Merkingar nafna

• • Aagot

  • upprunnið í Noregi og merkir góð.

  • Abela

  • hebreskt og merkir andardráttur

  • Abigael

  • hebreskt og merkir föðurgleði

  • Ada

  • sú ríka

  • Adda

  • stytting af Aðal- eða Ada – merkir yndi eða fegurð.

  • Addý

  • göfug og blíð

  • Adela

  • germanskt og merkir skapgóð.

  • Adelía

  • göfug

  • Adríana
    

  • af Adrían: frá Hadria, dökk

  • Adda

    stytting af Aðal- eða úr hebresku Ada, yndi, fegurð.

  • Aðal-

    forliður samsettra nafna og merkir eðal-, göfug. Flest þessi nöfn eiga rætur að rekja til engilsakneskra nafna.

  • Aðalbjörg

    Göfug vernd.

  • Aðalbjört

  • göfug og björt

  • Aðalborg

  • Göfug borg

  • Aðaldís

  • Göfug gyðja

  • Aðalfríður

  • Fögur

  • Aðalheiður

    göfug og -heiður, björt, skínandi. 16/12. heilög Aðalheiður frá Búrgúnd, d. 999.

  • Aðalrós

  • Göfug rós

  • Aðalsteina

  • Komið af Aðalsteinn

  • Aðalsteinunn

  • Samsett úr Aðal- og Steinunn

  • Aðalveig

  • Göfugur kraftur eða þungi

  • Agata

    úr grísku og merkir góð. 5/2. heilög Agata píslarvottur, d. 251.

  • Agatha

  • ritháttur af Agata

  • Agða

    norræn mynd nafnsins Agata.

  • Agla

    dregið af Egill.

  • Agnea

  • dregið af Agnar

  • Agnes

    úr grísku og merkir hrein, skírlíf. 21/1. heilög Agnes, d. 304.

  • Agneta

    latnesk mynd nafnsins Agnes.

  • Al-

    forliður samsettra nafna, ýmist stytting á Aðal-, sem merkir göfug eða dregið af Álf-.

  • Alanta

  • lækur tifar létt

  • Alba

  • sandhæð

  • Alberta

  • dregið af Albert, eðalborin eða göfug og björt.

  • Albína

  • úr latínu og merkir hin hvíta

  • Albjört

  • björt sem sólin

  • Alda

    bylgja.

  • Aldís

    göfug dís.

  • Alexandra

    úr grísku, sama nafn og Alexander, verndari eða bjargvættur manna.

  • Alexía

    úr grísku, bjargvættur.

  • Alfa

    úr grísku. Fyrsti stafur gríska stafrófsins (Alfa og Ómega

    upphafið og endirinn).

  • Alfífa

    úr ensku: gjöf álfa.

  • Alfríður

    sú sem álfar unna.

  • Álfrún

    Álf- og -rún, leyndardómur eða vinkona álfa.

  • Allaug

    sennilega af Álflaug, björt sem álfur.

  • Alríður

    sú sem álfar unna.

  • Alrún

    líklega sama og Álfrún.

  • Alvör

    göfug vörn eða af Álfvör, vörn álfa.

  • Alma

    úr latínu: mild, nærandi.

  • Amalía

    úr þýsku, líkleg merking: iðin.

  • Amanda

    úr latínu: elskuverð.

  • Amelía

    ritmynd af Amalía.

  • Amíra

    kvenkyns útgáfan af arabíska nafninu emir, sem þýðir prins, eða herforingi, (líklega prinsessa).

  • Andrea

    af Andrés.

  • Andrína

    af Andrés, karlmannlegur.

  • Angela

    úr ensku, dregið af engill.

  • Aníka

    úr þýsku og merkir af engill.

  • Anja

    önnur mynd, eða stytting á nafninu Anna (í Skandinavíu, Finnlandi og Slóveníu).

  • Anna

    úr hebresku Hanna: náð, yndi. 26/7. heilög Anna, móðir Maríu meyjar.

  • Aníta

    úr spænsku, Anna litla.

  • Antonía

    úr latínu: ómetanleg, sama nafn og Anton.

  • Árdís

    heilladís.

  • Ármanna

    af Ármann.

  • Arn-

    forliður samsettra nafna dreginn af Örn eða arinn eldstó, heimili.

  • Arna

    af Örn.

  • Árna

    af Árni: Örn.

  • Arnbjörg

    bjargvættur heimilisins. Arnbjörg landnámsmaður á Arnbjargarlæk.

  • Arnborg

    vörn heimilisins.

  • Arndís

    Örn og dís, eða heilladís heimilisins.

  • Arneiður

    sama og Arnheiður.

  • Arney

    Nafn þetta er myndað af forliðnum “Arn” sem merkir ýmist örn eða arinn og er þá tákn fyrir heimili, og viðliðnum “ey” sem merkir hamingja, gæfa; sú sem ber gæfu og hamingju inn á heimilið.

  • Arnfríður

    heimilisfriður eða sú sem heimilið elskar.

  • Arngerður

    vörn heimilisins.

  • Arngríma

    af Arngrímur.

  • Arngunnur

    Arn- og -gunnur: orrusta.

  • Arnheiður

    birta heimilisins.

  • Arnhildur

    orrusta eða valkyrja heimilisins.

  • Arnína eða Árnína

    af Árni.

  • Arnlaug

    ljómi eða birta heimilisins.

  • Arnleif

    erfingi arnarins eða heimilisins.

  • Arnljót

    ljómi heimilisins.

  • Arnóra

    af Arnór: Örn og Þór.

  • Arnrós

    rós heimilisins.

  • Arnrún

    leyndardómur heimilisins.

  • Arnþrúður

    Arn- og Þrúður sterk kona, (kvenkenning): húsfreyja.

  • Ágústa

    dregið af Ágúst: göfug, virðuleg.

  • Álfdís

    göfug dís, hollvættur.

  • Álfeiður eða Álfheiður

    Álf- og -heiður: björt, skínandi.

  • Álfhildur

    Álf- og -hildur: orrusta eða valkyrja.

  • Árbjörg

    heilla-björg.

  • Árnfríður

    sú sem Árni, örn, ann.

  • Árný

    farsæl og ung, eða sú sem morgunninn yngir.

  • Áróra

    úr latínu: morgunroði, morgungyðjan.

  • Ársól

    morgunsól eða gæfusól.

  • Ársæl

    farsæl.

  • Árveig

    farsæll styrkur.

  • Árþóra

    samsett af Ár- og -Þóra.

  • Ása

    goðleg, goðkynjuð.

  • Ás-

    forliður samsettra nafna og merkir helguð ásum eða goðkynjuð.

  • Ásbjörg

    guðleg hjálp.

  • Ásbjört

    guðleg og björt.

  • Ásborg

    guðleg vörn.

  • Ásdís

    dís, helguð ásum, eða guðleg dís.

  • Ásfríður

    guðleg fegurð, eða sú sem goðin unna.

  • Ásgerður

    vörn goðanna. Ásgerður Asksdóttir, landnámsmaður undir Eyjafjöllum.

  • Áshildur

    orrusta goðanna, eða guðleg valkyrja -kona.

  • Áslaug

    björt, hrein, sem guð.

  • Ásrún

    leyndardómur eða vinkona goðanna.

  • Ásta

    forn stytting á Ástríður.

  • Ást-

    forliður samsettra nafna, sem upphaflega mun hafa verið Ás-: guðlegur, goðkynja.

  • Ástbjörg

    sama og Ásbjörg.

  • Ástdís

    sama og Ásdís.

  • Ásthildur

    sama og Áshildur, orrusta goðanna, eða guðleg valkyrja.

  • Ástríður

    fegurð goðanna, eða sú sem goðin unna, elska.

  • Ástrós

    ást og rós.

  • Ástrún

    guðdómlegur leyndardómur.

  • Auðbjörg

    auðnu, gæfu vernd.

  • Auðdís

    heilladís.

  • Auðgunnur

    heilla orrusta.

  • Auðhildur

    heilla hildur.

  • Auðlín

    gæfukona.

  • Auður

    gæfukona. Auður djúpúðga, landnámsmaður í Hvammi í Dölum.

  • Aþena

    fengið úr grískri goðafræði en Aþena var gyðja skynsemi og handiðnar, auk þess sem hún var stríðsgyðja.

  • Baldrún

    samsett af Baldur og -rún.

  • Baldvina

    af Baldvin, djarfur vinur.

  • Bára

    alda.

  • Bárðdís

    samsett af Bárður og -dís.

  • Barbara

    úr grísku, barbaros sá sem ekki er hægt að skilja, þ. e. a. s. útlendingur. 4/12. heilög Barbara, píslarvottur frá Nikómedíu d. 306.

  • Bella

    ensk stytting af Ísabella, sem er spænsk mynd af nafninu Elísabet. Einnig getur þetta verið úr latínu og merkir þá fögur.

  • Benedikta

    af Benedikt, blessaður.

  • Benta

    dönsk stytting á Benedikta.

  • Bentína

    af Bent, sem er dönsk mynd af Benedikt.

  • Bera

    birna.

  • Berg-

    forliður samsettra nafna, dregið af so. bjarga.

  • Berga

    af Bergur, bjargvættur.

  • Bergdís

    bjargvættur.

  • Bergey

    auðnu

  • björg.

  • Berghildur

    hildur, orrusta eða valkyrja (kona), sem bjargar.

  • Berglind

    bergvatnslind.

  • Bergljót

    ljót = ljómandi björt.

  • Bergný

    ung björg, hjálp.

  • Bergrán

    samsett af Berg- sem merkir hjálp, frelsun, og -rán, tengt no. “ræna”: skynsemi, meðvitund.Sumir telja að nafnið sé hingað komið úr norræni goðafræði og þá frá sjávargyðjunni Rán sem safnaði saman þeim sem höfðu drukknað.

  • Bergrós

    rós, sem bjargar, hjálpar.

  • Bergrún

    leyndardómur, eða vinkona, sem hjálpar, bjargar.

  • Bergveig

    samsett af Berg- og -veig, styrkur.

  • Bergþóra

    Þóra, sem bjargar, hjálpar. Bergþóra kona Njáls á Bergþórshvoli.

  • Berta

    úr þýsku: hin bjarta.

  • Birgit

    önnur mynd nafnsins Birgitta.

  • Birgitta

    norræn mynd af írsku nafni, Brigit sem merkir hin háa. 7/10. heilög Birgitta, sænskur dýrlingur, d. 1373.

  • Birna

    birna.

  • Birta

    birta, ljómi.

  • Bjargey

    björtun og -ey: auðna, gæfa.

  • Bjarghildur

    orrusta, eða valkyrja, sem bjargar.

  • Bjarndís

    björn og dís, eða verndarvættur Bjarnar.

  • Bjarney

    gæfa bjarnarins, eða Bjarnar.

  • Bjarnfríður

    fegurð bjarnarins, eða sú sem Björn ann.

  • Bjarngerður

    Björn og -gerður: vernd.

  • Bjarnheiður

    björn og -heiður: heiðskír, björt.

  • Bjarnveig

    styrkur bjarnar, -veig merkir að líkindum styrkur, getur líka verið dregið af orðinu vé: helgidómur.

  • Bjarný

    kvennkyns útgáfa af nafninu Bjarni, sem þýðir að sjálfsögðu Björn eða sterkur sem björn.

  • Bjarnþóra

    samsett af Bjarni og -þóra.

  • Bjartey

    Nafn þetta er myndað úr forliðnum “Bjart” sem leiddur er af lýsingarorðinu bjartur, og viðliðnum “ey” sem merkir hamingja, heppni.

  • Björg

    björg, hjálp. Dr. Björg Þorláksson (1874-1934) fyrsta íslenska konan er lauk doktorsprófi.

  • Björk

    björk, birki.

  • Björndís

    samsett af Björn og -dís, heilladís.

  • Björt

    björt.

  • Bóel

    úr norsku, stytting á Bóthildur.

  • Borghildur

    borg: vörn, hjálp, og -hildur, stríð, barátta, eða valkyrja, kona.

  • Borgþóra

    af Borgþór: vígi Þórs.

  • Bóthildur

    styrjöld, barátta sem bætir.

  • Brá

    auga.

  • Braga

    af Bragi, ágætur.

  • Branddís eða Brandís

    heilladís sverðsins.

  • Bríet

    önnur mynd nafnsins Birgitta. Bríet Bjarnhéðinsdóttir /1856-1940) ritstjóri, kvenréttindafrömuður.

  • Bryndís

    brynjuð dís.

  • Bryngerður

    brynjuð vörn.

  • Brynhildur

    brynjuð valkyrja. Brynhildur Buðladóttir, kona Sigurðar Fáfnisbana.

  • Brynja

    brynja.

  • Bylgja

    alda.

  • Daðey

    af Daði.

  • Dagbjörg

    björgun, hjálp dagsins.

  • Dagbjört

    björt sem dagur.

  • Dagfríður

    fögur sem dagur.

  • Daggrós

    dögg og rós.

  • Dagmar

    dönsk mynd af slavenska nafninu Dragomír kær friður. Dragómír hét drottning Valdimars sigursæla Danakonungs (1185-1212) en Danir kölluðu hana Dagmar í merkingunni Dag-mær.

  • Dagný

    sú sem dagur yngir.

  • Dagrún

    leyndardómur, eða vinkona dagsins.

  • Dalla

    hin bjarta. Dalla

  • Dalrós

    rós dalsins.

  • Danfríður

    samsett af Daníel og fríður.

  • Daníela

    af Daníel, Guð er dómari minn.

  • Díana

    úr ensku, sótt í rómverska goðafræði, þar sem Díana var veiðigyðjan.

  • Diljá

    íslensk mynd nafnsins Delía sem er annað nafn gyðjunnar Artemis, sem var meydómsgyðjan með Grikkjum.

  • Dís

    gyðja, heilladís, hollvættur. Í seinni tíð hefur mikill fjöldi nýrra nafna verið myndaður með þessum viðlið.

  • Dísa

    stytting á Dís.

  • Dómhildur

    valkyrja, kona sem dæmir.

  • Dóra

    stytting á Halldóra eða öðrum hliðstæðum nöfnum.

  • Dóróthea eða Dórótea

    úr grísku: gjöf Guðs. 6/2. heilög Dóróthea, d. 304.

  • Drífa

    snjór, mjöll.

  • Droplaug

    hrein sem dropi.

  • Dröfn

    alda.

  • Dúa

    önnur mynd nafnsins Dúfa.

  • Dúfa

    dúfa, eða alda, bylgja.

  • Dýrfinna

    dýrmæt, ágæt, kona.

  • Dýrleif

    ágæt, dýrmæt arfleið.

  • Dýrunn

    dýrmæt bylgja.

  • Dögg

    dögg.

  • Ebba

    úr dönsku, af Ebbe, sem aftur er stytting á nöfnum hliðstæðum Ásbjörn o. fl.

  • Edda

    formóðir, langamma.

  • Edit (-ith)

    enskt nafn, sem samsvarar nafninu Auðgunnur.

  • Eðna

    úr írsku, eða hebresku. Eðna eða Edna heitir ein persóna Tóbíasarbókar. Merking ókunn.

  • Efemía eða Evfemía

    gríska, góður orðstír.

  • Eggrún

    samsett af Eggert og -rún.

  • Eggþóra

    samsett af Eggert og -þóra.

  • Eik

    tré.

  • Einara

    af Einar, frábær hermaður.

  • Einbjörg

    frábær, einstæð hjálp.

  • Eindís

    frábær dís.

  • Einhildur

    frábær hildur, valkyrja.

  • Einrún

    frábær vinátta, eða leyndardómur.

  • Einþóra

    frábær -þóra.

  • Eir

    lækningargyðjan í norrænni goðafræði, nafnið skylt so. að eira, hlífa, þyrma.

  • Eiríka

    af Eiríkur: ávallt voldugur.

  • Eirný

    sú sem lækningargyðjan yngur.

  • Elena

    afbrigði af Helena sem merkir hin ljósa.

  • Elfa

    elfur, á.

  • Elfríður

    úr þýsku, af Aðalfríður, göfug fegurð.

  • Elfur

    fljót, á.

  • Elín

    íslensk mynd nafnsins Helena = hin skæra, bjarta.

  • Elínbjörg

    samsett af Elín og -björg.

  • Elínborg

    samsett af Elín og -borg.

  • Elínóra

    ítölsk mynd nafnsins Helena, lýsandi, björt.

  • Elínrós

    samsett af Elín og -rós.

  • Elísa

    stytting á Elísabet.

  • Elísabet

    úr hebresku og merkir sú sem tignar Guð. (Lúk. 1,5) 19/11. heilög Elísabet frá Ungverjalandi (d. 1231).

  • Elka

    úr þýsku.

  • Ella

    stytting á Elín.

  • Ellen

    dönsk mynd af Helena.

