Merkingar nafna! Hvað þýða nöfnin? Hér getur þú flett upp merkingum íslenskra nafna. Teljir þú að nafn vanti eða vilt koma ábendingu um nafn hvetjum við þig til að senda okkur ábendingu á attavitinn@attavitinn.is eða með því að skrifa athugasemd neðst á síðunni.

Til þess að leita að ákveðnu nafni, ýttu á Ctrl og F samtímis á lyklaborðinu. Þá kemur upp leitargluggi. Við byrjum á kynhlutlausum nöfnum, því næst kvenkyns nöfnunum. Smelltu hér fyrir karlkyns nöfn.

Kynhlutlaus nöfn

Nöfnin Frost og Regn eru fyrstu kynhlutlausu nöfnin til að hljóta samþykki mannanafnanefndar.

Kvenkyns nöfn 

    • Aagot

    • upprunnið í Noregi og merkir góð.
    • Abela

    • hebreskt og merkir andardráttur
    • Abigael

    • hebreskt og merkir föðurgleði
    • Ada

    • sú ríka
    • Adda

    • stytting af Aðal- eða Ada – merkir yndi eða fegurð.
    • Addý

    • göfug og blíð
    • Adela

    • germanskt og merkir skapgóð.
    • Adelía

    • göfug
    • Adríana

    • af Adrían: frá Hadria, dökk
    • Adda

      stytting af Aðal- eða úr hebresku Ada, yndi, fegurð.

    • Aðal-

      forliður samsettra nafna og merkir eðal-, göfug. Flest þessi nöfn eiga rætur að rekja til engilsakneskra nafna.

    • Aðalbjörg

      Göfug vernd.

    • Aðalbjört

    • göfug og björt
    • Aðalborg

    • Göfug borg
    • Aðaldís

    • Göfug gyðja
    • Aðalfríður

    • Fögur
    • Aðalheiður

      göfug og -heiður, björt, skínandi. 16/12. heilög Aðalheiður frá Búrgúnd, d. 999.

    • Aðalrós

    • Göfug rós
    • Aðalsteina

    • Komið af Aðalsteinn
    • Aðalsteinunn

    • Samsett úr Aðal- og Steinunn
    • Aðalveig

    • Göfugur kraftur eða þungi
    • Agata

      úr grísku og merkir góð. 5/2. heilög Agata píslarvottur, d. 251.

    • Agatha

    • ritháttur af Agata
    • Agða

      norræn mynd nafnsins Agata.

    • Agla

      dregið af Egill.

    • Agnea

    • dregið af Agnar
    • Agnes

      úr grísku og merkir hrein, skírlíf. 21/1. heilög Agnes, d. 304.

    • Agneta

      latnesk mynd nafnsins Agnes.

    • Al-

      forliður samsettra nafna, ýmist stytting á Aðal-, sem merkir göfug eða dregið af Álf-.

    • Alanta

    • lækur tifar létt
    • Alba

    • sandhæð
    • Alberta

    • dregið af Albert, eðalborin eða göfug og björt.
    • Albína

    • úr latínu og merkir hin hvíta
    • Albjört

    • björt sem sólin
    • Alda

      bylgja.

    • Aldís

      göfug dís.

    • Alexandra

      úr grísku, sama nafn og Alexander, verndari eða bjargvættur manna.

    • Alexía

      úr grísku, bjargvættur.

    • Alfa

      úr grísku. Fyrsti stafur gríska stafrófsins (Alfa og Ómega

      upphafið og endirinn).

    • Alfífa

      úr ensku: gjöf álfa.

    • Alfríður

      sú sem álfar unna.

    • Álfrún

      Álf- og -rún, leyndardómur eða vinkona álfa.

    • Allaug

      sennilega af Álflaug, björt sem álfur.

    • Alríður

      sú sem álfar unna.

    • Alrún

      líklega sama og Álfrún.

    • Alvör

      göfug vörn eða af Álfvör, vörn álfa.

    • Alma

      úr latínu: mild, nærandi.

    • Amalía

      úr þýsku, líkleg merking: iðin.

    • Amanda

      úr latínu: elskuverð.

    • Amelía

      ritmynd af Amalía.

    • Amíra

      kvenkyns útgáfan af arabíska nafninu emir, sem þýðir prins, eða herforingi, (líklega prinsessa).

    • Andrea

      af Andrés.

    • Andrína

      af Andrés, karlmannlegur.

    • Angela

      úr ensku, dregið af engill.

    • Aníka

      úr þýsku og merkir af engill.

    • Anja

      önnur mynd, eða stytting á nafninu Anna (í Skandinavíu, Finnlandi og Slóveníu).

    • Anna

      úr hebresku Hanna: náð, yndi. 26/7. heilög Anna, móðir Maríu meyjar.

    • Aníta

      úr spænsku, Anna litla.

    • Antonía

      úr latínu: ómetanleg, sama nafn og Anton.

    • Árdís

      heilladís.

    • Ármanna

      af Ármann.

    • Arn-

      forliður samsettra nafna dreginn af Örn eða arinn eldstó, heimili.

    • Arna

      af Örn.

    • Árna

      af Árni: Örn.

    • Arnbjörg

      bjargvættur heimilisins. Arnbjörg landnámsmaður á Arnbjargarlæk.

    • Arnborg

      vörn heimilisins.

    • Arndís

      Örn og dís, eða heilladís heimilisins.

    • Arneiður

      sama og Arnheiður.

    • Arney

      Nafn þetta er myndað af forliðnum “Arn” sem merkir ýmist örn eða arinn og er þá tákn fyrir heimili, og viðliðnum “ey” sem merkir hamingja, gæfa; sú sem ber gæfu og hamingju inn á heimilið.

    • Arnfríður

      heimilisfriður eða sú sem heimilið elskar.

    • Arngerður

      vörn heimilisins.

    • Arngríma

      af Arngrímur.

    • Arngunnur

      Arn- og -gunnur: orrusta.

    • Arnheiður

      birta heimilisins.

    • Arnhildur

      orrusta eða valkyrja heimilisins.

    • Arnína eða Árnína

      af Árni.

    • Arnlaug

      ljómi eða birta heimilisins.

    • Arnleif

      erfingi arnarins eða heimilisins.

    • Arnljót

      ljómi heimilisins.

    • Arnóra

      af Arnór: Örn og Þór.

    • Arnrós

      rós heimilisins.

    • Arnrún

      leyndardómur heimilisins.

    • Arnþrúður

      Arn- og Þrúður sterk kona, (kvenkenning): húsfreyja.

    • Ágústa

      dregið af Ágúst: göfug, virðuleg.

    • Álfdís

      göfug dís, hollvættur.

    • Álfeiður eða Álfheiður

      Álf- og -heiður: björt, skínandi.

    • Álfhildur

      Álf- og -hildur: orrusta eða valkyrja.

    • Árbjörg

      heilla-björg.

    • Árnfríður

      sú sem Árni, örn, ann.

    • Árný

      farsæl og ung, eða sú sem morgunninn yngir.

    • Áróra

      úr latínu: morgunroði, morgungyðjan.

    • Ársól

      morgunsól eða gæfusól.

    • Ársæl

      farsæl.

    • Árveig

      farsæll styrkur.

    • Árþóra

      samsett af Ár- og -Þóra.

    • Ása

      goðleg, goðkynjuð.

    • Ás-

      forliður samsettra nafna og merkir helguð ásum eða goðkynjuð.

    • Ásbjörg

      guðleg hjálp.

    • Ásbjört

      guðleg og björt.

    • Ásborg

      guðleg vörn.

    • Ásdís

      dís, helguð ásum, eða guðleg dís.

    • Ásfríður

      guðleg fegurð, eða sú sem goðin unna.

    • Ásgerður

      vörn goðanna. Ásgerður Asksdóttir, landnámsmaður undir Eyjafjöllum.

    • Áshildur

      orrusta goðanna, eða guðleg valkyrja -kona.

    • Áslaug

      björt, hrein, sem guð.

    • Ásrún

      leyndardómur eða vinkona goðanna.

    • Ásta

      forn stytting á Ástríður.

    • Ást-

      forliður samsettra nafna, sem upphaflega mun hafa verið Ás-: guðlegur, goðkynja.

    • Ástbjörg

      sama og Ásbjörg.

    • Ástdís

      sama og Ásdís.

    • Ásthildur

      sama og Áshildur, orrusta goðanna, eða guðleg valkyrja.

    • Ástríður

      fegurð goðanna, eða sú sem goðin unna, elska.

    • Ástrós

      ást og rós.

    • Ástrún

      guðdómlegur leyndardómur.

    • Auðbjörg

      auðnu, gæfu vernd.

    • Auðdís

      heilladís.

    • Auðgunnur

      heilla orrusta.

    • Auðhildur

      heilla hildur.

    • Auðlín

      gæfukona.

    • Auður

      gæfukona. Auður djúpúðga, landnámsmaður í Hvammi í Dölum.

    • Aþena

      fengið úr grískri goðafræði en Aþena var gyðja skynsemi og handiðnar, auk þess sem hún var stríðsgyðja.

    • Baldrún

      samsett af Baldur og -rún.

    • Baldvina

      af Baldvin, djarfur vinur.

    • Bára

      alda.

    • Bárðdís

      samsett af Bárður og -dís.

    • Barbara

      úr grísku, barbaros sá sem ekki er hægt að skilja, þ. e. a. s. útlendingur. 4/12. heilög Barbara, píslarvottur frá Nikómedíu d. 306.

    • Bella

      ensk stytting af Ísabella, sem er spænsk mynd af nafninu Elísabet. Einnig getur þetta verið úr latínu og merkir þá fögur.

    • Benedikta

      af Benedikt, blessaður.

    • Benta

      dönsk stytting á Benedikta.

    • Bentína

      af Bent, sem er dönsk mynd af Benedikt.

    • Bera

      birna.

    • Berg-

      forliður samsettra nafna, dregið af so. bjarga.

    • Berga

      af Bergur, bjargvættur.

    • Bergdís

      bjargvættur.

    • Bergey

      auðnu

    • björg.

    • Berghildur

      hildur, orrusta eða valkyrja (kona), sem bjargar.

    • Berglind

      bergvatnslind.

    • Bergljót

      ljót = ljómandi björt.

    • Bergný

      ung björg, hjálp.

    • Bergrán

      samsett af Berg- sem merkir hjálp, frelsun, og -rán, tengt no. “ræna”: skynsemi, meðvitund.Sumir telja að nafnið sé hingað komið úr norræni goðafræði og þá frá sjávargyðjunni Rán sem safnaði saman þeim sem höfðu drukknað.

    • Bergrós

      rós, sem bjargar, hjálpar.

    • Bergrún

      leyndardómur, eða vinkona, sem hjálpar, bjargar.

    • Bergveig

      samsett af Berg- og -veig, styrkur.

    • Bergþóra

      Þóra, sem bjargar, hjálpar. Bergþóra kona Njáls á Bergþórshvoli.

    • Berta

      úr þýsku: hin bjarta.

    • Birgit

      önnur mynd nafnsins Birgitta.

    • Birgitta

      norræn mynd af írsku nafni, Brigit sem merkir hin háa. 7/10. heilög Birgitta, sænskur dýrlingur, d. 1373.

    • Birna

      birna.

    • Birta

      birta, ljómi.

    • Bjargey

      björtun og -ey: auðna, gæfa.

    • Bjarghildur

      orrusta, eða valkyrja, sem bjargar.

    • Bjarndís

      björn og dís, eða verndarvættur Bjarnar.

    • Bjarney

      gæfa bjarnarins, eða Bjarnar.

    • Bjarnfríður

      fegurð bjarnarins, eða sú sem Björn ann.

    • Bjarngerður

      Björn og -gerður: vernd.

    • Bjarnheiður

      björn og -heiður: heiðskír, björt.

    • Bjarnveig

      styrkur bjarnar, -veig merkir að líkindum styrkur, getur líka verið dregið af orðinu vé: helgidómur.

    • Bjarný

      kvennkyns útgáfa af nafninu Bjarni, sem þýðir að sjálfsögðu Björn eða sterkur sem björn.

    • Bjarnþóra

      samsett af Bjarni og -þóra.

    • Bjartey

      Nafn þetta er myndað úr forliðnum “Bjart” sem leiddur er af lýsingarorðinu bjartur, og viðliðnum “ey” sem merkir hamingja, heppni.

    • Björg

      björg, hjálp. Dr. Björg Þorláksson (1874-1934) fyrsta íslenska konan er lauk doktorsprófi.

    • Björk

      björk, birki.

    • Björndís

      samsett af Björn og -dís, heilladís.

    • Björt

      björt.

    • Bóel

      úr norsku, stytting á Bóthildur.

    • Borghildur

      borg: vörn, hjálp, og -hildur, stríð, barátta, eða valkyrja, kona.

    • Borgþóra

      af Borgþór: vígi Þórs.

    • Bóthildur

      styrjöld, barátta sem bætir.

    • Brá

      auga.

    • Braga

      af Bragi, ágætur.

    • Branddís eða Brandís

      heilladís sverðsins.

    • Bríet

      önnur mynd nafnsins Birgitta. Bríet Bjarnhéðinsdóttir /1856-1940) ritstjóri, kvenréttindafrömuður.

    • Bryndís

      brynjuð dís.

    • Bryngerður

      brynjuð vörn.

    • Brynhildur

      brynjuð valkyrja. Brynhildur Buðladóttir, kona Sigurðar Fáfnisbana.

    • Brynja

      brynja.

    • Bylgja

      alda.

    • Daðey

      af Daði.

    • Dagbjörg

      björgun, hjálp dagsins.

    • Dagbjört

      björt sem dagur.

    • Dagfríður

      fögur sem dagur.

    • Daggrós

      dögg og rós.

    • Dagmar

      dönsk mynd af slavenska nafninu Dragomír kær friður. Dragómír hét drottning Valdimars sigursæla Danakonungs (1185-1212) en Danir kölluðu hana Dagmar í merkingunni Dag-mær.

    • Dagný

      sú sem dagur yngir.

    • Dagrún

      leyndardómur, eða vinkona dagsins.

    • Dalla

      hin bjarta. Dalla

    • Dalrós

      rós dalsins.

    • Danfríður

      samsett af Daníel og fríður.

    • Daníela

      af Daníel, Guð er dómari minn.

    • Díana

      úr ensku, sótt í rómverska goðafræði, þar sem Díana var veiðigyðjan.

    • Diljá

      íslensk mynd nafnsins Delía sem er annað nafn gyðjunnar Artemis, sem var meydómsgyðjan með Grikkjum.

    • Dís

      gyðja, heilladís, hollvættur. Í seinni tíð hefur mikill fjöldi nýrra nafna verið myndaður með þessum viðlið.

    • Dísa

      stytting á Dís.

    • Dómhildur

      valkyrja, kona sem dæmir.

    • Dóra

      stytting á Halldóra eða öðrum hliðstæðum nöfnum.

    • Dóróthea eða Dórótea

      úr grísku: gjöf Guðs. 6/2. heilög Dóróthea, d. 304.

    • Drífa

      snjór, mjöll.

    • Droplaug

      hrein sem dropi.

    • Dröfn

      alda.

    • Dúa

      önnur mynd nafnsins Dúfa.

    • Dúfa

      dúfa, eða alda, bylgja.

    • Dýrfinna

      dýrmæt, ágæt, kona.

    • Dýrleif

      ágæt, dýrmæt arfleið.

    • Dýrunn

      dýrmæt bylgja.

    • Dögg

      dögg.

    • Ebba

      úr dönsku, af Ebbe, sem aftur er stytting á nöfnum hliðstæðum Ásbjörn o. fl.

    • Edda

      formóðir, langamma.

    • Edit (-ith)

      enskt nafn, sem samsvarar nafninu Auðgunnur.

    • Eðna

      úr írsku, eða hebresku. Eðna eða Edna heitir ein persóna Tóbíasarbókar. Merking ókunn.

    • Efemía eða Evfemía

      gríska, góður orðstír.

    • Eggrún

      samsett af Eggert og -rún.

    • Eggþóra

      samsett af Eggert og -þóra.

    • Eik

      tré.

    • Einara

      af Einar, frábær hermaður.

    • Einbjörg

      frábær, einstæð hjálp.

    • Eindís

      frábær dís.

    • Einhildur

      frábær hildur, valkyrja.

    • Einrún

      frábær vinátta, eða leyndardómur.

    • Einþóra

      frábær -þóra.

    • Eir

      lækningargyðjan í norrænni goðafræði, nafnið skylt so. að eira, hlífa, þyrma.

    • Eiríka

      af Eiríkur: ávallt voldugur.

    • Eirný

      sú sem lækningargyðjan yngur.

    • Elena

      afbrigði af Helena sem merkir hin ljósa.

    • Elfa

      elfur, á.

    • Elfríður

      úr þýsku, af Aðalfríður, göfug fegurð.

    • Elfur

      fljót, á.

    • Elín

      íslensk mynd nafnsins Helena = hin skæra, bjarta.

    • Elínbjörg

      samsett af Elín og -björg.

    • Elínborg

      samsett af Elín og -borg.

    • Elínóra

      ítölsk mynd nafnsins Helena, lýsandi, björt.

    • Elínrós

      samsett af Elín og -rós.

    • Elísa

      stytting á Elísabet.

    • Elísabet

      úr hebresku og merkir sú sem tignar Guð. (Lúk. 1,5) 19/11. heilög Elísabet frá Ungverjalandi (d. 1231).

    • Elka

      úr þýsku.

    • Ella

      stytting á Elín.

    • Ellen

      dönsk mynd af Helena.

    • Ellisif

      forn norræn mynd af Elísabet. Elísabet drottning Haraldar harðráða, sem fædd var í Rússlandi, var nefnd þessu nafni á Norðurlöndum.

    • Elma

      dönsk stytting á algengri nafnasamstæðu: Else Marie.

    • Elna

      dönsk stytting á Helena.

    • Elsa

      stytting á Elísabet.

    • Elva

      úr spænsku: “hin hvíta”. Líka skrifað Elfa.

    • Embla

      formóðir manna í norrænni goðafræði.

    • Emilía

      af Emil: vingjarnleg.

    • Emilíana

      leitt af karlmannsnafninu Emil með viðskeytinu -íana.

    • Emma

      fornt germanskt nafn í merkingunni iðin, húsleg. Drottning Knúts mikla, Danakonungs, hér Emma (1017).

    • Engilráð

      ráð engils.

    • Erla

      fugl.

    • Erlen

      leitt af karlmannsnafninu Erlendur.

    • Erlín

      samsett af Erla og -lín, sem er algeng kvenkenning.

    • Erna

      af Örn.

