
frægur úlfur.
-
Hrollaugur
af hróð- laugur: frægur og bjartur.
-
Hugi
hugaður maður.
-
Huginn
annar af hröfnum Óðins.
-
Huldar
myndað af kvennafninu “Hulda” sem merkir leynd og viðskeytinu “ar” sem merkir hermaður.
-
Húnbogi
hún: bjarnardýrsungi, og bogi. Forliðurinn gæti líka átt við þjóðina Húna.
-
Hængur
fiskheiti.
-
Höður
vígamaður, eða maður frá Haðalandi í Noregi.
-
Högni
verndari.
-
Hörður
annað hvort: hinn harði, eða: maður frá Hörðalandi (fylgi í Noregi).
-
Höskuldur
gráhærður maður.
-
Illugi
illskeyttur maður.
-
Indriði
einförull maður.
-
Ing-
algengur forliður norrænna nafna, dreginn af Ingi eða Yngvi, sem merkir konungur eða ættfaðir og er Freys- heiti.
-
Ingi
konungur, eða ættfaðir.
-
Ingiberg
sjá Ingibergur.
-
Ingibergur
sá sem konungur bjargar.
-
Ingibjartur
skínandi konungur.
-
Ingibjörn
björn konungs.
-
Ingileifur
erfingi konungs.
-
Ingimar
Ingi og -mar: frægur konungur.
-
Ingimundur
gjöf eða vörn konungs.
-
Ingjaldur
af Ingvaldur: máttur konungs.
-
Ingólfur
úlfur konungs. Ingólfur Arnarson, fyrsti landnámsmaður á Íslandi.
-
Ingvaldur
máttur konungs.
-
Ingvar
hermaður konungs.
-
Ingvi
sama og Yngvi, konungur.
-
Ingþór
Ingi og Þór.
-
Ísak
úr hebresku og merkir hlátur. Ísak var sonur Abrahams og Söru (1. Mós. 17,17).
-
Ísidór
úr grísku: gjöf gyðjunnar Ísisar.
-
Íslaugur
Ís-bjartur.
-
Ísleifur
ís og leifur: erfingi. Hugsanlegt er að forliðurinn Ís sé dreginn af forna orðinu Ísarn, sem merkir járn. Ísleifur Gissurarson, biskup í Skálholti (1056-1080).
-
Ísleikur
ísa-leikur.
-
Ísólfur
ís og úlfur.
-
Ívar
annað hvort ýviður, viðarheiti, og -ar: hermaður, þ. e. hermaður vopnaður ýviðarboga, eða dregið af Ívi: sækonungur og -ar.
-
Jafet
úr hebresku og merkir fagur. Einn sonur Nóa hét Jafet.
-
Jakob
úr hebresku og þýðir sá sem heldur um hælinn (1. Mós. 25,26).
-
Janus
rómverskt goð með tvö andlit, fram og aftur. Mánuðurinn janúar er kenndur við Janus.
-
Jason
hetja í grísku goðafræðinni.
-
Jarl
valdsmaður.
-
Játvarður
sama nafn og Eðvarð. Úr engilsaxnesku Eadweard: sá sem nýtur verndar auðnu, hamingju.
-
Jens
dönsk mynd nafnsins Jóhannes.
-
Jes
úr dönsku, stytting á Jóhannes.
-
Jóakim
úr hebresku: Drottinn reisir við. 16/8. Jóakim í Nasaret, faðir Maríu meyjar.
-
Jóel
úr hebresku: Drottinn er Guð.
-
Jóhann
stytting á Jóhannes.
-
Jóhannes
úr hebresku: Jochanan: Drottinn er náðugur (Matt. 3,1 og 4,21). 24/6. Jóhannes skírari. 27/3. Jóhannes postuli.
-
Jón
norræn mynd nafnsins Jóhannes. Jón Sigurðsson, forseti (1811-1879). 23/4. Jón Ögmundsson helgi Hólabiskup (d. 1121).
-
Jónas
grísk mynd hebreska nafnsins Jonah, sem merkir dúfa. Jónas Hallgrímsson, skáld (1807-1845).
-
Jónatan
úr hebresku Drottinn gaf (1. Sam. 18, 1-4).
-
Jónbjörn
Jón og Björn.
-
Jóngeir
samsett af Jón og Geir.
-
Jónmundur
samsett af Jón og -mundur: gjöf.
-
Jósafat
úr hebresku: Drottinn hefur dæmt.
-
Jósef
úr hebresku, Drottinn mun auka. 19/3. Jósef, faðir Jesú.
-
Jósep
sama og Jósef.
-
Jósteinn
jór: hestur, og steinn.
-
Júlíus
út latínu og merkir unglingur. Júlímánuður er heitinn eftir Júlíusi Sesar.
-
Júníus
dregið af Júní-mánuði, sem aftur dregur nafn af Júnó, konu Júpiters.
-
Jökull
jökull.
-
Jörgen
dönsk mynd nafnsins Georg.
-
Jörundur
norrænt nafn af jara: orrusta. Líkleg merking stríðsmaður.
-
Kalman eða Kalmann
úr írsku: lítil dúfa.
-
Karel
slavnesk mynd nafnsins Karl.
-
Kári
norrænt nafn og merkir hrokkinhærður. Nafnið er einnig notað sem persónugervingur vinds.
-
Karl
karlmaður.
-
Karvel
úr riddarasögum, merking óviss.
-
Ketill
hjálmur, ketill.
-
Kjartan
úr írsku (mýrkjartan) merkir e. t. v. herkonungur.
-
Klemens
úr latínu: mildur. 23/11. heilagur Klemens frá Alexandríu.
-
Klængur
norrænt nafn: fastheldinn.
-
Knútur
norrænt nafn og merkir hnútur. 10/7. Knútur helgi, Danakonungur (d. 1086).
-
Koðrán
annað hvort írskt nafn, eða önnur mynd nafnsins Konráð.
-
Kolbeinn
svartfættur maður.
-
Konráð
úr þýsku: djarfráður maður.
-
Kormákur
úr írsku, merki líklega ökusveinn.
-
Kornelíus
rómverskt ættarnafn: göfugur, virtur.
-
Kort
úr þýsku og dönsku, stytting á Konráð.
-
Kristberg
sjá Kristbergur.
-
Kristbergur
Kristur og -bergur: bjargvættur.
-
Kristbjörn
Kristur og björn.
-
Krister
sænsk/dönsk útgáfa af Christer, sem er sama og Christian, sem á latínu þýðir kristinn maður. Sjá Kristján.
-
Kristfinnur
Kristur- og finnur.
-
Kristgeir
vopn Krists.
-
Kristinn
kristinn maður.
-
Kristján
úr grísku: kristinn maður. Tíu danakonungar hafa borið þetta nafn, og stuðlað að vinsældum þess hér á landi. Kristján Eldjárn, forseti Íslands (1968-1980)
-
Kristjón
Kristur og Jón.