  • Ellisif

    forn norræn mynd af Elísabet. Elísabet drottning Haraldar harðráða, sem fædd var í Rússlandi, var nefnd þessu nafni á Norðurlöndum.

  • Elma

    dönsk stytting á algengri nafnasamstæðu: Else Marie.

  • Elna

    dönsk stytting á Helena.

  • Elsa

    stytting á Elísabet.

  • Elva

    úr spænsku: “hin hvíta”. Líka skrifað Elfa.

  • Embla

    formóðir manna í norrænni goðafræði.

  • Emilía

    af Emil: vingjarnleg.

  • Emilíana

    leitt af karlmannsnafninu Emil með viðskeytinu -íana.

  • Emma

    fornt germanskt nafn í merkingunni iðin, húsleg. Drottning Knúts mikla, Danakonungs, hér Emma (1017).

  • Engilráð

    ráð engils.

  • Erla

    fugl.

  • Erlen

    leitt af karlmannsnafninu Erlendur.

  • Erlín

    samsett af Erla og -lín, sem er algeng kvenkenning.

  • Erna

    af Örn.

  • Esmeralda

    dregið af nafninu á steininum Emerald, upphaflega spænskt nafn.

  • Ester

    úr hebresku eða persnesku, og merkir stjarna.

  • Ethel

    göfug.

  • Eva

    úr hebresku (1. Mós. 3,20), og þýðir líf.

  • Eybjörg

    auðnu, gæfu hjálp.

  • Eydís

    heilladís.

  • Eygerður

    gæfuvernd.

  • Eygló

    sól.

  • Eyja

    auðnu, gæfu kona.

  • Eyrún

    leyndardómur gæfunnar.

  • Eyvör

    gæfuvernd.

  • Eyþóra

    auðna og Þóra.

  • Eyþrúður

    auðnu, gæfu Þrúður = kona.

  • Fanney

    annað hvort ísl. snjó-ey, eða úr ensku, stytting á Frances, Francisca.

  • Fannhvít

    hvít sem mjöll.

  • Fannlaug

    snjó-hrein.

  • Fídes

    latína, trú.

  • Filippía

    af Filippus = hestavinur.

  • Finn-

    algengur forliður norrænna nafna, dreginn af þjóðarheitinu, en getur eins þýtt maður, menn, fólk.

  • Finna

    (finnsk) kona.

  • Finnbjörg

    hjálp Finna (:manna).

  • Finnboga

    ad Finnbogi.

  • Finnborg

    vörn Finna (:manna).

  • Finndís

    dís, hollvættur Finna, manna.

  • Finney

    auðna Finna, manna.

  • Finnfríður

    sem Finnur ann.

  • Finnlaug

    Finna og björt, hrein.

  • Fjóla

    blóm.

  • Flóra

    úr latínu, gyðja vors og blóma.

  • Freydís

    heilladís Freys. Freydís hét dóttir Eiríks rauða.

  • Freygerður

    vernd Freyju, eða sú sem Freyr verndar.

  • Freyja

    ástar og frjósemisgyðja. Algeng kvenkenning. Hin fagra og tigna gyðja ástar og frjósemi er af vanaætt, dóttir Njarðar og systir hans, og systir Freys. Maður hennar heitir Óður og dætur þeirra eru Hnoss og Gersemi.

  • Frið-

    algengur forliður nafna dreginn af friður, eða af -fríður, skyldur so. frjá: elska.

  • Fríða

    stytting á nöfnum, sem enda á -fríður.

  • Friðbjörg

    björg, hjálp friðar.

  • Friðborg

    vörn, vígi friðarins.

  • Friðdís

    heilladís friðarins.

  • Friðdóra

    friður og Þóra.

  • Friðgerður

    vörn friðarins.

  • Friðfinna

    af Friðfinnur.

  • Friðlaug

    friður og -laug: björt.

  • Friðleif

    erfingi friðar.

  • Friðmey

    friðsöm mær, eða fögur mær.

  • Friðný

    ung og fríð eða friðsöm.

  • Friðrika

    af Friðrik: friðsamur höfðingi.

  • Friðrún

    leyndardómur friðarins.

  • Friðsemd

    óáreitni, friðsemd.

  • Fríður

    fögur, elskuleg.

  • Friðþóra

    friður og -þóra.

  • Fönn

    snjór, mjöll.

  • Gefn

    kvenkenning, heiti á Freyju.

  • Geira

    stytting á Geir-.

  • Geirdís

    vopn-dís.

  • Geirfríður

    sem vopni ann.

  • Geirlaug

    vopn-björt,. hrein.

  • Geirný

    sem vopnin yngja.

  • Geirrún

    leyndardómur, eða vinátta vopnsins.

  • Geirþrúður

    styrkur vopnsins.

  • Gerða

    stytting á -gerður: vörn.

  • Gerður

    vernd, vörn. Gerður hét kona Freys.

  • Gestheiður

    samsett af Gestur og -heiður: björt.

  • Gestný

    samsett af Gestur og -ný: sem yngir.

  • Gestrún

    samsett af Gestur og -rún: leyndardómur, vinátta.

  • Gígja

    strengjahljóðfæri, harpa.

  • Gísla

    af Gísli.

  • Gíslín

    samsett af Gísli og -lín, sem er kvenkenning.

  • Gíslína

    af Gísli: gísl eða geisli: ör.

  • Gísllaug

    samsett af Gísli og -laug: björt.

  • Gíslrún

    samsett af Gísli og -rún, leyndardómur eða vinátta.

  • Gíslunn

    Gísli og -unn: sem ann, elskar.

  • Gná

    Ungt nafn hérlendis. Nafnið er sótt í norræna goðafræði en Gná var ein af ásynjum. Hún var í sendiferðum fyrir Frigg og reið hestinum Hófvarpni um loft og lög. Uppruni er óviss en hefur helst verið tengdur við nafnorðið gnýr: dynur, hávaði,og sögnina að gnýja: dynja, bylja.

  • Gréta

    stytting á Margrét.

  • Gríma

    dulbúin, eða: nótt.

  • Grímheiður

    björt gríma.

  • Grímhildur

    dulbúin hildur, valkyrja.

  • Gróa

    gróandi.

  • Guðbjörg

    björgun, hjálp Guðs.

  • Guðbjört

    björt sem Guð.

  • Guðborg

    vernd Guðs.

  • Guðdís

    samsett af Guð- og -dís, heilladís.

  • Guðfinna

    finna (: kona), helguð Guði.

  • Guðfríður

    sú sem Guð elskar.

  • Guðjóna

    af Guðjón.

  • Guðlaug

    björt sem Guð.

  • Guðleif

    erfingi Guðs.

  • Guðlín

    Guð og -lín, hör, -kona.

  • Guðmunda

    gjöf eða vörn Guðs.

  • Guðný

    sem Guð yngir.

  • Guðríður

    af Guðfríður, sú sem Guð elskar.

  • Guðrún

    leyndardómur, eða vinátta Guðs. Guðrún Lárusdóttir, rithöfundur (1880-1938).

  • Guðveig

    styrkur Guðs.

  • Gullveig

    styrkur gulls.

  • Gunna

    stytting á Guðrún eða hliðstæðum nöfnum.

  • Gunnbjörg

    björgun orrustunnar.

  • Gunnbjört

    orrustu-björt.

  • Gunnborg

    vörn í orrustu.

  • Gunndís

    verndardís orrustunnar.

  • Gunndóra

    orrustu -þóra.

  • Gunnfríður

    fegurð orrustunnar, eða sú sem ann orrustum.

  • Gunnheiður

    björt orrusta.

  • Gunnhildur

    orrustu-valkyrja, kona.

  • Gunnjóna

    samsett af Gunn- og -jón.

  • Gunnlaug

    björt í orrustu.

  • Gunnleif

    erfingi orrustunnar.

  • Gunnlöð

    löð er skylt so. laða, hneigja að, bjóða heiom.

  • Gunnrún

    leyndardómur orrustu.

  • Gunnur

    orrusta. Valkyrjuheiti, hliðstætt við Hildur.

  • Gunnvör

    vörn orrustunnar.

  • Gunnþóra

    orrustu- Þóra.

  • Gunnþórunn

    orrusta, sem Þór ann.

  • Gyða

    Nafn þetta er leitt af nafnorðinu “goð”. (önnur þýðing: stytting á Gyðríður)

  • Gyðríður

    önnur mynd af Guðríður.

  • Hadda

    af Haddur hár. Bylgjuheiti.

  • Hafalda

    alda.

  • Hafdís

    heilladís hafsins.

  • Haflína

    samsett af Haf- og -lína.

  • Hafrún

    leyndardómur hafsins.

  • Hafsteina

    af Hafsteinn.

  • Hafþóra

    af Hafþór.

  • Halla

    hella, steinn.

  • Hallbera

    Halla og birna. Hallbera abbadís á Reynistað. (d. 1330).

  • Hallbjörg

    Halla og -björg, björgun steins.

  • Halldís

    Halla og -dís, verndarvættur steins.

  • Halldóra

    Halla og Þóra.

  • Hallfríður

    Halla og -fríður, fegurð steins.

  • Hallgerður

    vörn, vernd steinsins. Hallgerður langbrók, kona Gunnars á Hlíðarenda.

  • Hallgunnur

    samsett af Hall- og -gunnur, orrusta.

  • Hallveig

    máttur steinsins.

  • Hanna

    úr hebresku. Sama nafn og Anna = náð, yndi. (1. Sam. 1,2). Líka stytting á Jóhanna.

  • Hansína

    úr dönsku, dregið af Hans.

  • Harpa

    hljóðfærið, eða mánaðarheitið.

  • Hauður

    land, jörð.

  • Heba

    úr grísku goðafræðinni. Heba var kona Heraklesar.

  • Heiða

    stytting á -heiður: björt.

  • Heiðbjörg

    björt hjálp.

  • Heiðbjört

    heiðskír.

  • Heiðbrá

    Björt brá. Myndað úr forliðnum Heið- og Brá.

  • Heiðdís

    björt dís.

  • Heiðný

    sú heiðna. (samsett af forliðnum

    Heið- og viðliðnum -ný. )

  • Heiðrún

    björt vinátta.

  • Heiður

    björt, heiðskír.

  • Heiðveig

    úr pólsku: Jadwiga hin sigursæla.

  • Hekla

    fjallið Hekla, hettukápa.

  • Helena

    úr grísku: hin bjarta, skæra. Helena fagra í Tróju. 18/8. Helena, móðir Konstantínusar mikla keisara, d. 303. Íslensk mynd nafnsins er Elín.

  • Helga

    hin heilaga, helgaða.

  • Helma

    hálmstrá eða sama og Hilma.

  • Henný

    barst upphaflega til Norðurlanda á 19. öld frá Bretlandi. Þar er það notað sem stytting á Henrietta.

  • Hera

    úr grísku goðafræðinni. Hera var kona Seifs.

  • Herborg

    bjargvættur hers.

  • Herdís

    hollvættur hers. Herdís Andrésdóttir, skáldkona (1858-1939).

  • Herlaug

    birta, ljómi hers.

  • Hermína

    úr þýsku, af Hermann.

  • Hertha

    úr þýsku og dönsku, afbökun latnesku nafnmyndarinnar Nerþus, sem var frjósemisgyðja meðal Germana.

  • Hervör

    vernd hers.

  • Hilda

    úr fornesku, sama nafn og Hildur. 7/11. heilög Hilda frá Whitby, ensk abbadís, d. 688.

  • Hildigerður

    vörn í orrustu.

  • Hildigunnur

    valkyrja. 6/2. heilög Hildigunnur, d. 1183.

  • Hildur

    orrusta. Valkyrjuheiti, kvenkenning.

  • Hilma

    af Hilmar: hermaður með hjálm.

  • Hind

    dádýr.

  • Hjálmdís

    hjálmur og -dís, verndardís hjálmsins.

  • Hjálmfríður

    hjálmur og fegurð: sú sem hjálmi ann.

  • Hjördís

    heilladís sverðsins. Hjördís hét móðir Sigurðar Fáfnisbana.

  • Hjörleif

    af Hjörleifur: erfingi sverðsins.

  • Hjörtína

    af Hjörtur.

  • Hlaðgerður

    hlað: Gull eða silfurlagður borði, og -gerður: vernd, kvenkenning.

  • Hlédís

    hlé: skjól, vörn.

  • Hlíf

    vernd.

  • Hlín

    jörð. Annað heiti á Frigg. Kvenkenning.

  • Hlökk

    nefnd í Skáldskaparmálum Snorra-Eddu og virðist vera valkyrja. Nafnið er líklega skylt sögninni hlakka ´hælast um´.

  • Hólmdís

    heilladís hólmans.

  • Hólmfríður

    sem hólmanum ann, eða fegurð hólmans.

  • Hrafndís

    hrafn og -dís, hollvættur.

  • Hrafnhildur

    hrafn og hildur: styrjöld, kona.

  • Hrafnkatla

    kvenkynsútgáfan af Hrafnkell, en það er myndað úr dýrsheitinu hrafn og viðliðnum kell, sem merkir ketill eða hjálmur.

  • Hrefna

    af Hrafn. Hrefna Ásgeirsdóttir var kona Kjartans Ólafssonar.

  • Hreindís

    hrein heilladís.

  • Hróðný

    ung frægð, eða sú sem frægðin yngir.

  • Hrund

    kona. Valkyrjuheiti.

  • Hrönn

    alda.

  • Hugborg

    hugsun, hugskot.

  • Hugljúf

    hugljúf, elskuleg.

  • Hugrún

    leyndardómur hugans. Viskurúnir.

  • Huld

    leynd.

  • Hulda

    annað hvort úr dönsku: hin leynda, eða úr hebresku (2. Kon. 22,14) Hulda spákona.

  • Húnbjörg

    hjálp húna.

  • Hödd

    hárprúð.

  • Högna

    af Högni: verndari.

  • Hörn

    heiti á Freyju, dregið af hör, lín.

  • I, Í

    Ída

    úr dönsku, af Iða: hin iðna.

  • Iða

    hin iðna.

  • Iðbjörg

    iðin hjálparhella.

  • Iðunn

    sem endurnýjar. Iðunn var kona Braga.

  • Ilmur

    ilmandi. Ásynjuheiti.

  • Ína

    úr latínu, kvenkennig og þýðir móðir. Einnig stytting á nöfnum sem enda á -ína.

  • Indíana

    hin indverska.

  • Indríður

    dregið af Indriði, einförull.

  • Ing-

    algengur forliður norrænna nafna, dreginn af Ingi eða Yngvi, sem var heiti Freys, líklega í merkingunni konungur eða ættfaðir.

  • Inga

    af Ingi.

  • Ingibjörg

    björg, hjálp konungs.

  • Ingiborg

    dönsk mynd nafnsins Ingibjörg.

  • Ingigerður

    vörn konungs.

  • Ingilaug

    ljómi konungs.

  • Ingileif

    arfleið eða erfingi konungs.

  • Ingiríður

    fegurð konungs, eða: sú sem konungur ann.

  • Ingrún

    leyndardómur, eða vinátta konungs.

  • Ingunn

    elskuð af konungi.

  • Ingveldur

    af Inghildur: orrusta konungs.

  • Ír eða Írr

    sjá Ýr eða Ýrr.

  • Írena

    úr grísku: friður. 5/4 heilög Írena píslarvottur, d.304.

  • Íris

    úr grísku: regnbogi.

  • Irma

    úr þýsku, “ermen” sem þýðir heill, universal. Tengist nafninu Emma.

  • Ísabella

    spænsk-portúgölsk mynd af Elisabeth.

  • Ísafold

    Ísland.

  • Ísbjörg

    ís-björg, hjálp.

  • Ísey

    eyja eða gæfa íss.

  • Ísleif

    af Ísleifur.

  • Ísold – Erlent að uppruna, Isolda, Isold, myndað úr is “ís” og vald “ráða, stjórna”.

    Ívör

    af Ívar.

  • Jakobína

    af Jakob.

  • Jana

    stytting á Kristjana: kristin.

  • Jara

    styrjöld, orrusta.

  • Járnbrá

    örþunnt lag með járnslit á yfirborði vatns (í mýrum).

  • Járngerður

    vörn járnsins, vopnsins.

  • Jarþrúður

    af jara: orrusta og þrúður: (sterk) kona.

  • Jenný

    úr ensku, af Jóhanna. “Sænski næturgalinn” söngkonan Jenný Lind (d.1887), sem H. C. Andersen unni, stuðlaði að vinsældum þessa nafns á Norðurlöndum.

  • Jensína

    af Jens.

  • Jódís

    heilladís hestsins.

  • Jófríður

    fegurð hestsins, eða sú sem hesti ann.

  • Jóhanna

    úr hebresku: Drottinn er náðugur. 30/5. heilög Jóhann af Örk (d. 1431).