    • Esmeralda

      dregið af nafninu á steininum Emerald, upphaflega spænskt nafn.

    • Ester

      úr hebresku eða persnesku, og merkir stjarna.

    • Ethel

      göfug.

    • Eva

      úr hebresku (1. Mós. 3,20), og þýðir líf.

    • Eybjörg

      auðnu, gæfu hjálp.

    • Eydís

      heilladís.

    • Eygerður

      gæfuvernd.

    • Eygló

      sól.

    • Eyja

      auðnu, gæfu kona.

    • Eyrún

      leyndardómur gæfunnar.

    • Eyvör

      gæfuvernd.

    • Eyþóra

      auðna og Þóra.

    • Eyþrúður

      auðnu, gæfu Þrúður = kona.

    • Fanney

      annað hvort ísl. snjó-ey, eða úr ensku, stytting á Frances, Francisca.

    • Fannhvít

      hvít sem mjöll.

    • Fannlaug

      snjó-hrein.

    • Fídes

      latína, trú.

    • Filippía

      af Filippus = hestavinur.

    • Finn-

      algengur forliður norrænna nafna, dreginn af þjóðarheitinu, en getur eins þýtt maður, menn, fólk.

    • Finna

      (finnsk) kona.

    • Finnbjörg

      hjálp Finna (:manna).

    • Finnboga

      ad Finnbogi.

    • Finnborg

      vörn Finna (:manna).

    • Finndís

      dís, hollvættur Finna, manna.

    • Finney

      auðna Finna, manna.

    • Finnfríður

      sem Finnur ann.

    • Finnlaug

      Finna og björt, hrein.

    • Fjóla

      blóm.

    • Flóra

      úr latínu, gyðja vors og blóma.

    • Freydís

      heilladís Freys. Freydís hét dóttir Eiríks rauða.

    • Freygerður

      vernd Freyju, eða sú sem Freyr verndar.

    • Freyja

      ástar og frjósemisgyðja. Algeng kvenkenning. Hin fagra og tigna gyðja ástar og frjósemi er af vanaætt, dóttir Njarðar og systir hans, og systir Freys. Maður hennar heitir Óður og dætur þeirra eru Hnoss og Gersemi.

    • Frið-

      algengur forliður nafna dreginn af friður, eða af -fríður, skyldur so. frjá: elska.

    • Fríða

      stytting á nöfnum, sem enda á -fríður.

    • Friðbjörg

      björg, hjálp friðar.

    • Friðborg

      vörn, vígi friðarins.

    • Friðdís

      heilladís friðarins.

    • Friðdóra

      friður og Þóra.

    • Friðgerður

      vörn friðarins.

    • Friðfinna

      af Friðfinnur.

    • Friðlaug

      friður og -laug: björt.

    • Friðleif

      erfingi friðar.

    • Friðmey

      friðsöm mær, eða fögur mær.

    • Friðný

      ung og fríð eða friðsöm.

    • Friðrika

      af Friðrik: friðsamur höfðingi.

    • Friðrún

      leyndardómur friðarins.

    • Friðsemd

      óáreitni, friðsemd.

    • Fríður

      fögur, elskuleg.

    • Friðþóra

      friður og -þóra.

    • Fönn

      snjór, mjöll.

    • Gefn

      kvenkenning, heiti á Freyju.

    • Geira

      stytting á Geir-.

    • Geirdís

      vopn-dís.

    • Geirfríður

      sem vopni ann.

    • Geirlaug

      vopn-björt,. hrein.

    • Geirný

      sem vopnin yngja.

    • Geirrún

      leyndardómur, eða vinátta vopnsins.

    • Geirþrúður

      styrkur vopnsins.

    • Gerða

      stytting á -gerður: vörn.

    • Gerður

      vernd, vörn. Gerður hét kona Freys.

    • Gestheiður

      samsett af Gestur og -heiður: björt.

    • Gestný

      samsett af Gestur og -ný: sem yngir.

    • Gestrún

      samsett af Gestur og -rún: leyndardómur, vinátta.

    • Gígja

      strengjahljóðfæri, harpa.

    • Gísla

      af Gísli.

    • Gíslín

      samsett af Gísli og -lín, sem er kvenkenning.

    • Gíslína

      af Gísli: gísl eða geisli: ör.

    • Gísllaug

      samsett af Gísli og -laug: björt.

    • Gíslrún

      samsett af Gísli og -rún, leyndardómur eða vinátta.

    • Gíslunn

      Gísli og -unn: sem ann, elskar.

    • Gná

      Ungt nafn hérlendis. Nafnið er sótt í norræna goðafræði en Gná var ein af ásynjum. Hún var í sendiferðum fyrir Frigg og reið hestinum Hófvarpni um loft og lög. Uppruni er óviss en hefur helst verið tengdur við nafnorðið gnýr: dynur, hávaði,og sögnina að gnýja: dynja, bylja.

    • Gréta

      stytting á Margrét.

    • Gríma

      dulbúin, eða: nótt.

    • Grímheiður

      björt gríma.

    • Grímhildur

      dulbúin hildur, valkyrja.

    • Gróa

      gróandi.

    • Guðbjörg

      björgun, hjálp Guðs.

    • Guðbjört

      björt sem Guð.

    • Guðborg

      vernd Guðs.

    • Guðdís

      samsett af Guð- og -dís, heilladís.

    • Guðfinna

      finna (: kona), helguð Guði.

    • Guðfríður

      sú sem Guð elskar.

    • Guðjóna

      af Guðjón.

    • Guðlaug

      björt sem Guð.

    • Guðleif

      erfingi Guðs.

    • Guðlín

      Guð og -lín, hör, -kona.

    • Guðmunda

      gjöf eða vörn Guðs.

    • Guðný

      sem Guð yngir.

    • Guðríður

      af Guðfríður, sú sem Guð elskar.

    • Guðrún

      leyndardómur, eða vinátta Guðs. Guðrún Lárusdóttir, rithöfundur (1880-1938).

    • Guðveig

      styrkur Guðs.

    • Gullveig

      styrkur gulls.

    • Gunna

      stytting á Guðrún eða hliðstæðum nöfnum.

    • Gunnbjörg

      björgun orrustunnar.

    • Gunnbjört

      orrustu-björt.

    • Gunnborg

      vörn í orrustu.

    • Gunndís

      verndardís orrustunnar.

    • Gunndóra

      orrustu -þóra.

    • Gunnfríður

      fegurð orrustunnar, eða sú sem ann orrustum.

    • Gunnheiður

      björt orrusta.

    • Gunnhildur

      orrustu-valkyrja, kona.

    • Gunnjóna

      samsett af Gunn- og -jón.

    • Gunnlaug

      björt í orrustu.

    • Gunnleif

      erfingi orrustunnar.

    • Gunnlöð

      löð er skylt so. laða, hneigja að, bjóða heiom.

    • Gunnrún

      leyndardómur orrustu.

    • Gunnur

      orrusta. Valkyrjuheiti, hliðstætt við Hildur.

    • Gunnvör

      vörn orrustunnar.

    • Gunnþóra

      orrustu- Þóra.

    • Gunnþórunn

      orrusta, sem Þór ann.

    • Gyða

      Nafn þetta er leitt af nafnorðinu “goð”. (önnur þýðing: stytting á Gyðríður)

    • Gyðríður

      önnur mynd af Guðríður.

    • Hadda

      af Haddur hár. Bylgjuheiti.

    • Hafalda

      alda.

    • Hafdís

      heilladís hafsins.

    • Haflína

      samsett af Haf- og -lína.

    • Hafrún

      leyndardómur hafsins.

    • Hafsteina

      af Hafsteinn.

    • Hafþóra

      af Hafþór.

    • Halla

      hella, steinn.

    • Hallbera

      Halla og birna. Hallbera abbadís á Reynistað. (d. 1330).

    • Hallbjörg

      Halla og -björg, björgun steins.

    • Halldís

      Halla og -dís, verndarvættur steins.

    • Halldóra

      Halla og Þóra.

    • Hallfríður

      Halla og -fríður, fegurð steins.

    • Hallgerður

      vörn, vernd steinsins. Hallgerður langbrók, kona Gunnars á Hlíðarenda.

    • Hallgunnur

      samsett af Hall- og -gunnur, orrusta.

    • Hallveig

      máttur steinsins.

    • Hanna

      úr hebresku. Sama nafn og Anna = náð, yndi. (1. Sam. 1,2). Líka stytting á Jóhanna.

    • Hansína

      úr dönsku, dregið af Hans.

    • Harpa

      hljóðfærið, eða mánaðarheitið.

    • Hauður

      land, jörð.

    • Heba

      úr grísku goðafræðinni. Heba var kona Heraklesar.

    • Heiða

      stytting á -heiður: björt.

    • Heiðbjörg

      björt hjálp.

    • Heiðbjört

      heiðskír.

    • Heiðbrá

      Björt brá. Myndað úr forliðnum Heið- og Brá.

    • Heiðdís

      björt dís.

    • Heiðný

      sú heiðna. (samsett af forliðnum

      Heið- og viðliðnum -ný. )

    • Heiðrún

      björt vinátta.

    • Heiður

      björt, heiðskír.

    • Heiðveig

      úr pólsku: Jadwiga hin sigursæla.

    • Hekla

      fjallið Hekla, hettukápa.

    • Helena

      úr grísku: hin bjarta, skæra. Helena fagra í Tróju. 18/8. Helena, móðir Konstantínusar mikla keisara, d. 303. Íslensk mynd nafnsins er Elín.

    • Helga

      hin heilaga, helgaða.

    • Helma

      hálmstrá eða sama og Hilma.

    • Henný

      barst upphaflega til Norðurlanda á 19. öld frá Bretlandi. Þar er það notað sem stytting á Henrietta.

    • Hera

      úr grísku goðafræðinni. Hera var kona Seifs.

    • Herborg

      bjargvættur hers.

    • Herdís

      hollvættur hers. Herdís Andrésdóttir, skáldkona (1858-1939).

    • Herlaug

      birta, ljómi hers.

    • Hermína

      úr þýsku, af Hermann.

    • Hertha

      úr þýsku og dönsku, afbökun latnesku nafnmyndarinnar Nerþus, sem var frjósemisgyðja meðal Germana.

    • Hervör

      vernd hers.

    • Hilda

      úr fornesku, sama nafn og Hildur. 7/11. heilög Hilda frá Whitby, ensk abbadís, d. 688.

    • Hildigerður

      vörn í orrustu.

    • Hildigunnur

      valkyrja. 6/2. heilög Hildigunnur, d. 1183.

    • Hildur

      orrusta. Valkyrjuheiti, kvenkenning.

    • Hilma

      af Hilmar: hermaður með hjálm.

    • Hind

      dádýr.

    • Hjálmdís

      hjálmur og -dís, verndardís hjálmsins.

    • Hjálmfríður

      hjálmur og fegurð: sú sem hjálmi ann.

    • Hjördís

      heilladís sverðsins. Hjördís hét móðir Sigurðar Fáfnisbana.

    • Hjörleif

      af Hjörleifur: erfingi sverðsins.

    • Hjörtína

      af Hjörtur.

    • Hlaðgerður

      hlað: Gull eða silfurlagður borði, og -gerður: vernd, kvenkenning.

    • Hlédís

      hlé: skjól, vörn.

    • Hlíf

      vernd.

    • Hlín

      jörð. Annað heiti á Frigg. Kvenkenning.

    • Hlökk

      nefnd í Skáldskaparmálum Snorra-Eddu og virðist vera valkyrja. Nafnið er líklega skylt sögninni hlakka ´hælast um´.

    • Hólmdís

      heilladís hólmans.

    • Hólmfríður

      sem hólmanum ann, eða fegurð hólmans.

    • Hrafndís

      hrafn og -dís, hollvættur.

    • Hrafnhildur

      hrafn og hildur: styrjöld, kona.

    • Hrafnkatla

      kvenkynsútgáfan af Hrafnkell, en það er myndað úr dýrsheitinu hrafn og viðliðnum kell, sem merkir ketill eða hjálmur.

    • Hrefna

      af Hrafn. Hrefna Ásgeirsdóttir var kona Kjartans Ólafssonar.

    • Hreindís

      hrein heilladís.

    • Hróðný

      ung frægð, eða sú sem frægðin yngir.

    • Hrund

      kona. Valkyrjuheiti.

    • Hrönn

      alda.

    • Hugborg

      hugsun, hugskot.

    • Hugljúf

      hugljúf, elskuleg.

    • Hugrún

      leyndardómur hugans. Viskurúnir.

    • Huld

      leynd.

    • Hulda

      annað hvort úr dönsku: hin leynda, eða úr hebresku (2. Kon. 22,14) Hulda spákona.

    • Húnbjörg

      hjálp húna.

    • Hödd

      hárprúð.

    • Högna

      af Högni: verndari.

    • Hörn

      heiti á Freyju, dregið af hör, lín.

    • I, Í

      Ída

      úr dönsku, af Iða: hin iðna.

    • Iða

      hin iðna.

    • Iðbjörg

      iðin hjálparhella.

    • Iðunn

      sem endurnýjar. Iðunn var kona Braga.

    • Ilmur

      ilmandi. Ásynjuheiti.

    • Ína

      úr latínu, kvenkennig og þýðir móðir. Einnig stytting á nöfnum sem enda á -ína.

    • Indíana

      hin indverska.

    • Indríður

      dregið af Indriði, einförull.

    • Ing-

      algengur forliður norrænna nafna, dreginn af Ingi eða Yngvi, sem var heiti Freys, líklega í merkingunni konungur eða ættfaðir.

    • Inga

      af Ingi.

    • Ingibjörg

      björg, hjálp konungs.

    • Ingiborg

      dönsk mynd nafnsins Ingibjörg.

    • Ingigerður

      vörn konungs.

    • Ingilaug

      ljómi konungs.

    • Ingileif

      arfleið eða erfingi konungs.

    • Ingiríður

      fegurð konungs, eða: sú sem konungur ann.

    • Ingrún

      leyndardómur, eða vinátta konungs.

    • Ingunn

      elskuð af konungi.

    • Ingveldur

      af Inghildur: orrusta konungs.

    • Ír eða Írr

      sjá Ýr eða Ýrr.

    • Írena

      úr grísku: friður. 5/4 heilög Írena píslarvottur, d.304.

    • Íris

      úr grísku: regnbogi.

    • Irma

      úr þýsku, “ermen” sem þýðir heill, universal. Tengist nafninu Emma.

    • Ísabella

      spænsk-portúgölsk mynd af Elisabeth.

    • Ísafold

      Ísland.

    • Ísbjörg

      ís-björg, hjálp.

    • Ísey

      eyja eða gæfa íss.

    • Ísleif

      af Ísleifur.

    • Ísold – Erlent að uppruna, Isolda, Isold, myndað úr is “ís” og vald “ráða, stjórna”.

      Ívör

      af Ívar.

    • Jakobína

      af Jakob.

    • Jana

      stytting á Kristjana: kristin.

    • Jara

      styrjöld, orrusta.

    • Járnbrá

      örþunnt lag með járnslit á yfirborði vatns (í mýrum).

    • Járngerður

      vörn járnsins, vopnsins.

    • Jarþrúður

      af jara: orrusta og þrúður: (sterk) kona.

    • Jenný

      úr ensku, af Jóhanna. “Sænski næturgalinn” söngkonan Jenný Lind (d.1887), sem H. C. Andersen unni, stuðlaði að vinsældum þessa nafns á Norðurlöndum.

    • Jensína

      af Jens.

    • Jódís

      heilladís hestsins.

    • Jófríður

      fegurð hestsins, eða sú sem hesti ann.

    • Jóhanna

      úr hebresku: Drottinn er náðugur. 30/5. heilög Jóhann af Örk (d. 1431).

    • Jóheiður

      birta hestsins.

    • Jólín

      af Jór, hestur og -lín, kvenkenning.

    • Jóna

      af Jón.

    • Jónbjörg

      samsett af Jón og -björg, hjálp.

    • Jónborg

      samsett af Jón og -borg, vörn.

    • Jóndís

      samsett af Jón og -dís, heilladís.

    • Jóney

      Jón og -ey: auðna, gæfa.

    • Jónfríður

      samsett af Jón og -fríður.

    • Jónheiður

      samsett af Jón og -heiður, birta.

    • Jónhildur

      samsett af Jón og -hildur, orrusta, eða valkyrja.

    • Jónína

      samsett af karlmannsnafninu Jón og viðskeytinu -lína, -Lína.

    • Jóreiður

      dregið af jöfurr: konungur, og heiður: birta konungs.

    • Jórunn

      sú sem jöfurr, konungur ann.

    • Jósefína

      dregið af Jósef: Drottinn mun auka.

    • Júdít

      úr hebresku: gyðingakona.

    • Júlía

      úr latínu, dregið af Júlíus: unglingur.

    • Júlíana eða Júlíanna

      úr latínu, af Júlía.

    • Júnía

      af júní, mánaðarheitinu.

    • Jörgína

      úr dönsku, af Jörgen.

    • Kaðlín

      úr írsku. Etv. sama nafn og Katrín.

    • Kaja

      í Skandinavíu er þetta nafn dregið af Katarina. Mögulega dregið af fornnorsku kaða, sem þýðir “hen”: hæna. Frá einhverju Norðurlanda er um að ræða gælumynd nafnsins Karitas.

    • Kamilla

      íslensk mynd af Camilla, úr latínu: ambátt við helgiþjónustu. (Kamilla upprunalega Arabískt og þýðir fullkomnun. )

    • Kamma

      úr dönsku, stytting á algengri nafnasamsetningu: Karen Margrét.

    • Kara

      stytting á Karítas, eða úr latínu: cara: kæra.

    • Karen

      úr dönsku, önnur mynd nafnsins Katrín.

    • Karítas

      úr latínu: kærleikur. (Fides: trú, spes: von).

    • Karla

      úr dönsku, hliðstætt Karl.

    • Karlotta

      úr frönsku, hliðstætt Karl.

    • Karólína

      úr dönsku, hliðstætt Karl.

    • Kata

      stytting á Katrín.

    • Katla

      af ketill, eldfjallið Katla.

    • Katrín

      úr grísku: hin hreina. 25/11. Katrín helga, verndardýrlingur heimspekinnar.

    • Ketilríður

      af Ketill og fríður.

    • Kiddý

      stytting á nöfnum sem byrja á Krist-.

    • Kirstín

      dönsk mynd af Kristín.

    • Klara

      úr latínu, hin skæra, bjarta. 12/8. heilög Klara frá Assisi, d. 1253.

    • Kolbrá

      dökk á brún, dökk augu.

    • Kolbrún

      dökk á brún og brá.

    • Kolfinna

      dökkleit Finna (= kona).