-
Kristleifur
erfingi Krists.
-
Kristmann
maður Krists.
-
Kristmar
Kristur og -mar: frægur.
-
Kristmundur
gjöf eða vörn Krists.
-
Kristófer
úr grísku Krist-beri. 25/7. heilagur Kristófer, verndardýrlingur ferðamanna.
-
Kristvin
vinur Krists.
-
Kristþór
Kristur og Þór.
-
Krummi
krummi, hrafn.
-
Lár
uppruni óviss, ef til vill ´lárviður´.
-
Lárus
úr latínu: lárviður.
-
Leifur
erfingi, afkomandi.
-
Leiknir
leikinn maður.
-
Lénharður
úr þýsku, Leónard: harður sem ljón.
-
Leó
úr latínu: ljón. 11/4. Leó mikli, páfi.
-
Leví
úr biblíunni og þýðir sameinaður.
-
Liljar
Nafn þetta er myndað af kvennafninu Lilja og viðskeytinu -ar: hermaður.
-
Loftur
fleygur.
-
Logi
eldur.
-
Lúðvík
úr þýsku, sama nafn og Hlöðver: vígamaður.
-
Lúkas
dregið af latneska orðinu “lúx” sem þýðir ljós, “hinn bjarti”.
-
Lúther eða Lúter
úr þýsku. Marteinn Lúther, siðabótafrömuður (1483-1534).
-
Lýður
úr þýsku og dönsku: þjóðhetja.
-
Maggi
stytting á Magnús.
-
Magni
af megin: máttur, styrkir. Magni hét sonur Þórs.
-
Magnús
úr latínu: mikill. 16/4. Magnús helgi, Orkneyjarjarl.
-
Máni
máni, tungl. Þorkell máni i Reykjavík, sonur Ingólfs Arnarsonar.
-
Már
mávur.
-
Marel
líklega samsett af María og Elías.
-
Margeir
mar: hestur, eða sjór, og -geir: spjót, vopn.
-
Margrímur
mar, sjór eða hestur, og Grímur, dulbúinn maður.
-
Marías
líklega skylt Maríus: sjómaður.
-
Marínó
úr latínu dregið af Maríus.
-
Maríus
úr latínu: sjómaður.
-
Markús
úr latínu, dregið af nafni hernaðarguðsins Mars. 25/4. Markús guðspjallarmaður. Af nafninu Markús er dregið ættarnafnið Marx: Karl Marx (1818-1883).
-
Marteinn
úr latínu: herskár eða hugaður. 11/11. Marteinn helgi, biskup í Tours.
-
Marvin
úr ensku og þýsku. Gæti líka merkt vinur hests, eða hafs.
-
Matthías
grísk mynd hebreska nafnsins Mattheus: gjöf Guðs. Sr. Matthías Jochumsson, höfundur þjóðsöngs Íslendinga (1835-1920). 24/2. Matthías postuli.
-
Meyvant
sennilega þýskt, merking ókunn.
-
Mikael
hebreska: hver er líkur Guði? (Dan. 12,1). 29/9. Mikaelsmessa: Mikael erkiengill.
-
Mímir
jötunninn, sem viskubrunnurinn, Mímisbrunnur, var kenndur við.
-
Mörður
mörður. Sögupersóna Njálssögu, Mörður Valgarðsson, hefur gefið þessu nafni merkinguna svikari, lygari.
-
Narfi
grannur. Narfi var sonur Loka.
-
Natan
hebreska: gjöf Guðs. (2. Sam. 12).
-
Níels
dönsk mynd nafnsins Nikulás.
-
Nikulás
úr grísku: sigur lýðsins. 6/12. Nikulás biskup frá Mýra, sem gefið hefur jólasveinunum nafn (: Sankti Kláus).
-
Nils
stytting nafnsins Nikulás.
-
Njáll
úr írsku: hetja. Njáll á Bergþórshvoli.
-
Njörður
siglingaguð norrænnar goðafræði.
-
Nóel
komið úr orðasambandi sem merki dagur fæðingar (jól).
-
Nói
úr hebresku: langlífur (1. Mós. 6,9).
-
Númi
úr latínu, nafn á rómverskum konungi.
-
Nökkvi
bátur, skip.
-
Oddbergur
sem spjótið bjargar.
-
Oddbjörn
samsett af Oddur og Bjarni.
-
Oddfreyr
samsett af Oddur og Freyr.
-
Oddgeir
spjót.
-
Oddi
önnur mynd nafnsins Oddur.
-
Oddleifur
erfingi spjóts.
-
Oddsteinn
samsett af Oddur og steinn.
-
Oddur
oddur. Oddur Gottskálksson (d.1556) er þýddi Nýja testamentið á íslensku.
-
Óðinn
hinn almáttki áss.
-
Ófeigur
langlífur.
-
Ólafur
norrænt nafn: Áleifur: erfingi forfeðra. 29/7. Ólafur helgi, Noregskonungur.
-
Olgeir
ef til vill dönsk mynd nafnsins Hólmgeir, eða norrænt nafn: af Alu: vörn og -geri: spjót.
-
Óli
stytting á Ólafur.
-
Oliver
franskt nafn, sem merkir ólívutré.
-
Ómar
úr arabísku. Persneska skáldið Ómar Khayyám (d.1123).
-
Ormar
frægur ormur.
-
Ormur
ormur.
-
Orri
fuglsheiti.
-
Óskar
úr írsku: andstæðingur.
-
Ósvald
sjá Ósvaldur.
-
Ósvaldur
úr ensku, sama nafn og Ásvaldur: máttur, veldi goðanna.
-
Óttar
ógnvekjandi hermaður.
-
Otti
íslensk mynd nafnsins Ottó.
-
Ottó
úr þýsku: auðugur.
-
Páll
úr latínu: lítill. 29/6. Páll postuli.
-
Pálmar
samsett nafn: Páll og Mar(grét).
-
Pálmi
pálmatré.
-
Patrekur
úr írsku, merking ókunn. 17/3. Patrekur helgi, verndardýrlingur Íra (d. 492).
-
Pétur
úr grísku petros: klettur sem er þýðing arameiska nafnsins Kefas (Matt. 16, 18). 29/6. Pétur postuli.
-
Prins
prins.
-
Rafael
af Raphael, úr hebresku og merkir Guð hefur læknað.
-
Rafn
sama og Hrafn.
-
Ragnar
norrænt, af rögn: máttarvöld, goð, og -ar: hermaður. Ragnar konungur loðbrók.
-
Ragúel
hebreska, og merkir vinur Guðs.
-
Randver
hermaður með skjöld.
-
Reginn
guðlegur, eða konungur.
-
Reimar
úr þýsku, reginn og -mar: goð, frægur.
-
Reynir
reynitré.
-
Ríkharður
úr þýsku: voldugur.