  • Jóheiður

    birta hestsins.

  • Jólín

    af Jór, hestur og -lín, kvenkenning.

  • Jóna

    af Jón.

  • Jónbjörg

    samsett af Jón og -björg, hjálp.

  • Jónborg

    samsett af Jón og -borg, vörn.

  • Jóndís

    samsett af Jón og -dís, heilladís.

  • Jóney

    Jón og -ey: auðna, gæfa.

  • Jónfríður

    samsett af Jón og -fríður.

  • Jónheiður

    samsett af Jón og -heiður, birta.

  • Jónhildur

    samsett af Jón og -hildur, orrusta, eða valkyrja.

  • Jónína

    samsett af karlmannsnafninu Jón og viðskeytinu -lína, -Lína.

  • Jóreiður

    dregið af jöfurr: konungur, og heiður: birta konungs.

  • Jórunn

    sú sem jöfurr, konungur ann.

  • Jósefína

    dregið af Jósef: Drottinn mun auka.

  • Júdít

    úr hebresku: gyðingakona.

  • Júlía

    úr latínu, dregið af Júlíus: unglingur.

  • Júlíana eða Júlíanna

    úr latínu, af Júlía.

  • Júnía

    af júní, mánaðarheitinu.

  • Jörgína

    úr dönsku, af Jörgen.

  • Kaðlín

    úr írsku. Etv. sama nafn og Katrín.

  • Kaja

    í Skandinavíu er þetta nafn dregið af Katarina. Mögulega dregið af fornnorsku kaða, sem þýðir “hen”: hæna. Frá einhverju Norðurlanda er um að ræða gælumynd nafnsins Karitas.

  • Kamilla

    íslensk mynd af Camilla, úr latínu: ambátt við helgiþjónustu. (Kamilla upprunalega Arabískt og þýðir fullkomnun. )

  • Kamma

    úr dönsku, stytting á algengri nafnasamsetningu: Karen Margrét.

  • Kara

    stytting á Karítas, eða úr latínu: cara: kæra.

  • Karen

    úr dönsku, önnur mynd nafnsins Katrín.

  • Karítas

    úr latínu: kærleikur. (Fides: trú, spes: von).

  • Karla

    úr dönsku, hliðstætt Karl.

  • Karlotta

    úr frönsku, hliðstætt Karl.

  • Karólína

    úr dönsku, hliðstætt Karl.

  • Kata

    stytting á Katrín.

  • Katla

    af ketill, eldfjallið Katla.

  • Katrín

    úr grísku: hin hreina. 25/11. Katrín helga, verndardýrlingur heimspekinnar.

  • Ketilríður

    af Ketill og fríður.

  • Kiddý

    stytting á nöfnum sem byrja á Krist-.

  • Kirstín

    dönsk mynd af Kristín.

  • Klara

    úr latínu, hin skæra, bjarta. 12/8. heilög Klara frá Assisi, d. 1253.

  • Kolbrá

    dökk á brún, dökk augu.

  • Kolbrún

    dökk á brún og brá.

  • Kolfinna

    dökkleit Finna (= kona).

  • Kolfreyja

    dökkhærð kona.

  • Kolþerna

    dökkleit þerna, kona.

  • Krista

    úr þýsku eða dönsku, af Kristín.

  • Kristey

    samsett af Krist- og -ey, auðna, gæfa Krists.

  • Kristbjörg

    sem Kristur bjargar.

  • Kristborg

    vörn Krists.

  • Kristensa

    danskt nafn leitt af Krist-.

  • Kristfríður

    sem Kristur ann.

  • Kristgerður

    vörn Krists.

  • Kristín

    úr latínu, Christiana, sem þýðir kristin. 24/7. heilög Kristín frá Bolsena, d. 304.

  • Kristjana

    dregið af Kristján, og merkir kristin.

  • Kristlaug

    björt sem Kristur.

  • Kristmunda

    gjöf eða vörn Krists.

  • Kristný

    sem Kristur yngir.

  • Kristólína

    samsett af Krist- og Ólína.

  • Kristrún

    leyndardómur, eða vinátta Krists.

  • Kristveig

    máttur Krists.

  • Kristþóra

    samsett af Kristur og -þóra.

  • Lára

    úr latínu, af Lárus: lárviður.

  • Lárey

    samsett af forliðnum Lár-, lárviður og viðliðnum -ey: auðna.

  • Laufey

    ljúf auðna, gæfa. Laufey hét móðir Loka.

  • Lauga

    stytting á -laug, hrein.

  • Laugheiður

    samsett, báðir liðir nafnsins merkja hið sama: björt og hrein.

  • Lea

    úr hebresku. Lea hét kona Jakobs (1. Mós. 29,21-30).

  • Lena

    stytting á Magdalena eða Helena.

  • Leikný

    sem leikur yngir. Leikný hét ástkona Þorgeirs Ljósvetningagoða.

  • Líf

    líf.

  • Lilja

    lilja. Önnur merking: Lifandi trú.

  • Lína

    stytting á Karólína og hliðstæðum nöfnum.

  • Línbjörg

    lín, hör, kvenkenning, og -björg, hjálp.

  • Lind

    lind.

  • Linda

    úr þýsku: linditré.

  • Lindís

    lín, þ. e. hör og dís.

  • Líney

    lín, hör, og -ey: auðna.

  • Líneik

    kona.

  • Línhildur

    lín, hör og -hildur, valkyrja, kona.

  • Lísa

    stytting á Elísabet.

  • Lísbet

    dönsk stytting á Elísabet.

  • Lív

    sjá Líf.

  • Ljósbjörg

    sem ljósið bjargar.

  • Ljósbjört

    björt sem ljós.

  • Ljósbrá

    ljós og brá, auga.

  • Ljótunn

    ljót: björt, og -unn: elskuð.

  • Lóa

    lóa.

  • Lofn

    ástmær. Gyðjuheiti. “Lofn, hun er svo mild og góð til áheita, að hún fær leyfi af Alföður eða Frigg til manna samgangs, kvenna og karla, þótt áður sé bannað eða þvertekið; fyrir því er af hennar nafni lof kallað og svo það, er lofað er mjög af mönnum,” segir Snorri Sturluson.

  • Loftey

    samsett af Loftur og -ey, auðna.

  • Lofthildur

    samsett af Loftur og Hildur.

  • Loftveig

    samsett af Loftur og -veig: styrkur.

  • Lovísa

    úr frönsku, af Louis: Lúðvík: vígamaður.

  • Lukka

    hamingja.

  • Lydía

    latína: frá Lydíu (landsvæði í Litlu Asíu).

  • Lyngheiður

    lyng og -heiður: björt.

  • Lyngdís

    lyng og -dís.

  • Lyngný

    lyng og -ný.

  • Magdalena

    úr grísku, viðurnefni: frá Magdölum (í Galíleu).

  • Magga

    stytting á Margrét, Magnea o. þ. l.

  • Magna

    úr latínu: mikil, máttug.

  • Magndís

    máttug dís.

  • Magnea

    hin mikla, hliðstætt Magnús.

  • Magnfríður

    máttug og elskuleg.

  • Magnhildur

    máttug kona eða styrjöld.

  • Magnína

    af Magnús, mikill.

  • Magnúsína

    af Magnús, mikill.

  • Magný

    máttug og ung eða sem máttur yngir.

  • Magnþóra

    samsett af Magn- og -þóra. máttug þóra.

  • Málfríður

    fegurð máls.

  • Málhildur

    mál og -hildur, kona eða orrusta.

  • Málmfríður

    fegurð málmsins.

  • Maren

    tökunafn úr dönsku, stytting á Marina ´af hafi´.

  • Máney

    kvennkynsútgáfa af nafninu Máni: tungl, máni, með viðliðnum -ey: ey. )

  • Marey

    myndað af forliðnum Mar- og viðliðnum –ey.

  • Margrét

    úr grísku: perla. 20/7. heilög Margrét frá Antíokíu (d. 300), á hana var heitið í barnsnauð.

  • Margunnur

    orrusta hafsins.

  • Marheiður

    birta hafsins.

  • María

    grísk mynd hebreska nafnsins Mirjam: hin fagra.2/2.kyndilmessa. 25/3. Boðunardagur Maríu.

  • Maríanna

    algeng frönsk samsetning nafnanna Maríu og Anna. Maríanna er persónugervingur Frakklands og frönsku þjóðarinnar.

  • Marin eða Marín

    úr latínu Marina: af hafi.

  • Marsibil

    fornt nafn, merking óþekkt.

  • Marta

    úr hebresku: húsfreyja. (Lúkas 10,38).

  • Matthea

    af Matthías: gjöf Guðs.

  • Matthildur

    úr þýsku: hetja.14/3. heilög Matthildur, þýsk drottning d. 968.

  • Mekkín

    merking óþekkt. Sagt er að kona af Austurlandi, sem hertekin var í Tyrkjaráninu hafi eftir heimkomuna skírt dóttur sína Mekkín eftir húsmóður sinni í Barbaríinu. Etv. er nafnið dregið af nafni borgarinnar Mekka.

  • Melinda

    samsett af Mel- (t.d. frá Melanie eða Melissa), með -inda í endann.

  • Melkorka

    úr írsku: ambátt Curcags dýrlings. Melkorka var móðir Ólafs pá í Hjarðarholti.

  • Metta

    dönsk stytting á Margrét.

  • Mist

    er fornt valkyrjuheiti.Giskað hefur verið á tengsl við sænsku sögnin mista, í dönsku miste: missa, tapa, og að nafnið merki þá ´sú sem veldur missi´.

  • Mjallhvít

    hvít sem mjöll.

  • Mjöll

    snjór.

  • Móeiður eða Móheiður

    hugbjört.

  • Móna

    algeng gælumynd af nafninu Mónika. En Móna getur einnig verið tökunafn úr ensku þar sem það á rætur að rekja til írska nafnsins Muadhnait, leitt af nafnorðinu muadh ´tiginn´.

  • Móníka

    úr grísku: ein. 4/5. Móníka, móðir Ágústínusar kirkjuföður, d. 387.

  • Munda

    stytting á Guðmunda o.þ.l.

  • Myrra

    ritmynd af Mirra.(Mirra Ilmefni.) Gæti einnig verið tökunafn úr ensku Mira, Mirra, stytting á Miriam.

  • Nadía

    von.

  • Nanna

    úr norrænni goðafræði.Sennileg merking: hin hugrakka. Nanna hét kona Baldurs.

  • Natalía

    Nafn þetta er komið úr latínu og myndað af orðunum “dies natalis” sem merkir fæðingardagur (jólabarn).

  • Nereiður eða Neríður

    hress og björt. Nereiður hét ástkona Þórðar kakala.

  • Nikólína

    úr dönsku af Nikulás: sigur lýðsins.

  • Nína

    úr rússnesku: Anna litla.

  • Njóla

    nótt.

  • Norma

    úr latínu: regla.

  • Nótt

    sama orð og nótt tíminn frá kvöldlokum til morguns. Í Ála flekks sögu er sagt frá tröllkonunni Nótt. .

  • Oddbjörg

    hjálp vopnsins.

  • Oddfríður

    fegurð vopnsins.

  • Oddleif

    sem erfir vopn.

  • Oddgerður

    sú sem nýtur verndar vopnsins.

  • Oddný

    sem vopnin yngja.

  • Oddrún

    leyndardómur vopnsins.

  • Oddvör

    vörn vopnins.

  • Oktavía

    út latínu: hin áttunda.

  • Ólafía

    af Ólafur: sem erfir forfeðurna.

  • Olga

    úr rússnesku: Helga.

  • Ólína

    úr dönsku, dregið af Ólafur.

  • Ólöf

    sama nafn og Ólafur: sú sem erfir forfeðurna. Ólöf ríka Loftsdóttir á Skarði.

  • Ósk

    ósk.

  • Pála

    úr latínu, sama nafn og Páll, og merkir hin litla.

  • Páldís

    samsett af Páll og -dís.

  • Pálfríður

    samsett af Páll og -fríður: sem Páll ann.

  • Pálína

    af Páll.

  • Pálmey

    af Pálmey.

  • Pálmrún

    samsett af Pálmi og -rún.

  • Pálrún

    samsett af Páll og -rún.

  • París

    París, höfuðborg Frakklands, sem fékk nafn sitt frá fornum Keltneskum þjóðflokki er kallaður var Parisii.

  • Perla

    perla.

  • Petra

    úr dönsku, hliðstætt Pétur: klettur.

  • Petrea

    danskt nafn, af Pétur, klettur.

  • Petrína

    úr dönsku, af Pétur.

  • Petronella

    úr latínu, af Petronius.

  • Petrún eða Pétrún

    samsett af Pétur og -rún, leyndardómur.

  • Ráðhildur

    ráð og hildur: kona eða styrjöld.

  • Rafnhildur

    afbökun á Hrafnhildur.

  • Ragn-

    algengur forliður norrænna nafna dreginn af rögn, það er goð, máttarvöld.

  • Ragna

    stytting nafna, sem byrja á Ragn-.

  • Ragnheiður

    björt sem goðin.

  • Ragnhildur

    guðleg valkyrja eða styrjöld.

  • Rakel

    úr hebresku og merkir lambær. Rakel hét kona Jakobs (1.Mós. 29,6).

  • Rán

    hafið, gyðja hafsins.

  • Randíður

    af Ragnfríður: fegurð goðanna eða sú sem goðin unna.

  • Rannveig

    styrkur hússins.

  • Rebekka

    úr hebresku og merkir snara. Rebekka var kona Ísaks (1. Mós. 24,15).

  • Regína

    úr latínu: drottning. 5/9 heilög Regína píslarvottur d. 251.

  • Ríkey

    mikil, voldug gæfa.

  • Ronja

    Astrid Lindgren fann uppá því nafni fyrir Ronju Ræningjadóttur, hún tók það úr nafninu “Juronjaure” sem er stöðuvatn í Lepplandi,en nafnið Ronyah er þekkt í hebresku og merkir Guðs hamingja.

  • Rós

    rós

  • Rósa

    úr latínu: rós. Rósa Guðmundsdóttir, Vatnsenda-Rósa (d. 1855).

  • Rósalind

    úr ensku og þýsku: rós og -linda, linditré.

  • Rósmunda

    samsett af Rósa og -munda: gjöf eða vörn.

  • Rósbjörg

    samsett af Rósa og -björg: hjálp.

  • Rósborg

    samsett af Rósa og -borg: vörn.

  • Rósfríður

    fegurð rósar.

  • Róshildur

    samsett af Rósa og -hildur: kona, eða styrjöld.

  • Róslaug

    björt sem rós.

  • Rún

    leyndardómur eða vinkona. Kvenkenning.

  • Rúna

    stytting á nöfnum, sem enda á -rún, eða dregið af no. rúna: trúnaðarvinur, eiginkona.

  • Rut

    úr hebresku og merkir vinátta. Rut var formóðir Davíðs konungs (Rutarbók).

  • Saga

    saga.

  • Salbjörg

    vernd hússins.

  • Salgerður

    vörn hússins.

  • Salný

    kemur fyrir á 14. öld og virðist hafa tíðkazt síðan. Samsett af forliðnum Sal- og viðliðnum -ný.

  • Salóme

    úr hebresku, af Salómon: friður. Salóme hét móðursystir Jesú (Mark. 15,40).

  • Salvör

    vörn hússins.

  • Sandra

    úr ensku, stytting á Alexandra.

  • Sara

    úr hebresku og merkir drottning. Sara hét kona Abrahams og var ættmóðir Ísraelsmanna (1. Mós. 17,15).

  • Selma

    úr keltnesku og merki hin fagra.

  • Sesselja

    úr latínu, Cecilía, blind. 22/11. heilög Sesselja, (d. 230), verndardýrlingur tónlistarinnar.

  • Sif

    brúður, eiginkona. Ath. að eignarfall þessa nafn er: Sifjar. Sif hét kona Þórs.

  • Sig- og Sigur-

    algengur forliður norrænna nafna og merkir sigur eða orrusta.

  • Sigfríð

    fegurð sigursins eða orrustunnar, sama nafn og Sigfríður og Sigríður.

  • Siggerður

    vörn í orrustu.

  • Signý

    sú sem orrustan, eða sigurinn yngir.

  • Sigríður

    sama og Sigfríður: fegurð orrustunnar, eða sú sem orrustum ann.

  • Sigrún

    leyndardómur sigursins, eða orrustunnar.

  • Sigurást

    ást sem sigrar.

  • Sigurbirna

    samsett af forliðnum Sigur- og kvenmannsnafninu Birna, lagað eftir karlmannsnafninu Sigurbjörn.

  • Sigurbjörg

    hjálp orrustunnar, sigursins.

  • Sigurbjört

    birta, ljómi sigursins.

  • Sigurborg

    vörn í orrustu.

  • Sigurdís

    hollvættur orrustunnar.