    • Kolfreyja

      dökkhærð kona.

    • Kolþerna

      dökkleit þerna, kona.

    • Krista

      úr þýsku eða dönsku, af Kristín.

    • Kristey

      samsett af Krist- og -ey, auðna, gæfa Krists.

    • Kristbjörg

      sem Kristur bjargar.

    • Kristborg

      vörn Krists.

    • Kristensa

      danskt nafn leitt af Krist-.

    • Kristfríður

      sem Kristur ann.

    • Kristgerður

      vörn Krists.

    • Kristín

      úr latínu, Christiana, sem þýðir kristin. 24/7. heilög Kristín frá Bolsena, d. 304.

    • Kristjana

      dregið af Kristján, og merkir kristin.

    • Kristlaug

      björt sem Kristur.

    • Kristmunda

      gjöf eða vörn Krists.

    • Kristný

      sem Kristur yngir.

    • Kristólína

      samsett af Krist- og Ólína.

    • Kristrún

      leyndardómur, eða vinátta Krists.

    • Kristveig

      máttur Krists.

    • Kristþóra

      samsett af Kristur og -þóra.

    • Lára

      úr latínu, af Lárus: lárviður.

    • Lárey

      samsett af forliðnum Lár-, lárviður og viðliðnum -ey: auðna.

    • Laufey

      ljúf auðna, gæfa. Laufey hét móðir Loka.

    • Lauga

      stytting á -laug, hrein.

    • Laugheiður

      samsett, báðir liðir nafnsins merkja hið sama: björt og hrein.

    • Lea

      úr hebresku. Lea hét kona Jakobs (1. Mós. 29,21-30).

    • Lena

      stytting á Magdalena eða Helena.

    • Leikný

      sem leikur yngir. Leikný hét ástkona Þorgeirs Ljósvetningagoða.

    • Líf

      líf.

    • Lilja

      lilja. Önnur merking: Lifandi trú.

    • Lína

      stytting á Karólína og hliðstæðum nöfnum.

    • Línbjörg

      lín, hör, kvenkenning, og -björg, hjálp.

    • Lind

      lind.

    • Linda

      úr þýsku: linditré.

    • Lindís

      lín, þ. e. hör og dís.

    • Líney

      lín, hör, og -ey: auðna.

    • Líneik

      kona.

    • Línhildur

      lín, hör og -hildur, valkyrja, kona.

    • Lísa

      stytting á Elísabet.

    • Lísbet

      dönsk stytting á Elísabet.

    • Lív

      sjá Líf.

    • Ljósbjörg

      sem ljósið bjargar.

    • Ljósbjört

      björt sem ljós.

    • Ljósbrá

      ljós og brá, auga.

    • Ljótunn

      ljót: björt, og -unn: elskuð.

    • Lóa

      lóa.

    • Lofn

      ástmær. Gyðjuheiti. “Lofn, hun er svo mild og góð til áheita, að hún fær leyfi af Alföður eða Frigg til manna samgangs, kvenna og karla, þótt áður sé bannað eða þvertekið; fyrir því er af hennar nafni lof kallað og svo það, er lofað er mjög af mönnum,” segir Snorri Sturluson.

    • Loftey

      samsett af Loftur og -ey, auðna.

    • Lofthildur

      samsett af Loftur og Hildur.

    • Loftveig

      samsett af Loftur og -veig: styrkur.

    • Lovísa

      úr frönsku, af Louis: Lúðvík: vígamaður.

    • Lukka

      hamingja.

    • Lydía

      latína: frá Lydíu (landsvæði í Litlu Asíu).

    • Lyngheiður

      lyng og -heiður: björt.

    • Lyngdís

      lyng og -dís.

    • Lyngný

      lyng og -ný.

    • Magdalena

      úr grísku, viðurnefni: frá Magdölum (í Galíleu).

    • Magga

      stytting á Margrét, Magnea o. þ. l.

    • Magna

      úr latínu: mikil, máttug.

    • Magndís

      máttug dís.

    • Magnea

      hin mikla, hliðstætt Magnús.

    • Magnfríður

      máttug og elskuleg.

    • Magnhildur

      máttug kona eða styrjöld.

    • Magnína

      af Magnús, mikill.

    • Magnúsína

      af Magnús, mikill.

    • Magný

      máttug og ung eða sem máttur yngir.

    • Magnþóra

      samsett af Magn- og -þóra. máttug þóra.

    • Málfríður

      fegurð máls.

    • Málhildur

      mál og -hildur, kona eða orrusta.

    • Málmfríður

      fegurð málmsins.

    • Maren

      tökunafn úr dönsku, stytting á Marina ´af hafi´.

    • Máney

      kvennkynsútgáfa af nafninu Máni: tungl, máni, með viðliðnum -ey: ey. )

    • Marey

      myndað af forliðnum Mar- og viðliðnum –ey.

    • Margrét

      úr grísku: perla. 20/7. heilög Margrét frá Antíokíu (d. 300), á hana var heitið í barnsnauð.

    • Margunnur

      orrusta hafsins.

    • Marheiður

      birta hafsins.

    • María

      grísk mynd hebreska nafnsins Mirjam: hin fagra.2/2.kyndilmessa. 25/3. Boðunardagur Maríu.

    • Maríanna

      algeng frönsk samsetning nafnanna Maríu og Anna. Maríanna er persónugervingur Frakklands og frönsku þjóðarinnar.

    • Marin eða Marín

      úr latínu Marina: af hafi.

    • Marsibil

      fornt nafn, merking óþekkt.

    • Marta

      úr hebresku: húsfreyja. (Lúkas 10,38).

    • Matthea

      af Matthías: gjöf Guðs.

    • Matthildur

      úr þýsku: hetja.14/3. heilög Matthildur, þýsk drottning d. 968.

    • Mekkín

      merking óþekkt. Sagt er að kona af Austurlandi, sem hertekin var í Tyrkjaráninu hafi eftir heimkomuna skírt dóttur sína Mekkín eftir húsmóður sinni í Barbaríinu. Etv. er nafnið dregið af nafni borgarinnar Mekka.

    • Melinda

      samsett af Mel- (t.d. frá Melanie eða Melissa), með -inda í endann.

    • Melkorka

      úr írsku: ambátt Curcags dýrlings. Melkorka var móðir Ólafs pá í Hjarðarholti.

    • Metta

      dönsk stytting á Margrét.

    • Mist

      er fornt valkyrjuheiti.Giskað hefur verið á tengsl við sænsku sögnin mista, í dönsku miste: missa, tapa, og að nafnið merki þá ´sú sem veldur missi´.

    • Mjallhvít

      hvít sem mjöll.

    • Mjöll

      snjór.

    • Móeiður eða Móheiður

      hugbjört.

    • Móna

      algeng gælumynd af nafninu Mónika. En Móna getur einnig verið tökunafn úr ensku þar sem það á rætur að rekja til írska nafnsins Muadhnait, leitt af nafnorðinu muadh ´tiginn´.

    • Móníka

      úr grísku: ein. 4/5. Móníka, móðir Ágústínusar kirkjuföður, d. 387.

    • Munda

      stytting á Guðmunda o.þ.l.

    • Myrra

      ritmynd af Mirra.(Mirra Ilmefni.) Gæti einnig verið tökunafn úr ensku Mira, Mirra, stytting á Miriam.

    • Nadía

      von.

    • Nanna

      úr norrænni goðafræði.Sennileg merking: hin hugrakka. Nanna hét kona Baldurs.

    • Natalía

      Nafn þetta er komið úr latínu og myndað af orðunum “dies natalis” sem merkir fæðingardagur (jólabarn).

    • Nereiður eða Neríður

      hress og björt. Nereiður hét ástkona Þórðar kakala.

    • Nikólína

      úr dönsku af Nikulás: sigur lýðsins.

    • Nína

      úr rússnesku: Anna litla.

    • Njóla

      nótt.

    • Norma

      úr latínu: regla.

    • Nótt

      sama orð og nótt tíminn frá kvöldlokum til morguns. Í Ála flekks sögu er sagt frá tröllkonunni Nótt. .

    • Oddbjörg

      hjálp vopnsins.

    • Oddfríður

      fegurð vopnsins.

    • Oddleif

      sem erfir vopn.

    • Oddgerður

      sú sem nýtur verndar vopnsins.

    • Oddný

      sem vopnin yngja.

    • Oddrún

      leyndardómur vopnsins.

    • Oddvör

      vörn vopnins.

    • Oktavía

      út latínu: hin áttunda.

    • Ólafía

      af Ólafur: sem erfir forfeðurna.

    • Olga

      úr rússnesku: Helga.

    • Ólína

      úr dönsku, dregið af Ólafur.

    • Ólöf

      sama nafn og Ólafur: sú sem erfir forfeðurna. Ólöf ríka Loftsdóttir á Skarði.

    • Ósk

      ósk.

    • Pála

      úr latínu, sama nafn og Páll, og merkir hin litla.

    • Páldís

      samsett af Páll og -dís.

    • Pálfríður

      samsett af Páll og -fríður: sem Páll ann.

    • Pálína

      af Páll.

    • Pálmey

      af Pálmey.

    • Pálmrún

      samsett af Pálmi og -rún.

    • Pálrún

      samsett af Páll og -rún.

    • París

      París, höfuðborg Frakklands, sem fékk nafn sitt frá fornum Keltneskum þjóðflokki er kallaður var Parisii.

    • Perla

      perla.

    • Petra

      úr dönsku, hliðstætt Pétur: klettur.

    • Petrea

      danskt nafn, af Pétur, klettur.

    • Petrína

      úr dönsku, af Pétur.

    • Petronella

      úr latínu, af Petronius.

    • Petrún eða Pétrún

      samsett af Pétur og -rún, leyndardómur.

    • Ráðhildur

      ráð og hildur: kona eða styrjöld.

    • Rafnhildur

      afbökun á Hrafnhildur.

    • Ragn-

      algengur forliður norrænna nafna dreginn af rögn, það er goð, máttarvöld.

    • Ragna

      stytting nafna, sem byrja á Ragn-.

    • Ragnheiður

      björt sem goðin.

    • Ragnhildur

      guðleg valkyrja eða styrjöld.

    • Rakel

      úr hebresku og merkir lambær. Rakel hét kona Jakobs (1.Mós. 29,6).

    • Rán

      hafið, gyðja hafsins.

    • Randíður

      af Ragnfríður: fegurð goðanna eða sú sem goðin unna.

    • Rannveig

      styrkur hússins.

    • Rebekka

      úr hebresku og merkir snara. Rebekka var kona Ísaks (1. Mós. 24,15).

    • Regína

      úr latínu: drottning. 5/9 heilög Regína píslarvottur d. 251.

    • Ríkey

      mikil, voldug gæfa.

    • Ronja

      Astrid Lindgren fann uppá því nafni fyrir Ronju Ræningjadóttur, hún tók það úr nafninu “Juronjaure” sem er stöðuvatn í Lepplandi,en nafnið Ronyah er þekkt í hebresku og merkir Guðs hamingja.

    • Rós

      rós

    • Rósa

      úr latínu: rós. Rósa Guðmundsdóttir, Vatnsenda-Rósa (d. 1855).

    • Rósalind

      úr ensku og þýsku: rós og -linda, linditré.

    • Rósmunda

      samsett af Rósa og -munda: gjöf eða vörn.

    • Rósbjörg

      samsett af Rósa og -björg: hjálp.

    • Rósborg

      samsett af Rósa og -borg: vörn.

    • Rósfríður

      fegurð rósar.

    • Róshildur

      samsett af Rósa og -hildur: kona, eða styrjöld.

    • Róslaug

      björt sem rós.

    • Rún

      leyndardómur eða vinkona. Kvenkenning.

    • Rúna

      stytting á nöfnum, sem enda á -rún, eða dregið af no. rúna: trúnaðarvinur, eiginkona.

    • Rut

      úr hebresku og merkir vinátta. Rut var formóðir Davíðs konungs (Rutarbók).

    • Saga

      saga.

    • Salbjörg

      vernd hússins.

    • Salgerður

      vörn hússins.

    • Salný

      kemur fyrir á 14. öld og virðist hafa tíðkazt síðan. Samsett af forliðnum Sal- og viðliðnum -ný.

    • Salóme

      úr hebresku, af Salómon: friður. Salóme hét móðursystir Jesú (Mark. 15,40).

    • Salvör

      vörn hússins.

    • Sandra

      úr ensku, stytting á Alexandra.

    • Sara

      úr hebresku og merkir drottning. Sara hét kona Abrahams og var ættmóðir Ísraelsmanna (1. Mós. 17,15).

    • Selma

      úr keltnesku og merki hin fagra.

    • Sesselja

      úr latínu, Cecilía, blind. 22/11. heilög Sesselja, (d. 230), verndardýrlingur tónlistarinnar.

    • Sif

      brúður, eiginkona. Ath. að eignarfall þessa nafn er: Sifjar. Sif hét kona Þórs.

    • Sig- og Sigur-

      algengur forliður norrænna nafna og merkir sigur eða orrusta.

    • Sigfríð

      fegurð sigursins eða orrustunnar, sama nafn og Sigfríður og Sigríður.

    • Siggerður

      vörn í orrustu.

    • Signý

      sú sem orrustan, eða sigurinn yngir.

    • Sigríður

      sama og Sigfríður: fegurð orrustunnar, eða sú sem orrustum ann.

    • Sigrún

      leyndardómur sigursins, eða orrustunnar.

    • Sigurást

      ást sem sigrar.

    • Sigurbirna

      samsett af forliðnum Sigur- og kvenmannsnafninu Birna, lagað eftir karlmannsnafninu Sigurbjörn.

    • Sigurbjörg

      hjálp orrustunnar, sigursins.

    • Sigurbjört

      birta, ljómi sigursins.

    • Sigurborg

      vörn í orrustu.

    • Sigurdís

      hollvættur orrustunnar.

    • Sigurey

      auðna sigursins.

    • Sigurfljóð

      sigursæl kona.

    • Sigurhanna

      samsett af Sigur- og Hanna.

    • Sigurhelga

      samsett af Sigur- og Helga.

    • Sigurjóna

      samsett af Sigur- og Jóna.

    • Sigurlaug

      björt í sigri, eða orrustu.

    • Sigurleif

      arfleið sigursins.

    • Sigurlilja

      samsett af Sigur- og Lilja.

    • Sigurlín

      samsett af Sigur- og -lín: hör, kvenkenning.

    • Sigurlína

      samsett af Sigur- og -lína.

    • Sigurósk

      samsett af Sigur- og ósk.

    • Sigurrós

      rós sigursins.

    • Sigurvina

      af Sigurvin, vinur í orrustu.

    • Sigurveig

      styrkur sigursins eða orrustunnar.

    • Sigurþóra

      samsett af Sigur- og Þóra.

    • Sigyn

      sú sem ann sigri. Sigyn var kona Loka.

    • Sigþóra

      samsett af Sig- og Þóra.

    • Sigþrúður

      sigursæl kona.

    • Silfá

      heimildir eru um nafnið frá síðari hluta 18. aldar og var það ritað Silpha. Nafnmyndin Sylva þekkist í Noregi sem hliðarmynd af Sylvia en er einnig talin mynduð beint af latneska nafnorðinu silva: skógur. Íslenska nafnið Silfá er lagað eftir þeirri nafnmynd.

    • Silja

      norræn mynd af nafninu Sesselja.

    • Silvía

      úr latínu, silva: skógur.

    • Sína

      stytting á Jensína og hliðstæðum nöfnum.

    • Sjöfn

      ást, ástargyðjan.

    • Skúla

      af Skúli, verndari.

    • Snjáfríður

      fögur sem snjór, sama og Snæfríður.

    • Snjólaug

      björt sem snjór.

    • Snót

      stúlka, kona.

    • Snæbjörg

      björgun í snjó.

    • Snæbjört

      björt sem snær.

    • Snæborg

      vörn í snæ.

    • Snædís

      heilladís í snjó.

    • Snæfríður

      fögur sem snjór, þekkist líka sem Snjáfríður.

    • Soffía

      úr grísku, sofía: viska. 30/9. heilög Soffía, d. 138.

    • Sól

      nafnið er ungt hér á landi. Að baki liggur nafnorðið sól ´lýsandi hnöttur; sólskin´. Af sama toga er forliðurinn Sól-.

    • Sólbjörg

      björg, hjálp sólar.

    • Sólbjört

      björt sem sól.

    • Sólborg

      vígi sólar.

    • Sóldís

      samsett úr nafnorðinu sól og viðliðnum -dís sem merkir heilladís.

    • Sóley

      gæfusól, sóley.

    • Sólný

      samsett af forliðnum Sól-, Sól, og viðliðnum -ný.

    • Sólrún

      -leyndardómur sólar. Solveig af Salveig, styrkur hússins.

    • Sólveig

      máttur sólar, eða ummyndun á Solveig.

    • Sonja

      úr rússnesku, sama nafn og Soffía.

    • Stefanía

      af Stefán sigursveigur, kóróna. Stefanía Guðmundsdóttir, leikkona (1876-1926).

    • Steina

      stytting á Stein-.

    • Steindóra

      hliðstætt Steindór.

    • Steingerður

      vörn steinsins.

    • Steinunn

      öldusteinn, eða sú sem steini ann. Steinunn gamla, landnámsmaður á Suðurnesjum.

    • Steinvör

      vörn steinsins. Steinvör Sighvatsdóttir, ein af mestu kvenskörungum Sturlungaaldar.

    • Steinþóra

      hliðstætt Steinþór.

    • Stella

      úr latínu: stjarna.

    • Stína

      stytting á Kristín.

    • Sturlína

      af Sturla, óeirinn maður.

    • Styrgerður

      vernd í orrustu.

    • Sumarlína

      samsett af Sumar- og -lína.

    • Sumarrós

      rós á sumri.

    • Sunna

      sól.

    • Sunnefa eða Sunneva

      úr ensku: gjöf sólar. 8/7. heilög Sunnefa, verndardýrlingur Björgvinjar.

    • Súsanna

      úr hebresku og merkir lilja. 11/8. heilög Súsanna, 3. öld.

    • Svala

      svala, fugl.

    • Svana

      af Svanur, eða stytting á Svan-.

    • Svanbjörg

      hjálp svansins.

    • Svanbjört

      björt sem svanur.

    • Svanborg

      vörn svansins.

    • Svandís

      hollvættur svansins.

    • Svanfríður

      fegurð svansins.

    • Svanhildur

      svanur og -hildur.

    • Svanhvít

      hvít sem svanur.

    • Svanlaug

      björt sem svanur.

    • Svava

      svavnesk, frá Schwaben.

    • Sveina

      stytting á Svein-.