-
Róbert
úr ensku og frönsku, sama nafn og Hróbjartur.
-
Rósmundur
Rós og -mundur: gjöf eða vörn.
-
Rúdolf
þýskt nafn: Hróðólfur frægur úlfur.
-
Rúnar
úr írsku: elskaður, ástmögur.
-
Runólfur
rún: leyndardómur og úlfur.
-
Rúrik
úr rússnesku, sama nafn og Hrærekur: frægur höfðingi.
-
Rútur
sama og Hrútur.
-
Rögnvaldur
máttur goðanna.
-
Salgarður
verdari húss. Fornsagnanafn.
-
Salgeir
Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Salómon
hebreska, dregið af Shalom: friður. Salómon konungur (2. Sam. 12, 24).
-
Salvar
dregið af kvenmannsnafninu Salvör: vernd hússins.
-
Samúel
hebreska: Guð hefur bænheyrt (1. Sam. 1, 20).
-
Sámur
dökkleitur maður. Tíðkaðist frá upphafi og fram eftir öldum. Nafnið kemur fram í bæjarheitinu Sámsstöðum.
-
Sandur
Nafn þetta kemur fyrir á 15. öld, og mun það hafa borizt frá Noregi. Sennilega er það stytting á nafninu Alexander.
-
Saxi
líklega saxneskur maður, fremur en að það sé dregið af vopnsheitinu sax. Við son landnámsmanns er Saxahvoll kenndur.
-
Semingur
áður Sæmingur, maður af ætt Sáms. Kemur fyrir þegar á 10. öld, virðist hafa verið notað eitthvað fram á síðustu aldir, en mun þó hafa verið fátítt lengstum.
-
Serkur
brynja, skyrta. Kemur fyrir um 1100.
-
Sesar
(Cæsar) rómerskt ættarnafn, sem heitin keisari og Zar (: Rússakeisari) eru dregin af.
-
Sigar
bardagamaður. Fornsagnanafn.
-
Sig- og Sigur-
algengir forliðir norrænna nafna og merkja sigur, eða orrusta, styrjöld.
-
Sigbjörn
orrustu-björn.
-
Sigfinnur
orrustu Finnur (: maður).
-
Sigfús
fús, viljugur í orrustu. Algengt hér frá landnámsöld.
-
Siggautur
Óðinsheiti.
-
Siggeir
vopn í orrustu, eða sigur-vopn. Nafn þetta kemur fyrir í fornsögum, og það hefur verið notað að skírnarnafni síðustu öld og lengur.
-
Sighjálmur
Fornsagnanafn.
-
Sighvatur
hugaður í orrustu.
-
Sigmar
frægur í orrustu, eða sigri.
-
Sigmundur
vörn í orrustu. Algengt hér frá upphafi.
-
Signar
Kemur fyrir á 15. öld.
-
Sigríkur
sigur-voldugur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Sigsteinn
orrustu-steinn.
-
Sigtryggur
traustur í orrustu.
-
Sigtýr
orrustu-Týr. Óðinsheiti. Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Sigurbergur
hjálp í orrustu.
-
Sigurbjartur
bjartur í sigri.
-
Sigurbjörn
sigur-björn.
-
Sigurdór
sigur og Þór.
-
Sigurður
vörður eða vernd í orrustu. Sigurður Breiðfjörð (1798-1846) skáld.Nafn þetta hefur mjög mikið verið notað frá landnámsöld. Árið 1910 var það þriðja algengasta karlmannsnafn á öllu landinu.
-
Sigurfinnur
sigursæll maður.
-
Sigurgarður
Í manntölunum 1855 og 1910.
-
Sigurgeir
sigur-vopn.
-
Sigurgestur
samsett af Sigur- og Gestur.
-
Sigurgrímur
Í manntölunum 1855 og 1910.
-
Sigurgísli
samsett af Sigur- og Gísli.
-
Sigurgrímur
dulbúinn í orrustu.
-
Sigurhaddur
Kemur fyrir í Gísla sögu Súrssonar um danskan mann.
-
Sigurhans
samsett af Sigur- og Hans.
-
Sigurhjörtur
samsett af Sigur og Hjörtur.
-
Sigurjón
sigur og Jón.
-
Sigurkarl
sigur- og Karl.
-
Sigurlami
Fornsagnanafn.
-
Sigurlaugur
bjartur í sigri, eða orrustu.
-
Sigurleifur
Í manntalinu 1910.
-
Sigurliði
sigursæll hermaður.
-
Sigurlinni
sigur og linni: ormur.
-
Sigurmundur
gjöf eða vörn sigursins.
-
Siguróli
samsett af Sigur- og Óli.
-
Sigurpáll
samsett af Sigur- og Páll.
-
Sigursteindór
samsett af Sigur- og Steindór.
-
Sigursteinn
sigur og steinn.
-
Sigursveinn
sigursæll sveinn.
-
Sigurvaldi
sá sem er máttugur í sigri.
-
Sigurvin
vinur í orrustu.
-
Sigurþór
sigursæll Þór.
-
Sigvaldi
sá sem er máttugur í sigri, eða orrustu.
-
Sigvarður
vörn í orrustu, sama og Sigurður.
-
Sigþér
sigur-þjónn. Óðinsheiti.
-
Sigþór
orrustu-Þór.
-
Sindri
af so. sindura: ljóma, gneista. Dvergsheiti. Sindri hét maður á 13. öld. Hefur verið notað að skírnarheiti á þessari öld.
-
Sinfjötli
Fornsagnaheiti.
-
Sírekur
Kemur fram í bæjarnafninu Síreksstöðum.
-
Sírnir
Fornsagnanafn.
-
Sjárekur
sækonungur. Kemur fyrir um 1000. Önnur mynd nafnsins er Særekur, og er hvortveggi rétt.
-
Sjólfur
sæ-úlfur. Fornsagnanafn.
-
Sjóni
skarpskyggn maður. Önundur sjóni var uppi á 10. öld.
-
Sjöundi
raðtalan sjöundi, sbr. t. a. m. Óðinsheitið Þriðji. Nafn þetta kemur e. t. v. fyrir á 14. öld og varðveitist einnig í bæjarheitunum Sjöundastöðum og Sjöundá.
-
Símon
grísk mynd hebreska nafnsins Simeon: sá sem hlustar.
-
Skafhöggur
Kemur fyrir í konungasögum.
-
Skafti
af orðinu (spjóts-) skaft. Hefur tíðkazt hér frá öndverðu.
-
Skagi
eflaust sama orðið og skagi (nes). Landnámsmaður hét þessu heiti.
-
Skallagrímur
Í Egils sögu er nafn Skallagríms skýrt á þann veg, að hann hafi upprunalega heitið Grímur og orðið sköllóttur ungur. Auk hans er kunnugt um annan mann, sem hét þessu nafni. Það var Skallagrímur Auðunarson, sem lézt árið 1353.