  • Sigurey

    auðna sigursins.

  • Sigurfljóð

    sigursæl kona.

  • Sigurhanna

    samsett af Sigur- og Hanna.

  • Sigurhelga

    samsett af Sigur- og Helga.

  • Sigurjóna

    samsett af Sigur- og Jóna.

  • Sigurlaug

    björt í sigri, eða orrustu.

  • Sigurleif

    arfleið sigursins.

  • Sigurlilja

    samsett af Sigur- og Lilja.

  • Sigurlín

    samsett af Sigur- og -lín: hör, kvenkenning.

  • Sigurlína

    samsett af Sigur- og -lína.

  • Sigurósk

    samsett af Sigur- og ósk.

  • Sigurrós

    rós sigursins.

  • Sigurvina

    af Sigurvin, vinur í orrustu.

  • Sigurveig

    styrkur sigursins eða orrustunnar.

  • Sigurþóra

    samsett af Sigur- og Þóra.

  • Sigyn

    sú sem ann sigri. Sigyn var kona Loka.

  • Sigþóra

    samsett af Sig- og Þóra.

  • Sigþrúður

    sigursæl kona.

  • Silfá

    heimildir eru um nafnið frá síðari hluta 18. aldar og var það ritað Silpha. Nafnmyndin Sylva þekkist í Noregi sem hliðarmynd af Sylvia en er einnig talin mynduð beint af latneska nafnorðinu silva: skógur. Íslenska nafnið Silfá er lagað eftir þeirri nafnmynd.

  • Silja

    norræn mynd af nafninu Sesselja.

  • Silvía

    úr latínu, silva: skógur.

  • Sína

    stytting á Jensína og hliðstæðum nöfnum.

  • Sjöfn

    ást, ástargyðjan.

  • Skúla

    af Skúli, verndari.

  • Snjáfríður

    fögur sem snjór, sama og Snæfríður.

  • Snjólaug

    björt sem snjór.

  • Snót

    stúlka, kona.

  • Snæbjörg

    björgun í snjó.

  • Snæbjört

    björt sem snær.

  • Snæborg

    vörn í snæ.

  • Snædís

    heilladís í snjó.

  • Snæfríður

    fögur sem snjór, þekkist líka sem Snjáfríður.

  • Soffía

    úr grísku, sofía: viska. 30/9. heilög Soffía, d. 138.

  • Sól

    nafnið er ungt hér á landi. Að baki liggur nafnorðið sól ´lýsandi hnöttur; sólskin´. Af sama toga er forliðurinn Sól-.

  • Sólbjörg

    björg, hjálp sólar.

  • Sólbjört

    björt sem sól.

  • Sólborg

    vígi sólar.

  • Sóldís

    samsett úr nafnorðinu sól og viðliðnum -dís sem merkir heilladís.

  • Sóley

    gæfusól, sóley.

  • Sólný

    samsett af forliðnum Sól-, Sól, og viðliðnum -ný.

  • Sólrún

    -leyndardómur sólar. Solveig af Salveig, styrkur hússins.

  • Sólveig

    máttur sólar, eða ummyndun á Solveig.

  • Sonja

    úr rússnesku, sama nafn og Soffía.

  • Stefanía

    af Stefán sigursveigur, kóróna. Stefanía Guðmundsdóttir, leikkona (1876-1926).

  • Steina

    stytting á Stein-.

  • Steindóra

    hliðstætt Steindór.

  • Steingerður

    vörn steinsins.

  • Steinunn

    öldusteinn, eða sú sem steini ann. Steinunn gamla, landnámsmaður á Suðurnesjum.

  • Steinvör

    vörn steinsins. Steinvör Sighvatsdóttir, ein af mestu kvenskörungum Sturlungaaldar.

  • Steinþóra

    hliðstætt Steinþór.

  • Stella

    úr latínu: stjarna.

  • Stína

    stytting á Kristín.

  • Sturlína

    af Sturla, óeirinn maður.

  • Styrgerður

    vernd í orrustu.

  • Sumarlína

    samsett af Sumar- og -lína.

  • Sumarrós

    rós á sumri.

  • Sunna

    sól.

  • Sunnefa eða Sunneva

    úr ensku: gjöf sólar. 8/7. heilög Sunnefa, verndardýrlingur Björgvinjar.

  • Súsanna

    úr hebresku og merkir lilja. 11/8. heilög Súsanna, 3. öld.

  • Svala

    svala, fugl.

  • Svana

    af Svanur, eða stytting á Svan-.

  • Svanbjörg

    hjálp svansins.

  • Svanbjört

    björt sem svanur.

  • Svanborg

    vörn svansins.

  • Svandís

    hollvættur svansins.

  • Svanfríður

    fegurð svansins.

  • Svanhildur

    svanur og -hildur.

  • Svanhvít

    hvít sem svanur.

  • Svanlaug

    björt sem svanur.

  • Svava

    svavnesk, frá Schwaben.

  • Sveina

    stytting á Svein-.

  • Sveinbjörg

    samsett af Sveinn og -björg: hjálp sveinsins.

  • Sveinborg

    vörn sveinsins.

  • Sveindís

    heilladís sveinsins.

  • Sveinfríður

    sú sem sveininum ann.

  • Sveinlaug

    birta sveins.

  • Sveinrún

    samsett af Sveinn og -rún.

  • Sveinsína

    af Sveinn.

  • Sylvía

    sama og Silvía.

  • Sæbjörg

    björgun, hjálp á sæ.

  • Sædís

    heilladís á sæ.

  • Særún

    leyndardómur hafsins.

  • Sæunn

    hafalda, eða sú sem ann hafinu.

  • Táldís

  • Tanja

    stytting á nafninu Tatiania, sem er kvenkyns útgáfa rómverska nafnsins Tatianus, sem er dregið af rómverska nafninu Tatius, merking þess er óþekkt.

  • Tara

    dregið af Tara-hæð (teamhair) nálægt Dublin á Írlandi. Möguleg þýðing er hækkaður staður. Tara þýðir einnig stjarna á Sankrit.

  • Telma eða Thelma

    enskt skáldsögunafn frá 19.öld.

  • Thea

    stytting á Theódóra eða Dóróthea: gjöf Guðs.

  • Theódóra

    úr grísku: gjöf Guðs.28/4. Theódóra píslarvottur, d.304.

  • Tindra

  • upprunalega frá Svíþjóð: glitrar, skín, tindrandi fegurð.

  • Tinna

    steinn.

  • Todda

    stytting á Þor-, Þór-.

  • Tómasína

    af Tómas: tvíburi.

  • Torfhildur

    samsett af Torfi og -hildur. Torfhildur Hólm skáld (1845-1918).

  • Ugla

    að baki liggur fuglsheitið ugla. Aðalsöguhetjan í Atómstöðinni eftir Halldór Laxness heitir Ugla.

  • Úlfdís

    heilladís úlfsins.

  • Úlfheiður

    samsett af Úlfur og -heiður: björt.

  • Úlfhildur

    barátta, styrjöld úlfa.

  • Una

    hin hamingjusama.

  • Unnfríður

    sem Unnur elskar.

  • Unnur

    alda, eða hin elskaða.Unnur var dóttir Ægis.

  • Unnvör

    styrkur Unnar.

  • Urður

    ein örlaganornanna: fortíðin, hinar voru: Verðandi: Samtíðin og Skuld: framtíðin.

  • Úrsúla

    úr latínu: ung birna. 21/10. heilög Úrsúla, d. 238.

  • Vaka

    sem vakir.

  • Vala

    stytting nafna, sem byrja á Val-.

  • Valbjörg

    hjálp fallinna.

  • Valborg

    skjöldur.1/5. Valborgarmessa, hátíð Valborgar helgu, en hún var ensk konungsdóttir, d.779.

  • Valdís

    verndardís fallinna.

  • Valgerður

    vörn fallinna.

  • Valný

    samsett af Val- og -ný.

  • Valva

    líklega afbökun á “völva”: spákona.

  • Vébjörg

    björgun, hjálp helgistaðarins.

  • Védís

    hollvættur helgidómsins.

  • Veiga

    stytting á -veig: styrkur.

  • Véný

    sem helgidómurinn yngir.

  • Vera

    rússneska: og merkir: trú.

  • Verna

    úr þýsku: sterk, öflug vernd.

  • Veróníka

    úr grísku: sem veitir sigur. Síðar snúið upp á latínu og þýtt sem “sönn mynd”. 12/7. heilög Veróníka.

  • Vigdís

    heilladís orrustunnar, baráttunnar. Vigdís Finnbogadóttir, forseti Íslands 1980-1996.

  • Viktoría

    úr latínu: hin sigursæla. Viktoría Englandsdrottning (1819-1901).

  • Vilborg

    úr fornensku: hjálpfús.

  • Vildís

    vildardís.

  • Vilfríður

    forkunnar fögur.

  • Vilgerður

    frábær vernd.

  • Vilhelmína

    af Vilhjálmur: virðulegur hjálmur.

  • Vilný

    frábær og ung.

  • Villimey

    Villimey hefur verið þýtt sem viljasterk kona, Villi=Vilji (viljastyrkur) + Mey = kona.

  • Von

    von.

  • Vordís

    dís vorsins.

  • Völva

    spákona.

  • Ylfa

    úr sænsku: úlfynja.

  • Ýr eða Ýrr

    ýviður, bogi.

  • Yrsa

    óhemja eða birna, ef til vill er þetta norræn mynd nafnsins Úrsúla.

  • Þeba

    höfuðborg Böótíu, Fornegypta. Þetta var líka borg í Grikklandi rétt sunnan við Aþenu.

  • Þjóð-

    forliður norrænna nafna sem merkir mikil.

  • Þjóðbjörg

    mikil björg.

  • Þjóðhildur

    mikil -hildur: styrjöld eða valkyrja, kona.

  • Þóra

    af Þór.

  • Þóranna

    samsett af Þór og Anna, eða önnur mynd af Þórarna.

  • Þórarna

    sama nafn og Þórarinn: Þór og örn.

  • Þorbera

    Þór og bera: birna.

  • Þorbjörg

    hjálp Þórs. Þorbjörg Sveinsdóttir (1828-1903) ljósmóðir og kvenréttindafrömuður.

  • Þórdís

    heilladís Þórs.

  • Þórey

    gæfa Þórs.

  • Þórfríður

    sem Þór ann.

  • Þorgerður

    vernd Þórs.

  • Þórgunnur

    barátta Þórs.

  • Þórhalla

    hliðstætt Þórhallur.

  • Þórhanna

    samsett af Þór og -hanna.

  • Þórheiður

    björt sem Þór.

  • Þórhildur

    styrjöld, eða valkyrja Þórs.

  • Þórkatla

    hjálmur Þórs, hliðstætt Þorkell.

  • Þórlaug

    björt sem Þór.

  • Þórleif

    erfingi Þórs.

  • Þórný

    sem Þór yngir.

  • Þorsteina

    hliðstætt Þorsteinn.

  • Þórstína

    af Þorsteinn, eða samsett af Þór- og Kristín.

  • Þórunn

    sem Þór ann.

  • Þórveig

    styrkur Þórs.

  • Þrúður

    kona, stúlka. Þrúður var dóttir Þórs.

  • Þuríður

    sú sem Þór ann, eða sem nýtur verndar Þórs.

  • Þyri

    úr dönsku: helguð, eða vernduð af Þór. Þyri Danabót, drottning Gorms gamla í Hleiðru (10. öld).

  • Þöll

    fura.

  • Æsa

    af goðakyni.

  • Ögn

    sennilega hliðstætt Agnar, af sömu rót og agi, ógn eða: agnarsmá.

  • Örk

    örk, kista, skip (Nóa).

  • Ösp

    ösp.

• Aage

  Norrænt form af „Áki“ sem merkir „forfaðir“. Getur einnig merkt „plógmaður“ eða sá sem plægir akur.

• Aaron

  Úr hebresku og merkir sennilega hátt fjall eða háttsettur maður. Aaron var eldri bróðir Mósesar samkvæmt Biblíunni og einn af spámönnunum skv. Islamstrú. Á Íslandi er rithátturinn „Aron“ oftast notaður, en ritmyndin „Aaron“ var samþykkt árið 2013 af mannanafnanefnd.

• Abel

  Úr hebresku, upphaflega Havel sem merkti „andadráttur“. Abel var annar sonur Adams og Evu samkvæmt Biblíunni og var myrtur af eldri bróður sínum, Kain.

• Abraham

  Hebreska og merkir faðir margra (þjóða). Nafnið kemur úr Biblíunni (1.Mós.17/5) og er upphaflega Abram, en samkvæmt Biblíunni breytti Guð því. Frægir einstaklingar sem bera nafnið eru Abraham úr Biblíunni og Abraham Lincoln, fyrrverandi forseti Bandaríkjanna.

• Adam

  Hebreska og merkir maður, manneskja (1.Mós.2,7). Samkvæmt Biblíunni var Adam skapaður úr jörðinni og var fyrsti maðurinn, ásamt konu sinni, Evu.

• Addi

  Oft stytting ýmsum karlmannsnöfnum, t.d. Arnar, Arnór, Arngrímur, Arnfinnur, Aðalsteinn, Andrés og Örn.

• Adel

  Ritháttur af „Adil“, sem kemur úr arabísku og merkir réttlátur eða heiðarlegur.

• Adíel

  Hebreskt nafn sem merkir prýði eða skraut Guðs.

• Adolf

  Úr þýsku, adalwolf sem merkir “göfugur úlfur”.

• Adólf

  Úr þýsku, adalwolf sem merkir “göfugur úlfur”.

• Adrían

  Af Hadrianus: frá Hadria. Hadria var bær í norður Ítalíu. Adríahafið hefur nafn sitt þaðan, en það er hafið sem skilur að Ítalíu og Balkanskagann. Sjö páfar hafa borið þetta nafn.

• Adríel

  Úr hebresku og merkir „guðs hjörð“.

• Aðal-

  Forliður samsettra nafna og merkir eðal, göfugur.

• Aðalberg

  Göfugur bjargvættur.

• Aðalbergur

  Göfugur bjargvættur.

• Aðalbert

  Önnur mynd nafnsins Albert. Það merkir göfugur og bjartur.

• Aðalbjörn

  Göfugur björn

• Aðalborgar

  Samsett úr „Aðal-“ sem merkir göfugur og „-borgar“ sem merkir vörn, skjól eða borg.

• Aðalgeir

  Göfugt spjót, vopn.

• Aðalmundur

  Göfug gjöf, eða vörn.

• Aðalsteinn

  Göfugur steinn, norræn mynd engilsaxnesks nafns, Ethelstan.

• Aðólf

  Ritháttur nafnsins „Adólf“. Úr þýsku, adalwolf sem merkir “göfugur úlfur”. Samþykkt af mannanafnanefnd árið 2008.

• Aðils

  Göfugur gísl, fornsænskt konungsnafn.

• Agnar

  Norrænt nafn dregið af agi: ógn, og -arr sem er stytting á fornnorrænu orði harjaR: hermaður. Í norrænum málum merkir nafnið sterkur eða þungur og var því oft gefið sonum járnsmiða.

• Agni

  Norrænt nafn skylt nafninu Agnar. Einn konunga Ynglinga, norrænnar konungsættar, bar nafnið Agni. Vert er að benda á að nafnið Agni aftur á bak, er Inga. Eins fyrirfinnst nafnið líka í Sanskrít, en Agni er einn af aðalguðunum úr Vedaritunum; guð eldsins og viskunnar.

• Albert

  Úr þýsku, dregið af aðal, göfugur, og bjartur eða borinn: ættgöfugur. Frægir sem borið hafa nafnið eru til að mynda Albert Einstein, vísindamaður.

• Aldar

  Uppruni ókunnur. Gæti verið karlkynsmynd af kvenmannsnafninu Alda, sem merkir „sjávaralda“, eða dregið af „öld“.

• Alex

  Styttri mynd af nafninu Alexander. Dregið af gríska orðinu alexo, að verja eða hjálpa.

• Alexander

  Úr grísku: verndari, eða bjargvættur manna. Frægir sem borið hafa nafnið eru til að mynda Alexander mikli, konungur Makedóníu til forna (d. 323 f.Kr.) og Alexander Graham Bell, sem meðal annars fann upp símann.

• Alexíus

  Annar ritháttur af gríska nafninu Alexios, sem merkir „verndari“.

• Alfons

  Nafnið kemur úr þýsku og er upphafleg mynd þess er Adelfuns, þar sem adel- merkir göfugur og -funs reiðubúinn eða viðbúinn. Frægir sem borið hafa nafnið eru til að mynda barnasöguhetjan Alfons Åberg, betur þetktur á Íslandi sem Einar Áskell. Nafnið er líka algengt í spænsku- og portúgölskumælandi löndum í myndinni Alfonso og báru margir göfugir menn í Portúgal nafnið á miðöldum.