    • Sveinbjörg

      samsett af Sveinn og -björg: hjálp sveinsins.

    • Sveinborg

      vörn sveinsins.

    • Sveindís

      heilladís sveinsins.

    • Sveinfríður

      sú sem sveininum ann.

    • Sveinlaug

      birta sveins.

    • Sveinrún

      samsett af Sveinn og -rún.

    • Sveinsína

      af Sveinn.

    • Sylvía

      sama og Silvía.

    • Sæbjörg

      björgun, hjálp á sæ.

    • Sædís

      heilladís á sæ.

    • Særún

      leyndardómur hafsins.

    • Sæunn

      hafalda, eða sú sem ann hafinu.

    • Táldís

    • Tanja

      stytting á nafninu Tatiania, sem er kvenkyns útgáfa rómverska nafnsins Tatianus, sem er dregið af rómverska nafninu Tatius, merking þess er óþekkt.

    • Tara

      dregið af Tara-hæð (teamhair) nálægt Dublin á Írlandi. Möguleg þýðing er hækkaður staður. Tara þýðir einnig stjarna á Sankrit.

    • Telma eða Thelma

      enskt skáldsögunafn frá 19.öld.

    • Thea

      stytting á Theódóra eða Dóróthea: gjöf Guðs.

    • Theódóra

      úr grísku: gjöf Guðs.28/4. Theódóra píslarvottur, d.304.

    • Tindra

    • upprunalega frá Svíþjóð: glitrar, skín, tindrandi fegurð.
    • Tinna

      steinn.

    • Todda

      stytting á Þor-, Þór-.

    • Tómasína

      af Tómas: tvíburi.

    • Torfhildur

      samsett af Torfi og -hildur. Torfhildur Hólm skáld (1845-1918).

    • Ugla

      að baki liggur fuglsheitið ugla. Aðalsöguhetjan í Atómstöðinni eftir Halldór Laxness heitir Ugla.

    • Úlfdís

      heilladís úlfsins.

    • Úlfheiður

      samsett af Úlfur og -heiður: björt.

    • Úlfhildur

      barátta, styrjöld úlfa.

    • Una

      hin hamingjusama.

    • Unnfríður

      sem Unnur elskar.

    • Unnur

      alda, eða hin elskaða.Unnur var dóttir Ægis.

    • Unnvör

      styrkur Unnar.

    • Urður

      ein örlaganornanna: fortíðin, hinar voru: Verðandi: Samtíðin og Skuld: framtíðin.

    • Úrsúla

      úr latínu: ung birna. 21/10. heilög Úrsúla, d. 238.

    • Vaka

      sem vakir.

    • Vala

      stytting nafna, sem byrja á Val-.

    • Valbjörg

      hjálp fallinna.

    • Valborg

      skjöldur.1/5. Valborgarmessa, hátíð Valborgar helgu, en hún var ensk konungsdóttir, d.779.

    • Valdís

      verndardís fallinna.

    • Valgerður

      vörn fallinna.

    • Valný

      samsett af Val- og -ný.

    • Valva

      líklega afbökun á “völva”: spákona.

    • Vébjörg

      björgun, hjálp helgistaðarins.

    • Védís

      hollvættur helgidómsins.

    • Veiga

      stytting á -veig: styrkur.

    • Véný

      sem helgidómurinn yngir.

    • Vera

      rússneska: og merkir: trú.

    • Verna

      úr þýsku: sterk, öflug vernd.

    • Veróníka

      úr grísku: sem veitir sigur. Síðar snúið upp á latínu og þýtt sem “sönn mynd”. 12/7. heilög Veróníka.

    • Vigdís

      heilladís orrustunnar, baráttunnar. Vigdís Finnbogadóttir, forseti Íslands 1980-1996.

    • Viktoría

      úr latínu: hin sigursæla. Viktoría Englandsdrottning (1819-1901).

    • Vilborg

      úr fornensku: hjálpfús.

    • Vildís

      vildardís.

    • Vilfríður

      forkunnar fögur.

    • Vilgerður

      frábær vernd.

    • Vilhelmína

      af Vilhjálmur: virðulegur hjálmur.

    • Vilný

      frábær og ung.

    • Villimey

      Villimey hefur verið þýtt sem viljasterk kona, Villi=Vilji (viljastyrkur) + Mey = kona.

    • Von

      von.

    • Vordís

      dís vorsins.

    • Völva

      spákona.

    • Ylfa

      úr sænsku: úlfynja.

    • Ýr eða Ýrr

      ýviður, bogi.

    • Yrsa

      óhemja eða birna, ef til vill er þetta norræn mynd nafnsins Úrsúla.

    • Þeba

      höfuðborg Böótíu, Fornegypta. Þetta var líka borg í Grikklandi rétt sunnan við Aþenu.

    • Þjóð-

      forliður norrænna nafna sem merkir mikil.

    • Þjóðbjörg

      mikil björg.

    • Þjóðhildur

      mikil -hildur: styrjöld eða valkyrja, kona.

    • Þóra

      af Þór.

    • Þóranna

      samsett af Þór og Anna, eða önnur mynd af Þórarna.

    • Þórarna

      sama nafn og Þórarinn: Þór og örn.

    • Þorbera

      Þór og bera: birna.

    • Þorbjörg

      hjálp Þórs. Þorbjörg Sveinsdóttir (1828-1903) ljósmóðir og kvenréttindafrömuður.

    • Þórdís

      heilladís Þórs.

    • Þórey

      gæfa Þórs.

    • Þórfríður

      sem Þór ann.

    • Þorgerður

      vernd Þórs.

    • Þórgunnur

      barátta Þórs.

    • Þórhalla

      hliðstætt Þórhallur.

    • Þórhanna

      samsett af Þór og -hanna.

    • Þórheiður

      björt sem Þór.

    • Þórhildur

      styrjöld, eða valkyrja Þórs.

    • Þórkatla

      hjálmur Þórs, hliðstætt Þorkell.

    • Þórlaug

      björt sem Þór.

    • Þórleif

      erfingi Þórs.

    • Þórný

      sem Þór yngir.

    • Þorsteina

      hliðstætt Þorsteinn.

    • Þórstína

      af Þorsteinn, eða samsett af Þór- og Kristín.

    • Þórunn

      sem Þór ann.

    • Þórveig

      styrkur Þórs.

    • Þrúður

      kona, stúlka. Þrúður var dóttir Þórs.

    • Þuríður

      sú sem Þór ann, eða sem nýtur verndar Þórs.

    • Þyri

      úr dönsku: helguð, eða vernduð af Þór. Þyri Danabót, drottning Gorms gamla í Hleiðru (10. öld).

    • Þöll

      fura.

    • Æsa

      af goðakyni.

    • Ögn

      sennilega hliðstætt Agnar, af sömu rót og agi, ógn eða: agnarsmá.

    • Örk

      örk, kista, skip (Nóa).

    • Ösp

      ösp.

Karlkyns nöfn

  • Aage

    Norrænt form af „Áki“ sem merkir „forfaðir“. Getur einnig merkt „plógmaður“ eða sá sem plægir akur.

  • Aaron

    Úr hebresku og merkir sennilega hátt fjall eða háttsettur maður. Aaron var eldri bróðir Mósesar samkvæmt Biblíunni og einn af spámönnunum skv. Islamstrú. Á Íslandi er rithátturinn „Aron“ oftast notaður, en ritmyndin „Aaron“ var samþykkt árið 2013 af mannanafnanefnd.

  • Abel

    Úr hebresku, upphaflega Havel sem merkti „andadráttur“. Abel var annar sonur Adams og Evu samkvæmt Biblíunni og var myrtur af eldri bróður sínum, Kain.

  • Abraham

    Hebreska og merkir faðir margra (þjóða). Nafnið kemur úr Biblíunni (1.Mós.17/5) og er upphaflega Abram, en samkvæmt Biblíunni breytti Guð því. Frægir einstaklingar sem bera nafnið eru Abraham úr Biblíunni og Abraham Lincoln, fyrrverandi forseti Bandaríkjanna.

  • Adam

    Hebreska og merkir maður, manneskja (1.Mós.2,7). Samkvæmt Biblíunni var Adam skapaður úr jörðinni og var fyrsti maðurinn, ásamt konu sinni, Evu.

  • Addi

    Oft stytting ýmsum karlmannsnöfnum, t.d. Arnar, Arnór, Arngrímur, Arnfinnur, Aðalsteinn, Andrés og Örn.

  • Adel

    Ritháttur af „Adil“, sem kemur úr arabísku og merkir réttlátur eða heiðarlegur.

  • Adíel

    Hebreskt nafn sem merkir prýði eða skraut Guðs.

  • Adolf

    Úr þýsku, adalwolf sem merkir “göfugur úlfur”.

  • Adólf

    Úr þýsku, adalwolf sem merkir “göfugur úlfur”.

  • Adrían

    Af Hadrianus: frá Hadria. Hadria var bær í norður Ítalíu. Adríahafið hefur nafn sitt þaðan, en það er hafið sem skilur að Ítalíu og Balkanskagann. Sjö páfar hafa borið þetta nafn.

  • Adríel

    Úr hebresku og merkir „guðs hjörð“.

  • Aðal-

    Forliður samsettra nafna og merkir eðal, göfugur.

  • Aðalberg

    Göfugur bjargvættur.

  • Aðalbergur

    Göfugur bjargvættur.

  • Aðalbert

    Önnur mynd nafnsins Albert. Það merkir göfugur og bjartur.

  • Aðalbjörn

    Göfugur björn

  • Aðalborgar

    Samsett úr „Aðal-“ sem merkir göfugur og „-borgar“ sem merkir vörn, skjól eða borg.

  • Aðalgeir

    Göfugt spjót, vopn.

  • Aðalmundur

    Göfug gjöf, eða vörn.

  • Aðalsteinn

    Göfugur steinn, norræn mynd engilsaxnesks nafns, Ethelstan.

  • Aðólf

    Ritháttur nafnsins „Adólf“. Úr þýsku, adalwolf sem merkir “göfugur úlfur”. Samþykkt af mannanafnanefnd árið 2008.

  • Aðils

    Göfugur gísl, fornsænskt konungsnafn.

  • Agnar

    Norrænt nafn dregið af agi: ógn, og -arr sem er stytting á fornnorrænu orði harjaR: hermaður. Í norrænum málum merkir nafnið sterkur eða þungur og var því oft gefið sonum járnsmiða.

  • Agni

    Norrænt nafn skylt nafninu Agnar. Einn konunga Ynglinga, norrænnar konungsættar, bar nafnið Agni. Vert er að benda á að nafnið Agni aftur á bak, er Inga. Eins fyrirfinnst nafnið líka í Sanskrít, en Agni er einn af aðalguðunum úr Vedaritunum; guð eldsins og viskunnar.

  • Albert

    Úr þýsku, dregið af aðal, göfugur, og bjartur eða borinn: ættgöfugur. Frægir sem borið hafa nafnið eru til að mynda Albert Einstein, vísindamaður.

  • Aldar

    Uppruni ókunnur. Gæti verið karlkynsmynd af kvenmannsnafninu Alda, sem merkir „sjávaralda“, eða dregið af „öld“.

  • Alex

    Styttri mynd af nafninu Alexander. Dregið af gríska orðinu alexo, að verja eða hjálpa.

  • Alexander

    Úr grísku: verndari, eða bjargvættur manna. Frægir sem borið hafa nafnið eru til að mynda Alexander mikli, konungur Makedóníu til forna (d. 323 f.Kr.) og Alexander Graham Bell, sem meðal annars fann upp símann.

  • Alexíus

    Annar ritháttur af gríska nafninu Alexios, sem merkir „verndari“.

  • Alfons

    Nafnið kemur úr þýsku og er upphafleg mynd þess er Adelfuns, þar sem adel- merkir göfugur og -funs reiðubúinn eða viðbúinn. Frægir sem borið hafa nafnið eru til að mynda barnasöguhetjan Alfons Åberg, betur þetktur á Íslandi sem Einar Áskell. Nafnið er líka algengt í spænsku- og portúgölskumælandi löndum í myndinni Alfonso og báru margir göfugir menn í Portúgal nafnið á miðöldum.

  • Alfred

    Úr ensku: álfur- og friður, eða álfur og ráð. Frægir sem borið hafa nafnið eru meðal annars Alfred Nobel, sem fann upp dínamítið og Nobel-verðlaunin eru nefnd eftir og Alfred Hitchcock, kvikmyndagerðamaður og leikstjóri.

  • Alfreð

    Úr ensku: álfur- og friður, eða álfur og ráð. Frægir sem borið hafa nafnið eru meðal annars Alfred Nobel, sem fann upp dínamítið og Nobel-verðlaunin eru nefnd eftir og Alfred Hitchcock, kvikmyndagerðamaður og leikstjóri.

  • Ali

    Ali kemur úr arabísku og merkir „hinn upphafni“ eða „hinn háleiti“. Ali var frændi og tengdasonur Múhammeðs og mikilvæg persóna í Islamstrú. Frægir sem borið hafa nafnið Ali eru til dæmis Ali Baba og ræningjarnir fjörutíu, Muhammed Ali, hnefaleikakappi og að sjálfsögðu Ali G, ádeilukarakter og sjónvarpsstjarna.

  • Allan

    Merking nafnsins er á reiki. Nafnið kemur ensku eða keltnesku. Á bretónsku merkir nafnið „refur“ á götumáli, en upphaflega merkti það sennilega „dádýr“. Á írsku merkir nafnið „lítill steinn“ og á skoskri gelísku „myndarlegur“ eða „fallegur“. Frægir sem borið hafa nafnið eru til dæmis rithöfundurinn Edgar Allan Poe.

  • Alli

    Yfirleitt gælunafn fyrir nöfn sem byrja á Aðal- eða Al-, svo sem Aðalsteinn eða Alfreð. Samþykkt af mannanafnanefnd árið 2013.

  • Almar

    norrænt nafn, sennilega álmur, tré, sem notað var í boga, og -arr: hermaður.

  • Alrekur

    Samsett úr forliðnum Al- og viðskeytinu -rekur sem sennilega er dregið af „ríkur“.

  • Alvar

    Samsett úr forliðnum Al- og viðskeytinu -rekur sem sennilega er dregið af „ríkur“.

  • Amos

    Hebreskt Biblínafn höfundar Amosbókar. Nafnið merkir “að bera; að halda á.“

  • Ámundi

    ágæt vörn.

  • Andrés

    úr grísku og merkir karlmannlegur.Andrés postuli er verndardýrlingur Skota.30/11. Andrésarmessa (Jóh.1,40).

  • Andri

    andstæðingur, eða skíðamaður.

  • Angantýr

    fornt norrænt nafn og merkir eftirlætis goð.

  • Annas

    úr hebresku.

  • Anton

    stytting latneska nafnsins Antoníus, sem merkir ómetanlegur. 17/1. heilagur Antóníus, stofnandi fyrsta kristna klaustursins (d.356).

  • -ar

    algengur viðliður norrænna nafna, dreginn af fornnorrænu orði: harjaR, sem merkir hermaður.

  • Árelíus

    úr latínu: gullinn.

  • Ari

    örn.

  • Arinbjörn

    arinn: heimili, og björn.

  • Ármann

    ármaður: umboðsmaður.

  • Arn-

    algengur forliður nafna í merkingunni örn, eða arinn, sem er heimiliskenning.

  • Arnaldur

    sá sem hefur mátt arnarins.

  • Arnar

    dregið af örn.

  • Arnbjörn

    myndað af forliðnum arn-, sem merkir örn eða heimili, og viðliðnum björn sem merkir bjarndýr.

  • Arnfinnur

    arinn og Finnur: (finnskur-) maður.

  • Arngeir

    vopn heimilisins.

  • Arngrímur

    örn, eða arinn, og grímur: dulbúinn maður.

  • Árni

    dregi af örn. Árni Magnússon (1663-1730) handritasafnari.

  • Arnkell

    -kell er sama og ketill í merkingunni hjálmur, hjálmur heimilisins.

  • Arnlaugur

    ljómi heimilisins.

  • Arnleifur

    erfingi heimilisins.

  • Arnljótur

    -ljótur er dregið af fornnorrænu orði sem merkir bjartur, ljós: birta heimilisins. Á fyrstu öldum Íslandsbyggðar var Ljótur eitt algengasta nafn hér á landi.

  • Arnmundur

    vörn heimilisins.

  • Arnoddur

    vopn heimilisins.

  • Arnór

    samsett af örn eða arinn og Þór.

  • Arnviður

    -viður: skógur tré.

  • Arnþór

    örn eða arinn og Þór.

  • Aron

    úr hebresku og þýðir sennilega hinn sterki.

  • Ársæll

    farsæll.

  • Arthúr

    enskt nafn af keltneskum uppruna og merkir víðfrægur og voldugur.

  • Arviður

    sama og Arnviður.

  • Ás-

    algengur forliður nafna í merkingunni goð, máttarvöld, Guð.

  • Ásbjörn

    guðlegur björn.

  • Ásgeir

    vopn goðanna. Ásgeir Ásgeirsson, 2. forseti íslenska lýðveldisins (1952-1968).

  • Ásgrímur

    gríma goðanna.

  • Áskell

    hjálmur Guðs.

  • Áslákur

    leikur máttarvaldanna.

  • Áslaugur

    bjartur sem Guð.

  • Ásmundur

    vernd eða gjöf Guðs.

  • Ásólfur

    -ólfur: úlfur.

  • Ástgeir

    vopn ástarinnar, eða vopn Guðs.

  • Ástmar

    Ást- eða Ás- og -mar: frægur.

  • Ástráður

    ráð, stjórn máttarvaldanna.

  • Ástvaldur

    máttur ástarinnar, eða Guðs.

  • Ástþór

    ást- og Þór.

  • Atli

    fornnorrænt nafn, sennilega dregið af nafni Húnakonungsins illræmda, Attila, en nafn hans þýðir að líkindum faðir. Norrænir menn tengdu það hins vegar öðru orði, sem merkir harðvítugur, harðger, skylt ötull.

  • Auðbergur

    auðnu- bergur: bjargvættur.

  • Auðólfur

    auðnu, gæfu úlfur.

  • Auðun eða Auðunn

    sá sem gæfan ann. Óðinsheiti.

  • Axel

    forn dönsk mynd hebreska nafnsins Absalon (: friðarfaðir).

  • Ágúst

    Úr latínu Augustus: virðulegur, göfugur. Upphaflega heiðurstitill, sem Ágúst keisari, stofnandi rómverska keirsaraveldisins, tók upp. Mánuðurinn „ágúst“ er nefndur til heiðurs Ágústi keisara, en hann valdi þann mánuð vegna mikilla sigra sinna í ágústmánuði.