-
Skalli
sköllóttur maður. Nafn þetta kemur örfáum sinnum fyrir að fornu.
-
Skammkell
skammjur og Ketill. Eini maðurinn, sem er kunnugt er um og svo hefur heitið, er Skammkell í Njáls sögu.
-
Skarði
af orðinu skarð. Merkilegt er um þetta heiti, að það kemur þrívegis fyrir að seinna nafni manna, sem hétu Þorgils að fyrra nafni. Elztur var Þorgils skarði, bróðir Kormáks skálds, á 10. öld. Næstur var Þorgils skarði Böðvarsson á 13. öld, og loks geta annálar um Þorgils skarða, sem lézt árið 1349.
-
Skarpur
fuglsheiti. Kemur fyrir á 10. öld.
-
Skarphéðinn
skarpur og héðinn: skinnfeldur. Skarphéðinn Njálsson á Bergþórshvoli.
-
Skati
örlátur maður. Sonur landnámsmanns hét Skati, og nafnið kemur fram í bæjarheitinu Skatastöðum.
-
Skári
fuglsheiti. Kemur fram í bæjarheitinu Skárastöðum, og í Þórðar sögu hreðu er getið um Grím Skárason.
-
Skefill
sverðsheiti. Landnámsmaður hét þessu heiti og það kemur fram í bæjarnafninu Skefilsstöðum.
-
Skeggaldur
sömu merkingar og Skeggvaldi. Kemur fram í bæjarheitinu Skeggaldsstöðum.
-
Skeggi
skeggjaður maður, -karlmannskenning.
-
Skeggur
skeggjaður maður. Bæjarnafnið Skeggstaðir bendir til þess, að nafn þetta hafi verið notað hér.
-
Skeggvaldi
sá sem veldur öxi. Kemur fyrir á 15. öld.
-
Skeifur
hallur, skakkur. Kemur örfáum sinnum fyrir að fornu.
-
Skeljungur
hvalsheiti. Kemur örfáum sinnum fyrir að fornu og varðveitist í bæjarheitinu Skeljungsstöðum.
-
Skerðingur
maður af ætt Skarða. Kemur fram í bæjarheitinu Skerðingsstöðum. Skerðingur er einning sverðsheiti.
-
Skerpingur
af orðinu skarður. Kemur fram í bæjarheitinu Skerpingsstöðum.
-
Skíði
af orðinu skíð(i), en skíði var einnig fuglsheiti. Tíðkaðist hér frá upphafi og fram á 18. öld.
-
Skírnir
sendiboði Freys.
-
Skjaldbjörn
Skjöldur og Björn. Kemur fyrir á landnámsöld.
-
Skjálgur
rangeygður. Nafn þetta kemur fyrir hérlendis á 13. öld, en örnefni sýna, að það hefur verið notað hér miklu fyrr.
-
Skjöldólfur
Skjöldur og Úlfur. Tveir landnámsmenn hétu þessu heiti, og eru Skjöldólfsstaðir kenndir við annan og Skjöldólfsnes við hinn. Að þessu slepptu er ekki vitað um notkun þessa heitis hérlendis.
-
Skjöldur
skjöldur.
-
Skólmur
merking vafasöm. Kemur fyrir á 10. öld.
-
Skopti
af orðinu skopt, hár á höfði. Nokkrir Íslendingar báru þetta heiti að fornu, en stundum virðist því hafa verið ruglað saman við mannsnafnið Skafti (Skarpti). Skopti kemur fram í bæjarnafninu Skoptastöðum, sem nú kallast Skottastaðir.
-
Skorri
e. t. v. hávær maður. Kemur fyrir á 10. öld, og frá þeim tíma stafa Skorradalur og fleiri örnefni. Skorrastaðir eru og til. Nafn þetta hefur verið endurvakið á þessari öld.
-
Skúfur
fuglsheiti. Kemur fyrir nokkrum sinnum frá því á 10. og fram á 15. öld, en virðist hafa verið fátítt heiti. Skúfsstaðir heitir bær.
-
Skúli
verndari. Hefur tíðkazt hér frá upphafi.
-
Skúma
sennilga skylt sögninni að skúma (skotra til augum). Kemur fyrir á 13. öld.
-
Skúmur
skuggalegur maður. Tíðkaðist frá upphafi og fram eftir öldum. Bær heitir Skúmsstaðir.
-
Skúta
sennilega skylt orðinu skúti (hellir). Um heiti þetta eru nokkur forn dæmi. Við Víga-Skútu eru Skútustaðir kenndir. Nafnið kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Skæringur
afkomandi SKára (mannsnafn, en merkir ungur fugl).
-
Slítandi
Þórður slítandi hét landnámsmaður, og Slítandastaðir hét bær (Slitvindastaðir).
-
Smári
jurt.
-
Smiðkell
Smiður og Ketill. Kemur fyrir á landnámsöld.
-
Smiður
kemur fyrir á landnámsöld og síðan annað veifið fram á 17. öld.
-
Snari
snarmenni. Kemur fyrir á 15. öld.
-
Snerrir
óstýrlátur maður.
-
Snjólfur
snæ-úlfur.
-
Snorri
norrænt nafn er merkir óstýrlátur. Snorri Sturluson í Reykholti (d.1241).
-
Snæbjörn
snjór og björn.
-
Snækollur
Virðist koma fyrir á 10. öld.
-
Snælaugur
snjó-hreinn. Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Snæólfur
sjá Snjólfur.
-
Snær
snjór
-
Snævar
Fornsagnanafn.
-
Snæþór
snær og Þór.
-
Snörtur
ötull maður. Kemur fyrir á landnámsöld og fram eftir. Bær heitir Snartarstaðir.
-
Sokki
þungstígur maður. Tíðkaðist frá upphafi og fram á 15. öld.
-
Sophus
sjá Sófus
-
Sófonías
sama og Zophonías, sjá þar.
-
Sófus
úr grísku: vitur.
-
Sólar
Fornsagnanafn.
-
Sólberg
sól- og bergur: bjargvættur.
-
Sólbergur
Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Sólbjartur
kemur fyrir í Fjölsvinnsmálum og manntalinu 1910.
-
Sólmundur
gjöf sólar.
-
Sólon
úr grísku.
-
Sóti
dökkleitur maður. Sóti undir Sótafelli hét landnámsmaður. Í fornsögum eru ýmsir víkingar kallaðir þessu heiti.
-
Spör
fuglsheiti. Tveir menn á landnámsöld báru nafnið að síðara heiti.
-
Stafngrímur
Við mann, sem hét þessu heiti og var uppi á 10. öld, eru Stafngrímsstaðir kenndir.
-
Stari eða Starri
fuglsheiti. Ósveigjanlegur.
-
Starkaður
styrkur hermaður.
-
Starólfur
Fornsagnanafn.
-
Stefán
úr grísku: sigursveigur,blómsveigur, kóróna. 26/12. Stefán frumvottur (Post. 6,8).