• Alfred

  Úr ensku: álfur- og friður, eða álfur og ráð. Frægir sem borið hafa nafnið eru meðal annars Alfred Nobel, sem fann upp dínamítið og Nobel-verðlaunin eru nefnd eftir og Alfred Hitchcock, kvikmyndagerðamaður og leikstjóri.

• Alfreð

  Úr ensku: álfur- og friður, eða álfur og ráð. Frægir sem borið hafa nafnið eru meðal annars Alfred Nobel, sem fann upp dínamítið og Nobel-verðlaunin eru nefnd eftir og Alfred Hitchcock, kvikmyndagerðamaður og leikstjóri.

• Ali

  Ali kemur úr arabísku og merkir „hinn upphafni“ eða „hinn háleiti“. Ali var frændi og tengdasonur Múhammeðs og mikilvæg persóna í Islamstrú. Frægir sem borið hafa nafnið Ali eru til dæmis Ali Baba og ræningjarnir fjörutíu, Muhammed Ali, hnefaleikakappi og að sjálfsögðu Ali G, ádeilukarakter og sjónvarpsstjarna.

• Allan

  Merking nafnsins er á reiki. Nafnið kemur ensku eða keltnesku. Á bretónsku merkir nafnið „refur“ á götumáli, en upphaflega merkti það sennilega „dádýr“. Á írsku merkir nafnið „lítill steinn“ og á skoskri gelísku „myndarlegur“ eða „fallegur“. Frægir sem borið hafa nafnið eru til dæmis rithöfundurinn Edgar Allan Poe.

• Alli

  Yfirleitt gælunafn fyrir nöfn sem byrja á Aðal- eða Al-, svo sem Aðalsteinn eða Alfreð. Samþykkt af mannanafnanefnd árið 2013.

• Almar

  norrænt nafn, sennilega álmur, tré, sem notað var í boga, og -arr: hermaður.

• Alrekur

  Samsett úr forliðnum Al- og viðskeytinu -rekur sem sennilega er dregið af „ríkur“.

• Alvar

  Samsett úr forliðnum Al- og viðskeytinu -rekur sem sennilega er dregið af „ríkur“.

• Amos

  Hebreskt Biblínafn höfundar Amosbókar. Nafnið merkir “að bera; að halda á.“

• Ámundi

  ágæt vörn.

• Andrés

  úr grísku og merkir karlmannlegur.Andrés postuli er verndardýrlingur Skota.30/11. Andrésarmessa (Jóh.1,40).

• Andri

  andstæðingur, eða skíðamaður.

• Angantýr

  fornt norrænt nafn og merkir eftirlætis goð.

• Annas

  úr hebresku.

• Anton

  stytting latneska nafnsins Antoníus, sem merkir ómetanlegur. 17/1. heilagur Antóníus, stofnandi fyrsta kristna klaustursins (d.356).

• -ar

  algengur viðliður norrænna nafna, dreginn af fornnorrænu orði: harjaR, sem merkir hermaður.

• Árelíus

  úr latínu: gullinn.

• Ari

  örn.

• Arinbjörn

  arinn: heimili, og björn.

• Ármann

  ármaður: umboðsmaður.

• Arn-

  algengur forliður nafna í merkingunni örn, eða arinn, sem er heimiliskenning.

• Arnaldur

  sá sem hefur mátt arnarins.

• Arnar

  dregið af örn.

• Arnbjörn

  myndað af forliðnum arn-, sem merkir örn eða heimili, og viðliðnum björn sem merkir bjarndýr.

• Arnfinnur

  arinn og Finnur: (finnskur-) maður.

• Arngeir

  vopn heimilisins.

• Arngrímur

  örn, eða arinn, og grímur: dulbúinn maður.

• Árni

  dregi af örn. Árni Magnússon (1663-1730) handritasafnari.

• Arnkell

  -kell er sama og ketill í merkingunni hjálmur, hjálmur heimilisins.

• Arnlaugur

  ljómi heimilisins.

• Arnleifur

  erfingi heimilisins.

• Arnljótur

  -ljótur er dregið af fornnorrænu orði sem merkir bjartur, ljós: birta heimilisins. Á fyrstu öldum Íslandsbyggðar var Ljótur eitt algengasta nafn hér á landi.

• Arnmundur

  vörn heimilisins.

• Arnoddur

  vopn heimilisins.

• Arnór

  samsett af örn eða arinn og Þór.

• Arnviður

  -viður: skógur tré.

• Arnþór

  örn eða arinn og Þór.

• Aron

  úr hebresku og þýðir sennilega hinn sterki.

• Ársæll

  farsæll.

• Arthúr

  enskt nafn af keltneskum uppruna og merkir víðfrægur og voldugur.

• Arviður

  sama og Arnviður.

• Ás-

  algengur forliður nafna í merkingunni goð, máttarvöld, Guð.

• Ásbjörn

  guðlegur björn.

• Ásgeir

  vopn goðanna. Ásgeir Ásgeirsson, 2. forseti íslenska lýðveldisins (1952-1968).

• Ásgrímur

  gríma goðanna.

• Áskell

  hjálmur Guðs.

• Áslákur

  leikur máttarvaldanna.

• Áslaugur

  bjartur sem Guð.

• Ásmundur

  vernd eða gjöf Guðs.

• Ásólfur

  -ólfur: úlfur.

• Ástgeir

  vopn ástarinnar, eða vopn Guðs.

• Ástmar

  Ást- eða Ás- og -mar: frægur.

• Ástráður

  ráð, stjórn máttarvaldanna.

• Ástvaldur

  máttur ástarinnar, eða Guðs.

• Ástþór

  ást- og Þór.

• Atli

  fornnorrænt nafn, sennilega dregið af nafni Húnakonungsins illræmda, Attila, en nafn hans þýðir að líkindum faðir. Norrænir menn tengdu það hins vegar öðru orði, sem merkir harðvítugur, harðger, skylt ötull.

• Auðbergur

  auðnu- bergur: bjargvættur.

• Auðólfur

  auðnu, gæfu úlfur.

• Auðun eða Auðunn

  sá sem gæfan ann. Óðinsheiti.

• Axel

  forn dönsk mynd hebreska nafnsins Absalon (: friðarfaðir).

• Ágúst

  Úr latínu Augustus: virðulegur, göfugur. Upphaflega heiðurstitill, sem Ágúst keisari, stofnandi rómverska keirsaraveldisins, tók upp. Mánuðurinn „ágúst“ er nefndur til heiðurs Ágústi keisara, en hann valdi þann mánuð vegna mikilla sigra sinna í ágústmánuði.

• Áki

  forfaðir, ái.

• Álfgeir

  Vopn álfa. Geir þýðir spjót.

• Álfur

  Huldumaður. Álfur egðski landnámsmaður, af nafni hans er dregið nafnið Ölfus.

• Baldur

  hugrakkur, djarfur. Hinn hvíti ás norrænnar goðafræði. Nafn þetta varð afar vinsælt á Norðurlöndunum og Þýskalandi á 19.öld.

• Baldvin

  djarfur vinur. Margir krossfarakonungar hétu þessu nafni. Baldvin Einarsson, lögfræðingur og ritstjóri (1801-1833).

• Bambi

  litla barn.

• Barði

  skeggjaður maður.

• Bárður

  sá sem ann orrustum.

• Beinteinn

  sverð.

• Benedikt

  latína og merkir blessaður. 30/8. heilagur Benedikt frá Núrsíu. Benedikt Sveinbjarnarson Gröndal skáld (1826-1907).

• Benjamín

  hebreska: hamingjusonur (1. Mós. 35,18).

• Benóní

  hebreska: harmasonur (1. Mós. 35, 18, 24).

• Bent

  danskt nafn, sama og Benedikt.

• Bergfinnur

  (finnskur) bjargvættur.

• Bergmann

  hjálparmaður. Bergmann er annað algengasta viðurnefni á Íslandi.

• Bergmundur

  verndari.

• Bergsteinn

  steinn, sem bjargar.

• Bergsveinn

  sveinn, sem bjargar.

• Bergur

  bjargvættur.

• Bergvin

  vinur, sem bjargar.

• Bergþór

  bjargvættur og Þór.

• Bernharð

  sjá Bernharður.

• Bernharður

  fornþýskt nafn og merkir sterkur sem björn. 20/8. heilagur Bernharður frá Clairvaux, d.1153.

• Bernódus

  úr rímum, merking óþekkt, nema Bern- er skylt björn.

• Bersi

  björn.

• Bertel

  þýskt nafn, sem merkir frægur. Dansk

  íslenski myndhöggvarinn Bertel Thorvaldsen (1768-1844).

• Bessi

  björn.

• Betúel

  úr hebresku (1. Mós. 22,22).

• Birgir

  fornsænka, sá sem bjargar, verndar.

• Birkir

  dregið af birki.

• Birnir

  af björn.

• Bjargmundur

  verndari.

• Bjarkar

  Nafnið er trúlega myndað með hliðsjón af kvenmannsnafninu Björk með viðskeytinu -ar: hermaður.

• Bjarki

  annað hvort dregið af birki, eða merkir: lítill björn.

• Bjarnfinnur

  samsett af Björn og Finnur.

• Bjarnfreður

  sá sem björn verndar.

• Bjarnhéðinn

  bjarnarfeldur.

• Bjarni

  dregið af björn. Bjarni Pálsson, landlæknir (1719-1779).

• Bragi

skáldskapur, skáldskaparguð.

• Breki

brim, boði.

• Harri

höfðingi, konungur. Nafn þetta kemur fyrir örfáum sinnum að fornu. Það varðveitist             einnig í bæjarheitinu Harrastöðum.

• Hárekur

göfugur leiðtogi.

• Heiðmundur

  björt gjöf, eða bjartur verndari.

• Heiðrekur

  bjartur höfðingi.

• Heimir

  fornsögunafn, ef til vill skylt heimur eða no. heimi: heimili.

• Helgi

  helgur, heilagur. Helgi magri, landnámsmaður í Kristnesi.

• Henning

  úr þýsku eða frísnesku, sennilega afbökun á Jóhannes.

• Herbert

  bjartur, skínandi hermaður. Norrænt nafn, mikið notað á Englandi.

• Herbjörn

  her og björn.

• Hergeir

  her og geir, vopn.

• Hergils

  her og gísl.

• Herjólfur

  her-úlfur.

• Hermann

  hermaður.

• Hermóður

  hugaður hermaður.

• Hermundur

  gjöf eða vörn hers.

• Hersir

  herforingi.

• Hersteinn

  her og steinn.

• Hersveinn

  her og sveinn.

• Hervaldur

  veldi hers.

• Hervarður

  sá sem nýtur herverndar.

• Hildibrandur

  af hildur: orrusta og brandur: sverð.

• Hildimundur

  gjöf eða vörn orrustunnar.

• Hildingur

  hermaður.

• Hildir

  hermaður.

• Hildiþór

  orrustu Þór.

• Hilmar

  úr sænsku, af hilm: hjálmbúinn og -ar: hermaður.

• Hilmir

  fornsagnanafn: maður með hjálm. Konungur.

• Hinrik

  úr þýsku: Heinrekur: sá sem er valdamikill heima.

• Hjálmar

  hjálmur.

• Hjálmtýr

  hjálmur og týr: goð, hetja, eða þjónn. Hermannakenning.

• Hjálmur

  hjálmur.

• Hjalti

  af sverðshjalt: handhlíf á sverði.

• Hjörleifur

  sem erfir sverð. Hjörleifur fóstbróðir Ingólfs Arnarsonar.

• Hjörtur

  hjörtur.

• Hjörtþór

  hjörtur og Þór.

• Hjörvar

  sem nýtur verndar hjörs: sverðs.

• Hlíðar

  hlíð og -ar: hermaður.

• Hlífar

  hermaður, sem hlífir, verndar.

• Hlini

  úr ævintýrum, ef til vill veik mynd af trjáheitinu Hlynur. Önnur mynd nafnsins er Hlyni.

• Hlynur

  hlynur, tré, algengt í kenningum.

• Hlöðver eða Hlöðvir

  vígamaður.

• Hnikar

  Óðinsheiti og merkir bardagamaður.

• Holgeir

  dönsk mynd nafnsins Hólmgeir.

• Hólmar

  hómur, vígvöllur og -ar: hermaður.

• Hólmgeir

  vopn á vígvelli.

• Hólmgrímur

  dulbúinn maður á vígvelli.

• Hólmkell

  hólmur og ketill: hjálmur.

• Hólmsteinn

  hólmur og steinn.

• Hrafn

  hrafn. Hrafn Sveinbjarnarson á Hrafnseyri (d.1213).

• Hrafnkell

  hrafn og ketill: hjálmur.

• Hrannar

  af hrönn: alda, og -ar: hermaður. sjómaður, sæfari.

• Hreggviður

  hregg: stormur, og viður: tré, fornsagnanafn, sem á síðari tímum birtist sem föðurnafn Jóns Hreggviðsson (f. 1650).

• Hreiðar

  frægur, röskur hermaður.

• Hreiðmar

  frægur, maður.

• Hreinn

  hreindýr.

• Hringur

  hringur, baugur.

• Hróar

  af hróður: frægð, og -ar: hermaður.

• Hróbjartur

  frægur og bjartur.

• Hróðmar

  frægur maður.

• Hrói

  ef til vill stytting á Hróð-. Hinn frægi.

• Hrólfur

  frægur úlfur.

• Hrollaugur

  af hróð- laugur: frægur og bjartur.

• Hugi

  hugaður maður.

• Huginn

  annar af hröfnum Óðins.

• Huldar

  myndað af kvennafninu “Hulda” sem merkir leynd og viðskeytinu “ar” sem merkir hermaður.

• Húnbogi

  hún: bjarnardýrsungi, og bogi. Forliðurinn gæti líka átt við þjóðina Húna.

• Hængur

  fiskheiti.

• Höður

  vígamaður, eða maður frá Haðalandi í Noregi.

• Högni

  verndari.

• Hörður

  annað hvort: hinn harði, eða: maður frá Hörðalandi (fylgi í Noregi).

• Höskuldur

  gráhærður maður.

• Illugi

  illskeyttur maður.

• Indriði

  einförull maður.

• Ing-

  algengur forliður norrænna nafna, dreginn af Ingi eða Yngvi, sem merkir konungur eða ættfaðir og er Freys- heiti.

• Ingi

  konungur, eða ættfaðir.

• Ingiberg

  sjá Ingibergur.

• Ingibergur

  sá sem konungur bjargar.

• Ingibjartur

  skínandi konungur.

• Ingibjörn

  björn konungs.

• Ingileifur

  erfingi konungs.

• Ingimar

  Ingi og -mar: frægur konungur.

• Ingimundur

  gjöf eða vörn konungs.

• Ingjaldur

  af Ingvaldur: máttur konungs.

• Ingólfur

  úlfur konungs. Ingólfur Arnarson, fyrsti landnámsmaður á Íslandi.

• Ingvaldur

  máttur konungs.

• Ingvar

  hermaður konungs.

• Ingvi

  sama og Yngvi, konungur.

• Ingþór

  Ingi og Þór.

• Ísak

  úr hebresku og merkir hlátur. Ísak var sonur Abrahams og Söru (1. Mós. 17,17).

• Ísidór

  úr grísku: gjöf gyðjunnar Ísisar.

• Íslaugur

  Ís-bjartur.

• Ísleifur

  ís og leifur: erfingi. Hugsanlegt er að forliðurinn Ís sé dreginn af forna orðinu Ísarn, sem merkir járn. Ísleifur Gissurarson, biskup í Skálholti (1056-1080).

• Ísleikur

  ísa-leikur.

• Ísólfur

  ís og úlfur.

• Ívar

  annað hvort ýviður, viðarheiti, og -ar: hermaður, þ. e. hermaður vopnaður ýviðarboga, eða dregið af Ívi: sækonungur og -ar.

• Jafet

  úr hebresku og merkir fagur. Einn sonur Nóa hét Jafet.

• Jakob

  úr hebresku og þýðir sá sem heldur um hælinn (1. Mós. 25,26).

• Janus

  rómverskt goð með tvö andlit, fram og aftur. Mánuðurinn janúar er kenndur við Janus.

• Jason

  hetja í grísku goðafræðinni.

• Jarl

  valdsmaður.

• Játvarður

  sama nafn og Eðvarð. Úr engilsaxnesku Eadweard: sá sem nýtur verndar auðnu, hamingju.

• Jens

  dönsk mynd nafnsins Jóhannes.

• Jes

  úr dönsku, stytting á Jóhannes.

• Jóakim

  úr hebresku: Drottinn reisir við. 16/8. Jóakim í Nasaret, faðir Maríu meyjar.

• Jóel

  úr hebresku: Drottinn er Guð.

• Jóhann

  stytting á Jóhannes.