  • Áki

    forfaðir, ái.

  • Álfgeir

    Vopn álfa. Geir þýðir spjót.

  • Álfur

    Huldumaður. Álfur egðski landnámsmaður, af nafni hans er dregið nafnið Ölfus.

  • Baldur

    hugrakkur, djarfur. Hinn hvíti ás norrænnar goðafræði. Nafn þetta varð afar vinsælt á Norðurlöndunum og Þýskalandi á 19.öld.

  • Baldvin

    djarfur vinur. Margir krossfarakonungar hétu þessu nafni. Baldvin Einarsson, lögfræðingur og ritstjóri (1801-1833).

  • Bambi

    litla barn.

  • Barði

    skeggjaður maður.

  • Bárður

    sá sem ann orrustum.

  • Beinteinn

    sverð.

  • Benedikt

    latína og merkir blessaður. 30/8. heilagur Benedikt frá Núrsíu. Benedikt Sveinbjarnarson Gröndal skáld (1826-1907).

  • Benjamín

    hebreska: hamingjusonur (1. Mós. 35,18).

  • Benóní

    hebreska: harmasonur (1. Mós. 35, 18, 24).

  • Bent

    danskt nafn, sama og Benedikt.

  • Bergfinnur

    (finnskur) bjargvættur.

  • Bergmann

    hjálparmaður. Bergmann er annað algengasta viðurnefni á Íslandi.

  • Bergmundur

    verndari.

  • Bergsteinn

    steinn, sem bjargar.

  • Bergsveinn

    sveinn, sem bjargar.

  • Bergur

    bjargvættur.

  • Bergvin

    vinur, sem bjargar.

  • Bergþór

    bjargvættur og Þór.

  • Bernharð

    sjá Bernharður.

  • Bernharður

    fornþýskt nafn og merkir sterkur sem björn. 20/8. heilagur Bernharður frá Clairvaux, d.1153.

  • Bernódus

    úr rímum, merking óþekkt, nema Bern- er skylt björn.

  • Bersi

    björn.

  • Bertel

    þýskt nafn, sem merkir frægur. Dansk

    íslenski myndhöggvarinn Bertel Thorvaldsen (1768-1844).

  • Bessi

    björn.

  • Betúel

    úr hebresku (1. Mós. 22,22).

  • Birgir

    fornsænka, sá sem bjargar, verndar.

  • Birkir

    dregið af birki.

  • Birnir

    af björn.

  • Bjargmundur

    verndari.

  • Bjarkar

    Nafnið er trúlega myndað með hliðsjón af kvenmannsnafninu Björk með viðskeytinu -ar: hermaður.

  • Bjarki

    annað hvort dregið af birki, eða merkir: lítill björn.

  • Bjarnfinnur

    samsett af Björn og Finnur.

  • Bjarnfreður

    sá sem björn verndar.

  • Bjarnhéðinn

    bjarnarfeldur.

  • Bjarni

    dregið af björn. Bjarni Pálsson, landlæknir (1719-1779).

  • Bragi

skáldskapur, skáldskaparguð.

  • Breki

brim, boði.

  • Daði

úr írsku. Merking óþekkt.

  • Dagbjartur

bjartur sem dagur.

  • Dagfinnur

dagur og Finnur.

  • Dagur

dagur.

  • Dagþór

samsett af Dagur og -þór.

  • Dalmann

dalbúi.

  • Dalmar

– dal- og -mar, frægur.

  • Dan

danskur. Dan konungur, sem Danmörk heitir eftir, skv. Snorra.

  • Daníel

úr hebresku: Guð er dómari minn (Esek. 14,14).

  • Danival

sennilega samsett af Daníel og Val-.

  • Darri

spjót, vopn.

  • Davíð

úr hebresku og merkir elskaður, ástvinur (1.sam. 16,19).

  • Diðrik

úr þýsku og merkir þjóð- ríkur, voldugur.

  • Dofri

jötunn.

  • Draupnir

gersemi – gullhringur, sem gullhringir drupu af.

  • Dúi

úr dönsku, Due, dúfa.

  • Dýri

ágætur maður, eða dregið af dýr: dádýr.

  • Ebbi

úr dönsku, stytting á nöfnum eins og Ásbjörn o.fl.

  • Ebeneser

úr hebresku og þýðir hjálparhella (1. Sam. 7,12).

  • Eðvald

úr ensku, auðnu, gæfu veldi.

  • Eðvarð

úr ensku og merkir auðnu, gæfu vernd. Íslenska mynd nafnsins er Játvarður.

  • Eggert

úr þýsku: egg-harður.

  • Egill

sennilega skylt agi og ótti, ógn: ógurlegur.

  • Eiður

ef til vill eiður, svardagi, eða, sem líklegast virðist, íslensk mynd á írsku nafni.

  • Einar

einstæður, frábær, og -ar = hermaður.

  • Einir

einir, jurt.

  • Einvarður

frábær vörn.

  • Einþór

frábær -þór.

  • Eiríkur

ávallt ríkur, voldugur.

  • Eldjárn

eldur og járn.

  • Elfar

af kvenmannsnafninu Elfa: elfur, fljót.

  • Elí

hebreska, og þýðir Guð minn (1. Sam. 1).

  • Elías

nafn hebreska spámannsins Elía, sem merkir Drottinn er Guð minn (1. Kon. 17,1).

  • Elínbergur

samsett af Elín og Bergur.

  • Elínmundur

samsett af Elín og -mundur.

  • Elís

nafn spámannsins Elísa, sem merkir Guð er hjálp mín (1. Kon. 19,16).

  • Ellert

úr þýsku, Eilert: eggharður.

  • Elliði

sá sem siglir einn, eða frábærlega.

  • Elmar

af élmar: skip, eða samsett af t.d. Elías og Mar-. Önnur merking er úr fornensku Æthelmær sem er samsett af forliðnum Æthel-, sem merki aðal, og viðliðnum -mær, sem merkir frægur.

  • Elvar

sama og Elfar.

  • Emanúel

úr hebresku: Immanúel, sem þýðir Guð með oss.

  • Emil

franskt nafn, dregið af fornu, rómversku ættarnafni, og þýðir vingjarnlegur.

  • Engilbert

bjartur sem engill.

  • Enok

úr hebresku: helgaður (1. Mós. 5, 18,24).

  • Erlendur

útlendur maður.

  • Erling

sjá Erlingur.

  • Erlingur

norrænt nafn, sem merkir: af jarlsættum.

  • Ernir

ungt nafn í íslensku. Nafnið er trúlega leitt af kvenmannsnafninu – Erna (Örn) með hliðsjón af fleirtölumyndinni ernir. Einnig gæti verið að fjallsnafnið Ernir hefði haft áhrif á nafngjöfina.

  • Erpur

jarphærður.

  • Esra

herbreskt nafn, sem merkir hjálpari (Esra 7).

  • Eyjólfur

auðnu, gæfu úlfur.

  • Eymundur

gæfu vörn, eða gjöf.

  • Eysteinn

gæfusteinn.

  • Eyvindur

gæfusamur hermaður.

  • Eyþór

auðnu-Þór.

  • Fáfnir

drekinn, sem lá á gullinu.

  • Falur

spjót.

  • Fannar

af fönn, snjór.

  • Felix

úr latínu: farsæll.

  • Fenrir

samsett af Fen-, sem mögulega þýðir fen, og ‘hris’, sem þýðir sprek. Stytting á Fenrisúlfur. Fenrisúlfur var afkvæmi Loka og Angurboðu í norrænu Goðafræðinni.

  • Ferdinand

þýskt nafn í merkingunni friðelskandi.

  • Fífill

fífill.

  • Filippus

grískt nafn: hestavinur. 1/5. Filippus postuli.

  • Finnbogi

Finnur og bogi.

  • Finnbjörn

Finnur og björn.

  • Finnur

Finni, maður.

  • Fjalar

dvergsheiti í merkingunni vitur, fjölfróður.

  • Fjölnir

Óðinsheiti: fjölvís.

  • Flóki

etv. dregið af flóki, flækja, benda.

  • Flosi

líkleg merking: léttúðugur maður.

  • Frank

úr ensku, stytting á Franciscus: franskur maður.

  • Franklín

frjáls maður.

  • Frans

þýskt nafn, stytting á Franciscus.

  • Freymóður

hugrekki Freys.

  • Freyr

frjósemisguðinn í norrænni goðafræði. Upphafleg merking: konungur.

  • Freysteinn

steinn Freys.

  • Friðberg eða Friðbergur

bjargvættur friðar.

  • Friðbert

bjartur friður.

  • Friðbjörn

friður og björn.

  • Friðgeir

friður og geir, vopn.

  • Friðjón

friður og -jón.

  • Friðlaugur

skínandi friður.

  • Friðleifur

erfingi friðar.

  • Friðmar

– friður og -mar, frægur.

  • Friðmundur

gjöf eða vörn friðar.

  • Friðrik

úr þýsku: friðsamur höfðingi. Danakonungar hafa stuðlað að vinsældum nafnsins á Íslandi. Sr. Friðrik Friðriksson æskulýðsleiðtogi (1869-1961).

  • Friðsteinn

friður og steinn.

  • Friðvin

vinur friðar.

  • Friðþjófur

friður og þjófur, eða þjónn.

  • Friðþór

friður og Þór.

  • Frímann

frjáls maður.

  • Fróði

vitur, fróður maður.

  • Frosti

frostkaldur maður.

  • Funi

eldur, logi.

  • Fylkir

konungur, foringi.

  • Gabríel

hebreska, Guð er styrkur minn. Nafn erkiengilsins (Lúk. 1, 26.)

  • Gamalíel

hebreska, Guð er styrkur minn. Nafn erkiengilsins (Lúk. 1, 26).

  • Garðar

vörður, hermaður, sem verndar.

  • Gaukur

gaukur, fugl.

  • Gauti

gauskur maður, frá Gautlandi í Svíþjóð.

  • Gautur

gauskur maður.

  • Geir

spjót.

  • Geirfinnur

vopnaður Finnur, maður.

  • Geirharður

úr þýsku: sterkur, harður sem spjót.

  • Geirlaugur

skínandi spjót.

  • Geirmundur

vörn spjóts.

  • Georg

úr grísku: bóndi. 23/4. heilagur Georg er verndardýrlingur Englands.

  • Gestur

gestur, ókunnur maður.

  • Gils

herfangi, gísl, eða skylt geisli.

  • Gísli

sennilega dregið af gísl, eða skylt geisli og fornþýsku orði, sem merkir ör.

  • Gissur

Óðinsheiti: vitur maður, getspakur. Gissur jarl Þorvaldsson (d. 1268).

  • Glúmur

dökkleitur maður.

  • Gnýr

stormur, hávaði. Nafn þetta kemur fyrir í Stjörnu-Odda draumi. Tveir bæðir heita Gnýsstaðir.

  • Gottfreð

úr þýsku: friður Guðs.

  • Gottlieb

þýskt nafn: sá sem Guð elskar.

  • Gottskálk

þýskt nafn, sem merkir þjónn Guðs.

  • Greipur

handsterkur maður.

  • Grétar

dregið af Gréta, sem aftur er stytting á Margrét.

  • Grettir

annað hvort ormur eða grettinn maður.

  • Grímar

grímubúinn hermaður.

  • Grímkell

dulbúinn hjálmur.

  • Grímur

Óðinsheiti, sá sem ber grímu. Grímur Thomsen, skáld (d. 1896).

  • Guðberg

sjáGuðbergur.

  • Guðbergur

sá sem Guð bjargar.

  • Guðbjartur

bjartur sem Guð.

  • Guðbjörn

Guð og Björn.

  • Guðbrandur

sverð Guðs.

  • Guðfinnur

Finnur helgaður Guði.

  • Guðgeir

spjót Guðs.

  • Guðjón

Guð og Jón.

  • Guðlaugur

bjartur, hreinn sem Guð.

  • Guðleifur

erfingi Guðs.

  • Guðmar

Guð og -mar: frægur.

  • Guðmundur

gjöf eða vörn Guðs. 16/3. Gvendardagur: Guðmundur biskup Arason, hinn góði (d. 1237).

  • Guðni

úr ensku (Godwin): vinur Guðs. Eldri mynd nafnsins er Guðini.

  • Guðráður

ráð, stjórn Guðs.

  • Guðröður

sá sem Guð elskar, eða verndar.

  • Guðsteinn

steinn Guðs.

  • Guðsveinn

sveinn Guðs.

  • Guðvarður

sá sem Guð verndar.

  • Guðvin

vinur Guðs.

  • Gunnar

stríðsmaður, bardagamaður, myndað af gunnur – orrusta og -ar: hermaður.

  • Gunnbjörn

orrustubjörn.

  • Gunngeir

orrustu spjót.

  • Gunnlaugur

bjartur í orrustu.

  • Gunnleifur

erfingi í orrustu.

  • Gunnólfur

-orrustu- úlfur.

  • Gunnsteinn

orrustu- steinn.

  • Gunnþór

orrustu-Þór.

  • Gústaf

úr fornsænsku: Gautstafur, stafur, stoð Gautlendinga.

  • Guttormur

Guð- og þormur: sem Guð þyrmir, hlífir.

  • Gylfi

fornt konungsheiti, merking óþekkt.

  • Harri

höfðingi, konungur. Nafn þetta kemur fyrir örfáum sinnum að fornu. Það varðveitist             einnig í bæjarheitinu Harrastöðum.

  • Hafliði

sægarpur, farmaður.

  • Hafsteinn

haf og steinn.

  • Hafþór

haf og Þór.

  • Hagbarður

hagur, snjall maður með skegg. Sækonungsheiti.

  • Hákon

há: af hár, upphafinn, göfugur, Óðinsheiti, -kon: afkomandi, niðji. Niðji hins göfuga.           Hákon gamli, Noregskonungur (d. 1263) fyrsti konungur Íslands.

  • Hálfdan

hálfdanskur maður.

  • Hallberg

Hallur og Bergur.

  • Hallbjörn

Hallur, steinn og Björn.

  • Halldór

Hallur, steinn og Þór. Nóbelskáldið Halldór Laxness (1902-1998).

  • Hallfreður

sá sem nýtur verndar steins.

  • Hallgeir

hallur, steinn, og geir, vopn.

  • Hallgils

gísl Halls, steins.

  • Hallgrímur

Hallur og Grímur – dulbúinn maður. Sr. Hallgrímur Pétursson (1614-1674).

  •  Hallkell

steinhjálmur.

  • Hallmann

hallur, steinn, og maður.

  • Hallmar

frægur steinn.

  • Hallmundur

vörn steinsins.

  • Hallur

steinn.

  • Hallvarður

sá sem steinninn er.

  • Hámundur

göfugur verndari.

  • Hannes

stytting á Jóhannes. Hannes Hafstein, fyrsti íslenski ráðherrann (d. 1922)

  • Hannibal

föniskt nafn, sem merkir náðargjöf guðsins Baals.

  • Hans

stytting á Jóhannes.

  • Haraldur

sá sem ræður fyrir her. Haraldur hárfagri, Noregskonungur (850-933).

  • Hárekur

göfugur leiðtogi.

  • Heiðmundur

    björt gjöf, eða bjartur verndari.

  • Heiðrekur

    bjartur höfðingi.

  • Heimir

    fornsögunafn, ef til vill skylt heimur eða no. heimi: heimili.

  • Helgi

    helgur, heilagur. Helgi magri, landnámsmaður í Kristnesi.

  • Henning

    úr þýsku eða frísnesku, sennilega afbökun á Jóhannes.

  • Herbert

    bjartur, skínandi hermaður. Norrænt nafn, mikið notað á Englandi.

  • Herbjörn

    her og björn.

  • Hergeir

    her og geir, vopn.

  • Hergils

    her og gísl.

  • Herjólfur

    her-úlfur.

  • Hermann

    hermaður.

  • Hermóður

    hugaður hermaður.

  • Hermundur

    gjöf eða vörn hers.

  • Hersir

    herforingi.

  • Hersteinn

    her og steinn.

  • Hersveinn

    her og sveinn.

  • Hervaldur

    veldi hers.

  • Hervarður

    sá sem nýtur herverndar.

  • Hildibrandur

    af hildur: orrusta og brandur: sverð.

  • Hildimundur

    gjöf eða vörn orrustunnar.

  • Hildingur

    hermaður.

  • Hildir

    hermaður.

  • Hildiþór

    orrustu Þór.

  • Hilmar

    úr sænsku, af hilm: hjálmbúinn og -ar: hermaður.

  • Hilmir

    fornsagnanafn: maður með hjálm. Konungur.

  • Hinrik

    úr þýsku: Heinrekur: sá sem er valdamikill heima.

  • Hjálmar

    hjálmur.

  • Hjálmtýr

    hjálmur og týr: goð, hetja, eða þjónn. Hermannakenning.

  • Hjálmur

    hjálmur.

  • Hjalti

    af sverðshjalt: handhlíf á sverði.

  • Hjörleifur

    sem erfir sverð. Hjörleifur fóstbróðir Ingólfs Arnarsonar.

  • Hjörtur

    hjörtur.

  • Hjörtþór

    hjörtur og Þór.

  • Hjörvar

    sem nýtur verndar hjörs: sverðs.

  • Hlíðar

    hlíð og -ar: hermaður.

  • Hlífar

    hermaður, sem hlífir, verndar.

  • Hlini

    úr ævintýrum, ef til vill veik mynd af trjáheitinu Hlynur. Önnur mynd nafnsins er Hlyni.

  • Hlynur

    hlynur, tré, algengt í kenningum.

  • Hlöðver eða Hlöðvir

    vígamaður.

  • Hnikar

    Óðinsheiti og merkir bardagamaður.

  • Holgeir

    dönsk mynd nafnsins Hólmgeir.

  • Hólmar

    hómur, vígvöllur og -ar: hermaður.

  • Hólmgeir

    vopn á vígvelli.

  • Hólmgrímur

    dulbúinn maður á vígvelli.

  • Hólmkell

    hólmur og ketill: hjálmur.

  • Hólmsteinn

    hólmur og steinn.

  • Hrafn

    hrafn. Hrafn Sveinbjarnarson á Hrafnseyri (d.1213).

  • Hrafnkell

    hrafn og ketill: hjálmur.

  • Hrannar

    af hrönn: alda, og -ar: hermaður. sjómaður, sæfari.

  • Hreggviður

    hregg: stormur, og viður: tré, fornsagnanafn, sem á síðari tímum birtist sem föðurnafn Jóns Hreggviðsson (f. 1650).

  • Hreiðar

    frægur, röskur hermaður.

  • Hreiðmar

    frægur, maður.

  • Hreinn

    hreindýr.

  • Hringur

    hringur, baugur.