-
Stefnir
sá sem stýrir, ræður.
-
Steinar
steinn og -ar: hermaður.
-
Steinberg
bjartvættur steins.
-
Steinbjörn
Steinn og Björn. Kemur fyrir á landnámsöld.Steinbjarnartunga heitir bær. Nafnsins er getið í manntalinu 1910.
-
Steindór
steinn og Þór.
-
Steinfinnur
Steinn og Finnur. Steinfinnur á Steinfinnsstöðum hét landnámsmaður.
-
Steingrímur
Steinn og Grímur: dulbúinn maður.
-
Steini
veik mynd Steins-nafnsins. Hefur verið notað hér frá upphafi.
-
Steinkell
Steinn og Ketill. Fornsagnanafn.
-
Steinleifur
Steinn og Leifur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Steinmar
frægur Steinn. Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Steinmóður
stein-djarfur. Tíðkaðist töluvert frá upphafi og fram eftir öldum og mun einnig vera notað á vorum dögum.
-
Steinn
steinn. Steinn Steinarr var skáldanafn Aðalsteins Kristmundssonar (1908-1958).
-
Steinólfur
steinn og úlfur. Hefur verið notað frá landnámsöld.
-
Steinröður
sá sem steinn verndar. Kemur fyrir á landnámsöld og sjaldan síðar. Steinröðarstaðir heitir bær. (Steinvarður).
-
Steinþór
steinn og Þór.
-
Stígandi
skrefstór maður. Kemur fyrir á 10. öld.
-
Stígur
göngumaður, vegfarandi.
-
Stórólfur
mikill úlfur. Við landnámsmann er Stórólfshvoll kenndur.
-
Stórverkur
mikilvirkur. Fornsagnanafn.
-
Stúfur
lítill maður. Kemur örsjaldan fyrir á 11. öld og síðar.
-
Sturla
óeirinn, ófriðsamur maður. Sturla Þórðarson, sagnaritari 8d.1284).
-
Sturlaugur
stur = styrr: orrusta. Bjartur í orrustu.
-
Styr
ófriður, orrusta. Fyrsti Íslendingurinn, sem kunnur er með þessu heiti, er Víga-Styr.
-
Styrbjörn
orrustu björn.
-
Styrkár
hrokkinhærður stríðsmaður.
-
Styrmir
sá sem stormar fram.
-
Störkuður
styrkur hermaður. Önnur mynd þessa heitis er Starkaður.
-
Sumarliði
sá sem er í víking á sumrum.
-
Sunnólfur
suðrænn úlfur. Kemur örsjaldan fyrir að fornu.
-
Surtur
svarthærður maður. Nafnið var algengt hér á 10. öld, en virðist lítt hafa verið notað eftir 1100.
-
Súgandi
skylt orðinu súgur (vindur, sollið haf). Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu.
-
Svaði
svaðilmenni. Á 10. öld var uppi Svaði á Svaðastöðum, en nafn þetta virðist hafa verið mjög fátítt.
-
Svafar
sjá Svavar.
-
Svalur
kaldur. Kemur fyrir á 12. öld.
-
Svanberg
bjartvættur svans.
-
Svanbergur
Svanur og Bergur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Svanbjörn
svanur og björn.
-
Svanlaugur
svan-bjartur. Kemur fyrir 1855 og 1910.
-
Svanur
fuglsheitið Svanur.
-
Svarthöfði
svarthærður maður. Tíðkaðist frá landnámsöld og fram á 18. öld.
-
Svartkell
Svartur og Ketill. Heiti landnámsmanns.
-
Svartur
svarthærður. Tíðkaðist frá upphafi og fram á 18. öld.
-
Svavar
svafneskur, frá Schwaben í Þýskalandi.
-
Sváfnir
sá sem svæfir, deyðir. Óðinsheiti.
-
Sveinbjartur
Sveinn og Bjartur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Sveinbjörn
Sveinn og Björn
-
Sveinlaugur
svein-bjartur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Sveinmar
Í manntalinu 1910.
-
Sveinn
drengur, þjónn. Sveinn Björnsson, 1. forseti Íslands (1944-1952).
-
Sveinungi
afkomandi Sveins. Nafn þetta hefur tíðkazt hér a. m. k. síðan á 15. öld.
-
Sveinungur
afkomandi Sveins. Landnámsmaður einn hét Sveinungur í Sveinungsvík, og örfá önnur dæmi eru um heitið að fornu. Þegar fram líða stundir, virðist veika myndin (Sveinungi) hafa útrýmt þessari.
-
Sveinþór
kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Sverrir
óstýrlátur, ófriðsamur maður.
-
Svertingur
afkomandi Svarts. Tíðkaðist hér frá upphafi og langt fram eftir öldum. Þrír bæir heita Svertingsstaðir
-
Sviði
Fornsagnanafn.
-
Svipall
breytilegur. Óðinsheiti.
-
Svipdagur
Fornsagnanafn.
-
Svipmundur
Kemur fyrir í manntölunum 1855 og 1910.
-
Svipuður
snöggur í hreyfingum; sverðsheiti. Fornsagnanafn.
-
Svipur
yfirbragð. Fornsagnanafn.
-
Svölnir
Óðinsheiti.
-
Svörfuður
sennilega skylt sögninni að svarfa, sem merkti að eyðileggja. Þorsteinn svörfuður nam Svarfaðardal.
-
Sýrus
sama og Cýrus = Kýros, persneskt konungsnafn.
-
Sæbjörn
sær og björn.
-
Sæfari
farmaður. Fornsagnanafn.
-
Sæfinnur
sær og Finnur. Hefur tíðkazt hér a. m. k. síðan á 17. öld.
-
Sæmingur
afkomandi Sáms. Sjá Semingur. Báðar nafnsmyndir mega teljast réttar, Sæmingur og Semingur.
-
Sæmundur
gjöf hafsins
-
Særekur
sækonungur. Sbr. Sjárekur.
-
Sævaldi
sækonungur. Gervinafn í Sólarljóðum.
-
Sævaldur
máttugur á sæ.
-
Sævar
farmaður, eða hermaður á sæ.
-
Sæviður
Fornsagnanafn.
-
Sævill
Fornsagnanafn.
-
Sæþór
sbr. Hafþór.
-
Sökkólfur
merking vafasöm. Við landnámsmann er Sökkólfsdalur kenndur, og nafnið kemur örsjaldan fyrir síðar.
-
Sölvar
gráklæddur hermaður. Fornsagnanafn.
-
Sölvi
annað hvort dregið af Sal-(: hús) og -vér: hetja, verndari, eða: fölleitur maður.
-
Sören
úr dönsku, ummyndun latneska nafnsins Severin: strangur.
-
Tandri
Logi, eldur.
-
Tanni
af orðinu tönn. Var notað hér á 10. öld og fram eftir öldum. Kemur fram í bæjarnafninu Tannanesi.