• Jóhannes

  úr hebresku: Jochanan: Drottinn er náðugur (Matt. 3,1 og 4,21). 24/6. Jóhannes skírari. 27/3. Jóhannes postuli.

• Jón

  norræn mynd nafnsins Jóhannes. Jón Sigurðsson, forseti (1811-1879). 23/4. Jón Ögmundsson helgi Hólabiskup (d. 1121).

• Jónas

  grísk mynd hebreska nafnsins Jonah, sem merkir dúfa. Jónas Hallgrímsson, skáld (1807-1845).

• Jónatan

  úr hebresku Drottinn gaf (1. Sam. 18, 1-4).

• Jónbjörn

  Jón og Björn.

• Jóngeir

  samsett af Jón og Geir.

• Jónmundur

  samsett af Jón og -mundur: gjöf.

• Jósafat

  úr hebresku: Drottinn hefur dæmt.

• Jósef

  úr hebresku, Drottinn mun auka. 19/3. Jósef, faðir Jesú.

• Jósep

  sama og Jósef.

• Jósteinn

  jór: hestur, og steinn.

• Júlíus

  út latínu og merkir unglingur. Júlímánuður er heitinn eftir Júlíusi Sesar.

• Júníus

  dregið af Júní-mánuði, sem aftur dregur nafn af Júnó, konu Júpiters.

• Jökull

  jökull.

• Jörgen

  dönsk mynd nafnsins Georg.

• Jörundur

  norrænt nafn af jara: orrusta. Líkleg merking stríðsmaður.

• Kalman eða Kalmann

  úr írsku: lítil dúfa.

• Karel

  slavnesk mynd nafnsins Karl.

• Kári

  norrænt nafn og merkir hrokkinhærður. Nafnið er einnig notað sem persónugervingur vinds.

• Karl

  karlmaður.

• Karvel

  úr riddarasögum, merking óviss.

• Ketill

  hjálmur, ketill.

• Kjartan

  úr írsku (mýrkjartan) merkir e. t. v. herkonungur.

• Klemens

  úr latínu: mildur. 23/11. heilagur Klemens frá Alexandríu.

• Klængur

  norrænt nafn: fastheldinn.

• Knútur

  norrænt nafn og merkir hnútur. 10/7. Knútur helgi, Danakonungur (d. 1086).

• Koðrán

  annað hvort írskt nafn, eða önnur mynd nafnsins Konráð.

• Kolbeinn

  svartfættur maður.

• Konráð

  úr þýsku: djarfráður maður.

• Kormákur

  úr írsku, merki líklega ökusveinn.

• Kornelíus

  rómverskt ættarnafn: göfugur, virtur.

• Kort

  úr þýsku og dönsku, stytting á Konráð.

• Kristberg

  sjá Kristbergur.

• Kristbergur

  Kristur og -bergur: bjargvættur.

• Kristbjörn

  Kristur og björn.

• Krister

  sænsk/dönsk útgáfa af Christer, sem er sama og Christian, sem á latínu þýðir kristinn maður. Sjá Kristján.

• Kristfinnur

  Kristur- og finnur.

• Kristgeir

  vopn Krists.

• Kristinn

  kristinn maður.

• Kristján

  úr grísku: kristinn maður. Tíu danakonungar hafa borið þetta nafn, og stuðlað að vinsældum þess hér á landi. Kristján Eldjárn, forseti Íslands (1968-1980)

• Kristjón

  Kristur og Jón.

• Kristleifur

  erfingi Krists.

• Kristmann

  maður Krists.

• Kristmar

  Kristur og -mar: frægur.

• Kristmundur

  gjöf eða vörn Krists.

• Kristófer

  úr grísku Krist-beri. 25/7. heilagur Kristófer, verndardýrlingur ferðamanna.

• Kristvin

  vinur Krists.

• Kristþór

  Kristur og Þór.

• Krummi

  krummi, hrafn.

• Lár

  uppruni óviss, ef til vill ´lárviður´.

• Lárus

  úr latínu: lárviður.

• Leifur

  erfingi, afkomandi.

• Leiknir

  leikinn maður.

• Lénharður

  úr þýsku, Leónard: harður sem ljón.

• Leó

  úr latínu: ljón. 11/4. Leó mikli, páfi.

• Leví

  úr biblíunni og þýðir sameinaður.

• Liljar

  Nafn þetta er myndað af kvennafninu Lilja og viðskeytinu -ar: hermaður.

• Loftur

  fleygur.

• Logi

  eldur.

• Lúðvík

  úr þýsku, sama nafn og Hlöðver: vígamaður.

• Lúkas

  dregið af latneska orðinu “lúx” sem þýðir ljós, “hinn bjarti”.

• Lúther eða Lúter

  úr þýsku. Marteinn Lúther, siðabótafrömuður (1483-1534).

• Lýður

  úr þýsku og dönsku: þjóðhetja.

• Maggi

  stytting á Magnús.

• Magni

  af megin: máttur, styrkir. Magni hét sonur Þórs.

• Magnús

  úr latínu: mikill. 16/4. Magnús helgi, Orkneyjarjarl.

• Máni

  máni, tungl. Þorkell máni i Reykjavík, sonur Ingólfs Arnarsonar.

• Már

  mávur.

• Marel

  líklega samsett af María og Elías.

• Margeir

  mar: hestur, eða sjór, og -geir: spjót, vopn.

• Margrímur

  mar, sjór eða hestur, og Grímur, dulbúinn maður.

• Marías

  líklega skylt Maríus: sjómaður.

• Marínó

  úr latínu dregið af Maríus.

• Maríus

  úr latínu: sjómaður.

• Markús

  úr latínu, dregið af nafni hernaðarguðsins Mars. 25/4. Markús guðspjallarmaður. Af nafninu Markús er dregið ættarnafnið Marx: Karl Marx (1818-1883).

• Marteinn

  úr latínu: herskár eða hugaður. 11/11. Marteinn helgi, biskup í Tours.

• Marvin

  úr ensku og þýsku. Gæti líka merkt vinur hests, eða hafs.

• Matthías

  grísk mynd hebreska nafnsins Mattheus: gjöf Guðs. Sr. Matthías Jochumsson, höfundur þjóðsöngs Íslendinga (1835-1920). 24/2. Matthías postuli.

• Meyvant

  sennilega þýskt, merking ókunn.

• Mikael

  hebreska: hver er líkur Guði? (Dan. 12,1). 29/9. Mikaelsmessa: Mikael erkiengill.

• Mímir

  jötunninn, sem viskubrunnurinn, Mímisbrunnur, var kenndur við.

• Mörður

  mörður. Sögupersóna Njálssögu, Mörður Valgarðsson, hefur gefið þessu nafni merkinguna svikari, lygari.

• Narfi

  grannur. Narfi var sonur Loka.

• Natan

  hebreska: gjöf Guðs. (2. Sam. 12).

• Níels

  dönsk mynd nafnsins Nikulás.

• Nikulás

  úr grísku: sigur lýðsins. 6/12. Nikulás biskup frá Mýra, sem gefið hefur jólasveinunum nafn (: Sankti Kláus).

• Nils

  stytting nafnsins Nikulás.

• Njáll

  úr írsku: hetja. Njáll á Bergþórshvoli.

• Njörður

  siglingaguð norrænnar goðafræði.

• Nóel

  komið úr orðasambandi sem merki dagur fæðingar (jól).

• Nói

  úr hebresku: langlífur (1. Mós. 6,9).

• Númi

  úr latínu, nafn á rómverskum konungi.

• Nökkvi

  bátur, skip.

• Oddbergur

  sem spjótið bjargar.

• Oddbjörn

  samsett af Oddur og Bjarni.

• Oddfreyr

  samsett af Oddur og Freyr.

• Oddgeir

  spjót.

• Oddi

  önnur mynd nafnsins Oddur.

• Oddleifur

  erfingi spjóts.

• Oddsteinn

  samsett af Oddur og steinn.

• Oddur

  oddur. Oddur Gottskálksson (d.1556) er þýddi Nýja testamentið á íslensku.

• Óðinn

  hinn almáttki áss.

• Ófeigur

  langlífur.

• Ólafur

  norrænt nafn: Áleifur: erfingi forfeðra. 29/7. Ólafur helgi, Noregskonungur.

• Olgeir

  ef til vill dönsk mynd nafnsins Hólmgeir, eða norrænt nafn: af Alu: vörn og -geri: spjót.

• Óli

  stytting á Ólafur.

• Oliver

  franskt nafn, sem merkir ólívutré.

• Ómar

  úr arabísku. Persneska skáldið Ómar Khayyám (d.1123).

• Ormar

  frægur ormur.

• Ormur

  ormur.

• Orri

  fuglsheiti.

• Óskar

  úr írsku: andstæðingur.

• Ósvald

  sjá Ósvaldur.

• Ósvaldur

  úr ensku, sama nafn og Ásvaldur: máttur, veldi goðanna.

• Óttar

  ógnvekjandi hermaður.

• Otti

  íslensk mynd nafnsins Ottó.

• Ottó

  úr þýsku: auðugur.

• Páll

  úr latínu: lítill. 29/6. Páll postuli.

• Pálmar

  samsett nafn: Páll og Mar(grét).

• Pálmi

  pálmatré.

• Patrekur

  úr írsku, merking ókunn. 17/3. Patrekur helgi, verndardýrlingur Íra (d. 492).

• Pétur

  úr grísku petros: klettur sem er þýðing arameiska nafnsins Kefas (Matt. 16, 18). 29/6. Pétur postuli.

• Prins

  prins.

• Rafael

  af Raphael, úr hebresku og merkir Guð hefur læknað.

• Rafn

  sama og Hrafn.

• Ragnar

  norrænt, af rögn: máttarvöld, goð, og -ar: hermaður. Ragnar konungur loðbrók.

• Ragúel

  hebreska, og merkir vinur Guðs.

• Randver

  hermaður með skjöld.

• Reginn

  guðlegur, eða konungur.

• Reimar

  úr þýsku, reginn og -mar: goð, frægur.

• Reynir

  reynitré.

• Ríkharður

  úr þýsku: voldugur.

• Róbert

  úr ensku og frönsku, sama nafn og Hróbjartur.

• Rósmundur

  Rós og -mundur: gjöf eða vörn.

• Rúdolf

  þýskt nafn: Hróðólfur frægur úlfur.

• Rúnar

  úr írsku: elskaður, ástmögur.

• Runólfur

  rún: leyndardómur og úlfur.

• Rúrik

  úr rússnesku, sama nafn og Hrærekur: frægur höfðingi.

• Rútur

  sama og Hrútur.

• Rögnvaldur

  máttur goðanna.

• Salgarður

  verdari húss. Fornsagnanafn.

• Salgeir

  Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Salómon

  hebreska, dregið af Shalom: friður. Salómon konungur (2. Sam. 12, 24).

• Salvar

  dregið af kvenmannsnafninu Salvör: vernd hússins.

• Samúel

  hebreska: Guð hefur bænheyrt (1. Sam. 1, 20).

• Sámur

  dökkleitur maður. Tíðkaðist frá upphafi og fram eftir öldum. Nafnið kemur fram í bæjarheitinu Sámsstöðum.

• Sandur

  Nafn þetta kemur fyrir á 15. öld, og mun það hafa borizt frá Noregi. Sennilega er það stytting á nafninu Alexander.

• Saxi

  líklega saxneskur maður, fremur en að það sé dregið af vopnsheitinu sax. Við son landnámsmanns er Saxahvoll kenndur.

• Semingur

  áður Sæmingur, maður af ætt Sáms. Kemur fyrir þegar á 10. öld, virðist hafa verið notað eitthvað fram á síðustu aldir, en mun þó hafa verið fátítt lengstum.

• Serkur

  brynja, skyrta. Kemur fyrir um 1100.

• Sesar

  (Cæsar) rómerskt ættarnafn, sem heitin keisari og Zar (: Rússakeisari) eru dregin af.

• Sigar

  bardagamaður. Fornsagnanafn.

• Sig- og Sigur-

  algengir forliðir norrænna nafna og merkja sigur, eða orrusta, styrjöld.

• Sigbjörn

  orrustu-björn.

• Sigfinnur

  orrustu Finnur (: maður).

• Sigfús

  fús, viljugur í orrustu. Algengt hér frá landnámsöld.

• Siggautur

  Óðinsheiti.

• Siggeir

  vopn í orrustu, eða sigur-vopn. Nafn þetta kemur fyrir í fornsögum, og það hefur verið notað að skírnarnafni síðustu öld og lengur.

• Sighjálmur

  Fornsagnanafn.

• Sighvatur

  hugaður í orrustu.

• Sigmar

  frægur í orrustu, eða sigri.

• Sigmundur

  vörn í orrustu. Algengt hér frá upphafi.

• Signar

  Kemur fyrir á 15. öld.

• Sigríkur

  sigur-voldugur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Sigsteinn

  orrustu-steinn.

• Sigtryggur

  traustur í orrustu.

• Sigtýr

  orrustu-Týr. Óðinsheiti. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Sigurbergur

  hjálp í orrustu.

• Sigurbjartur

  bjartur í sigri.

• Sigurbjörn

  sigur-björn.

• Sigurdór

  sigur og Þór.

• Sigurður

  vörður eða vernd í orrustu. Sigurður Breiðfjörð (1798-1846) skáld.Nafn þetta hefur mjög mikið verið notað frá landnámsöld. Árið 1910 var það þriðja algengasta karlmannsnafn á öllu landinu.

• Sigurfinnur

  sigursæll maður.

• Sigurgarður

  Í manntölunum 1855 og 1910.

• Sigurgeir

  sigur-vopn.

• Sigurgestur

  samsett af Sigur- og Gestur.

• Sigurgrímur

  Í manntölunum 1855 og 1910.

• Sigurgísli

  samsett af Sigur- og Gísli.

• Sigurgrímur

  dulbúinn í orrustu.

• Sigurhaddur

  Kemur fyrir í Gísla sögu Súrssonar um danskan mann.

• Sigurhans

  samsett af Sigur- og Hans.

• Sigurhjörtur

  samsett af Sigur og Hjörtur.

• Sigurjón

  sigur og Jón.

• Sigurkarl

  sigur- og Karl.

• Sigurlami

  Fornsagnanafn.

• Sigurlaugur

  bjartur í sigri, eða orrustu.

• Sigurleifur

  Í manntalinu 1910.

• Sigurliði

  sigursæll hermaður.

• Sigurlinni

  sigur og linni: ormur.

• Sigurmundur

  gjöf eða vörn sigursins.

• Siguróli

  samsett af Sigur- og Óli.

• Sigurpáll

  samsett af Sigur- og Páll.

• Sigursteindór

  samsett af Sigur- og Steindór.

• Sigursteinn

  sigur og steinn.

• Sigursveinn

  sigursæll sveinn.

• Sigurvaldi

  sá sem er máttugur í sigri.

• Sigurvin

  vinur í orrustu.

• Sigurþór

  sigursæll Þór.

• Sigvaldi

  sá sem er máttugur í sigri, eða orrustu.

• Sigvarður

  vörn í orrustu, sama og Sigurður.

• Sigþér

  sigur-þjónn. Óðinsheiti.

• Sigþór

  orrustu-Þór.

• Sindri

  af so. sindura: ljóma, gneista. Dvergsheiti. Sindri hét maður á 13. öld. Hefur verið notað að skírnarheiti á þessari öld.

• Sinfjötli

  Fornsagnaheiti.

• Sírekur

  Kemur fram í bæjarnafninu Síreksstöðum.

• Sírnir

  Fornsagnanafn.

• Sjárekur

  sækonungur. Kemur fyrir um 1000. Önnur mynd nafnsins er Særekur, og er hvortveggi rétt.

• Sjólfur

  sæ-úlfur. Fornsagnanafn.

• Sjóni

  skarpskyggn maður. Önundur sjóni var uppi á 10. öld.

• Sjöundi

  raðtalan sjöundi, sbr. t. a. m. Óðinsheitið Þriðji. Nafn þetta kemur e. t. v. fyrir á 14. öld og varðveitist einnig í bæjarheitunum Sjöundastöðum og Sjöundá.

• Símon

  grísk mynd hebreska nafnsins Simeon: sá sem hlustar.

• Skafhöggur

  Kemur fyrir í konungasögum.

• Skafti

  af orðinu (spjóts-) skaft. Hefur tíðkazt hér frá öndverðu.

• Skagi

  eflaust sama orðið og skagi (nes). Landnámsmaður hét þessu heiti.

• Skallagrímur

  Í Egils sögu er nafn Skallagríms skýrt á þann veg, að hann hafi upprunalega heitið Grímur og orðið sköllóttur ungur. Auk hans er kunnugt um annan mann, sem hét þessu nafni. Það var Skallagrímur Auðunarson, sem lézt árið 1353.

• Skalli

  sköllóttur maður. Nafn þetta kemur örfáum sinnum fyrir að fornu.