  • Hróar

    af hróður: frægð, og -ar: hermaður.

  • Hróbjartur

    frægur og bjartur.

  • Hróðmar

    frægur maður.

  • Hrói

    ef til vill stytting á Hróð-. Hinn frægi.

  • Hrólfur

    frægur úlfur.

  • Hrollaugur

    af hróð- laugur: frægur og bjartur.

  • Hugi

    hugaður maður.

  • Huginn

    annar af hröfnum Óðins.

  • Huldar

    myndað af kvennafninu “Hulda” sem merkir leynd og viðskeytinu “ar” sem merkir hermaður.

  • Húnbogi

    hún: bjarnardýrsungi, og bogi. Forliðurinn gæti líka átt við þjóðina Húna.

  • Hængur

    fiskheiti.

  • Höður

    vígamaður, eða maður frá Haðalandi í Noregi.

  • Högni

    verndari.

  • Hörður

    annað hvort: hinn harði, eða: maður frá Hörðalandi (fylgi í Noregi).

  • Höskuldur

    gráhærður maður.

  • Illugi

    illskeyttur maður.

  • Indriði

    einförull maður.

  • Ing-

    algengur forliður norrænna nafna, dreginn af Ingi eða Yngvi, sem merkir konungur eða ættfaðir og er Freys- heiti.

  • Ingi

    konungur, eða ættfaðir.

  • Ingiberg

    sjá Ingibergur.

  • Ingibergur

    sá sem konungur bjargar.

  • Ingibjartur

    skínandi konungur.

  • Ingibjörn

    björn konungs.

  • Ingileifur

    erfingi konungs.

  • Ingimar

    Ingi og -mar: frægur konungur.

  • Ingimundur

    gjöf eða vörn konungs.

  • Ingjaldur

    af Ingvaldur: máttur konungs.

  • Ingólfur

    úlfur konungs. Ingólfur Arnarson, fyrsti landnámsmaður á Íslandi.

  • Ingvaldur

    máttur konungs.

  • Ingvar

    hermaður konungs.

  • Ingvi

    sama og Yngvi, konungur.

  • Ingþór

    Ingi og Þór.

  • Ísak

    úr hebresku og merkir hlátur. Ísak var sonur Abrahams og Söru (1. Mós. 17,17).

  • Ísidór

    úr grísku: gjöf gyðjunnar Ísisar.

  • Íslaugur

    Ís-bjartur.

  • Ísleifur

    ís og leifur: erfingi. Hugsanlegt er að forliðurinn Ís sé dreginn af forna orðinu Ísarn, sem merkir járn. Ísleifur Gissurarson, biskup í Skálholti (1056-1080).

  • Ísleikur

    ísa-leikur.

  • Ísólfur

    ís og úlfur.

  • Ívar

    annað hvort ýviður, viðarheiti, og -ar: hermaður, þ. e. hermaður vopnaður ýviðarboga, eða dregið af Ívi: sækonungur og -ar.

  • Jafet

    úr hebresku og merkir fagur. Einn sonur Nóa hét Jafet.

  • Jakob

    úr hebresku og þýðir sá sem heldur um hælinn (1. Mós. 25,26).

  • Janus

    rómverskt goð með tvö andlit, fram og aftur. Mánuðurinn janúar er kenndur við Janus.

  • Jason

    hetja í grísku goðafræðinni.

  • Jarl

    valdsmaður.

  • Játvarður

    sama nafn og Eðvarð. Úr engilsaxnesku Eadweard: sá sem nýtur verndar auðnu, hamingju.

  • Jens

    dönsk mynd nafnsins Jóhannes.

  • Jes

    úr dönsku, stytting á Jóhannes.

  • Jóakim

    úr hebresku: Drottinn reisir við. 16/8. Jóakim í Nasaret, faðir Maríu meyjar.

  • Jóel

    úr hebresku: Drottinn er Guð.

  • Jóhann

    stytting á Jóhannes.

  • Jóhannes

    úr hebresku: Jochanan: Drottinn er náðugur (Matt. 3,1 og 4,21). 24/6. Jóhannes skírari. 27/3. Jóhannes postuli.

  • Jón

    norræn mynd nafnsins Jóhannes. Jón Sigurðsson, forseti (1811-1879). 23/4. Jón Ögmundsson helgi Hólabiskup (d. 1121).

  • Jónas

    grísk mynd hebreska nafnsins Jonah, sem merkir dúfa. Jónas Hallgrímsson, skáld (1807-1845).

  • Jónatan

    úr hebresku Drottinn gaf (1. Sam. 18, 1-4).

  • Jónbjörn

    Jón og Björn.

  • Jóngeir

    samsett af Jón og Geir.

  • Jónmundur

    samsett af Jón og -mundur: gjöf.

  • Jósafat

    úr hebresku: Drottinn hefur dæmt.

  • Jósef

    úr hebresku, Drottinn mun auka. 19/3. Jósef, faðir Jesú.

  • Jósep

    sama og Jósef.

  • Jósteinn

    jór: hestur, og steinn.

  • Júlíus

    út latínu og merkir unglingur. Júlímánuður er heitinn eftir Júlíusi Sesar.

  • Júníus

    dregið af Júní-mánuði, sem aftur dregur nafn af Júnó, konu Júpiters.

  • Jökull

    jökull.

  • Jörgen

    dönsk mynd nafnsins Georg.

  • Jörundur

    norrænt nafn af jara: orrusta. Líkleg merking stríðsmaður.

  • Kalman eða Kalmann

    úr írsku: lítil dúfa.

  • Karel

    slavnesk mynd nafnsins Karl.

  • Kári

    norrænt nafn og merkir hrokkinhærður. Nafnið er einnig notað sem persónugervingur vinds.

  • Karl

    karlmaður.

  • Karvel

    úr riddarasögum, merking óviss.

  • Ketill

    hjálmur, ketill.

  • Kjartan

    úr írsku (mýrkjartan) merkir e. t. v. herkonungur.

  • Klemens

    úr latínu: mildur. 23/11. heilagur Klemens frá Alexandríu.

  • Klængur

    norrænt nafn: fastheldinn.

  • Knútur

    norrænt nafn og merkir hnútur. 10/7. Knútur helgi, Danakonungur (d. 1086).

  • Koðrán

    annað hvort írskt nafn, eða önnur mynd nafnsins Konráð.

  • Kolbeinn

    svartfættur maður.

  • Konráð

    úr þýsku: djarfráður maður.

  • Kormákur

    úr írsku, merki líklega ökusveinn.

  • Kornelíus

    rómverskt ættarnafn: göfugur, virtur.

  • Kort

    úr þýsku og dönsku, stytting á Konráð.

  • Kristberg

    sjá Kristbergur.

  • Kristbergur

    Kristur og -bergur: bjargvættur.

  • Kristbjörn

    Kristur og björn.

  • Krister

    sænsk/dönsk útgáfa af Christer, sem er sama og Christian, sem á latínu þýðir kristinn maður. Sjá Kristján.

  • Kristfinnur

    Kristur- og finnur.

  • Kristgeir

    vopn Krists.

  • Kristinn

    kristinn maður.

  • Kristján

    úr grísku: kristinn maður. Tíu danakonungar hafa borið þetta nafn, og stuðlað að vinsældum þess hér á landi. Kristján Eldjárn, forseti Íslands (1968-1980)

  • Kristjón

    Kristur og Jón.

  • Kristleifur

    erfingi Krists.

  • Kristmann

    maður Krists.

  • Kristmar

    Kristur og -mar: frægur.

  • Kristmundur

    gjöf eða vörn Krists.

  • Kristófer

    úr grísku Krist-beri. 25/7. heilagur Kristófer, verndardýrlingur ferðamanna.

  • Kristvin

    vinur Krists.

  • Kristþór

    Kristur og Þór.

  • Krummi

    krummi, hrafn.

  • Lár

    uppruni óviss, ef til vill ´lárviður´.

  • Lárus

    úr latínu: lárviður.

  • Leifur

    erfingi, afkomandi.

  • Leiknir

    leikinn maður.

  • Lénharður

    úr þýsku, Leónard: harður sem ljón.

  • Leó

    úr latínu: ljón. 11/4. Leó mikli, páfi.

  • Leví

    úr biblíunni og þýðir sameinaður.

  • Liljar

    Nafn þetta er myndað af kvennafninu Lilja og viðskeytinu -ar: hermaður.

  • Loftur

    fleygur.

  • Logi

    eldur.

  • Lúðvík

    úr þýsku, sama nafn og Hlöðver: vígamaður.

  • Lúkas

    dregið af latneska orðinu “lúx” sem þýðir ljós, “hinn bjarti”.

  • Lúther eða Lúter

    úr þýsku. Marteinn Lúther, siðabótafrömuður (1483-1534).

  • Lýður

    úr þýsku og dönsku: þjóðhetja.

  • Maggi

    stytting á Magnús.

  • Magni

    af megin: máttur, styrkir. Magni hét sonur Þórs.

  • Magnús

    úr latínu: mikill. 16/4. Magnús helgi, Orkneyjarjarl.

  • Máni

    máni, tungl. Þorkell máni i Reykjavík, sonur Ingólfs Arnarsonar.

  • Már

    mávur.

  • Marel

    líklega samsett af María og Elías.

  • Margeir

    mar: hestur, eða sjór, og -geir: spjót, vopn.

  • Margrímur

    mar, sjór eða hestur, og Grímur, dulbúinn maður.

  • Marías

    líklega skylt Maríus: sjómaður.

  • Marínó

    úr latínu dregið af Maríus.

  • Maríus

    úr latínu: sjómaður.

  • Markús

    úr latínu, dregið af nafni hernaðarguðsins Mars. 25/4. Markús guðspjallarmaður. Af nafninu Markús er dregið ættarnafnið Marx: Karl Marx (1818-1883).

  • Marteinn

    úr latínu: herskár eða hugaður. 11/11. Marteinn helgi, biskup í Tours.

  • Marvin

    úr ensku og þýsku. Gæti líka merkt vinur hests, eða hafs.

  • Matthías

    grísk mynd hebreska nafnsins Mattheus: gjöf Guðs. Sr. Matthías Jochumsson, höfundur þjóðsöngs Íslendinga (1835-1920). 24/2. Matthías postuli.

  • Meyvant

    sennilega þýskt, merking ókunn.

  • Mikael

    hebreska: hver er líkur Guði? (Dan. 12,1). 29/9. Mikaelsmessa: Mikael erkiengill.

  • Mímir

    jötunninn, sem viskubrunnurinn, Mímisbrunnur, var kenndur við.

  • Mörður

    mörður. Sögupersóna Njálssögu, Mörður Valgarðsson, hefur gefið þessu nafni merkinguna svikari, lygari.

  • Narfi

    grannur. Narfi var sonur Loka.

  • Natan

    hebreska: gjöf Guðs. (2. Sam. 12).

  • Níels

    dönsk mynd nafnsins Nikulás.

  • Nikulás

    úr grísku: sigur lýðsins. 6/12. Nikulás biskup frá Mýra, sem gefið hefur jólasveinunum nafn (: Sankti Kláus).

  • Nils

    stytting nafnsins Nikulás.

  • Njáll

    úr írsku: hetja. Njáll á Bergþórshvoli.

  • Njörður

    siglingaguð norrænnar goðafræði.

  • Nóel

    komið úr orðasambandi sem merki dagur fæðingar (jól).

  • Nói

    úr hebresku: langlífur (1. Mós. 6,9).

  • Númi

    úr latínu, nafn á rómverskum konungi.

  • Nökkvi

    bátur, skip.

  • Oddbergur

    sem spjótið bjargar.

  • Oddbjörn

    samsett af Oddur og Bjarni.

  • Oddfreyr

    samsett af Oddur og Freyr.

  • Oddgeir

    spjót.

  • Oddi

    önnur mynd nafnsins Oddur.

  • Oddleifur

    erfingi spjóts.

  • Oddsteinn

    samsett af Oddur og steinn.

  • Oddur

    oddur. Oddur Gottskálksson (d.1556) er þýddi Nýja testamentið á íslensku.

  • Óðinn

    hinn almáttki áss.

  • Ófeigur

    langlífur.

  • Ólafur

    norrænt nafn: Áleifur: erfingi forfeðra. 29/7. Ólafur helgi, Noregskonungur.

  • Olgeir

    ef til vill dönsk mynd nafnsins Hólmgeir, eða norrænt nafn: af Alu: vörn og -geri: spjót.

  • Óli

    stytting á Ólafur.

  • Oliver

    franskt nafn, sem merkir ólívutré.

  • Ómar

    úr arabísku. Persneska skáldið Ómar Khayyám (d.1123).

  • Ormar

    frægur ormur.

  • Ormur

    ormur.

  • Orri

    fuglsheiti.

  • Óskar

    úr írsku: andstæðingur.

  • Ósvald

    sjá Ósvaldur.

  • Ósvaldur

    úr ensku, sama nafn og Ásvaldur: máttur, veldi goðanna.

  • Óttar

    ógnvekjandi hermaður.

  • Otti

    íslensk mynd nafnsins Ottó.

  • Ottó

    úr þýsku: auðugur.

  • Páll

    úr latínu: lítill. 29/6. Páll postuli.

  • Pálmar

    samsett nafn: Páll og Mar(grét).

  • Pálmi

    pálmatré.

  • Patrekur

    úr írsku, merking ókunn. 17/3. Patrekur helgi, verndardýrlingur Íra (d. 492).

  • Pétur

    úr grísku petros: klettur sem er þýðing arameiska nafnsins Kefas (Matt. 16, 18). 29/6. Pétur postuli.

  • Prins

    prins.

  • Rafael

    af Raphael, úr hebresku og merkir Guð hefur læknað.

  • Rafn

    sama og Hrafn.

  • Ragnar

    norrænt, af rögn: máttarvöld, goð, og -ar: hermaður. Ragnar konungur loðbrók.

  • Ragúel

    hebreska, og merkir vinur Guðs.

  • Randver

    hermaður með skjöld.

  • Reginn

    guðlegur, eða konungur.

  • Reimar

    úr þýsku, reginn og -mar: goð, frægur.

  • Reynir

    reynitré.

  • Ríkharður

    úr þýsku: voldugur.

  • Róbert

    úr ensku og frönsku, sama nafn og Hróbjartur.

  • Rósmundur

    Rós og -mundur: gjöf eða vörn.

  • Rúdolf

    þýskt nafn: Hróðólfur frægur úlfur.

  • Rúnar

    úr írsku: elskaður, ástmögur.

  • Runólfur

    rún: leyndardómur og úlfur.

  • Rúrik

    úr rússnesku, sama nafn og Hrærekur: frægur höfðingi.

  • Rútur

    sama og Hrútur.

  • Rögnvaldur

    máttur goðanna.

  • Salgarður

    verdari húss. Fornsagnanafn.

  • Salgeir

    Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Salómon

    hebreska, dregið af Shalom: friður. Salómon konungur (2. Sam. 12, 24).

  • Salvar

    dregið af kvenmannsnafninu Salvör: vernd hússins.

  • Samúel

    hebreska: Guð hefur bænheyrt (1. Sam. 1, 20).

  • Sámur

    dökkleitur maður. Tíðkaðist frá upphafi og fram eftir öldum. Nafnið kemur fram í bæjarheitinu Sámsstöðum.

  • Sandur

    Nafn þetta kemur fyrir á 15. öld, og mun það hafa borizt frá Noregi. Sennilega er það stytting á nafninu Alexander.

  • Saxi

    líklega saxneskur maður, fremur en að það sé dregið af vopnsheitinu sax. Við son landnámsmanns er Saxahvoll kenndur.

  • Semingur

    áður Sæmingur, maður af ætt Sáms. Kemur fyrir þegar á 10. öld, virðist hafa verið notað eitthvað fram á síðustu aldir, en mun þó hafa verið fátítt lengstum.

  • Serkur

    brynja, skyrta. Kemur fyrir um 1100.

  • Sesar

    (Cæsar) rómerskt ættarnafn, sem heitin keisari og Zar (: Rússakeisari) eru dregin af.

  • Sigar

    bardagamaður. Fornsagnanafn.

  • Sig- og Sigur-

    algengir forliðir norrænna nafna og merkja sigur, eða orrusta, styrjöld.

  • Sigbjörn

    orrustu-björn.

  • Sigfinnur

    orrustu Finnur (: maður).

  • Sigfús

    fús, viljugur í orrustu. Algengt hér frá landnámsöld.

  • Siggautur

    Óðinsheiti.

  • Siggeir

    vopn í orrustu, eða sigur-vopn. Nafn þetta kemur fyrir í fornsögum, og það hefur verið notað að skírnarnafni síðustu öld og lengur.

  • Sighjálmur

    Fornsagnanafn.

  • Sighvatur

    hugaður í orrustu.

  • Sigmar

    frægur í orrustu, eða sigri.

  • Sigmundur

    vörn í orrustu. Algengt hér frá upphafi.

  • Signar

    Kemur fyrir á 15. öld.

  • Sigríkur

    sigur-voldugur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Sigsteinn

    orrustu-steinn.

  • Sigtryggur

    traustur í orrustu.

  • Sigtýr

    orrustu-Týr. Óðinsheiti. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Sigurbergur

    hjálp í orrustu.

  • Sigurbjartur

    bjartur í sigri.

  • Sigurbjörn

    sigur-björn.

  • Sigurdór

    sigur og Þór.

  • Sigurður

    vörður eða vernd í orrustu. Sigurður Breiðfjörð (1798-1846) skáld.Nafn þetta hefur mjög mikið verið notað frá landnámsöld. Árið 1910 var það þriðja algengasta karlmannsnafn á öllu landinu.

  • Sigurfinnur

    sigursæll maður.

  • Sigurgarður

    Í manntölunum 1855 og 1910.

  • Sigurgeir

    sigur-vopn.

  • Sigurgestur

    samsett af Sigur- og Gestur.

  • Sigurgrímur

    Í manntölunum 1855 og 1910.

  • Sigurgísli

    samsett af Sigur- og Gísli.

  • Sigurgrímur

    dulbúinn í orrustu.

  • Sigurhaddur

    Kemur fyrir í Gísla sögu Súrssonar um danskan mann.

  • Sigurhans

    samsett af Sigur- og Hans.

  • Sigurhjörtur

    samsett af Sigur og Hjörtur.

  • Sigurjón

    sigur og Jón.

  • Sigurkarl

    sigur- og Karl.

  • Sigurlami

    Fornsagnanafn.

  • Sigurlaugur

    bjartur í sigri, eða orrustu.

  • Sigurleifur

    Í manntalinu 1910.

  • Sigurliði

    sigursæll hermaður.

  • Sigurlinni

    sigur og linni: ormur.