-
Tannur
af orðinu tönn. Kemur nokkrum sinnum fyrir á 12. öld og síðar varðveitist í bæjarnafninu Tannsstöðum.
-
Teiti
hinn glaði. Fornsagnasafn.
-
Teitur
kátur, glaður.
-
Theódór
úr grísku: gjöf Guðs.
-
Tindur
(fjalls-)tindur, sbr. nöfnin Núpur og Knjúkur. Tindur á Tindsstöðum var uppi á landnámsöld, og nafnið kemur nokkrum sinnum fyrir allt fram á 17. öld.
-
Tjörvi
tjör: vopn.
-
Torfi
af orðinu torf.
-
Torráður
sá sem leysir úr vandamálum. Kemur fyrir nokkrum sinnum að fornu, allt fram á 14. öld.
-
Tortryggur
Gervinafn Þormóðs í Fóstbræðra sögu.
-
Tófi
forndanskt stuttnefni. Kemur fram í bæjarnafninu Tókastöðum, og er auk þess notað í fornsögum.
-
Tómas
úr hebresku og merkir tvíburi. Tómas Guðmundsson, skáld (1901-1983).
-
Tósti
forndanskt stuttnefni. Kemur nokkrum sinnum fyrir á 10. og fram á 13. öld.
-
Trandill
merking vafasöm. Á 10. öld var uppi Þorkell Trandill, faðir Gauks, og frá honum mun bæjarheitið Trandilsstaðir stafa. Um 1100 var uppi annar Þorkell trandill.
-
Trausti
traustur maður.
-
Trefill
eflaust sama orðið og trefill (klútur). Þorkell trefill var uppi á 10. öld.
-
Tristan
Heimildir eru um nafnið frá síðari hluta 18. aldar og var það ritað Silpha. Nafnmyndin Sylva þekkist í Noregi sem hliðarmynd af Sylvia en er einnig talin mynduð beint af latneska nafnorðinu silva ´skógur´. Íslenska nafnið Silfá er lagað eftir þeirri nafnmynd.
-
Tryggvi
trygglyndur maður.
-
Tumas
íslenzkt afbrigði Tómasarnafnsins, og mun það sennilega sýna áhrif af heitinum Tumi. Tumas kemur fyrir a. m. k. frá 15. og fram á 18. öld.
-
Tumi
forn stytting á Tómas.
-
Týr
hetja eða guð. Týr var einn af ásum.
-
Tyrfingur
sverðsheiti, eða af ætt Torfa.
-
Ubbi
úfinn, andvígur. Fornsagnanafn.
-
Uggi
uggvænlegur, óttalegur.
-
Ullur
merking vafasöm. Kemur fyrir um 1200.
-
Uni
sá sem unir vel.
-
Úlfar
úlfur og -ar: hermaður.
-
Úlfarinn
úlfur og arinn (örn er ósennilegra). Landnámsmaður er ýmist nefndur Álfarinn eða Úlfarinn, en annars kemur nafnið ekki fyrir. Hins vegar bendisr kvenmannsnafnið Úlfarna til, að karlmannsnafn þetta hefi verið til.
-
Úlfgestur
Úlfur og Gestur. Kemur fyrir í fornsögum.
-
Úlfamur
varg-staka, úlfs-skinn. Fornsagnanafn.
-
Úlfhéðinn
varg-staka, úlfs-skinn. Tíðkaðist hér frá öndverðu og fram eftir öldum.
-
Úlfkell
Úlfur og Ketill. Kemur fyrir á 10. öld.
-
Úlfljótur
úlfur og ljótur: bjartur. Úlfljótur, fyrsti lögsögumaður íslenska þjóðveldisins.
-
Úlfrekur
úlf-ríkur (voldugur). Kemur fyrir í Hjálmþés rímum. Í manntalinu 1910 er getið útlends nafns af þessum toga (þ. e. Ulrick), en slíkt heiti væri brot á landslögum, ef nú væri notað.
-
Úlfur
úlfur.
-
Úlrik
úr þýsku: erfingi óðals.
-
Unnar
dregið af Unnur: alda, eða af so. unna: elska.
-
Unnbjörn
öldu-björn.
-
Unndór
öldu-þór.
-
Unnólfur
öldu-úlfur, sbr. nafnið Sjólfur (Sæúlfur). Kemur fram í bæjarheitinu Unnólfsstöðum.
-
Unnsteinn
öldu-steinn.
-
Unnþór
öldu-Þór.
-
Uxi
dýrsheiti. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu.
-
Vaðiz
skylt sögninni að vaða. Kemur fyrir á landnámsöld.
-
Vagn
vagn.
-
Vakur
árvakur maður. Kemur fyrir að fornu, og þrír bæir heita Vakursstaðir.
-
Valberg eða Valbergur
sem bjargast úr valnum.
-
Valbrandur
útlendur (valskur) brandur. Kemur fyrir nokkrum sinnum að forna.
-
Valbjörn
val-: annað hvort valur: fugl, eða vígavöllur.
-
Valdar
voldugur hermaður. Fornsagnanafn.
-
Valdi
fornt stuttnefni. Hefur tíðkazt hér frá fornöld og kemur fram í bæjarnafninu Valdastöðum.
-
Valdimar
úr rússnesku Vladimir: voldugur höfðingi.
-
Valdór
valur og Þór.
-
Valgarð
sjá Valgarður.
-
Valgarður
sem gætir vals, vígvallar.
-
Valgautur
Óðinsheiti. Forliðurinn er tvímælalaust orðið valur (fallnir menn), enda var Gautur einnig Óðinsheiti, og fallnir menn fóru til Valhallar. Valgautur er einnig notað í fornsögu.
-
Valgeir
valur og geir: vopn.
-
Valgrímur
heiti þetta virðist vera myndað á svipaðan hátt og Valgautur og vera sömu merkingar. Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Váli
merking óviss. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu. Í Kormáks sögu er getið um Válastaði.
-
Valmundur
vörn vals.
-
Valsteinn
kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Valtýr
hefja vals, vígvallar.
-
Valur
fugl.
-
Valþjófur
þjónn útlendra (valskra) manna. Tíðkaðist í heiðni, en virðist lítt hafa verið notað síðan. Þrír bæir heita Valþjófsstaðir.
-
Valþór
Valur og Þór.
-
Vandráður
sá sem leysir úr örðugum málum. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu.
-
Varði
stuttnefni. Kemur fyrir að fornu.
-
Vatnar
fornsagnanafn.
-
Vébjörn
vé: helgistaður, helgidómur, og björn. Björn helgaður véum. Kemur örsjaldan fyrir að fornu og varðveitist í örnefninu Vébjarnarnesi.
-
Véboði
gervinafn í Sólarljóðum.
-
Vébrandur
Brandur helgaður véum. Kemur fyrir í heiðnum sið.