• Skammkell

  skammjur og Ketill. Eini maðurinn, sem er kunnugt er um og svo hefur heitið, er Skammkell í Njáls sögu.

• Skarði

  af orðinu skarð. Merkilegt er um þetta heiti, að það kemur þrívegis fyrir að seinna nafni manna, sem hétu Þorgils að fyrra nafni. Elztur var Þorgils skarði, bróðir Kormáks skálds, á 10. öld. Næstur var Þorgils skarði Böðvarsson á 13. öld, og loks geta annálar um Þorgils skarða, sem lézt árið 1349.

• Skarpur

  fuglsheiti. Kemur fyrir á 10. öld.

• Skarphéðinn

  skarpur og héðinn: skinnfeldur. Skarphéðinn Njálsson á Bergþórshvoli.

• Skati

  örlátur maður. Sonur landnámsmanns hét Skati, og nafnið kemur fram í bæjarheitinu Skatastöðum.

• Skári

  fuglsheiti. Kemur fram í bæjarheitinu Skárastöðum, og í Þórðar sögu hreðu er getið um Grím Skárason.

• Skefill

  sverðsheiti. Landnámsmaður hét þessu heiti og það kemur fram í bæjarnafninu Skefilsstöðum.

• Skeggaldur

  sömu merkingar og Skeggvaldi. Kemur fram í bæjarheitinu Skeggaldsstöðum.

• Skeggi

  skeggjaður maður, -karlmannskenning.

• Skeggur

  skeggjaður maður. Bæjarnafnið Skeggstaðir bendir til þess, að nafn þetta hafi verið notað hér.

• Skeggvaldi

  sá sem veldur öxi. Kemur fyrir á 15. öld.

• Skeifur

  hallur, skakkur. Kemur örfáum sinnum fyrir að fornu.

• Skeljungur

  hvalsheiti. Kemur örfáum sinnum fyrir að fornu og varðveitist í bæjarheitinu Skeljungsstöðum.

• Skerðingur

  maður af ætt Skarða. Kemur fram í bæjarheitinu Skerðingsstöðum. Skerðingur er einning sverðsheiti.

• Skerpingur

  af orðinu skarður. Kemur fram í bæjarheitinu Skerpingsstöðum.

• Skíði

  af orðinu skíð(i), en skíði var einnig fuglsheiti. Tíðkaðist hér frá upphafi og fram á 18. öld.

• Skírnir

  sendiboði Freys.

• Skjaldbjörn

  Skjöldur og Björn. Kemur fyrir á landnámsöld.

• Skjálgur

  rangeygður. Nafn þetta kemur fyrir hérlendis á 13. öld, en örnefni sýna, að það hefur verið notað hér miklu fyrr.

• Skjöldólfur

  Skjöldur og Úlfur. Tveir landnámsmenn hétu þessu heiti, og eru Skjöldólfsstaðir kenndir við annan og Skjöldólfsnes við hinn. Að þessu slepptu er ekki vitað um notkun þessa heitis hérlendis.

• Skjöldur

  skjöldur.

• Skólmur

  merking vafasöm. Kemur fyrir á 10. öld.

• Skopti

  af orðinu skopt, hár á höfði. Nokkrir Íslendingar báru þetta heiti að fornu, en stundum virðist því hafa verið ruglað saman við mannsnafnið Skafti (Skarpti). Skopti kemur fram í bæjarnafninu Skoptastöðum, sem nú kallast Skottastaðir.

• Skorri

  e. t. v. hávær maður. Kemur fyrir á 10. öld, og frá þeim tíma stafa Skorradalur og fleiri örnefni. Skorrastaðir eru og til. Nafn þetta hefur verið endurvakið á þessari öld.

• Skúfur

  fuglsheiti. Kemur fyrir nokkrum sinnum frá því á 10. og fram á 15. öld, en virðist hafa verið fátítt heiti. Skúfsstaðir heitir bær.

• Skúli

  verndari. Hefur tíðkazt hér frá upphafi.

• Skúma

  sennilga skylt sögninni að skúma (skotra til augum). Kemur fyrir á 13. öld.

• Skúmur

  skuggalegur maður. Tíðkaðist frá upphafi og fram eftir öldum. Bær heitir Skúmsstaðir.

• Skúta

  sennilega skylt orðinu skúti (hellir). Um heiti þetta eru nokkur forn dæmi. Við Víga-Skútu eru Skútustaðir kenndir. Nafnið kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Skæringur

  afkomandi SKára (mannsnafn, en merkir ungur fugl).

• Slítandi

  Þórður slítandi hét landnámsmaður, og Slítandastaðir hét bær (Slitvindastaðir).

• Smári

  jurt.

• Smiðkell

  Smiður og Ketill. Kemur fyrir á landnámsöld.

• Smiður

  kemur fyrir á landnámsöld og síðan annað veifið fram á 17. öld.

• Snari

  snarmenni. Kemur fyrir á 15. öld.

• Snerrir

  óstýrlátur maður.

• Snjólfur

  snæ-úlfur.

• Snorri

  norrænt nafn er merkir óstýrlátur. Snorri Sturluson í Reykholti (d.1241).

• Snæbjörn

  snjór og björn.

• Snækollur

  Virðist koma fyrir á 10. öld.

• Snælaugur

  snjó-hreinn. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Snæólfur

  sjá Snjólfur.

• Snær

  snjór

• Snævar

  Fornsagnanafn.

• Snæþór

  snær og Þór.

• Snörtur

  ötull maður. Kemur fyrir á landnámsöld og fram eftir. Bær heitir Snartarstaðir.

• Sokki

  þungstígur maður. Tíðkaðist frá upphafi og fram á 15. öld.

• Sophus

  sjá Sófus

• Sófonías

  sama og Zophonías, sjá þar.

• Sófus

  úr grísku: vitur.

• Sólar

  Fornsagnanafn.

• Sólberg

  sól- og bergur: bjargvættur.

• Sólbergur

  Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Sólbjartur

  kemur fyrir í Fjölsvinnsmálum og manntalinu 1910.

• Sólmundur

  gjöf sólar.

• Sólon

  úr grísku.

• Sóti

  dökkleitur maður. Sóti undir Sótafelli hét landnámsmaður. Í fornsögum eru ýmsir víkingar kallaðir þessu heiti.

• Spör

  fuglsheiti. Tveir menn á landnámsöld báru nafnið að síðara heiti.

• Stafngrímur

  Við mann, sem hét þessu heiti og var uppi á 10. öld, eru Stafngrímsstaðir kenndir.

• Stari eða Starri

  fuglsheiti. Ósveigjanlegur.

• Starkaður

  styrkur hermaður.

• Starólfur

  Fornsagnanafn.

• Stefán

  úr grísku: sigursveigur,blómsveigur, kóróna. 26/12. Stefán frumvottur (Post. 6,8).

• Stefnir

  sá sem stýrir, ræður.

• Steinar

  steinn og -ar: hermaður.

• Steinberg

  bjartvættur steins.

• Steinbjörn

  Steinn og Björn. Kemur fyrir á landnámsöld.Steinbjarnartunga heitir bær. Nafnsins er getið í manntalinu 1910.

• Steindór

  steinn og Þór.

• Steinfinnur

  Steinn og Finnur. Steinfinnur á Steinfinnsstöðum hét landnámsmaður.

• Steingrímur

  Steinn og Grímur: dulbúinn maður.

• Steini

  veik mynd Steins-nafnsins. Hefur verið notað hér frá upphafi.

• Steinkell

  Steinn og Ketill. Fornsagnanafn.

• Steinleifur

  Steinn og Leifur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Steinmar

  frægur Steinn. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Steinmóður

  stein-djarfur. Tíðkaðist töluvert frá upphafi og fram eftir öldum og mun einnig vera notað á vorum dögum.

• Steinn

  steinn. Steinn Steinarr var skáldanafn Aðalsteins Kristmundssonar (1908-1958).

• Steinólfur

  steinn og úlfur. Hefur verið notað frá landnámsöld.

• Steinröður

  sá sem steinn verndar. Kemur fyrir á landnámsöld og sjaldan síðar. Steinröðarstaðir heitir bær. (Steinvarður).

• Steinþór

  steinn og Þór.

• Stígandi

  skrefstór maður. Kemur fyrir á 10. öld.

• Stígur

  göngumaður, vegfarandi.

• Stórólfur

  mikill úlfur. Við landnámsmann er Stórólfshvoll kenndur.

• Stórverkur

  mikilvirkur. Fornsagnanafn.

• Stúfur

  lítill maður. Kemur örsjaldan fyrir á 11. öld og síðar.

• Sturla

  óeirinn, ófriðsamur maður. Sturla Þórðarson, sagnaritari 8d.1284).

• Sturlaugur

  stur = styrr: orrusta. Bjartur í orrustu.

• Styr

  ófriður, orrusta. Fyrsti Íslendingurinn, sem kunnur er með þessu heiti, er Víga-Styr.

• Styrbjörn

  orrustu björn.

• Styrkár

  hrokkinhærður stríðsmaður.

• Styrmir

  sá sem stormar fram.

• Störkuður

  styrkur hermaður. Önnur mynd þessa heitis er Starkaður.

• Sumarliði

  sá sem er í víking á sumrum.

• Sunnólfur

  suðrænn úlfur. Kemur örsjaldan fyrir að fornu.

• Surtur

  svarthærður maður. Nafnið var algengt hér á 10. öld, en virðist lítt hafa verið notað eftir 1100.

• Súgandi

  skylt orðinu súgur (vindur, sollið haf). Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu.

• Svaði

  svaðilmenni. Á 10. öld var uppi Svaði á Svaðastöðum, en nafn þetta virðist hafa verið mjög fátítt.

• Svafar

  sjá Svavar.

• Svalur

  kaldur. Kemur fyrir á 12. öld.

• Svanberg

  bjartvættur svans.

• Svanbergur

  Svanur og Bergur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Svanbjörn

  svanur og björn.

• Svanlaugur

  svan-bjartur. Kemur fyrir 1855 og 1910.

• Svanur

  fuglsheitið Svanur.

• Svarthöfði

  svarthærður maður. Tíðkaðist frá landnámsöld og fram á 18. öld.

• Svartkell

  Svartur og Ketill. Heiti landnámsmanns.

• Svartur

  svarthærður. Tíðkaðist frá upphafi og fram á 18. öld.

• Svavar

  svafneskur, frá Schwaben í Þýskalandi.

• Sváfnir

  sá sem svæfir, deyðir. Óðinsheiti.

• Sveinbjartur

  Sveinn og Bjartur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Sveinbjörn

  Sveinn og Björn

• Sveinlaugur

  svein-bjartur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Sveinmar

  Í manntalinu 1910.

• Sveinn

  drengur, þjónn. Sveinn Björnsson, 1. forseti Íslands (1944-1952).

• Sveinungi

  afkomandi Sveins. Nafn þetta hefur tíðkazt hér a. m. k. síðan á 15. öld.

• Sveinungur

  afkomandi Sveins. Landnámsmaður einn hét Sveinungur í Sveinungsvík, og örfá önnur dæmi eru um heitið að fornu. Þegar fram líða stundir, virðist veika myndin (Sveinungi) hafa útrýmt þessari.

• Sveinþór

  kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Sverrir

  óstýrlátur, ófriðsamur maður.

• Svertingur

  afkomandi Svarts. Tíðkaðist hér frá upphafi og langt fram eftir öldum. Þrír bæir heita Svertingsstaðir

• Sviði

  Fornsagnanafn.

• Svipall

  breytilegur. Óðinsheiti.

• Svipdagur

  Fornsagnanafn.

• Svipmundur

  Kemur fyrir í manntölunum 1855 og 1910.

• Svipuður

  snöggur í hreyfingum; sverðsheiti. Fornsagnanafn.

• Svipur

  yfirbragð. Fornsagnanafn.

• Svölnir

  Óðinsheiti.

• Svörfuður

  sennilega skylt sögninni að svarfa, sem merkti að eyðileggja. Þorsteinn svörfuður nam Svarfaðardal.

• Sýrus

  sama og Cýrus = Kýros, persneskt konungsnafn.

• Sæbjörn

  sær og björn.

• Sæfari

  farmaður. Fornsagnanafn.

• Sæfinnur

  sær og Finnur. Hefur tíðkazt hér a. m. k. síðan á 17. öld.

• Sæmingur

  afkomandi Sáms. Sjá Semingur. Báðar nafnsmyndir mega teljast réttar, Sæmingur og Semingur.

• Sæmundur

  gjöf hafsins

• Særekur

  sækonungur. Sbr. Sjárekur.

• Sævaldi

  sækonungur. Gervinafn í Sólarljóðum.

• Sævaldur

  máttugur á sæ.

• Sævar

  farmaður, eða hermaður á sæ.

• Sæviður

  Fornsagnanafn.

• Sævill

  Fornsagnanafn.

• Sæþór

  sbr. Hafþór.

• Sökkólfur

  merking vafasöm. Við landnámsmann er Sökkólfsdalur kenndur, og nafnið kemur örsjaldan fyrir síðar.

• Sölvar

  gráklæddur hermaður. Fornsagnanafn.

• Sölvi

  annað hvort dregið af Sal-(: hús) og -vér: hetja, verndari, eða: fölleitur maður.

• Sören

  úr dönsku, ummyndun latneska nafnsins Severin: strangur.

• Tandri

  Logi, eldur.

• Tanni

  af orðinu tönn. Var notað hér á 10. öld og fram eftir öldum. Kemur fram í bæjarnafninu Tannanesi.

• Tannur

  af orðinu tönn. Kemur nokkrum sinnum fyrir á 12. öld og síðar varðveitist í bæjarnafninu Tannsstöðum.

• Teiti

  hinn glaði. Fornsagnasafn.

• Teitur

  kátur, glaður.

• Theódór

  úr grísku: gjöf Guðs.

• Tindur

  (fjalls-)tindur, sbr. nöfnin Núpur og Knjúkur. Tindur á Tindsstöðum var uppi á landnámsöld, og nafnið kemur nokkrum sinnum fyrir allt fram á 17. öld.

• Tjörvi

  tjör: vopn.

• Torfi

  af orðinu torf.

• Torráður

  sá sem leysir úr vandamálum. Kemur fyrir nokkrum sinnum að fornu, allt fram á 14. öld.

• Tortryggur

  Gervinafn Þormóðs í Fóstbræðra sögu.

• Tófi

  forndanskt stuttnefni. Kemur fram í bæjarnafninu Tókastöðum, og er auk þess notað í fornsögum.

• Tómas

  úr hebresku og merkir tvíburi. Tómas Guðmundsson, skáld (1901-1983).

• Tósti

  forndanskt stuttnefni. Kemur nokkrum sinnum fyrir á 10. og fram á 13. öld.

• Trandill

  merking vafasöm. Á 10. öld var uppi Þorkell Trandill, faðir Gauks, og frá honum mun bæjarheitið Trandilsstaðir stafa. Um 1100 var uppi annar Þorkell trandill.

• Trausti

  traustur maður.

• Trefill

  eflaust sama orðið og trefill (klútur). Þorkell trefill var uppi á 10. öld.

• Tristan

  Heimildir eru um nafnið frá síðari hluta 18. aldar og var það ritað Silpha. Nafnmyndin Sylva þekkist í Noregi sem hliðarmynd af Sylvia en er einnig talin mynduð beint af latneska nafnorðinu silva ´skógur´. Íslenska nafnið Silfá er lagað eftir þeirri nafnmynd.

• Tryggvi

  trygglyndur maður.

• Tumas

  íslenzkt afbrigði Tómasarnafnsins, og mun það sennilega sýna áhrif af heitinum Tumi. Tumas kemur fyrir a. m. k. frá 15. og fram á 18. öld.

• Tumi

  forn stytting á Tómas.

• Týr

  hetja eða guð. Týr var einn af ásum.

• Tyrfingur

  sverðsheiti, eða af ætt Torfa.

• Ubbi

  úfinn, andvígur. Fornsagnanafn.

• Uggi

  uggvænlegur, óttalegur.

• Ullur

  merking vafasöm. Kemur fyrir um 1200.

• Uni

  sá sem unir vel.

• Úlfar

  úlfur og -ar: hermaður.

• Úlfarinn

  úlfur og arinn (örn er ósennilegra). Landnámsmaður er ýmist nefndur Álfarinn eða Úlfarinn, en annars kemur nafnið ekki fyrir. Hins vegar bendisr kvenmannsnafnið Úlfarna til, að karlmannsnafn þetta hefi verið til.

• Úlfgestur

  Úlfur og Gestur. Kemur fyrir í fornsögum.

• Úlfamur

  varg-staka, úlfs-skinn. Fornsagnanafn.

• Úlfhéðinn

  varg-staka, úlfs-skinn. Tíðkaðist hér frá öndverðu og fram eftir öldum.