  • Sigurmundur

    gjöf eða vörn sigursins.

  • Siguróli

    samsett af Sigur- og Óli.

  • Sigurpáll

    samsett af Sigur- og Páll.

  • Sigursteindór

    samsett af Sigur- og Steindór.

  • Sigursteinn

    sigur og steinn.

  • Sigursveinn

    sigursæll sveinn.

  • Sigurvaldi

    sá sem er máttugur í sigri.

  • Sigurvin

    vinur í orrustu.

  • Sigurþór

    sigursæll Þór.

  • Sigvaldi

    sá sem er máttugur í sigri, eða orrustu.

  • Sigvarður

    vörn í orrustu, sama og Sigurður.

  • Sigþér

    sigur-þjónn. Óðinsheiti.

  • Sigþór

    orrustu-Þór.

  • Sindri

    af so. sindura: ljóma, gneista. Dvergsheiti. Sindri hét maður á 13. öld. Hefur verið notað að skírnarheiti á þessari öld.

  • Sinfjötli

    Fornsagnaheiti.

  • Sírekur

    Kemur fram í bæjarnafninu Síreksstöðum.

  • Sírnir

    Fornsagnanafn.

  • Sjárekur

    sækonungur. Kemur fyrir um 1000. Önnur mynd nafnsins er Særekur, og er hvortveggi rétt.

  • Sjólfur

    sæ-úlfur. Fornsagnanafn.

  • Sjóni

    skarpskyggn maður. Önundur sjóni var uppi á 10. öld.

  • Sjöundi

    raðtalan sjöundi, sbr. t. a. m. Óðinsheitið Þriðji. Nafn þetta kemur e. t. v. fyrir á 14. öld og varðveitist einnig í bæjarheitunum Sjöundastöðum og Sjöundá.

  • Símon

    grísk mynd hebreska nafnsins Simeon: sá sem hlustar.

  • Skafhöggur

    Kemur fyrir í konungasögum.

  • Skafti

    af orðinu (spjóts-) skaft. Hefur tíðkazt hér frá öndverðu.

  • Skagi

    eflaust sama orðið og skagi (nes). Landnámsmaður hét þessu heiti.

  • Skallagrímur

    Í Egils sögu er nafn Skallagríms skýrt á þann veg, að hann hafi upprunalega heitið Grímur og orðið sköllóttur ungur. Auk hans er kunnugt um annan mann, sem hét þessu nafni. Það var Skallagrímur Auðunarson, sem lézt árið 1353.

  • Skalli

    sköllóttur maður. Nafn þetta kemur örfáum sinnum fyrir að fornu.

  • Skammkell

    skammjur og Ketill. Eini maðurinn, sem er kunnugt er um og svo hefur heitið, er Skammkell í Njáls sögu.

  • Skarði

    af orðinu skarð. Merkilegt er um þetta heiti, að það kemur þrívegis fyrir að seinna nafni manna, sem hétu Þorgils að fyrra nafni. Elztur var Þorgils skarði, bróðir Kormáks skálds, á 10. öld. Næstur var Þorgils skarði Böðvarsson á 13. öld, og loks geta annálar um Þorgils skarða, sem lézt árið 1349.

  • Skarpur

    fuglsheiti. Kemur fyrir á 10. öld.

  • Skarphéðinn

    skarpur og héðinn: skinnfeldur. Skarphéðinn Njálsson á Bergþórshvoli.

  • Skati

    örlátur maður. Sonur landnámsmanns hét Skati, og nafnið kemur fram í bæjarheitinu Skatastöðum.

  • Skári

    fuglsheiti. Kemur fram í bæjarheitinu Skárastöðum, og í Þórðar sögu hreðu er getið um Grím Skárason.

  • Skefill

    sverðsheiti. Landnámsmaður hét þessu heiti og það kemur fram í bæjarnafninu Skefilsstöðum.

  • Skeggaldur

    sömu merkingar og Skeggvaldi. Kemur fram í bæjarheitinu Skeggaldsstöðum.

  • Skeggi

    skeggjaður maður, -karlmannskenning.

  • Skeggur

    skeggjaður maður. Bæjarnafnið Skeggstaðir bendir til þess, að nafn þetta hafi verið notað hér.

  • Skeggvaldi

    sá sem veldur öxi. Kemur fyrir á 15. öld.

  • Skeifur

    hallur, skakkur. Kemur örfáum sinnum fyrir að fornu.

  • Skeljungur

    hvalsheiti. Kemur örfáum sinnum fyrir að fornu og varðveitist í bæjarheitinu Skeljungsstöðum.

  • Skerðingur

    maður af ætt Skarða. Kemur fram í bæjarheitinu Skerðingsstöðum. Skerðingur er einning sverðsheiti.

  • Skerpingur

    af orðinu skarður. Kemur fram í bæjarheitinu Skerpingsstöðum.

  • Skíði

    af orðinu skíð(i), en skíði var einnig fuglsheiti. Tíðkaðist hér frá upphafi og fram á 18. öld.

  • Skírnir

    sendiboði Freys.

  • Skjaldbjörn

    Skjöldur og Björn. Kemur fyrir á landnámsöld.

  • Skjálgur

    rangeygður. Nafn þetta kemur fyrir hérlendis á 13. öld, en örnefni sýna, að það hefur verið notað hér miklu fyrr.

  • Skjöldólfur

    Skjöldur og Úlfur. Tveir landnámsmenn hétu þessu heiti, og eru Skjöldólfsstaðir kenndir við annan og Skjöldólfsnes við hinn. Að þessu slepptu er ekki vitað um notkun þessa heitis hérlendis.

  • Skjöldur

    skjöldur.

  • Skólmur

    merking vafasöm. Kemur fyrir á 10. öld.

  • Skopti

    af orðinu skopt, hár á höfði. Nokkrir Íslendingar báru þetta heiti að fornu, en stundum virðist því hafa verið ruglað saman við mannsnafnið Skafti (Skarpti). Skopti kemur fram í bæjarnafninu Skoptastöðum, sem nú kallast Skottastaðir.

  • Skorri

    e. t. v. hávær maður. Kemur fyrir á 10. öld, og frá þeim tíma stafa Skorradalur og fleiri örnefni. Skorrastaðir eru og til. Nafn þetta hefur verið endurvakið á þessari öld.

  • Skúfur

    fuglsheiti. Kemur fyrir nokkrum sinnum frá því á 10. og fram á 15. öld, en virðist hafa verið fátítt heiti. Skúfsstaðir heitir bær.

  • Skúli

    verndari. Hefur tíðkazt hér frá upphafi.

  • Skúma

    sennilga skylt sögninni að skúma (skotra til augum). Kemur fyrir á 13. öld.

  • Skúmur

    skuggalegur maður. Tíðkaðist frá upphafi og fram eftir öldum. Bær heitir Skúmsstaðir.

  • Skúta

    sennilega skylt orðinu skúti (hellir). Um heiti þetta eru nokkur forn dæmi. Við Víga-Skútu eru Skútustaðir kenndir. Nafnið kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Skæringur

    afkomandi SKára (mannsnafn, en merkir ungur fugl).

  • Slítandi

    Þórður slítandi hét landnámsmaður, og Slítandastaðir hét bær (Slitvindastaðir).

  • Smári

    jurt.

  • Smiðkell

    Smiður og Ketill. Kemur fyrir á landnámsöld.

  • Smiður

    kemur fyrir á landnámsöld og síðan annað veifið fram á 17. öld.

  • Snari

    snarmenni. Kemur fyrir á 15. öld.

  • Snerrir

    óstýrlátur maður.

  • Snjólfur

    snæ-úlfur.

  • Snorri

    norrænt nafn er merkir óstýrlátur. Snorri Sturluson í Reykholti (d.1241).

  • Snæbjörn

    snjór og björn.

  • Snækollur

    Virðist koma fyrir á 10. öld.

  • Snælaugur

    snjó-hreinn. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Snæólfur

    sjá Snjólfur.

  • Snær

    snjór

  • Snævar

    Fornsagnanafn.

  • Snæþór

    snær og Þór.

  • Snörtur

    ötull maður. Kemur fyrir á landnámsöld og fram eftir. Bær heitir Snartarstaðir.

  • Sokki

    þungstígur maður. Tíðkaðist frá upphafi og fram á 15. öld.

  • Sophus

    sjá Sófus

  • Sófonías

    sama og Zophonías, sjá þar.

  • Sófus

    úr grísku: vitur.

  • Sólar

    Fornsagnanafn.

  • Sólberg

    sól- og bergur: bjargvættur.

  • Sólbergur

    Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Sólbjartur

    kemur fyrir í Fjölsvinnsmálum og manntalinu 1910.

  • Sólmundur

    gjöf sólar.

  • Sólon

    úr grísku.

  • Sóti

    dökkleitur maður. Sóti undir Sótafelli hét landnámsmaður. Í fornsögum eru ýmsir víkingar kallaðir þessu heiti.

  • Spör

    fuglsheiti. Tveir menn á landnámsöld báru nafnið að síðara heiti.

  • Stafngrímur

    Við mann, sem hét þessu heiti og var uppi á 10. öld, eru Stafngrímsstaðir kenndir.

  • Stari eða Starri

    fuglsheiti. Ósveigjanlegur.

  • Starkaður

    styrkur hermaður.

  • Starólfur

    Fornsagnanafn.

  • Stefán

    úr grísku: sigursveigur,blómsveigur, kóróna. 26/12. Stefán frumvottur (Post. 6,8).

  • Stefnir

    sá sem stýrir, ræður.

  • Steinar

    steinn og -ar: hermaður.

  • Steinberg

    bjartvættur steins.

  • Steinbjörn

    Steinn og Björn. Kemur fyrir á landnámsöld.Steinbjarnartunga heitir bær. Nafnsins er getið í manntalinu 1910.

  • Steindór

    steinn og Þór.

  • Steinfinnur

    Steinn og Finnur. Steinfinnur á Steinfinnsstöðum hét landnámsmaður.

  • Steingrímur

    Steinn og Grímur: dulbúinn maður.

  • Steini

    veik mynd Steins-nafnsins. Hefur verið notað hér frá upphafi.

  • Steinkell

    Steinn og Ketill. Fornsagnanafn.

  • Steinleifur

    Steinn og Leifur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Steinmar

    frægur Steinn. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Steinmóður

    stein-djarfur. Tíðkaðist töluvert frá upphafi og fram eftir öldum og mun einnig vera notað á vorum dögum.

  • Steinn

    steinn. Steinn Steinarr var skáldanafn Aðalsteins Kristmundssonar (1908-1958).

  • Steinólfur

    steinn og úlfur. Hefur verið notað frá landnámsöld.

  • Steinröður

    sá sem steinn verndar. Kemur fyrir á landnámsöld og sjaldan síðar. Steinröðarstaðir heitir bær. (Steinvarður).

  • Steinþór

    steinn og Þór.

  • Stígandi

    skrefstór maður. Kemur fyrir á 10. öld.

  • Stígur

    göngumaður, vegfarandi.

  • Stórólfur

    mikill úlfur. Við landnámsmann er Stórólfshvoll kenndur.

  • Stórverkur

    mikilvirkur. Fornsagnanafn.

  • Stúfur

    lítill maður. Kemur örsjaldan fyrir á 11. öld og síðar.

  • Sturla

    óeirinn, ófriðsamur maður. Sturla Þórðarson, sagnaritari 8d.1284).

  • Sturlaugur

    stur = styrr: orrusta. Bjartur í orrustu.

  • Styr

    ófriður, orrusta. Fyrsti Íslendingurinn, sem kunnur er með þessu heiti, er Víga-Styr.

  • Styrbjörn

    orrustu björn.

  • Styrkár

    hrokkinhærður stríðsmaður.

  • Styrmir

    sá sem stormar fram.

  • Störkuður

    styrkur hermaður. Önnur mynd þessa heitis er Starkaður.

  • Sumarliði

    sá sem er í víking á sumrum.

  • Sunnólfur

    suðrænn úlfur. Kemur örsjaldan fyrir að fornu.

  • Surtur

    svarthærður maður. Nafnið var algengt hér á 10. öld, en virðist lítt hafa verið notað eftir 1100.

  • Súgandi

    skylt orðinu súgur (vindur, sollið haf). Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu.

  • Svaði

    svaðilmenni. Á 10. öld var uppi Svaði á Svaðastöðum, en nafn þetta virðist hafa verið mjög fátítt.

  • Svafar

    sjá Svavar.

  • Svalur

    kaldur. Kemur fyrir á 12. öld.

  • Svanberg

    bjartvættur svans.

  • Svanbergur

    Svanur og Bergur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Svanbjörn

    svanur og björn.

  • Svanlaugur

    svan-bjartur. Kemur fyrir 1855 og 1910.

  • Svanur

    fuglsheitið Svanur.

  • Svarthöfði

    svarthærður maður. Tíðkaðist frá landnámsöld og fram á 18. öld.

  • Svartkell

    Svartur og Ketill. Heiti landnámsmanns.

  • Svartur

    svarthærður. Tíðkaðist frá upphafi og fram á 18. öld.

  • Svavar

    svafneskur, frá Schwaben í Þýskalandi.

  • Sváfnir

    sá sem svæfir, deyðir. Óðinsheiti.

  • Sveinbjartur

    Sveinn og Bjartur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Sveinbjörn

    Sveinn og Björn

  • Sveinlaugur

    svein-bjartur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Sveinmar

    Í manntalinu 1910.

  • Sveinn

    drengur, þjónn. Sveinn Björnsson, 1. forseti Íslands (1944-1952).

  • Sveinungi

    afkomandi Sveins. Nafn þetta hefur tíðkazt hér a. m. k. síðan á 15. öld.

  • Sveinungur

    afkomandi Sveins. Landnámsmaður einn hét Sveinungur í Sveinungsvík, og örfá önnur dæmi eru um heitið að fornu. Þegar fram líða stundir, virðist veika myndin (Sveinungi) hafa útrýmt þessari.

  • Sveinþór

    kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Sverrir

    óstýrlátur, ófriðsamur maður.

  • Svertingur

    afkomandi Svarts. Tíðkaðist hér frá upphafi og langt fram eftir öldum. Þrír bæir heita Svertingsstaðir

  • Sviði

    Fornsagnanafn.

  • Svipall

    breytilegur. Óðinsheiti.

  • Svipdagur

    Fornsagnanafn.

  • Svipmundur

    Kemur fyrir í manntölunum 1855 og 1910.

  • Svipuður

    snöggur í hreyfingum; sverðsheiti. Fornsagnanafn.

  • Svipur

    yfirbragð. Fornsagnanafn.

  • Svölnir

    Óðinsheiti.

  • Svörfuður

    sennilega skylt sögninni að svarfa, sem merkti að eyðileggja. Þorsteinn svörfuður nam Svarfaðardal.

  • Sýrus

    sama og Cýrus = Kýros, persneskt konungsnafn.

  • Sæbjörn

    sær og björn.

  • Sæfari

    farmaður. Fornsagnanafn.

  • Sæfinnur

    sær og Finnur. Hefur tíðkazt hér a. m. k. síðan á 17. öld.

  • Sæmingur

    afkomandi Sáms. Sjá Semingur. Báðar nafnsmyndir mega teljast réttar, Sæmingur og Semingur.

  • Sæmundur

    gjöf hafsins

  • Særekur

    sækonungur. Sbr. Sjárekur.

  • Sævaldi

    sækonungur. Gervinafn í Sólarljóðum.

  • Sævaldur

    máttugur á sæ.

  • Sævar

    farmaður, eða hermaður á sæ.

  • Sæviður

    Fornsagnanafn.

  • Sævill

    Fornsagnanafn.

  • Sæþór

    sbr. Hafþór.

  • Sökkólfur

    merking vafasöm. Við landnámsmann er Sökkólfsdalur kenndur, og nafnið kemur örsjaldan fyrir síðar.

  • Sölvar

    gráklæddur hermaður. Fornsagnanafn.

  • Sölvi

    annað hvort dregið af Sal-(: hús) og -vér: hetja, verndari, eða: fölleitur maður.

  • Sören

    úr dönsku, ummyndun latneska nafnsins Severin: strangur.

  • Tandri

    Logi, eldur.

  • Tanni

    af orðinu tönn. Var notað hér á 10. öld og fram eftir öldum. Kemur fram í bæjarnafninu Tannanesi.

  • Tannur

    af orðinu tönn. Kemur nokkrum sinnum fyrir á 12. öld og síðar varðveitist í bæjarnafninu Tannsstöðum.

  • Teiti

    hinn glaði. Fornsagnasafn.

  • Teitur

    kátur, glaður.

  • Theódór

    úr grísku: gjöf Guðs.

  • Tindur

    (fjalls-)tindur, sbr. nöfnin Núpur og Knjúkur. Tindur á Tindsstöðum var uppi á landnámsöld, og nafnið kemur nokkrum sinnum fyrir allt fram á 17. öld.

  • Tjörvi

    tjör: vopn.

  • Torfi

    af orðinu torf.

  • Torráður

    sá sem leysir úr vandamálum. Kemur fyrir nokkrum sinnum að fornu, allt fram á 14. öld.

  • Tortryggur

    Gervinafn Þormóðs í Fóstbræðra sögu.

  • Tófi

    forndanskt stuttnefni. Kemur fram í bæjarnafninu Tókastöðum, og er auk þess notað í fornsögum.

  • Tómas

    úr hebresku og merkir tvíburi. Tómas Guðmundsson, skáld (1901-1983).

  • Tósti

    forndanskt stuttnefni. Kemur nokkrum sinnum fyrir á 10. og fram á 13. öld.

  • Trandill

    merking vafasöm. Á 10. öld var uppi Þorkell Trandill, faðir Gauks, og frá honum mun bæjarheitið Trandilsstaðir stafa. Um 1100 var uppi annar Þorkell trandill.

  • Trausti

    traustur maður.

  • Trefill

    eflaust sama orðið og trefill (klútur). Þorkell trefill var uppi á 10. öld.

  • Tristan

    Heimildir eru um nafnið frá síðari hluta 18. aldar og var það ritað Silpha. Nafnmyndin Sylva þekkist í Noregi sem hliðarmynd af Sylvia en er einnig talin mynduð beint af latneska nafnorðinu silva ´skógur´. Íslenska nafnið Silfá er lagað eftir þeirri nafnmynd.

  • Tryggvi

    trygglyndur maður.

  • Tumas

    íslenzkt afbrigði Tómasarnafnsins, og mun það sennilega sýna áhrif af heitinum Tumi. Tumas kemur fyrir a. m. k. frá 15. og fram á 18. öld.

  • Tumi

    forn stytting á Tómas.

  • Týr

    hetja eða guð. Týr var einn af ásum.