-
Véfreður
sá sem nýtur verndar vés. Véfreður landnámsmaður er einn um þetta heiti.
-
Végarður
sá sem vé vernda. Fornsagnanafn.
-
Végeir
Geir helgaður véum. ,,Geir hét maður ágætur í Sogni; hann var kallaður Végeir, því hann var blótmaður mikill. Hann átti mörg börn. Vébjörn Sygnakappi var elztur sona hans, og Vésteinn, Véþormur, Vémundur, Végestur og Véþorn, en Védís dóttir“(Landnáma). Bæjarnafnið Végeirsstaðir sýnir, að mannsnafnið Végeir hefur verið notað hér.
-
Végestur
Gestur helgaður véum. Tveir menn báru þetta heiti í heiðnum sið.
-
Veigar
sterkur hermaður.
-
Vékall
Ketill helgaður véum. Við Vékel landnámsmann voru Vékelshaugar kenndir, og hann er einn um nafnið.
-
Véleifur
Leifur helgaður véum. Kemur örfáum sinnum fyrir að fornum sið.
-
Vémundur
sá sem vé vernda. Þetta var algengasta Vé- nafnið hérlendis og kemur alloft fyrir í heiðnum sið. Vémundarstaðir heitir bær. Vémundur kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Vermundur
vörn manns.
-
Vernharður
úr þýsku (Werner): sterkur verndari.
-
Vernharð
sjá Vernharður.
-
Véseti
Fornsagnanafn.
-
Vestar
vestrænn hermaður. Kemur fyrir nokkrum sinnum á fyrstu öldum landsbyggðar. Ýmis örnefni varðveita þetta nafn, svo sem Vestarsnes og Vestarsfell.
-
Vésteinn
helgaður steinn.
-
Vestgeir
vestrænt spjót. Kemur fyrir á 10. öld.
-
Vestliði
sá sem fer í vesturvíking. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu og varðveitist í bæjarnafninu Vestliðaeyri.
-
Vestmaður
vestrænn maður. Kemur fyrir nokkrum sinnum að fornu, fram á 15. öld. Í manntalinu 1910 kemur myndin Vestmann fyrir, og sýnir hún áhrif frá útlendum tökuheitum, sem enda á -mann.
-
Vestmar
frægur maður að vestan. Kemur fyrir á landnámsöld.
-
Véttleifur
merking vafasöm. Kemur fram í bæjarnafninu Véttleifsholti.
-
Véþormur
sá sem vé þyrma eða sá sem þyrmir véum. Kemur fyrir í heiðnum sið.
-
Véþorn
þyrnir (þorn) helgaður véum. Landnámsmaður hét þessu heiti.
-
Veturliði
sem fer í víking um vetur.
-
Viðar
Viður: skógur og -ar: hermaður.
-
Víðar
sonur Óðins.
-
Víðfari
víðförull. Kemur fyrir á 10. öld.
-
Víðbjóður
herskár maður. Faðir landnámsmanns hét þessu heiti.
-
Viðfinnur
viður og Finnur. Goðsagnaheiti.
-
Víðir
tré.
-
Víðkunnur
víðfrægur. Kemur fyrir á 12. öld.
-
Viðnæmur
sá sem veitir viðnám. Kemur fyrst fyrir á 13. öld.
-
Viðólfur
viðar-úlfur. Kemur fyrir í Hyndluljóðum.
-
Vífill
óviss merking, e. t. v. skylt víf: kona. Vífill var þræll Ingólfs.
-
Vígbrandur
víg-sverð. Fornsagnanafn.
-
Vígdvalinn
sá sem hikar að vega. Gervinafn í Sólarljóðum.
-
Viggó
dönsk mynd nafnsins Vöggur: með vaggandi göngulag.
-
Vígharður
harður til víga. Fornsagnanafn.
-
Víghvatur
fús til víga. (Sömu merkingar eru nöfnin: Gunnhvatur, Fólkhvatur og Sighvatur). Kemur fyrir frá því um 1300 og fram á 18. öld.
-
Vígi
vígur maður. Kemur fram á 10. öld og varðveitist í bæjarnafninu Vígastöðum.
-
Víglogi
orrustu-eldur. Fornsagnanafn.
-
Víglundur
hermaður.
-
Vígmundur
verndaður í orrustu. Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Vignir
stríðsmaður. Þórsheiti.
-
Vígnir
bardagamaður. Fornsagnanafn. Frá þessu heiti stafar nafnið Vignir, sem nú tíðkast, enda fer vel á því.
-
Vígólfur
orrustu-úlfur. Kemur fram í bæjarnafninu Vígólfsstöðum.
-
Vígsterkur
kemur fyrir í ætt landnámsmanns.
-
Vígvarður
orrustu-vörður. Kemur fyrir í Mágus rímum.
-
Vigþór
orrustu – guð.
-
Víkar
sá sem herjar í víkum. Kemur fyrir nokkrum sinnum að fornu. Víkarsstaðir heitir bær.
-
Vikar
ef til vill: víkingur.
-
Víkingur
víkingur. Orðið mun dregið af Víkinni,Óslóarfirði í Noregi eða: sá sem leynist í víkum og vogum.
-
Viktor
úr latínu: sigurvegari. Vigfús
af víg: orrusta, og fús. Herskár.
-
Vilbaldur
tökuheiti úr fornensku, Willebald, viljadjarfur. Landnámsmaður hét þessu nafni.
-
Vilberg
sjá Vilbergur.
-
Vilbergur
vil: dregið af vild, virðing: frábær hjálp.
-
Vilgeir
vildar-spjót. Kemur fyrir á landnámsöld.
-
Vilhelm
sjá Vilhjálmur.
-
Vilhjálmur
tökuheiti úr fornensku, Wilhelm, vildarhjálmur. Kemur fyrir á 13. öld og hefur tíðkazt síðan.
-
Viligísl
vildar-gísl. Þórólfur viligísl hét faðir Kleppjárns gamla. Sennilega tökuheiti úr fornensku, Wilgísl.
-
Villingur
villtur. Kemur fyrir á 14. öld.
-
Vilmundur
vildar-vernd. Fyrsti Íslendingurinn, sem kunnugt er um og hét þessu heiti, var Vilmundur Þórólfsson ábóti á Þingeyrum(d.1148). Nafnið hefur tíðkazt síðan.
-
Vilmar
úr þýsku: frábær hermaður.
-
Vilmundur
vildar, frábær vernd, eða gjöf.
-
Vindálfur
dvergsheiti.
-
Vöggur
með vaggandi göngulag. Smábarn.
-
Völsungur
Fornsagnanafn.
-
Völundur
dvergsheiti. Hagleiksmaður.
-
Vöttur
Fornsagnanafn.
-
Ylfingur
maður af ætt Úlfs. Fornsagnanafn.
-
Ýmir
jötunninn, sem Óðinn skóp jörðina af.