• Úlfkell

  Úlfur og Ketill. Kemur fyrir á 10. öld.

• Úlfljótur

  úlfur og ljótur: bjartur. Úlfljótur, fyrsti lögsögumaður íslenska þjóðveldisins.

• Úlfrekur

  úlf-ríkur (voldugur). Kemur fyrir í Hjálmþés rímum. Í manntalinu 1910 er getið útlends nafns af þessum toga (þ. e. Ulrick), en slíkt heiti væri brot á landslögum, ef nú væri notað.

• Úlfur

  úlfur.

• Úlrik

  úr þýsku: erfingi óðals.

• Unnar

  dregið af Unnur: alda, eða af so. unna: elska.

• Unnbjörn

  öldu-björn.

• Unndór

  öldu-þór.

• Unnólfur

  öldu-úlfur, sbr. nafnið Sjólfur (Sæúlfur). Kemur fram í bæjarheitinu Unnólfsstöðum.

• Unnsteinn

  öldu-steinn.

• Unnþór

  öldu-Þór.

• Uxi

  dýrsheiti. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu.

• Vaðiz

  skylt sögninni að vaða. Kemur fyrir á landnámsöld.

• Vagn

  vagn.

• Vakur

  árvakur maður. Kemur fyrir að fornu, og þrír bæir heita Vakursstaðir.

• Valberg eða Valbergur

  sem bjargast úr valnum.

• Valbrandur

  útlendur (valskur) brandur. Kemur fyrir nokkrum sinnum að forna.

• Valbjörn

  val-: annað hvort valur: fugl, eða vígavöllur.

• Valdar

  voldugur hermaður. Fornsagnanafn.

• Valdi

  fornt stuttnefni. Hefur tíðkazt hér frá fornöld og kemur fram í bæjarnafninu Valdastöðum.

• Valdimar

  úr rússnesku Vladimir: voldugur höfðingi.

• Valdór

  valur og Þór.

• Valgarð

  sjá Valgarður.

• Valgarður

  sem gætir vals, vígvallar.

• Valgautur

  Óðinsheiti. Forliðurinn er tvímælalaust orðið valur (fallnir menn), enda var Gautur einnig Óðinsheiti, og fallnir menn fóru til Valhallar. Valgautur er einnig notað í fornsögu.

• Valgeir

  valur og geir: vopn.

• Valgrímur

  heiti þetta virðist vera myndað á svipaðan hátt og Valgautur og vera sömu merkingar. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Váli

  merking óviss. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu. Í Kormáks sögu er getið um Válastaði.

• Valmundur

  vörn vals.

• Valsteinn

  kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Valtýr

  hefja vals, vígvallar.

• Valur

  fugl.

• Valþjófur

  þjónn útlendra (valskra) manna. Tíðkaðist í heiðni, en virðist lítt hafa verið notað síðan. Þrír bæir heita Valþjófsstaðir.

• Valþór

  Valur og Þór.

• Vandráður

  sá sem leysir úr örðugum málum. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu.

• Varði

  stuttnefni. Kemur fyrir að fornu.

• Vatnar

  fornsagnanafn.

• Vébjörn

  vé: helgistaður, helgidómur, og björn. Björn helgaður véum. Kemur örsjaldan fyrir að fornu og varðveitist í örnefninu Vébjarnarnesi.

• Véboði

  gervinafn í Sólarljóðum.

• Vébrandur

  Brandur helgaður véum. Kemur fyrir í heiðnum sið.

• Véfreður

  sá sem nýtur verndar vés. Véfreður landnámsmaður er einn um þetta heiti.

• Végarður

  sá sem vé vernda. Fornsagnanafn.

• Végeir

  Geir helgaður véum. ,,Geir hét maður ágætur í Sogni; hann var kallaður Végeir, því hann var blótmaður mikill. Hann átti mörg börn. Vébjörn Sygnakappi var elztur sona hans, og Vésteinn, Véþormur, Vémundur, Végestur og Véþorn, en Védís dóttir“(Landnáma). Bæjarnafnið Végeirsstaðir sýnir, að mannsnafnið Végeir hefur verið notað hér.

• Végestur

  Gestur helgaður véum. Tveir menn báru þetta heiti í heiðnum sið.

• Veigar

  sterkur hermaður.

• Vékall

  Ketill helgaður véum. Við Vékel landnámsmann voru Vékelshaugar kenndir, og hann er einn um nafnið.

• Véleifur

  Leifur helgaður véum. Kemur örfáum sinnum fyrir að fornum sið.

• Vémundur

  sá sem vé vernda. Þetta var algengasta Vé- nafnið hérlendis og kemur alloft fyrir í heiðnum sið. Vémundarstaðir heitir bær. Vémundur kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Vermundur

  vörn manns.

• Vernharður

  úr þýsku (Werner): sterkur verndari.

• Vernharð

  sjá Vernharður.

• Véseti

  Fornsagnanafn.

• Vestar

  vestrænn hermaður. Kemur fyrir nokkrum sinnum á fyrstu öldum landsbyggðar. Ýmis örnefni varðveita þetta nafn, svo sem Vestarsnes og Vestarsfell.

• Vésteinn

  helgaður steinn.

• Vestgeir

  vestrænt spjót. Kemur fyrir á 10. öld.

• Vestliði

  sá sem fer í vesturvíking. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu og varðveitist í bæjarnafninu Vestliðaeyri.

• Vestmaður

  vestrænn maður. Kemur fyrir nokkrum sinnum að fornu, fram á 15. öld. Í manntalinu 1910 kemur myndin Vestmann fyrir, og sýnir hún áhrif frá útlendum tökuheitum, sem enda á -mann.

• Vestmar

  frægur maður að vestan. Kemur fyrir á landnámsöld.

• Véttleifur

  merking vafasöm. Kemur fram í bæjarnafninu Véttleifsholti.

• Véþormur

  sá sem vé þyrma eða sá sem þyrmir véum. Kemur fyrir í heiðnum sið.

• Véþorn

  þyrnir (þorn) helgaður véum. Landnámsmaður hét þessu heiti.

• Veturliði

  sem fer í víking um vetur.

• Viðar

  Viður: skógur og -ar: hermaður.

• Víðar

  sonur Óðins.

• Víðfari

  víðförull. Kemur fyrir á 10. öld.

• Víðbjóður

  herskár maður. Faðir landnámsmanns hét þessu heiti.

• Viðfinnur

  viður og Finnur. Goðsagnaheiti.

• Víðir

  tré.

• Víðkunnur

  víðfrægur. Kemur fyrir á 12. öld.

• Viðnæmur

  sá sem veitir viðnám. Kemur fyrst fyrir á 13. öld.

• Viðólfur

  viðar-úlfur. Kemur fyrir í Hyndluljóðum.

• Vífill

  óviss merking, e. t. v. skylt víf: kona. Vífill var þræll Ingólfs.

• Vígbrandur

  víg-sverð. Fornsagnanafn.

• Vígdvalinn

  sá sem hikar að vega. Gervinafn í Sólarljóðum.

• Viggó

  dönsk mynd nafnsins Vöggur: með vaggandi göngulag.

• Vígharður

  harður til víga. Fornsagnanafn.

• Víghvatur

  fús til víga. (Sömu merkingar eru nöfnin: Gunnhvatur, Fólkhvatur og Sighvatur). Kemur fyrir frá því um 1300 og fram á 18. öld.

• Vígi

  vígur maður. Kemur fram á 10. öld og varðveitist í bæjarnafninu Vígastöðum.

• Víglogi

  orrustu-eldur. Fornsagnanafn.

• Víglundur

  hermaður.

• Vígmundur

  verndaður í orrustu. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Vignir

  stríðsmaður. Þórsheiti.

• Vígnir

  bardagamaður. Fornsagnanafn. Frá þessu heiti stafar nafnið Vignir, sem nú tíðkast, enda fer vel á því.

• Vígólfur

  orrustu-úlfur. Kemur fram í bæjarnafninu Vígólfsstöðum.

• Vígsterkur

  kemur fyrir í ætt landnámsmanns.

• Vígvarður

  orrustu-vörður. Kemur fyrir í Mágus rímum.

• Vigþór

orrustu – guð.

• Víkar

  sá sem herjar í víkum. Kemur fyrir nokkrum sinnum að fornu. Víkarsstaðir heitir bær.

• Vikar

  ef til vill: víkingur.

• Víkingur

  víkingur. Orðið mun dregið af Víkinni,Óslóarfirði í Noregi eða: sá sem leynist í víkum og vogum.

• Viktor

  úr latínu: sigurvegari. Vigfús

  af víg: orrusta, og fús. Herskár.

• Vilbaldur

  tökuheiti úr fornensku, Willebald, viljadjarfur. Landnámsmaður hét þessu nafni.

• Vilberg

  sjá Vilbergur.

• Vilbergur

  vil: dregið af vild, virðing: frábær hjálp.

• Vilgeir

  vildar-spjót. Kemur fyrir á landnámsöld.

• Vilhelm

  sjá Vilhjálmur.

• Vilhjálmur

  tökuheiti úr fornensku, Wilhelm, vildarhjálmur. Kemur fyrir á 13. öld og hefur tíðkazt síðan.

• Viligísl

  vildar-gísl. Þórólfur viligísl hét faðir Kleppjárns gamla. Sennilega tökuheiti úr fornensku, Wilgísl.

• Villingur

  villtur. Kemur fyrir á 14. öld.

• Vilmundur

  vildar-vernd. Fyrsti Íslendingurinn, sem kunnugt er um og hét þessu heiti, var Vilmundur Þórólfsson ábóti á Þingeyrum(d.1148). Nafnið hefur tíðkazt síðan.

• Vilmar

  úr þýsku: frábær hermaður.

• Vilmundur

  vildar, frábær vernd, eða gjöf.

• Vindálfur

  dvergsheiti.

• Vöggur

  með vaggandi göngulag. Smábarn.

• Völsungur

  Fornsagnanafn.

• Völundur

  dvergsheiti. Hagleiksmaður.

• Vöttur

  Fornsagnanafn.

• Ylfingur

  maður af ætt Úlfs. Fornsagnanafn.

• Ýmir

  jötunninn, sem Óðinn skóp jörðina af.

• Yngvar

  sama og Ingvar.

• Yngvi

  sama og Ingvi og Ingi: konungur. Annað nafn Freys. Ættmenn hans á konungsstóli Svíþjóðar voru kallaðir Ynglingar.

• Yngvin

  Fornsagnanafn.

• Zophonías

  hebreska, sama og Stefanía, og merkir Drottinn hefur hulið (2. Kon. 25, 18).

• Þakkráður

  Kemur fyrir í Völundarkviðu.

• Þengill

  konungur.

• Þiðrandi

  stareygður maður. Kemur fyrir í heiðnum sið og í manntalinu 1910.

• Þiðrekur

  sjá Þjóðrekur.

• Þiðrik

  úr þýsku: þjóð-ríkur = voldugur.

• Þjálfi

  sennilega skylt sögninni að þjálfa (st). Þorkell þjálfi hét landnámsmaður, og Þjálfi hét sveinn Þórs.

• Þjóðar

  voldugur hermaður. Kemur fyrir á landnámsöld.

• Þjóðbjörn

  þjóð og Björn. Kemur fyrir á landnámsöld.

• Þjóðgeir

  þjóð og Geir. Kemur fyrir um 1000.

• Þjóðleifur

  þjóð og Leifur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Þjóðmar

  þjóð-frægur. Fornsagnanafn.

• Þjóðólfur

  þjóð og Úlfur. Tíðkaðist frá upphafi og fram á 16. öld og kemur fyrir í manntalinu 1910. Kemur fyrir í ýmsum örnefnum: Þjóðólfshaga, Þjóðólfshöfn, Þjóðólfsholti, Þjóðólfstungu.

• Þjóðrekur

  voldugur konungur. Þjóðrekur kemur fyrir nokkrum sinnum í heiðnum sið, og frá landnámsöld stafar örnefnið Þjóðreksskáli. Síðar berst hingað þýzka tökuheitið Þiðrekur og er sömu merkingar og Þjóðrekur, og mun það heiti hafa aukizt að vinsældum fyrir áhrif frá Þiðreks sögu af Bern. Enn síðar berst hingað myndin Þiðrik, og loks fer Diðrik að tíðkast. Diðrik og Þiðrik koma fyrir í manntölunum 1855 og 1910, en einsætt er, að nafn þetta er Þjóðrekur á íslenzku, og mætti jafnvel una við nafnið Þiðrekur.

• Þjóstar

  skapmikill hermaður. Kemur fyrir á 10. öld.

• Þjóstólfur

  skapmikill úlfur. Kemur nokkrum sinnum fyrir í fornöld.

• Þór

  þrumuguðinn, einn af Ásum. Vinsælasta karlmannsnafnið á Íslandi undanfarin ár.

• Þórarinn

  Þór og -arinn: heimili.

• Þorbergur

  sem Þór bjargar. Þórbergur Þórðarson, rithöfundur (1889-1974).

• Þorbjörn

  Þór og björn.

• Þorbrandur

  Þór og Brandur. Algengt í heiðnum sið og kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Þórður

  af Þór-varður: sem Þór verndar.

• Þorfinnur

  Þór og Finnur: maður Þórs.

• Þorgarður

  sá sem Þór verndar. Fornsagnanafn.

• Þorgautur

  Þór og Gautur. Þorgautur á Þorgautsstöðum var uppi á landnámsöld, og auk þess báru nokkrir Íslendingar þetta heiti að fornu.

• Þorgeir

  vopn Þórs.

• Þorgestur

  Þór og Gestur. Kemur nokkrum sinnum fyrir í heiðnum sið.

• Þorgils

  gísl Þórs.

• Þórgnýr

  þruma.

• Þorgrímur

  Þór og Grímur: dulbúinn maður.

• Þórhalli

  Þór og Halli. Kemur fyrir þegar á landnámsöld og virðist hafa tíðkazt síðan, en þó verið fágætt.

• Þórhallur

  Þór og Hallur: steinn.

• Þórir

  Þór og vér: bardagamaður.

• Þorkell

  Þór-ketill: hjálmur Þórs.

• Þorlákur

  leikur Þórs. 23/12. Þorlákur helgi biskup í Skálholti (d. 1193).

• Þorlaugur

  Þór-bjartur. Kemur fyrir í manntalinu 1910.

• Þorleifur

  erfingi Þórs.

• Þorleikur

  bardagamaður helgaður Þór. Þetta er önnur mynd Þorláks-nafnsins og upprunalegri. Hún kemur fyrir fram á 18. öld og varðveitist raunar í bæjarnafninu Þorleiksstöðum.

• Þorljótur

  Þór-bjartur. Tíðkaðist frá upphafi og fram eftir öldum og kemur fram í bæjarnafninu Þorljótsstöðum.

• Þórlindur

  líkl. samsett Þór- og Erlendur.

• Þormar

  frægur sem Þór.

• Þormóður

  Þór-djarfur. Hefur tíðkazt frá upphafi.

• Þormundur

  sá sem nýtur verndar Þórs. Kemur fyrir í manntalinu 1910 (Þórmundur).

• Þóroddur

  vopn Þórs.

• Þórólfur

  Þór og úlfur.

• Þorri

  mánaðarheiti, skylt þurr.

• Þorsteinn

  steinn Þórs.

• Þorvaldur

  veldi, máttur Þórs.

• Þorvarður

  sá sem Þór verndar.

• Þorviður

  Þór og viður. Kemur nokkrum sinnum fyrir að fornu og fram á 15. öld.

• Þrasir

  þrasgjarn. Tveir bæir heita Þrasastaðir, og er annar þeirra kenndur við landnámsmann. Á 13. öld var uppi Þrasi Þrasason, og á 15. öld er getið um Einar þrasa.

• Þrágjarn

  þjózkur maður. Kemur fyrir á 12. öld (eitt dæmi). Í sambandi við þetta nafn má minna á heitið Lífgjarn, sem gætir hér síðar.

• Þráinn

  þrjóskur.

• Þrándur

  maður úr Þrændalögum í Noregi.

• Þróttólfur

  öflugur. Kemur fyrir á 10. öld.

• Þröstur

  fugl.

• Ægir

  ógurlegur. Sjávarguðinn.

• Ævar

  æva: ævarandi, ávallt -ar: hermaður.

• Ögmundur

  vörn í ófriði.

• Ölnir

  verndari

• Ölver

  af öl: vernd, heill, og -ver: maður.

• Ölvir

  sama og Ölver: gæfumaður.

• Önundur

  e. t. v. ön: forfaðuir og vindur: stríðsmaður

• Örlaugur

  afar bjartur.

• Örlygur

  ef til vill af örlygi: orrusta, eða skjaldarheiti.

• Örn

  fugl.

• Örnólfur

  örn og úlfur.

• Örvar

  hermaður

• Össur

  sem veitir andsvar