  • Tyrfingur

    sverðsheiti, eða af ætt Torfa.

  • Ubbi

    úfinn, andvígur. Fornsagnanafn.

  • Uggi

    uggvænlegur, óttalegur.

  • Ullur

    merking vafasöm. Kemur fyrir um 1200.

  • Uni

    sá sem unir vel.

  • Úlfar

    úlfur og -ar: hermaður.

  • Úlfarinn

    úlfur og arinn (örn er ósennilegra). Landnámsmaður er ýmist nefndur Álfarinn eða Úlfarinn, en annars kemur nafnið ekki fyrir. Hins vegar bendisr kvenmannsnafnið Úlfarna til, að karlmannsnafn þetta hefi verið til.

  • Úlfgestur

    Úlfur og Gestur. Kemur fyrir í fornsögum.

  • Úlfamur

    varg-staka, úlfs-skinn. Fornsagnanafn.

  • Úlfhéðinn

    varg-staka, úlfs-skinn. Tíðkaðist hér frá öndverðu og fram eftir öldum.

  • Úlfkell

    Úlfur og Ketill. Kemur fyrir á 10. öld.

  • Úlfljótur

    úlfur og ljótur: bjartur. Úlfljótur, fyrsti lögsögumaður íslenska þjóðveldisins.

  • Úlfrekur

    úlf-ríkur (voldugur). Kemur fyrir í Hjálmþés rímum. Í manntalinu 1910 er getið útlends nafns af þessum toga (þ. e. Ulrick), en slíkt heiti væri brot á landslögum, ef nú væri notað.

  • Úlfur

    úlfur.

  • Úlrik

    úr þýsku: erfingi óðals.

  • Unnar

    dregið af Unnur: alda, eða af so. unna: elska.

  • Unnbjörn

    öldu-björn.

  • Unndór

    öldu-þór.

  • Unnólfur

    öldu-úlfur, sbr. nafnið Sjólfur (Sæúlfur). Kemur fram í bæjarheitinu Unnólfsstöðum.

  • Unnsteinn

    öldu-steinn.

  • Unnþór

    öldu-Þór.

  • Uxi

    dýrsheiti. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu.

  • Vaðiz

    skylt sögninni að vaða. Kemur fyrir á landnámsöld.

  • Vagn

    vagn.

  • Vakur

    árvakur maður. Kemur fyrir að fornu, og þrír bæir heita Vakursstaðir.

  • Valberg eða Valbergur

    sem bjargast úr valnum.

  • Valbrandur

    útlendur (valskur) brandur. Kemur fyrir nokkrum sinnum að forna.

  • Valbjörn

    val-: annað hvort valur: fugl, eða vígavöllur.

  • Valdar

    voldugur hermaður. Fornsagnanafn.

  • Valdi

    fornt stuttnefni. Hefur tíðkazt hér frá fornöld og kemur fram í bæjarnafninu Valdastöðum.

  • Valdimar

    úr rússnesku Vladimir: voldugur höfðingi.

  • Valdór

    valur og Þór.

  • Valgarð

    sjá Valgarður.

  • Valgarður

    sem gætir vals, vígvallar.

  • Valgautur

    Óðinsheiti. Forliðurinn er tvímælalaust orðið valur (fallnir menn), enda var Gautur einnig Óðinsheiti, og fallnir menn fóru til Valhallar. Valgautur er einnig notað í fornsögu.

  • Valgeir

    valur og geir: vopn.

  • Valgrímur

    heiti þetta virðist vera myndað á svipaðan hátt og Valgautur og vera sömu merkingar. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Váli

    merking óviss. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu. Í Kormáks sögu er getið um Válastaði.

  • Valmundur

    vörn vals.

  • Valsteinn

    kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Valtýr

    hefja vals, vígvallar.

  • Valur

    fugl.

  • Valþjófur

    þjónn útlendra (valskra) manna. Tíðkaðist í heiðni, en virðist lítt hafa verið notað síðan. Þrír bæir heita Valþjófsstaðir.

  • Valþór

    Valur og Þór.

  • Vandráður

    sá sem leysir úr örðugum málum. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu.

  • Varði

    stuttnefni. Kemur fyrir að fornu.

  • Vatnar

    fornsagnanafn.

  • Vébjörn

    vé: helgistaður, helgidómur, og björn. Björn helgaður véum. Kemur örsjaldan fyrir að fornu og varðveitist í örnefninu Vébjarnarnesi.

  • Véboði

    gervinafn í Sólarljóðum.

  • Vébrandur

    Brandur helgaður véum. Kemur fyrir í heiðnum sið.

  • Véfreður

    sá sem nýtur verndar vés. Véfreður landnámsmaður er einn um þetta heiti.

  • Végarður

    sá sem vé vernda. Fornsagnanafn.

  • Végeir

    Geir helgaður véum. ,,Geir hét maður ágætur í Sogni; hann var kallaður Végeir, því hann var blótmaður mikill. Hann átti mörg börn. Vébjörn Sygnakappi var elztur sona hans, og Vésteinn, Véþormur, Vémundur, Végestur og Véþorn, en Védís dóttir“(Landnáma). Bæjarnafnið Végeirsstaðir sýnir, að mannsnafnið Végeir hefur verið notað hér.

  • Végestur

    Gestur helgaður véum. Tveir menn báru þetta heiti í heiðnum sið.

  • Veigar

    sterkur hermaður.

  • Vékall

    Ketill helgaður véum. Við Vékel landnámsmann voru Vékelshaugar kenndir, og hann er einn um nafnið.

  • Véleifur

    Leifur helgaður véum. Kemur örfáum sinnum fyrir að fornum sið.

  • Vémundur

    sá sem vé vernda. Þetta var algengasta Vé- nafnið hérlendis og kemur alloft fyrir í heiðnum sið. Vémundarstaðir heitir bær. Vémundur kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Vermundur

    vörn manns.

  • Vernharður

    úr þýsku (Werner): sterkur verndari.

  • Vernharð

    sjá Vernharður.

  • Véseti

    Fornsagnanafn.

  • Vestar

    vestrænn hermaður. Kemur fyrir nokkrum sinnum á fyrstu öldum landsbyggðar. Ýmis örnefni varðveita þetta nafn, svo sem Vestarsnes og Vestarsfell.

  • Vésteinn

    helgaður steinn.

  • Vestgeir

    vestrænt spjót. Kemur fyrir á 10. öld.

  • Vestliði

    sá sem fer í vesturvíking. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu og varðveitist í bæjarnafninu Vestliðaeyri.

  • Vestmaður

    vestrænn maður. Kemur fyrir nokkrum sinnum að fornu, fram á 15. öld. Í manntalinu 1910 kemur myndin Vestmann fyrir, og sýnir hún áhrif frá útlendum tökuheitum, sem enda á -mann.

  • Vestmar

    frægur maður að vestan. Kemur fyrir á landnámsöld.

  • Véttleifur

    merking vafasöm. Kemur fram í bæjarnafninu Véttleifsholti.

  • Véþormur

    sá sem vé þyrma eða sá sem þyrmir véum. Kemur fyrir í heiðnum sið.

  • Véþorn

    þyrnir (þorn) helgaður véum. Landnámsmaður hét þessu heiti.

  • Veturliði

    sem fer í víking um vetur.

  • Viðar

    Viður: skógur og -ar: hermaður.

  • Víðar

    sonur Óðins.

  • Víðfari

    víðförull. Kemur fyrir á 10. öld.

  • Víðbjóður

    herskár maður. Faðir landnámsmanns hét þessu heiti.

  • Viðfinnur

    viður og Finnur. Goðsagnaheiti.

  • Víðir

    tré.

  • Víðkunnur

    víðfrægur. Kemur fyrir á 12. öld.

  • Viðnæmur

    sá sem veitir viðnám. Kemur fyrst fyrir á 13. öld.

  • Viðólfur

    viðar-úlfur. Kemur fyrir í Hyndluljóðum.

  • Vífill

    óviss merking, e. t. v. skylt víf: kona. Vífill var þræll Ingólfs.

  • Vígbrandur

    víg-sverð. Fornsagnanafn.

  • Vígdvalinn

    sá sem hikar að vega. Gervinafn í Sólarljóðum.

  • Viggó

    dönsk mynd nafnsins Vöggur: með vaggandi göngulag.

  • Vígharður

    harður til víga. Fornsagnanafn.

  • Víghvatur

    fús til víga. (Sömu merkingar eru nöfnin: Gunnhvatur, Fólkhvatur og Sighvatur). Kemur fyrir frá því um 1300 og fram á 18. öld.

  • Vígi

    vígur maður. Kemur fram á 10. öld og varðveitist í bæjarnafninu Vígastöðum.

  • Víglogi

    orrustu-eldur. Fornsagnanafn.

  • Víglundur

    hermaður.

  • Vígmundur

    verndaður í orrustu. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Vignir

    stríðsmaður. Þórsheiti.

  • Vígnir

    bardagamaður. Fornsagnanafn. Frá þessu heiti stafar nafnið Vignir, sem nú tíðkast, enda fer vel á því.

  • Vígólfur

    orrustu-úlfur. Kemur fram í bæjarnafninu Vígólfsstöðum.

  • Vígsterkur

    kemur fyrir í ætt landnámsmanns.

  • Vígvarður

    orrustu-vörður. Kemur fyrir í Mágus rímum.

  • Vigþór

orrustu – guð.

  • Víkar

    sá sem herjar í víkum. Kemur fyrir nokkrum sinnum að fornu. Víkarsstaðir heitir bær.

  • Vikar

    ef til vill: víkingur.

  • Víkingur

    víkingur. Orðið mun dregið af Víkinni,Óslóarfirði í Noregi eða: sá sem leynist í víkum og vogum.

  • Viktor

    úr latínu: sigurvegari. Vigfús

    af víg: orrusta, og fús. Herskár.

  • Vilbaldur

    tökuheiti úr fornensku, Willebald, viljadjarfur. Landnámsmaður hét þessu nafni.

  • Vilberg

    sjá Vilbergur.

  • Vilbergur

    vil: dregið af vild, virðing: frábær hjálp.

  • Vilgeir

    vildar-spjót. Kemur fyrir á landnámsöld.

  • Vilhelm

    sjá Vilhjálmur.

  • Vilhjálmur

    tökuheiti úr fornensku, Wilhelm, vildarhjálmur. Kemur fyrir á 13. öld og hefur tíðkazt síðan.

  • Viligísl

    vildar-gísl. Þórólfur viligísl hét faðir Kleppjárns gamla. Sennilega tökuheiti úr fornensku, Wilgísl.

  • Villingur

    villtur. Kemur fyrir á 14. öld.

  • Vilmundur

    vildar-vernd. Fyrsti Íslendingurinn, sem kunnugt er um og hét þessu heiti, var Vilmundur Þórólfsson ábóti á Þingeyrum(d.1148). Nafnið hefur tíðkazt síðan.

  • Vilmar

    úr þýsku: frábær hermaður.

  • Vilmundur

    vildar, frábær vernd, eða gjöf.

  • Vindálfur

    dvergsheiti.

  • Vöggur

    með vaggandi göngulag. Smábarn.

  • Völsungur

    Fornsagnanafn.

  • Völundur

    dvergsheiti. Hagleiksmaður.

  • Vöttur

    Fornsagnanafn.

  • Ylfingur

    maður af ætt Úlfs. Fornsagnanafn.

  • Ýmir

    jötunninn, sem Óðinn skóp jörðina af.

  • Yngvar

    sama og Ingvar.

  • Yngvi

    sama og Ingvi og Ingi: konungur. Annað nafn Freys. Ættmenn hans á konungsstóli Svíþjóðar voru kallaðir Ynglingar.

  • Yngvin

    Fornsagnanafn.

  • Zophonías

    hebreska, sama og Stefanía, og merkir Drottinn hefur hulið (2. Kon. 25, 18).

  • Þakkráður

    Kemur fyrir í Völundarkviðu.

  • Þengill

    konungur.

  • Þeyr

    hláka, uppruni íslenskt.

  • Þiðrandi

    stareygður maður. Kemur fyrir í heiðnum sið og í manntalinu 1910.

  • Þiðrekur

    sjá Þjóðrekur.

  • Þiðrik

    úr þýsku: þjóð-ríkur = voldugur.

  • Þjálfi

    sennilega skylt sögninni að þjálfa (st). Þorkell þjálfi hét landnámsmaður, og Þjálfi hét sveinn Þórs.

  • Þjóðar

    voldugur hermaður. Kemur fyrir á landnámsöld.

  • Þjóðbjörn

    þjóð og Björn. Kemur fyrir á landnámsöld.

  • Þjóðgeir

    þjóð og Geir. Kemur fyrir um 1000.

  • Þjóðleifur

    þjóð og Leifur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Þjóðmar

    þjóð-frægur. Fornsagnanafn.

  • Þjóðólfur

    þjóð og Úlfur. Tíðkaðist frá upphafi og fram á 16. öld og kemur fyrir í manntalinu 1910. Kemur fyrir í ýmsum örnefnum: Þjóðólfshaga, Þjóðólfshöfn, Þjóðólfsholti, Þjóðólfstungu.

  • Þjóðrekur

    voldugur konungur. Þjóðrekur kemur fyrir nokkrum sinnum í heiðnum sið, og frá landnámsöld stafar örnefnið Þjóðreksskáli. Síðar berst hingað þýzka tökuheitið Þiðrekur og er sömu merkingar og Þjóðrekur, og mun það heiti hafa aukizt að vinsældum fyrir áhrif frá Þiðreks sögu af Bern. Enn síðar berst hingað myndin Þiðrik, og loks fer Diðrik að tíðkast. Diðrik og Þiðrik koma fyrir í manntölunum 1855 og 1910, en einsætt er, að nafn þetta er Þjóðrekur á íslenzku, og mætti jafnvel una við nafnið Þiðrekur.

  • Þjóstar

    skapmikill hermaður. Kemur fyrir á 10. öld.

  • Þjóstólfur

    skapmikill úlfur. Kemur nokkrum sinnum fyrir í fornöld.

  • Þór

    þrumuguðinn, einn af Ásum. Vinsælasta karlmannsnafnið á Íslandi undanfarin ár.

  • Þórarinn

    Þór og -arinn: heimili.

  • Þorbergur

    sem Þór bjargar. Þórbergur Þórðarson, rithöfundur (1889-1974).

  • Þorbjörn

    Þór og björn.

  • Þorbrandur

    Þór og Brandur. Algengt í heiðnum sið og kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Þórður

    af Þór-varður: sem Þór verndar.

  • Þorfinnur

    Þór og Finnur: maður Þórs.

  • Þorgarður

    sá sem Þór verndar. Fornsagnanafn.

  • Þorgautur

    Þór og Gautur. Þorgautur á Þorgautsstöðum var uppi á landnámsöld, og auk þess báru nokkrir Íslendingar þetta heiti að fornu.

  • Þorgeir

    vopn Þórs.

  • Þorgestur

    Þór og Gestur. Kemur nokkrum sinnum fyrir í heiðnum sið.

  • Þorgils

    gísl Þórs.

  • Þórgnýr

    þruma.

  • Þorgrímur

    Þór og Grímur: dulbúinn maður.

  • Þórhalli

    Þór og Halli. Kemur fyrir þegar á landnámsöld og virðist hafa tíðkazt síðan, en þó verið fágætt.

  • Þórhallur

    Þór og Hallur: steinn.

  • Þórir

    Þór og vér: bardagamaður.

  • Þorkell

    Þór-ketill: hjálmur Þórs.

  • Þorlákur

    leikur Þórs. 23/12. Þorlákur helgi biskup í Skálholti (d. 1193).

  • Þorlaugur

    Þór-bjartur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

  • Þorleifur

    erfingi Þórs.

  • Þorleikur

    bardagamaður helgaður Þór. Þetta er önnur mynd Þorláks-nafnsins og upprunalegri. Hún kemur fyrir fram á 18. öld og varðveitist raunar í bæjarnafninu Þorleiksstöðum.

  • Þorljótur

    Þór-bjartur. Tíðkaðist frá upphafi og fram eftir öldum og kemur fram í bæjarnafninu Þorljótsstöðum.

  • Þórlindur

    líkl. samsett Þór- og Erlendur.

  • Þormar

    frægur sem Þór.

  • Þormóður

    Þór-djarfur. Hefur tíðkazt frá upphafi.

  • Þormundur

    sá sem nýtur verndar Þórs. Kemur fyrir í manntalinu 1910 (Þórmundur).

  • Þóroddur

    vopn Þórs.

  • Þórólfur

    Þór og úlfur.

  • Þorri

    mánaðarheiti, skylt þurr.

  • Þorsteinn

    steinn Þórs.

  • Þorvaldur

    veldi, máttur Þórs.

  • Þorvarður

    sá sem Þór verndar.

  • Þorviður

    Þór og viður. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu og fram á 15. öld.

  • Þrasir

    þrasgjarn. Tveir bæir heita Þrasastaðir, og er annar þeirra kenndur við landnámsmann. Á 13. öld var uppi Þrasi Þrasason, og á 15. öld er getið um Einar þrasa.

  • Þrágjarn

    þjózkur maður. Kemur fyrir á 12. öld (eitt dæmi). Í sambandi við þetta nafn má minna á heitið Lífgjarn, sem gætir hér síðar.

  • Þráinn

    þrjóskur.

  • Þrándur

    maður úr Þrændalögum í Noregi.

  • Þróttólfur

    öflugur. Kemur fyrir á 10. öld.

  • Þröstur

    fugl.

  • Ægir

    ógurlegur. Sjávarguðinn.

  • Ævar

    æva: ævarandi, ávallt -ar: hermaður.

  • Ögmundur

    vörn í ófriði.

  • Ölnir

    verndari

  • Ölver

    af öl: vernd, heill, og -ver: maður.

  • Ölvir

    sama og Ölver: gæfumaður.

  • Önundur

    e. t. v. ön: forfaðuir og vindur: stríðsmaður

  • Örlaugur

    afar bjartur.

  • Örlygur

    ef til vill af örlygi: orrusta, eða skjaldarheiti.

  • Örn

    fugl.

  • Örnólfur

    örn og úlfur.

  • Örvar

    hermaður

  • Össur

    sem veitir andsvar

Grunnur að uppflettingum er fenginn af hugi.is

  • Var efnið hjálplegt?
  •    Nei

Ert þú með spurningu?

Öflugt ráðgjafarteymi sérfræðinga svarar spurningum þínum; um kynlíf, námið, sjálfsmyndina, þunglyndi, fíkn, sambönd eða hvað annað sem þér liggur á hjarta. Full nafnleynd og 100% trúnaður.

Spyrja spurningar