-
Yngvar
sama og Ingvar.
-
Yngvi
sama og Ingvi og Ingi: konungur. Annað nafn Freys. Ættmenn hans á konungsstóli Svíþjóðar voru kallaðir Ynglingar.
-
Yngvin
Fornsagnanafn.
-
Zophonías
hebreska, sama og Stefanía, og merkir Drottinn hefur hulið (2. Kon. 25, 18).
-
Þakkráður
Kemur fyrir í Völundarkviðu.
-
Þengill
konungur.
-
Þeyr
hláka, uppruni íslenskt.
-
Þiðrandi
stareygður maður. Kemur fyrir í heiðnum sið og í manntalinu 1910.
-
Þiðrekur
sjá Þjóðrekur.
-
Þiðrik
úr þýsku: þjóð-ríkur = voldugur.
-
Þjálfi
sennilega skylt sögninni að þjálfa (st). Þorkell þjálfi hét landnámsmaður, og Þjálfi hét sveinn Þórs.
-
Þjóðar
voldugur hermaður. Kemur fyrir á landnámsöld.
-
Þjóðbjörn
þjóð og Björn. Kemur fyrir á landnámsöld.
-
Þjóðgeir
þjóð og Geir. Kemur fyrir um 1000.
-
Þjóðleifur
þjóð og Leifur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Þjóðmar
þjóð-frægur. Fornsagnanafn.
-
Þjóðólfur
þjóð og Úlfur. Tíðkaðist frá upphafi og fram á 16. öld og kemur fyrir í manntalinu 1910. Kemur fyrir í ýmsum örnefnum: Þjóðólfshaga, Þjóðólfshöfn, Þjóðólfsholti, Þjóðólfstungu.
-
Þjóðrekur
voldugur konungur. Þjóðrekur kemur fyrir nokkrum sinnum í heiðnum sið, og frá landnámsöld stafar örnefnið Þjóðreksskáli. Síðar berst hingað þýzka tökuheitið Þiðrekur og er sömu merkingar og Þjóðrekur, og mun það heiti hafa aukizt að vinsældum fyrir áhrif frá Þiðreks sögu af Bern. Enn síðar berst hingað myndin Þiðrik, og loks fer Diðrik að tíðkast. Diðrik og Þiðrik koma fyrir í manntölunum 1855 og 1910, en einsætt er, að nafn þetta er Þjóðrekur á íslenzku, og mætti jafnvel una við nafnið Þiðrekur.
-
Þjóstar
skapmikill hermaður. Kemur fyrir á 10. öld.
-
Þjóstólfur
skapmikill úlfur. Kemur nokkrum sinnum fyrir í fornöld.
-
Þór
þrumuguðinn, einn af Ásum. Vinsælasta karlmannsnafnið á Íslandi undanfarin ár.
-
Þórarinn
Þór og -arinn: heimili.
-
Þorbergur
sem Þór bjargar. Þórbergur Þórðarson, rithöfundur (1889-1974).
-
Þorbjörn
Þór og björn.
-
Þorbrandur
Þór og Brandur. Algengt í heiðnum sið og kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Þórður
af Þór-varður: sem Þór verndar.
-
Þorfinnur
Þór og Finnur: maður Þórs.
-
Þorgarður
sá sem Þór verndar. Fornsagnanafn.
-
Þorgautur
Þór og Gautur. Þorgautur á Þorgautsstöðum var uppi á landnámsöld, og auk þess báru nokkrir Íslendingar þetta heiti að fornu.
-
Þorgeir
vopn Þórs.
-
Þorgestur
Þór og Gestur. Kemur nokkrum sinnum fyrir í heiðnum sið.
-
Þorgils
gísl Þórs.
-
Þórgnýr
þruma.
-
Þorgrímur
Þór og Grímur: dulbúinn maður.
-
Þórhalli
Þór og Halli. Kemur fyrir þegar á landnámsöld og virðist hafa tíðkazt síðan, en þó verið fágætt.
-
Þórhallur
Þór og Hallur: steinn.
-
Þórir
Þór og vér: bardagamaður.
-
Þorkell
Þór-ketill: hjálmur Þórs.
-
Þorlákur
leikur Þórs. 23/12. Þorlákur helgi biskup í Skálholti (d. 1193).
-
Þorlaugur
Þór-bjartur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.
-
Þorleifur
erfingi Þórs.
-
Þorleikur
bardagamaður helgaður Þór. Þetta er önnur mynd Þorláks-nafnsins og upprunalegri. Hún kemur fyrir fram á 18. öld og varðveitist raunar í bæjarnafninu Þorleiksstöðum.
-
Þorljótur
Þór-bjartur. Tíðkaðist frá upphafi og fram eftir öldum og kemur fram í bæjarnafninu Þorljótsstöðum.
-
Þórlindur
líkl. samsett Þór- og Erlendur.
-
Þormar
frægur sem Þór.
-
Þormóður
Þór-djarfur. Hefur tíðkazt frá upphafi.
-
Þormundur
sá sem nýtur verndar Þórs. Kemur fyrir í manntalinu 1910 (Þórmundur).
-
Þóroddur
vopn Þórs.
-
Þórólfur
Þór og úlfur.
-
Þorri
mánaðarheiti, skylt þurr.
-
Þorsteinn
steinn Þórs.
-
Þorvaldur
veldi, máttur Þórs.
-
Þorvarður
sá sem Þór verndar.
-
Þorviður
Þór og viður. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu og fram á 15. öld.
-
Þrasir
þrasgjarn. Tveir bæir heita Þrasastaðir, og er annar þeirra kenndur við landnámsmann. Á 13. öld var uppi Þrasi Þrasason, og á 15. öld er getið um Einar þrasa.
-
Þrágjarn
þjózkur maður. Kemur fyrir á 12. öld (eitt dæmi). Í sambandi við þetta nafn má minna á heitið Lífgjarn, sem gætir hér síðar.
-
Þráinn
þrjóskur.
-
Þrándur
maður úr Þrændalögum í Noregi.
-
Þróttólfur
öflugur. Kemur fyrir á 10. öld.
-
Þröstur
fugl.
-
Ægir
ógurlegur. Sjávarguðinn.
-
Ævar
æva: ævarandi, ávallt -ar: hermaður.
-
Ögmundur
vörn í ófriði.
-
Ölnir
verndari
-
Ölver
af öl: vernd, heill, og -ver: maður.
-
Ölvir
sama og Ölver: gæfumaður.
-
Önundur
e. t. v. ön: forfaðuir og vindur: stríðsmaður
-
Örlaugur
afar bjartur.
-
Örlygur
ef til vill af örlygi: orrusta, eða skjaldarheiti.
-
Örn
fugl.
-
Örnólfur
örn og úlfur.
-
Örvar
hermaður
-
Össur
sem veitir andsvar
HVAÐ SEGIR ÞÚ UM ÞETTA EFNI?